Meningen

Prima apocalyptische film met fraaie beelden van een desolate stad. De film is erg onderhoudend, kent een fijne sfeer en een subtiele spanning. Destijds in de bioscoop gezien, en onlangs op TV opnieuw gezien. De dialogen zijn schaars en dat is maar goed ook, want de laatste vijftien minuten verandert dat (nadat die dame haar intrede doet) en dan zakt de film wel meteen in elkaar. Men probeert dan uit het niets meer inhoud en diepgang te geven aan wat tot dat moment een heel vermakelijk fantasieverhaaltje was, met als resultaat hele kromme onzindialogen die de film bijna verpesten.

Ik handhaaf mijn waardering op 3,5*, maar die laatste 15 minuten kosten de film wel bijna een halve sterretje. Qua beelden is dit wat mij betreft wel een van de betere apocalyptische films.

Leuke film, vooral gericht op de jeugd, waarbij je niet al te veeleisend moet zijn. Enigszins voorspelbaar, maar desondanks niet slecht. Goede tempo, redelijk verhaal, en genoeg actie maken de film lekker onderhoudend. Het had zeker beter gekund, maar desondanks vond ik het geen slechte film.

Een schattige en hartverwarmende film die je niet makkelijk meer vergeet. Uitstekende acteerprestaties, o.a. van Penn en van de kleine Dakota Fanning, en hele knappe dialogen. Een toppertje onder de feelgood drama's wat mij betreft. Soms misschien iets te rooskleurig en zoetsappig, maar dat mag de pret niet drukken. Aanrader.

Dat Penn de Oscar niet won is mij een raadsel (de Oscar voor beste acteur ging naar Denzel Washington voor Training Day).

Wat een meevaller, ik had een film met zo'n titel wel een stuk slechter verwacht. Het is een hele aardige, ongecompliceerde romantische komedie, met prima humor. Niet vernieuwend, maar er zit ook niet echt veel in waar iets op aan te merken valt. Leuke script en uitstekend acteerwerk. Het romantische element is ook niet overdreven aanwezig waardoor de film lekker luchtig blijft.

Michelle Pfeiffer speelt een gescheiden vrouw die werkzaam is als regisseur van een TV-serie, en die verliefd wordt op een veel jongere nieuwe acteur van die serie (Paul Rudd). Saoirse Ronan speelt een grappige rol als dochter van Michelle Pfeiffer.

Prima onderhoudende, bovengemiddelde romantische komedie. Ik vind het wel 3 a 3,5 sterren waard.

Er moeten toch wel wat draadjes in je hoofd loszitten om deze film te bedenken, en dan ook nog in te sturen voor de Oscars, én het presenteren als een hommage aan nota bene de door haar dochter van misbruik beschuldigde Woody Allen.... Hoe fout wil je het hebben en hoe wereldvreemd ben je dan? De film zelf is ook wel fout (maar bij lange na niet zo fout als het idee erachter). Fouter wordt het wel doordat het middenin de #metoo-storm moest uitkomen. Schoolvoorbeeld van de wet van Murphy.

Filmisch is de hommage aan Allen (aan zijn film Manhattan) heel herkenbaar, het voelt aan als een Woody Allen-film, alleen wel met érg leeg geleuter... het gaat over mensen uit de filmwereld die een oogje hebben op lekkere actrices, al dan niet minderjarig, en daar houdt elke vorm van verhaal of inhoud ook op. Het thema is veel te plat om daar bijna 2 uur mee te vullen, meer dan geleuter heeft het niet te bieden waardoor op den duur de verveling toeslaat. Qua acteerwerk is het niet best, alleen Moretz en Malkovich maken er nog wat van, de rest lijkt het niet te interesseren. Het enige positieve wat over deze film te melden valt is te danken aan het feit dat het als 'hommage' is afgekeken van Woody Allen, alleen daardoor blijft de film van de laagste score gespaard.

Ideale kandidaat voor de Nacht van de Wansmaak, zogenaamd een komedie maar het is niet eens grappig, zelfs niet in foute zin. 1*. En wat hadden Chloë Moretz en John Malkovich hier te zoeken?

Tweede film van deze regisseur die ik zie, en er zitten veel herkenningspunten wanneer je het naast Another Earth neerzet. Uiteraard een goed spelende Brit Marling en het scifigenre, wederom redelijk mild hier, maar ook de sfeer en de stijl zijn vrijwel identiek. Als kijker zat ik vrij snel in de film, het verhaal weet je snel mee te nemen, ook al weet je een tijdje niet waar het heengaat. Hoewel de film rustig lijkt voort te kabbelen ligt het tempo waarin e.e.a. wordt voorgeschoteld best hoog. De wendingen waren aangename verrassingen die volstrekt onverwacht kwamen, ik wist van tevoren niet waar het over ging en dat is eigenlijk wel een prima uitgangspunt om deze film te bekijken.

Net als Another Earth bleef deze nog lang door mijn hoofd spoken. Hoewel het concept van deze film misschien niet eens zo heel bijzonder is, levert deze regisseur hier wel een interessante film af die tot de verbeelding spreekt. En inderdaad zoals hier vaker is gezegd een sterk einde.

Mooie film. Ben benieuwd wat deze regisseur voor nog meer moois voor ons in petto heeft. 3,5*

Leuke scifi. Destijds in de bioscoop gezien en dat was toen best indrukwekkend, inmiddels bij elkaar een keer of drie gezien, blijft leuk. Goede CGI die rond die tijd een kwaliteitssprong begon te maken. Aardig verhaal met een fijne mix tussen scifi, actie en spanning. In die zin is het een vrij brede film die het in tegenstelling tot de actiegenre van tegenwoordig niet van de ene explosie/vechtpartij/achtervolging na de andere moet hebben, hier zit ook nog enige inhoud in. Alleen de dialogen zijn op een enkele na heel flauw/kinderachtig, verder is het heel vermakelijk. 3 a 3,5* bij deze herkijk.

Aardig, al gaat het wel van meer naar minder wat mij betreft. Het begint met een frisse en vrij originele toon, maar het weet zich vanaf dat punt niet verder te ontwikkelen waardoor het frisse en originele er snel van af is en op den duur zelfs gaat vervelen. Al bij de begintitels krijgen we te lezen dat de film gebaseerd is op "echte interviews zonder ironie". Maar al snel merk je dat die opmerking ironisch bedoeld lijkt, veel te vaak gaat het de kant op van "lachen om rednecks". Ironie of sarcasme genoeg, het heeft een beetje dezelfde stijl als Three Billboards outside Ebbing, Missoury, maar dan platter.

Hoewel het drama overheerst krijgt het nooit de kans om de dominante genre te worden. Het lijkt niet de bedoeling van de makers om de kijker met Tonya te laten meeleven, maar eerder om door haar soms wel erg treurige leven vermaakt te worden. Tonya lijkt me echt een persoon wiens leven verpest is door de omstandigheden en omgeving waarin ze is geboren, het lijkt me niet het type die andermans knieën verbrijzelt om te winnen, met tegenslagen ging ze zelf zonder hulp om, ze had zo te zien ook nooit eerder iemand aangevallen maar groeide juist op eigen kracht, alleen dat mocht niet van de omgeving, justitie inbegrepen.

Het is een film die aanvankelijk niet zo mijn aandacht trok, maar die ik door de goede ontvangst toch maar ben gaan zien en wel de moeite waard is gebleken. Sport- en misdaadfilms trekken me minder, daar valt deze (deels) wel onder. Met name de tweede helft gaat het een cliché redneck misdaadkant op die mij minder trok. Daardoor werd het bijna 2,5* terwijl ik aanvankelijk aan 3,5* zat te denken, alleen met het einde weet het nog nipt de 3* te halen. Wel alle lof voor Margot Robbie die in alle opzichten een uiterst geloofwaardige en overtuigende personage neerzet.

Typische Hallmark-produktie, wordt nog op het einde een beetje gered., vandaar een kleine 2,5*. Het 8-jarig kind is inderdaad zoals hier al vaker genoemd volstrekt ongeloofwaardig met haar teksten van een twintiger. Heel erg cliché, maar ja, inmiddels diverse Hallmarks gezien en dat hoort er kennelijk bij. Ook hier een moeizame vader-dochter relatie die met kerst rechtgezet moet worden (in dit geval ontstaan doordat papa destijds niet het geliefde kerstkadeau gaf), een voedselbank die rond kerst van de ondergang gered moet worden, etc.

Een tussendoortje, maar de geslaagde eerste Ice Age-films lijken nu wel heel ver weg. Originaliteit is op, en daarmee lijkt ook deze reeks op te zijn. Het staat ook onbedoeld een beetje op de poster: "Kiss your Ice [Age] goodbye". Ice Age 5 is overbodig en had niet gehoeven. Het verhaal wordt steeds gekker en de humor werkt steeds minder. Na de Scifi-intro van Scrat gaat de film weer terug naar het aloude verhaal van Ice Age, zelfde personages, zelfde grappen, maar nu voor de vijfde keer. Leuk voor kinderen, meer niet. Ik kon mijn aandacht maar met moeite erbij houden. Een magere 2*

Oei, behoorlijke tegenvaller. Was al een tijdje benieuwd naar deze, en nu dat het door Oostenrijk voor de Oscars is ingestuurd helemaal. Maar de film is helaas flink tegengevallen, en daar zijn tal van redenen voor... zoals het strooien met hints, en dat is niet eens erg omdat de film een grotere fout begaat, de clue is namelijk irrelevant. Verder schijnt het verhaal afgekeken te zijn van The Other (1972), de effecten e.d. zijn slecht (de moeder die in haar lip een beetje wordt gesneden en meteen loopt het bloed uit alle hoeken van haar mond alle kanten op), de slechte cgi bij het afbranden van het huis, en boven alles brandt een heel ander huis af. Aan het begin is duidelijk te zien dat hun huis geen omheinde tuin heeft, en het huis dat afbrandt heeft dat wel, bovendien kloppen de ramen niet, en laten we het slome en doodsaaie middenstuk niet vergeten, waardoor doorspoelen geen overbodige luxe is. En dat is helemaal erg als je de vele hints oppakt en snel weet hoe de vork in de steel steekt. Aan het begin lijkt het nog wat, maar snel merk je dat het slome verloop nodig is om de band vol te schieten.

Met wat flink knippen is hier nog wel een aardige short uit te halen, maar dat is het dan wel wat mij betreft. Snap niet dat men hier Oscarmateriaal in ziet. 1 a 1,5*. De link met Haneke, dat op het internet wel vaker wordt gelegd met deze film, snap ik ook niet. Verder dan dat de regisseurs en Haneke allen Duits verstaan kom ik niet. Nu snap ik wel waarom de score op de statistiekpagina van deze film (na de hype?) zo hard naar beneden dondert.

De trailer is zoals Elineloves al zei erg misleidend, sommige scènes lijken alleen maar in de film te zitten (zoals o.a. de vrouw in het bos wiens hoofd opeens gaat "draaien") zodat ze in de trailer konden worden opgenomen. Niet best.

Fraai. Het meesterwerk dat je zou verwachten gezien de ontelbare prijzen en nominaties die deze film in de wacht heeft gesleept heb ik niet direct herkend, maar toch is het wel een aangename film, en wie weet komt dat meesterlijke bij een tweede kijkbeurt wel naar voren.

De film verloopt rustig en zonder al teveel dialogen. Soms voelt de film leeg aan, maar dat past prima bij de leegte die de hoofdrolspelers ervaren. En in die leegte kom je in genoeg zaken tegen die niet uitgesproken worden, zoals de oude wonden uit het verleden, eenzaamheid/personages die op zichzelf zijn aangewezen (eigelijk zijn alle personages op zichzelf aangewezen, Ida, haar tante, de stervende man in het ziekenhuis, zijn zoon die een moeilijke beslissing nam en daarmee moet leven), en de 'zin van het leven' (buiten het klooster), iets wat Ida's nieuwsgierigheid wel weet te wekken maar waarvan ze weer het klooster invlucht zodra ze de inhoud en sleur van dat leven ontdekt.

In die zin lijkt leegte een rode draad in de film. Het geeft de film nogal een pessimistische kijk op het leven, maar wel een kijk die bij de film past. 3,5*

Stukken beter dan ik verwacht had. Ik verwachtte een saaie en doorsnee politieke drama, maar in deze film zit toch veel meer in. Ondanks de redelijke score en de vaak goede recensies liet ik deze al een paar keer aan me voorbij gaan. En dat was onterecht dus.

De film kent een goed verhaal, de politieke verkiezingen zijn het scenario waarin zich een prima drama met een misdaadachtige plot ontwikkelt waarin de personages verzeild raken, met een enkele fraaie twist. Acteerwerk is correct en het verhaal wist me te boeien.

Goede film. 3,5*

Stevige oorlogsdrama met twee gezichten. De eerste helft, over een jongen en een meisje die midden in de oorlog verliefd op elkaar lijken te worden, is heerlijk artistiek, met opvallende camerawerk en fraaie kunstzinnige beelden. De tweede helft herinnert je eraan dat dit weldegelijk een oorlogsfilm is, de kant van de slachtoffers van de Nazi-inval in Wit-Rusland wordt met al haar gruwelen getoond. Deze tweede helft botst danook volledig met het vrolijke en relatief vredige begin. Het is een harde film geworden, met een herkenbare Russische stijl, en eentje die allesbehalve feelgood is. Of het zo was bedoeld weet ik niet, maar het toont daarmee het schril contrast tussen leven en liefde in vredestijd en de dood en verderf die een oorlog zaait. Een solide 3,5* bij deze eerste kijkbeurt.

De regisseur van Moonlight (2016) is duidelijk gegroeid na zijn vorige film. Ondanks een trage opbouw is het verhaal van de 19-jarige zwangere Tish en haar ten onrechte opgesloten vriendje een rustige maar fijne dramafilm geworden die het zonder de hype rond Moonlight zal moeten doen. De film wordt middels flashbacks verteld, waarbij ook gebruik wordt gemaakt van een voice-over.

Beale Street lijkt me een realistische film voor die tijd, het bevat veel minder clichés dan in zijn vorige film, al is de agent hier wel ontzettend stereotyperend, dat had veel beter gekund. Naast de langzame opbouw ben ik niet zo gek op nadrukkelijk aanwezige soundtracks, wat hier soms ook het geval is. Al is de soundtrack volgens critici een van de sterke punten van de film, ik hou er niet van wanneer emoties op commando van de soundtrack moeten worden opgewekt, dat heeft deze film niet eens nodig maar probeert dat wel te vaak voor mijn smaak.

Wat mij betreft is dit dus een flinke stap voorwaarts van deze regisseur, al zullen velen het daarover niet me me eens aangezien Moonlight (1,5*) destijds zo werd opgehemeld. Richting de 3,5*.

Redelijke film, wel eentje die het moet hebben van bekende gezichten zoals Chlöe Moretz, want het verhaal is nogal mager en cliché. De personages zijn verder ook nauwelijks uitgewerkt. Ook hoe het oversentimenteel wordt richting het einde vond ik eigenlijk wel jammer.

De beelden en de sfeer zijn verder prima, Moretz acteert goed binnen de mogelijkheden, en de film kent ook enkele fijne momentjes al wordt dat niveau niet constant vastgehouden. Sgrspice plaatst het als verfilming van een boek voor tienermeisjes denk ik wel in het juiste perspectief. Een magere 3* van mij.

Gelukkig las ik hier en daar dat het eerste half uur behoorlijk slecht was, anders had ik deze dan denk ik wel afgezet. Dat eerste half uur is verschrikkelijk slecht. Het acteerwerk is erg amateuristisch en de film heeft verder in dat half uur niets te bieden, slecht script, slechte dialogen, geen chemie, en ook cinematografisch slecht. Het tweede half uur begint het zich wat op te werken, en het laatste halfuur is zeker niet slecht, al blijft het acteerwerk ondermaats. Pas op het einde in het ziekenhuis wist Jennifer Love Hewitt mij met haar acteerwerk te overtuigen. Na die scène vond ik het opnieuw bergafwaarts gaan.

Ik ben deze gaan kijken vanwege de hoge score en het op zich interessant verhaal. Opvallend dat de MM-score hoger is dan op IMDb, dat zie je eigenlijk nooit. Eerlijk gezegd kan ik die hoge MM-score bij deze film ook niet begrijpen, een goed einde met een twist kan niet een film redden die de helft van de tijd slecht is wat mij betreft.

2 a 2,5* dunne sterretjes, voor het verhaal en het slot.

Visueel zeer fraai maar qua verhaal en voortgang schiet het tekort waardoor deze film ondanks de korte duur toch wel langdradig aanvoelt. Als het ritueel eenmaal op gang komt vond ik de film een stuk beter maar tegen die tijd waren alweer drie kwartier verstreken. Wel heel apart, een kleine 3*

Deze film heb ik ook ontdekt met de Science-Fiction knock-out. De link met Solyaris en 2001 begrijp ik wel (het begin doet qua sfeer wat aan Solyaris denken er komt zelfs een baby in beeld) al hebben deze films denk ik verder niet zoveel met elkaar gemeen. De decors van het ruimteschip zijn goed bedacht en zien er bijzonder goed uit. Het geeft ook een beetje het idee en de angsten weer die waarschijnlijk in die tijd speelden rond het concept ruimtereizen.

Grootste manco van de film is de spanningsboog die ernstig hapert. De film begint met een scène die de spanning flink opbouwt, de verwachtingen zijn gewekt.. en vervolgens raakt de spanning jammer genoeg volledig zoek. Net als in de film lijkt dan de tijd langzamer te gaan want de 80 minuten die deze film duurt verlopen dan tergend traag, en dat kost puntjes. Wel aardig om gezien te hebben. 2,5* a 3,0*

Degelijke film over een lastig stukje Duitse geschiedenis, namelijk het afrekenen met je eigen verleden. Dat dit soort verhalen worden verfilmd lijkt me een relevant onderdeel van het helen van oude wonden, terwijl het onderwerp tegelijkertijd onder een breed publiek onder de aandacht wordt gebracht.

De film haalt een aantal relevante onderwerpen aan, niet onbelangrijk ook hoe de film laat zien dat de holocaust niet het gevolg was van één boze figuur die alle blaam treft, maar van vele honderdduizenden die collectief meegingen. Het laat zien dat gewone mensen onder bepaalde omstandigheden verleid kunnen worden om de meest gruwelijke dingen te doen. Gelukkig maar dat er ook mensen waren die niet in die waanzin meegingen, zoals een film als Sophie Scholl - Die Letzten Tage (2005) laat zien.

Hoewel dit geen filmisch meesterwerk is valt er ook weinig aan te merken op deze dramafilm die het vooral moet hebben van het verhaal wat hier wordt vastgelegd. 3,5*

Toch wel tegengevallen. De mooie poster maakte me wel benieuwd, maar al snel bleek het niet het niveau te hebben waarop ik hoopte. Een vrij doorsnee film. Ik moest snel aan de LOTR-films denken; mooie plaatjes, weinig inhoud. Datzelfde kom ik in deze film tegen, echter slaagt de regie er niet in om de mooie plaatjes ook mooi over te laten komen. Het kwam nogal amateuristisch op me over. Een hele magere 2,5*.

Goede film. De link met The Theory of Everything is snel gemaakt, beide films gaan over een bekende en invloedrijke persoon, maar deze vind ik met afstand de betere van de twee, juist omdat deze inhoudelijk wat dieper graaft en niet in het liefdesleven van de hoofdrolspeler blijft hangen. In The Theory of Everything kom je niet te weten wat Hawking nou precies bereikt heeft, terwijl deze film dat over Turing wel laat zien.

De film kent voldoende spanning en details, van Enigma had ik (zoals iedereen vermoed ik) wel gehoord maar ik had geen idee dat men zo tewerk ging. Filmisch is het dik in orde, acteerprestaties, cinematografie, sfeer, enz. is prima in orde. Alleen de flashbacks liepen niet altijd even lekker.

Cumberbatch vond ik sterk spelen, hij zet een autistische Turing neer die niet zichzelf mag zijn, zijn eigen gevoelens en emoties moet verdringen, een enorm verantwoordelijkheidsgevoel heeft en de meest onmenselijke beslissingen en geheimen met zich mee moet dragen. Zijn tragische afloop in het echte leven waar hij totaal geen hulp kreeg vind ik niet gek. In die zin vond ik zijn rol een stuk moeilijker dan die van Redmayne (Hawking in The Theory of Everything) die het vooral van zijn looks moest hebben.

Soms wordt zijn personage wel erg dik aangezet, maar dat lijkt me meer een gebrek van de producers. Ik kan anders niet begrijpen waarom men de film soms zo ontzettend fout arrogant brengt, het moge duidelijk zijn dat Turing niet het type was die zijn ego streelt, anders was hij met zijn successen in de media gaan pronken en was dit project nooit gelukt. Het meest foute was toch het zinnetje "Was I god? No, because god didn't win the war. We did", een typisch moment om een teiltje bij de hand te houden. Ondanks die enkele foute momenten heeft de regie toch een degelijk product af weten te leveren. 4*

Op zich geen onaardige film over een meteoriet die de aarde bedreigt, ware het niet dat de dialogen niet best zijn en de regie zomaar en uit het niets met allerlei ongeloofwaardige en volstrekt ongerelateerde en vergezochte gebeurtenissen strooit. Jammer van dat laatste, want er zat een weinig vernieuwende maar wel aardige rampen/scifi-tussendoortje in. 2*

Ik sluit me aan bij de kritieken over het onderbelichten van de lokale slachtoffers, en de overdaad aan non-stop tedere en tranentrekkende momenten. De genre is 100% drama.

Dat het een Spaanse of Europese film is, is niet te merken. De stijl is duidelijk van Hollywood afgekeken. Het economisch aspect heeft boven de kwaliteit van de film gestaan, dat blijkt wel uit het Engelse gezin en de Engelse taal, maar ook uit het feit dat de producent Mediaset is (het bedrijf van Berlusconi).

De film verloopt redelijk traag en maakt overmatig gebruik van harde geluiden om spanning te creëren. Het realisme levert in ten behoeve van het sensationele, heldhaftige en overdrevene.

Dat neemt niet weg dat er genoeg geslaagde scenes in zitten, en dat het waargebeurde verhaal natuurlijk wel boeiend is. Ook de beelden zelf zijn mooi en overtuigend.

Hele bijzondere en sfeervolle film, en niet eens alleen vanwege het fraaie verhaal en de manier waarop het wordt gebracht. De film scoort wat mij betreft hoog op zowat alle fronten. Ik had deze film al heel lang op mijn 'Nog Zien'-lijstje staan, en heeft aan mijn hoge verwachtingen voldaan.

Het verhaal is lekker veelzijdig, met rouwverwerking als één van de onderwerpen op de achtergrond, en verteld door de oudste dochter. Het beroep van de vader en de zieke buurman zorgen ook voor hele bijzondere scenes.

De muziek, het cameragebruik, en de montage zijn van een zeer hoog niveau. Ook het acteerwerk is zeer overtuigend. En ook het script weet meer dan eens te verrassen. De sfeer wordt ook erg goed gecreeerd. Kleding, licht en scenario zijn erg goed verzorgd. Het magische deed me ook aan The Green Mile denken.

Kortom, een cinematografisch hoogstandje. Ik had niet eens in de gaten dat de film niet in de jaren '80 was opgenomen. Een film die veel meer te bieden heeft dan alleen het sentiment wat hier vaak aangehaald wordt.

Dikke aanrader!

Dit leek me wel een film voor mij, een oorlogsdrama met een interessant onderwerp en een redelijk pakkende titel. De film ontving ook diverse nominaties al viel het niet in de prijzen. Maar helaas pakte het niet zo uit als ik gehoopt had. Al vrij snel begon ik overtuigingskracht te missen in de film, met scènes die teveel als "gemaakt" overkwamen. stinissen vat precies samen waar het mis gaat: "binding met de kijker te afstandelijk... mist het nodige drama en emotie".

Ik kan helemaal opgaan in een film met zo'n onderwerp maar hier lukte dat niet. Ook de claustrofobische sfeer die deze film zou moeten hebben kwam in ieder geval op mij niet over. Verder kan ik wat hier vaker is gezegd over de langdradigheid beamen, op een gegeven moment zakt de film helemaal in. Regie en script schieten hier een beetje tekort voor mijn gevoel, en zonder overtuigingskracht kom ik niet verder dan 2,5*.

Mooie documentaire, en origineel bedacht, met een fraaie pakkende titel. Mooi om te zien hoe ver de 'invloed' van Anne Frank reikt, en hoeveel mensen en culturen in zo'n rij samenkomen, maar ook treurig dat uit de verhalen is op te maken dat de wereld kennelijk nog steeds niets geleerd heeft en de geschiedenis zich keer op keer herhaalt, zij het op een andere plek en in een andere vorm. De schuldigen van al die conflicten kom je natuurlijk in die rij niet tegen.

Enig puntje van kritiek van mijn kant op deze documentaire is dat af en toe een luchtige noot erin wel fijn zou zijn geweest, en ook best had gekund. Die noot heb ik wel een beetje gemist en dat maakt het wel heel zwaarmoedig om naar te kijken. 3,5*

Hele aardige en kennelijk vrij onbekende oorlogsthriller over twee bemanningen, een Amerikaanse en een Duitse, die letterlijk en figuurlijk in dezelfde boot komen te zitten en dus samen zullen moeten werken willen ze het overleven. De twee groepen vijanden bij elkaar in een kleine onderzeeër midden in de oorlog zorgt voor de nodige spanningen. Heel onderhoudend, richting de 3,5*.

Geen onaardige Nederlandse jeugddrama. Ik wist niet welke kant de film op zou gaan, de dramakant werd daardoor een behoorlijke verrassing. Op het drama na is het een tikkeltje te oppervlakkig en droevig, maar wel onderhoudend. 3*

Deze film heeft heel lang in mijn Top 10 gestaan en moet nu plaatsmaken voor Captain Phillips (2013).

Maar dit blijft een van de beste films die ik gezien heb. De film vertelt twee verhalen, één over het onderzoek naar de dood van een soldaat, en een andere over een legereenheid in Irak. Beide verhalen zijn goed, hard, en niet bepaald onrealistisch. De film is lekker compleet en beslaat diverse genres, voornamelijk thriller, oorlog en drama. Het acteerwerk is op een enkele uitzondering na uitstekend, en zo ook de beelden en het script. Fijn dat er films bestaan die de oorlog of het leger niet verheerlijken en ook de vuile handen en de gevolgen ervan laten zien.

Aanrader.