Meningen

Mooie film met uitstekend script en acteerwerk. Ik heb wel meerdere films gezien uit Arabische landen die met een belangrijke of vergelijkbare sociale boodschap komen en vooral daarmee weten te scoren. Deze kent ook zo'n boodschap maar is als film ook absoluut volwaardig. Prachtig einde ook.

Het verhaal gaat over een meisje dat gewoon kind wil zijn, wat in Saoedi-Arabië voor meisjes duidelijk niet meevalt, en haar moeder die al aan de strenge regels en vooroordelen die voor vrouwen gelden is gewend.

4*

Fraaie thriller, het verhaal is behoorlijk rechttoe rechtaan en komt vanaf de eerste minuut op gang. Wel redelijk doorsnee, maar toch een vrij sterke thriller. Het gaat heel lang goed, en daardoor is deze film wel prima te doen, totdat richting het einde even de plank misgeslagen wordt door met een ongeloofwaardige situatie te komen om de film af te kunnen ronden. Zoveelste Hollywoodfilm dus die wordt afgeraffeld, al valt het hier nog wel mee. Het probleem is dat niemand gelooft dat deze ontvoerders die graag de leiding hebben en die altijd hebben genomen opeens besluiten om de plek van de overdracht aan de slachtoffers over te laten, dat deden ze nooit en zouden nu dus ook niet doen. Dat kost het een half sterretje. 3*

You like insurances? What's not to like? Easy selling crack to kids in school playgrounds.

Fictie rondom een realiteit die al veel spannender is dan deze film, en die hier nauwelijks naar voren komt. De film heeft geen diepgang, blijft oppervlakkig hangen met slechte stoere dialogen die woorden hebben die leken wel ooit hebben gehoord, zoals 'bonus', winst maken met verliezen, wat grafiekjes en CNN op de achtergrond, een rijke Chinees, etc. Cliché op cliché op cliché.

De leek zal na het zien van deze film een leek blijven, en de kenner zal zich dood vervelen en ergeren aan de domme clichés en eindeloze en nietszeggende nepdialogen.

Als film is het langdradig en saai, en de acteurs zetten hun beste beentje voor om te voorkomen dat ze de indruk geven dat ze teksten oplezen, maar ook dat helpt niet altijd, vooral rondom de vergaderingen is het acteren (vanwege de dialogen) vrij slecht.

De film had beter kunnen heten: 'Wall Street Money: Makes you Sleep'

Best een tegenvaller, helemaal gezien de relatief korte duur en de hoge score. Hoewel het interessant en nog redelijk wetenschappelijk begint wordt het al snel een saaie bedoeling, helemaal aangezien er steeds meer focus komt op fictie en (irrelevante) details uit die fictie. De film is ook erg eenzijdig, er wordt niet naar meerdere scenario's gekeken, de toon is droog en belerend, het lijkt wel of het doel het wekken van angst is. Zo wordt er bijvoorbeeld gezegd dat het waarschijnlijk is dat deze nepdocu vóór 1980 realiteit wordt. Suggestief, fictief, fatalistisch, belerend, eenzijdig... geen al te beste productie. Een magere 1,5*

Actie met verstand op nul. Het eerste Warcraft-spel (1994) heb ik destijds gespeeld en vond ik spannend en prachtig. Van de film had ik best wel wat verwachtingen aangezien het trouw zou zijn aan de game, maar de eerste berichten waren niet hoopvol. Wat ik niet wist is dat het verhaal... nou ja, verhaal.... eigenlijk geheel afwezig is. Er valt geen touw aan vast te knopen. In die zin heeft het alles weg van Lord of The Rings (2,5*), eigenlijk is Warcraft nog erger, mooie beelden met CGI en een script om je billen mee af te vegen, en met de pech dat we de beelden al van Lord of The Rings kennen. Met heel veel moeite in twee delen afgekeken, waarbij ik de eerste helft zes maanden geleden zag. 1*

Leuke verfrissende film, met de nodige humor. En beter dan verwacht. Het had van mij zefs iets langer gemogen. De regie heeft duidelijk oog voor detail, acteerwerk, CGI, beeld, soundtrack, script en dialogen zijn prima in orde.

Heb de film in de bioscoop gezien toen het uitkwam, en ook in de herkijk op DVD blijft deze prima te doen. Ondanks dat het een mix is van zombiefilms, comedies, horror en romantiek is deze moderne uitvoering met Romeo en Juliette in de hoofdrol erg origineel en lekker luchtig.

Tegenvallend. Deze film heeft van alles wat, maar alles wat het heeft vind ik van het 'net niet' niveau. De CGI, in het bijzonder rondom Dr. Manhattan, het acteerwerk, het script, de personages, etc. vond ik niet van een bepaald hoog niveau.

Betere 'noir' vind ik bijvoorbeeld in Sin City, en zo zijn er ook betere comicverfilmingen en betere superheldenfilms te vinden waardoor ikzelf deze film niet echt ergens in zie uitblinken. De film lijkt alles te willen zijn maar flopt met die hoge pretenties en mist een eigen coherente en aantrekkelijke stijl. Had beter gekund.

Aardige film over een jongen en een soort van monster van Loch Ness dat uit een ei komt dat het jongetje heeft gevonden. Aardige jeugdfilm maar wat mij betreft veel minder leuk en minder geschikt voor volwassenen dan een film als Pete's Dragon (2016). Het zijplot over militairen die zich vlak bij het meer vestigen (welke zowat evenveel tijd opeist als het hoofdverhaal van de film) was flauw en misplaatst. 3*

TV-productie van begin jaren '80 over een erg interessant waargebeurd verhaal, ook al is het vast gedramatiseerd. Een film die zijn nut diende tot in 2008 een Duitse verfilming kwam van dit verhaal, die deze versie doet verbloemen: Die Welle (2008). Ondanks dat deze versie uit 1981 de tand des tijds niet zo goed doorstaan heeft, verbaast toch wel dat het gelukt is qua effect wat het op de kijker heeft, met name het einde (wat afwijkt van de versie uit 2008) maakt wel indruk. 2,5* omdat het tegenwoordig toch wel in de schaduw van de versie uit 2008 is komen te staan.

Leuke familiefilm, met fijne feel good sfeer, alleen ze zijn net iets te gul geweest met het aantal oversentimentele momenten. Doe er een kerstboom en wat sneeuw bij en je maakt er zo een kerstfilm van.

Het zit bijzonder goed in elkaar, er is een goede balans tussen drama en (zoete) humor, er wordt opvallend goed geacteerd, en de beelden zijn erg fraai. Ook de op zich eenvoudige dialogen zijn knap bedacht. Het resultaat is lekker eenvoudig en rechtlijnig, zonder dat het ook maar even gaat vervelen, maar waardoor je gerust even de aandacht kunt laten verslappen zonder dat je het verhaal kwijt raakt.

Kortom, een prima en luchtig tussendoortje, ideaal voor een rustig middagje of avond TV kijken, die ons ook op een leuke 'levensles' trakteert: Sometimes all you need is 20 seconds of insane courage, just literally 20 seconds of embarrassing bravery, and I promise you something great will come of it.

3,5 dikke sterren.

Kevin past prima in een horrorfilm, wat is het toch een klein monstertje. En zijn ouders eigenlijk ook wel, Tilda Swinton kwam zelfs als slachtoffer erg creepy over. In zekere zin heeft dit ook meer weg van een (psychologische) horror dan van een drama.

Aan het begin van de film gooit de regie het vooral op de (visuele) vorm. Een montage van korte shots, flashbacks, weinig woorden, etc. Er zit niets nieuws in zo'n opzet, maar het kan natuurlijk wel aardig werken. En dat doet het ook, totdat het teveel van het goede wordt. Op den duur had ik het wel gehad met steeds opnieuw diezelfde manier van vertellen, ook omdat het op een herhaling van zetten begon te lijken en er nauwelijks voortgang in leek te zitten. Daarna krabbelde het verhaal gelukkig langzaam verder en liet de regie deze montagevorm iets meer los.

Voor een drama vond ik het niet geloofwaardig genoeg (tenzij het hele gezin compleet gestoord is), de reacties van de gezinsleden op elkaar kwamen behoorlijk onnatuurlijk over. Het verhaal zelf was ook redelijk dun (gemeen kind, pijl en boog, hamster, oog kwijt, en einde). Ook de dialogen ontbraken vrijwel, dit zou als stille film prima gewerkt hebben. Ik ervaar de titel als dat het gebrek aan dialoog juist hetgene is waardoor dit zo kon escaleren, de ouders praten niet over Kevin en laten alles z'n gangetje gaan.

Aparte film, wel aardig, maar zowel vorm als inhoud wisten me als geheel niet te overtuigen of in mee te krijgen, waardoor ik het bij 2,5* hou.

Interessante toelichting trouwens van liv2:

Wat een leuke feel good / road movie komedie. Sinds Little Miss Sunshine niet meer zoiets tegengekomen. Een aanrader, en prima geschikt voor een heel breed publiek, (jong/oud, etc.)

Toendertijd zou ik deze film een 7 gegeven hebben. Heb er veel om gelachen en het maakte best indruk op me als tiener. Heb de film sindsdien niet meer gezien (en misschien moet ik dat ook zo houden), maar kan het me nog steeds op hoofdlijnen herinneren.

Wellicht dat het nu ouderwets over zou komen, maar het blijft een hele prestatie om zo'n film te bedenken in 1985, het tijdperk waarin de PC in de kinderschoenen stond en voorzien was van een monochroom beeldscherm.

De bedenkers hadden duidelijk een visionaire blik richting het 3D van nu, en dat is heel knap. De 7 van toen blijft nu dus gewoon staan.

Sophie Scholl - Die Letzten Tage gaat zoals de titel het zegt over de laatste dagen, de ondervragingen, en de "rechtzaak". Die Weisse Rose behandelt, eveneens bekeken door de ogen van Sophie, een veel langere periode, waarbij het verhaal van Die Letzten Tage eigenlijk alleen in een paar eindscenes wordt samengevat. Kwalitatief is Die Letzten Tage beter dan deze 30 jaar oude low budget film, ondanks dat is deze wel minstens net zo indrukwekkend. De film leidde ertoe dat Duitsland alle vonnissen van de volksrechtbanken nietig verklaarde.

Het verhaal van Die Weisse Rose is net zo bijzonder als doodgewoon. Een groepje studenten die opkomen voor hun idealen. Alleen zij doen dat met gevaar voor eigen leven, en dat was waarschijnlijk ook de enige manier om die strijd te kunnen voeren.

Velen doen het tegenwoordig, uiten op facebook, blogs, etc. hun kritiek op overheden of andere machthebbers. En nog steeds met gevaar voor eigen leven, bijvoorbeeld in landen als China, Mexico, Sirie, etc. Maar denk ook aan Wikileaks. Terwijl miljoenen anderen gelaten de andere kant op kijken.

Hoeveel nut dat heeft, en hoe belangrijk dat is, mag blijken uit de straffen die erop staan. Louche machthebbers zijn doodsbang dat zulke initiatieven van passief verzet zich onder de bevolking spreiden en hun egoistische belangen in gevaar komen.

Die Weisse Rose is een waarschuwing voor het gevaar van een massa die zich aan de gebeurtenissen onttrekt, die het gelaten ondergaat. Zij hebben laten zien hoe waardevol vrijheid van meningsuiting is.

Sterke film. Natuulijk moet je niet verwachten dat de opkomst van het nationaal-socialisme, de hitlerjugend, enz. in een film van nog geen twee uur te proppen valt, maar het geeft wel een goed idee van hoe dat te werk gaat. Noodzakelijkerwijs moeten de personages hier vrij snel vallen voor de verleiding, maar het resultaat mag er zijn. Het is een krachtige film geworden die de opkomst van giftige bewegingen dichterbij brengt, en ongetwijfeld niet veel verschilt van de werkelijkheid, als je ziet hoe bijvoorbeeld zelfs jonge (westerse!) meisjes in IS zijn getrokken, terwijl iedereen met gezond verstand kan raden hoe dat af gaat lopen. Of op veel kleinere schaal, als je bijvoorbeeld kijkt naar Mexicaanse bendes e.d. Het zijn groeperingen die duidelijk de zwaktes en behoeftes van mensen op moeilijke momenten uitbuiten en ze verenigen mede door ze een doel in het leven te geven en (ook al komt dat in deze film minder naar voren) een gemeenschappelijke vijand. Onlangs zag ik Una Giornata Particolare - A Special Day (1977), die laat zien dat je niemand was als je het fascisme je rug keerde, dat werd door de samenleving niet geaccepteerd, en in deze film komt dat, zij het minder duidelijk, ook naar voren.

Voor mij bood het meisje dat pamfletten uitdeelt ook een ander herkenings- en bindpunt met de geschiedenis, namelijk dat met Sophie Scholl (2005), die ontgetwijfeld voorbeeld heeft gestaan voor het personage van Karo in deze film. Die film toont hoe makkelijk in deze toestand van collectieve waanzin zelfs schoolbesturen bereid waren om hun leerlingen uit te leveren (evenals dat basisscholen meewerkten toen joodse kinderen werden opgehaald). Een ziekmakende gedachte, maar het is dus iets wat ergens in de mensheid latent verstopt zit en zomaar weer naar buiten kan komen als er niet genoeg Karo's en Sophie Scholl's op de wereld rondlopen die op durven te staan tegen de meerderheid. Aanrader, en verplichte kost op onderwijsinstellingen. 4*

Hele sympatieke Belgische horror, vind het ook nog wel redelijk origineel eerlijk gezegd, al is het alleen maar vanwege de Belgische insteek. Amerikaanse scoutfilms komen toch heel anders over. De scène met die dikke vallende boom is geweldig, maar zo zijn er wel meer die bijzonder waren. Vind het eerlijk gezegd ook goed gebalanceerd wat betreft humor, scares, kills, verrassingen, enz. De frisse wind die door de film waait wist het alleen niet tot het einde vol te houden, maar toch een leuke horror. Ruim 3*, richting 3,5*

Een kleine film in alle opzichten, en zoals hier al vaker gezegd, te klein eigenlijk. Dankzij wat gerekte scènes, zoals het afgaan van alle honden in een hondenasiel, komt de regie aan de 75 minuutjes dat deze film duurt. Het verhaal is daar veel te mager voor en je merkt soms dat de stiltes gewoon te lang duren. Haar volgende film, Meek's Cutoff (2010), vond ik ietsjes beter, het minimalistische en het gepauzeerde tempo vond ik daar veel beter passen. Een magere 2,5*

Fijne scifi-western die op veel terreinen zijn tijd ver vooruit was. Via de serie kwam ik achter het bestaan van deze film. Het is een originele en geslaagde genremix met een duidelijke en uitgewerkte visie op de toekomst van computers, robots en pretparken. Het lijkt me alleen een kwestie van tijd voor we ooit een echte Westworld zullen kunnen bezoeken. Knap dat alles wat de serie te vertellen heeft hier in een film van nog geen 90 minuten was gepropt. 4*

Leuk. Het verhaaltje (dochter vindt verloren vader) is op zich wel cliché maar het wordt wel erg vermakelijk en onderhoudend gebracht, mede met dank aan de opfleurende stijl en het fijne acteerwerk. Halverwege vond ik het wel eventjes wat inzakken met de te stereotype rollen van de stiefmoeder en -zus. Een vrolijke romantische feelgoodkomedie die erg fijn wegkijkt. Een ruime 3*.

Fraaie film met een behoorlijk tempo en waarvan de kwaliteit al vanaf de eerste minuut ervan afspat. Deze boeiende thriller met als rode draad de jaloezie tussen twee zussen die elkaar nodig hebben weet over de volle lengte te boeien zonder in te zakken. Het lijkt me ook een beetje een aanklacht richting de filmwereld voor wat betreft hoe er toen met kindersterren werd omgegaan. Bijna 4* die het nipt verliest door de wat zwakke laatste scene.

Fijne originele scifi met sterk en overtuigend acteerwerk van Noomi Rapace waar ik eigenlijk niet zo'n fan van was. Qua frisheid deed het me op een of andere manier aan Inception denken. Een fijne film, lekker spannend, en het kijkt fijn weg. Alleen het einde met (grote spoiler!) het verraad door een van de zussen vond ik minder geloofwaardig, en ook kan ik de laatste scene niet helemaal plaatsen. Heeft ze nu een honderdling gebaard??

Prima vermaak, ruime 3,5*.

Mooi drama over scheidende ouders die alleen aan zichzelf denken, en elkaar dwars liggen belangrijker vinden dan het welzijn van hun gezamenlijk kind. De film is zeker het bekijken waard, al had ik graag wat meer diepgang gezien die het verstand van de kijker prikkelt. Het werd te oppervlakkig en voorgekauwd geserveerd voor mijn smaak.

Ondanks dat blijft het een goede film, 3,5 dikke sterren van mij.

Leuke en originele romantische komedie, zonder dat men qua romantiek doorslaat. Lekker luchtig en onderhoudend, en met een goed script.

Alweer lang geleden dat ik deze film gezien heb, maar het verhaal is me toch goed bijgebleven, wat op zich al een pluspunt is voor een film. Behoorlijk clichématig misschien, maar in dit geval stoorde ik me daar niet zo aan.

Redelijke meevaller binnen het horrorgenre, en eentje die vreemd genoeg tot nu toe aan me voorbij was gegaan. Het verhaal heeft niet veel om het lijf, maar de spanning werkte bij mij in ieder geval wel. De sfeer is lekker creepy. Zoals gebruikelijk in dit soort films neemt de hoofdpersoon soms nogal domme beslissingen, maar echt storend werd het niet. Het origineel heb ik niet gezien, maar deze vond ik wel vermakelijk. De film duurt niet zo lang en weet steeds het juiste tempo vast te houden. 3*

Dialooggedreven romcom die me in de verte wat aan Before Sunrise (1995) deed denken, echter met (veel) minder diepgang. Doet ook aan Woody Allen denken zoals hier vaker is gezegd, maar laat ik nou niet bepaald dol zijn op zijn films. When Harry Met Sally is een sympathieke film waarvan echter bij mij de humor niet zo aansloeg en ik graag wat meer diepgang had gezien. Ook de chemie ontbrak, vrij logisch aangezien de twee bijna de hele duur van de film niets meer dan vrienden zijn, maar wel een gemis. Magere 2,5*

Oef. Zwaar bekroonde film, ik had niet eens hoge verwachtingen, maar dan krijg je dit voorgeschoteld...

Hoe kon deze film toch zoveel nominaties en prijzen in de wacht slepen?

- In de film werken de personages zich rot om het juiste tempo te vinden, maar in de film zelf is het juiste tempo ver te zoeken. Enige reden dat ik niet in slaap viel was de enorme hoeveelheid lawaaierige gedrum.
- Een film over muziek waar beeld en geluid niet synchroon lopen. Al in de eerste scène valt het meteen op dat de muziek niet overeenkomt met het gedrum in beeld. Slechte playback... Onaanvaardbaar voor een film met drummen als onderwerp.
- Het geluid is nog best slecht ook, zeker als ik het vergelijk met het gedrum uit Birdman.
- Alsmaar wordt alles verschrikkelijk overdreven, zo nep...
- De ongeloofwaardige playback acteerprestatie van de hoofdrolspeler draagt daaraan bij.
- Met veel geschreeuw, gegooi, gescheld, bloed, zweet en tranen wordt het neppe weggemoffeld.
- Geen ruimte voor subtiliteit, de film is heel doorzichtig, alles wordt voorgekauwd zodat je het niet over het hoofd ziet (de obsessie van de hoofdrolspeler voor muziek wordt weergegeven door het dumpen van zijn vriendinnetje, het bloedend na een ongeluk drummen..., dat de leraar heel anders is buiten de klas wordt weergegeven door hem vriendelijk te laten doen tegen een klein meisje, de hoofdrolspeler heeft geen steun thuis en ook dat wordt verschrikkelijk overdreven in beeld gebracht, enz. )

En dan heb ik het niet eens over het onzinverhaal dat om groot te worden je iemand nodig hebt die je uitscheldt, dingen naar je hoofd gooit en je de dood in probeert te jagen... wat een boodchap...

Uit een short - Whiplash (2013) - een langspeelfilm maken is hier niet echt goed gelukt wat mij betreft. Deze film hadden ze aan Aronofsky over moeten laten, die weet hoe je obsessie geloofwaardig in beeld moet brengen, en dan had het wel een meesterwerk kunnen opleveren. Nu niet. Een magere 1,5*

Een slechte, volstrekt ongeloofwaardige, film met een absurd, bizar en onzinnig script en nog absurdere acteerprestaties. De film probeert heel serieus met zo'n script te komen, en faalt volledig daarin, waardoor het op momenten gewoon de slappe lach, maar vooral plaatsvervangende schaamte opwekt.

Dat Nicolas Cage een knappe reeks slechte films op zijn naam heeft weten te schrijven is al heel wat, maar deze vormt toch wel dé anticlimax in zijn carrière.

Mislukte poging. Onvoorstelbaar dat het zo mis kan gaan zonder dat men op een gegeven moment besluit om de opnames af te breken.

Niet altijd even geloofwaardig (zoals de shootout, of wanneer de agente in the middle of nowhere vraagt of ze op back-up moeten wachten) maar wel erg onderhoudend en vermakelijk, al kom je als kijker niet direct in het verhaal. Vooral vanwege die vermaakwaarde een kleine 3,5*. De rouwe en afgelegen omgeving doet wat denken aan het betere Winter's Bone (2010).

Een erg goede dramathriller met prachtige beelden en uitstekend acteerwerk. De film speelt zich af op een afgelegen en bergachtig stuk land in Missouri, daar waar de arm van de wet niet reikt, en toont een mooie rauwe sfeer, waarin mensen zich taai moeten houden om te overleven en zelf hun problemen moeten oplossen. Het deed me in de verte een beetje aan de stijl van True Grit (2010) denken.

Winter's Bone toont aan dat ze in Amerika qua onafhankelijke filmproducties er ook wat van kunnen. Jammer dat er veel te weinig van dit soort Amerikaanse films worden gemaakt, of in ieder geval veel te weinig Europa bereiken.

Aanrader, zeker voor wie weer eens wat anders dan een Hollywood-productie of Europese cinema wil zien.

Jammer genoeg vond ik deze behoorlijk slecht. Het verhaal leek me (n.a.v. de trailer) wel interessant, maar de berichten hier weerhielden me gelukkig ervan om het in de bioscoop te zien.

De film heeft weinig winter en weinig sprookjesachtigs. Er hangt een Da Vinci Code / Angels & Demons sfeertje, en de film deed me uiteraard ook aan de Immortalverhalen denken. Maar het verhaal zelf is hol, onsamenhangend, langdradig, saai en vaag. Ik vond het totaal niet boeiend of interessant. De weinig aanwezige CGI was niet best (het paard in de lucht zag eruit als... een paard in de lucht, erg nep).

Veel bekende gezichten in deze film, maar het blijkt weer dat dit geen garantie is voor een goede film. Ondermaats. 1,5*