Meningen

Eens met mijn voorganger. Het begin kon vlotter en korter, al is het duidelijk dat de regisseur de gespannen politieke sfeer waarin dit verhaal zich afspeelt (met succes) probeert neer te zetten. Eenmaal dat dat is gebeurd geraakt het in een stroomversnelling, met meer intrige en spanning. Na Missing is dit mijn tweede Costa-Gavras. Degelijk. 3,5*

Aardige film, al is het wel heel erg op de leest van Hollywood, net als Loft (2008) eigenlijk. Het verhaal is sterk, maar voor mijn gevoel schort het toch wat in de uitvoering, het is allemaal wat te druk (teveel personages) en te hectisch. De "Alzheimer-flitsen" die er zo af en toe doorheen gemonteerd werden droegen bij aan dat gevoel en hadden van mij wel anders gemogen. Geen Memento-niveau dus, en door de titel en die notities op zijn arm hoopte ik dat het juist wel een beetje die kant op zou gaan.

Aardig, maar voor mijn gevoel had het beter gekund. 2,5 ruime sterretjes.

Leuke scifi/avontuur-jeugdfilm met bijzonder veel fantasie. Ook zijn de special effects behoorlijk goed in vergelijking met wat je normaal bij jeugdfilms te zien krijgt. Weinig mis mee en wat mij betreft stukken beter dan Jumanji (1995). Prima bekijkbaar, 3,5*.

Zowat elke Tarkovsky blijft toch een "eindexamen film kijken voor gevorderden." Dit is mijn vierde Tarkovsky alweer, waarbij ik Solyaris de meest toegankelijke vond, en Stalker de minst toegankelijke. Ivanov vond ik (voor een Tarkovsky) goed te doen, en Zerkalo (De Spiegel) is net iets zwaarder, doch lichter dan Stalker.

Deze is met enige moeite wel te doen, ook al vereist het net als veel van zijn films eigenlijk minstens een tweede kijkbeurt. We zien een film waarin heden en verleden elkaar aflossen, en waar enkele acteurs (de vrouw, het jongetje) zowel iemand uit het heden als het verleden spelen, waardoor in een scene men zomaar met dezelfde acteur opeens in een andere tijd stapt. En alsof dat niet voldoende uitdaging is voor de kijker doet Tarkovsky dit op niet chronologische wijze.

Wat ik kenmerkend vind voor Tarkovsky is dat hij telkens voor de kijker de lat flink hoog legt, soms (vaak) te hoog. Mijn wereldgeschiedeniskennis schiet tekort om deze film volledig tot me door te kunnen laten dringen. Wel herkende ik bijvoorbeeld rondom de stierenvechter stukken uit de Spaanse geschiedenis, waar de socialisten uit angst voor Franco hun kinderen met duizenden tegelijk naar Rusland stuurden, die overigens al deze 'kindasielzoekers' met open armen ontving en in de Russische samenleving opnam. De stierenvechter en de Spaanse vrouw zijn zulke kinderen. Maar dit soort toch behoorlijk diepgaande kennis ontbreekt bij mij om andere historische scenes uit de film echt zo tot me door te laten dringen als Tarkovsky het waarschijnlijk bedoeld heeft.

In Stalker speelt Tarkovsky (o.a.) met de ruimte, dat zomaar kan veranderen, hier doet hij precies hetzelfde met de tijd, voor je het weet bevindt de film zich alweer op een ander, bijna willekeurig, punt van de tijdslijn.

Na vier Tarkovsky's ben ik tot de conclusie gekomen dat deze regisseur de meest kunstzinnige is. Zijn films zijn échte kunstwerken, die je net als met schilderijen mooi of lelijk mag vinden. En de persoonlijke waardering hangt deels samen met in hoeverre je bereid bent om het kunstwerk te willen en kunnen begrijpen. Dit in tegenstelling tot doorsnee bioscoopfilms die vaak niet eens geschikt zijn om een tweede keer bekeken te worden. Tarkovsky vergt een tweede, derde, vierde... kijkbeurt, en de nodige achtergrondstudie.

Ik denk dat ik de Tarkovsky's met mijn waarderingen keer op keer zwaar tekort doe. Mijn oog is helaas niet zo beoefend dat ik overal het meesterlijke gehalte kan herkennen, ook mijn kennis reikt niet zover, en ik wil me ook niet zodanig in verdiepen dat ik dat wel kan. Ik weet wel zeker dat de waardering voor zijn films toeneemt naarmate je ze vaker ziet.

Het aantal sterretjes dat ik deze Tarkovsky gun zegt wellicht niets over zijn film, maar is juist een weerspiegeling van mijn eigen score als kijker bij dit examen "film kijken voor gevorderden."

Mooie en realistische oorlogs/actiefilm zonder Rambo-toestanden, het is gebaseerd op waargebeurde feiten en speelt zich af in Afghanistan. Legerhelicopters spelen in deze film de hoofdrol. Vanaf de eerste minuut is de spanning voelbaar en die laat ook niet meer los. Een eenheid van het Spaanse legioen escorteert over de weg een Amerikaanse eenheid wanneer laat op de avond een van de Amerikaanse wagens op een mijn rijdt en twee Amerikanen gewond raken. Een Spaanse reddingshelicopter wordt erheen gestuurd.

In het echt deed die helicopter vervolgens drie landingspogingen, als gevolg van gebrek aan zicht door opgewaaid zand mislukten de eerste twee (en worden in de film overgeslagen) en de derde poging werd een crashlanding. Hierdoor komen de gewonden en de helicopterbemanning vast te zitten in vijandig gebied, waar ze de nacht door zullen moeten brengen en zich zullen moeten voorbereiden op (waargebeurde) vijandige aanvallen bij zonsopgang. Ook de bergingsmissie van de gecrashte helicopter staat voor zonsopgang gepland, tussen de aanvallen door zal een Chinook transporthelicopter de gecrashte reddingshelicopter uit de zone weg moeten tillen.

De film schijnt vrij nauwkeurig te zijn met de gebeurtenissen, al werden de twee gewonde Amerikanen in werkelijkheid midden in de nacht door een andere Amerikaanse reddingshelicopter alsnog geëvacueerd. In de film bieden verder Spaanse aanvalshelicopters dekking aan de Chinooks tijdens de bergingsoperatie, terwijl het in werkelijkheid Italiaanse helicopters waren die voor dekking zorgden.

Voor het maken van de film is trouwens de echte gecrashte helicopter gebruikt. Tijdens de aftiteling worden ook echte beelden van de bergingsoperatie getoond. Een spannende en realistische film over een reddings/bergingsoperatie in vijandig gebied in Afghanistan. Ruim 3,5*

Op zich een goede film, met name qua verhaal, al weet het niet het niveau gedurende de hele duur vast te houden, de kwaliteit vond ik nogal schommelen, vooral rondom de hoofdpersoon en diens teksten. Het duurt even voor het op gang komt, overigens zonder dat de aanvang verveelt.

Er zitten hele sterke momenten in, ook aan het begin, en een dierentuin middenin een oorlogsgebied geeft een lekkere claustrofobische sfeer. Maar af en toe wordt alles wat aangedikt, en dat is toch wel zonde. Zo is Ludovic aan het begin bijna karikaturaal sjagerijnig, en is het einde op z'n Hollywoods, iets wat bij deze film helemaal niet past. Ook de relatie met zijn dochter laat te wensen over, het wordt aangehaald maar verder wordt er vrijwel niets mee gedaan.

Het verhaal is krachtig en toont de waanzin van een burgeroorlog, de wereld heeft niet veel geleerd van W.O. II. Wat de setting betreft, had men wellicht iets meer moeite kunnen doen om vooral qua beelden te laten zien dat het zich in de Balkan en in de jaren '90 afspeelt, bij het merendeel van de scenes vond ik het niet van een W.O. II-setting uit de jaren '40 te onderscheiden.

Een bijzonder verhaal, waarbij de uitwerking ervan af en toe beter had gekund. Ruim 3*

Een erg leuke film met meerdere lagen en veel geslaagde humor. Zo is het verhaal over het konijntje en de vos, en de stad waarin ze leven, voor kinderen erg leuk. In de zaal werd toen ik het zag door kinderen volop gespeculeerd over of de vos en het konijntje op elkaar verliefd zouden worden. Maar daarnaast zitten er genoeg zaken en verwijzingen naar de mensenwereld in die de kinderen zullen ontgaan en de volwassenen zullen aanspreken, zoals (spoiler) de luilakken als ambtenaar, en het moraal over discriminatie wat als een rode draad door de film loopt. Verder wordt duidelijk ingespeeld op de actualiteit door uit te halen tegen het aanwakkeren van angst waar velen hun macht mee proberen te verkrijgen en te behouden. Ook fijn dat de film een realistische toon heeft door niet zoals zoveel andere films te hameren op "dromen die uitkomen als je het maar hard genoeg probeert". Zo komt de droom van het konijntje weliswaar uit, maar voor de vos geldt dat niet. Dromen komen dus niet altijd uit, en het is wel fijn als een film dat ook zo durft te tonen.

Een volwassen film die leuk is voor jong en oud. Ruim 3,5*, met kans op verhoging naar de 4*.

De film volgt twee partizanen en een jonge Duitser die ze gevangennemen in hun tocht met de krijgsgevange op zoek naar andere partizanen. Naarmate hun barre wintertocht door de bergen vordert blijken ze steeds meer elkaar nodig te hebben. Het is een interessante film die het maximale uit de 98 minuten die het duurt weet te halen met grotendeels slechts deze drie personages en een vierde (een vrouw) die ze onderweg tegenkomen, het is voor een belangrijk deel een boeiende karakterschets geworden van deze vier personages tijdens de oorlog. Richting de 3,5*

Helaas had ik trouwens een versie met geen al te beste ondertiteling, ik denk dat het met fatsoenlijke ondertitels wellicht een halfje hoger had kunnen scoren.

Een van de betere Nederlandse films die ik gezien heb, Verhoeven weet hier het beste van Hollywood met het beste van de Europese (en Nederlandse) film samen te brengen. De film duurt lang, maar benut die tijd uitstekend voor de ontwikkeling van het verhaal en verveelt geen minuut.