Meningen

Fraaie film van Chaplin. Ben een beetje verbaasd over de lage score hier. Chaplin speelt hier niet zijn typische personage maar speelt meerdere rollen in deze parodie op de opera Carmen. Dat maakt de film anders dan zijn andere films, maar nog steeds vermakelijk. 3*

Prima SF-film. Gemaakt voor de TV met een niet al te hoog budget maar met een uitstekend resultaat. Geen achtervolgingen, explosies of kamerbrede special effects, daarentegen wel een goede en doordachte script. Anno 2013, met onze kersverse kunstmatige hamburgervlees en autonome drones, is deze SF misschien een stuk geloofwaardiger dan anno 2006. Eigenlijk wel een aanrader voor de liefhebbers van de genre. Geen hoogvlieger, maar prima te doen, en qua score veel te ondergewaardeerd.

Visueel fraai romantisch 18de-eeuws drama met veel buitenscenes in een prachtige omgeving. Opvallend, naast die fraaie natuuromgeving, is vooral het theatrale waarmee er (opzettelijk) wordt geacteerd. Hoewel de personages het verhaal over deze dochter van een schermleraar boeiend weten te houden kunnen de oogleden door het wat slome tempo en de wat poëtische dialogen wel wat zwaar aanvoelen. 3*

Erg ondermaats in zowat alle opzichten, niet te vergeten de continu irritant aanwezige soundtrack. Een film die bovendien ook nog behoorlijk ontspoort. Murphy werd hier duidelijk als publiekstrekker gebruikt.

Acteerprestaties zijn niet al te best, maar de schuldige van dit matig werkje is toch vooral de regisseur. Op moviemeter is dit zijn beste film (films met 5 of minder stemmen buiten beschouwing latende). Gezien het hoge aantal films dat deze regisseur per jaar maakt (met 8 in 2012 als record) is het gewoon lopende-bandwerk.

1,5 sterretje.

Eindelijk volledig kunnen zien. Een keer onderweg half gezien, dan weer op TV afgehaakt door al die commercials, inmiddels is het gelukt om het volledig uit te kijken.

De film is allesbehalve origineel, het kwam op me over als een Bourne-film maar dan met een tiener in de hoofdrol. Het acteerwerk en de vechtpartijen zijn zoals hier al vaker is aangehaald inderdaad niet best. En ook behoorlijk voorspelbaar. Maar al met al is het nog een redelijk vermakelijke film, vooral voor teens en young adults. Verstand op nul, popcorn erbij, en dan is het wel goed te doen.

Een leuke komedie/familiefilm die er in slaagt om het concept tijdreizen goed met humor en drama te mixen. Het verhaal is behoorlijk voorspelbaar een niet bepaald vernieuwend, maar desondanks blijft het lekker onderhoudend en toch origineel. Prachtige beelden, prima acteerprestaties, en leuke personages, in het bijzonder Kit Kat.

Een hele mooie Almodóvar, een van de betere, qua stijl gaat het al een beetje in de richting van La Piel Que Habito. Geen nadruk hier op excentrieke (vrouwen)rollen en ook geen excessief kleurgebruik, al blijft het natuurlijk wel een Almodóvar. Het verhaal blijft van begin tot eind boeien. Alleen de personage Ernesto Jr. kon ik in het verhaal niet zo plaatsen, zijn motivering om Mateo te benaderen vond ik niet echt sterk. Gelukkig is dat maar een detail in het verder zeer genietbare verhaal. Lluís Homar speelt zoals altijd sterk, terwijl Penélope Cruz helaas op de automatische piloot acteert. 3,5*

Goede film, die me al vrij snel wist te grijpen. De rollen worden erg overtuigend neergezet, alleen de eerste scene (de twee vrienden in de auto) had wel over gemogen, alleen daar vond ik het acteerniveau maar matig. De misterieuze sfeer begint daarna al vrij snel te komen, de personages zijn boeiend genoeg, en ook de obsessief verliefde Nuria wekt nieuwsgierigheid.

Sfeer, acteerwerk, dialogen, beelden, en muziek zijn prima in orde in deze intelligente psychologische mysterythriller. Sofía (Penelope Cruz) speelt erg goed, maar ook de hoofdpersonage, César, wist me te overtuigen als arrogante vrouwenversierende yup, wiens gezicht verminkt raakt en daar uiteindelijk niet mee kan leven.

We ervaren de film zoals César het ervaart. Het is dan ook niet het script wat halverwege wat vager wordt, maar het zijn juist de ervaringen van César, die opeens de draad kwijt raakt, en de film brengt dit goed, en foutloos, over op de kijker.

Prima film, die met de eindtwist een extra halve ster van mij krijgt.

Aardige film, vooral op visueel vlak weet het te boeien met hele fraaie scènes, een mooie desolate omgeving en met bijzondere camerastandpunten. Qua verhaal kabbelt het rustig voort, soms had het wel iets westernachtigs, minste aan het verhaal vond ik wel de geloofwaardigheid. Ik vond het lastig om mezelf in deze twee families en hun vete te verplaatsen. De ruzie is geloofwaardig, de manier waarop de vete wordt uitgevochten (netjes om de beurt een lid van de andere familie doden) vond ik daar te onwerkelijk voor. Met name om die reden kom ik niet verder dan 3*.

Vond het wel een goede film. Sfeer is relaxed (qua tempo) maar zit vol met onderlinge spanningen. Je valt zo in de film en er wordt niets uitgelegd, maar de spanningen zijn wel begrijpelijk volgens mij. De film is ook een soort van coming-of-age. Na het wegvallen van de oma is de oude "machtsverhouding" en evenwicht weg en ontstaat er midden in de rouw een nieuwe wankele verhouding, waarbij de oudtste zus de verantwoordelijkheid op zich neemt, en Sofia (die in huis blijft) stelt de nieuwe leider op proef, daarbij heeft ze ook een onvolwassen/puberale/rebelse houding. En de jongste zus kiest ervoor om te vluchten. Volgens mij gaf het laatste liedje ook aan dat ze terug naar huis wil. Die verschillende reacties kun je volgens mij ook uitleggen doordat ze alle drie verschillende persoonlijkheden hebben.

Zo zijn ze in een voor alle drie verstikkende situatie gekomen waar ze inderdaad zoals de titel zegt de ramen en deuren open moeten gooien, en elk doet dat op haar eigen manier. De camera komt ook niet verder dan de tuin, wat samen met het oude huis vol herinneringen die verstikkende situatie versterkt.

Ik vond, naast die onderhuidse spanningen en sfeer, ook de cinematografie en het natuurlijke van de film erg mooi. Hoewel de film een rustig tempo kent verveelde ik me geen moment, tijdens elk rustmoment valt wel te genieten van de sfeer, de beelden, de dialogen, enz. Ruim 3,5* wat mij betreft, richting 4*. Deed me ook erg aan Quemar las Naves | Burn the Bridges (2007) denken, een soortgelijke film over een broer en een zus in een vergelijkbare situatie en met een vergelijkbare sfeer, al is die film qua verhaal wel wat breder dan deze.

Fijne SF. Ik heb de director's cut gezien, was van plan om het in twee stukken te bekijken maar ben uiteindelijk toch geboeid blijven kijken. De film is daar boeiend genoeg voor, het kent een rustig tempo maar zakt niet in en de hele tijd is de gespannen sfeer voelbaar. Ik zou niet weten wat er uitgeknipt is in de bioscoopversie, alle scènes hadden wel een toegevoegde waarde. Wel jammer van die cliché mariniers (spieren zonder hersenen) en die afgezaagde Hollywoodfobie richting de Russen.

De spanning zit er goed in, en ook het claustrofobische van de scènes onder water. Het is een soort ruimtereisfilm geworden, maar dan onder de zeespiegel. Dikke 3,5*

Prima jeugdfilm met overtuigend acteerwerk en een sterk op waargebeurde feiten gebasseerd script. Gezien het zware thema (kanker) niet echt geschikt voor kleine kinderen denk ik, maar voor 'achtste-groepers' en ouder moet dat toch wel kunnen. Ook voor volwassenen is deze prima te bekijken. De twee hoofdrolspelers (Hanna Obbeek en Nils Verkooijen) spelen ook de hoofdrol in de film Briefgeheim (2010), die ook als jeugdfilm het bekijken meer dan waard is. 3,5*

Laatste film van Spike Jonze die ik nog niet gezien had, viel me eerlijk gezegd tegen gezien de relatief hoge waardering op Moviemeter. Het is een redelijke film, maar verschrikkelijk opgehyped. Wat mij betreft valt het in de categorie "arthouse made in Hollywood". Geen echte arthouse dus, maar een zuiver commerciële productie die dat imago probeert te gebruiken. Daar vind ik een film als The Secret Life of Walter Mitty (2013) ook onder vallen, deze film deed me daar aan denken. Die film lijkt me wel een aanrader voor wie deze film goed vond.

De film begint behoorlijk saai en komt pas richting het einde een beetje op gang, al is de "genrewissel" ontzettend opzichtig. Als het personage van Meryl Streep "We have to kill him" roept ontstaat er een droogkomisch moment dat als omslag dient om vervolgens als soort van thriller verder te gaan.

Het verhaal (scriptschrijver schrijft een film) is relatief eenvoudig maar wordt iets gecompliceerder gebracht door steeds tussen de verhalen te switchen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik geen genialiteiten heb kunnen ontdekken. Ik vind het in die zin zeker geen "intelligente" film, je hoeft er volgens mij niet bij na te denken om het te kunnen volgen. Ook qua diepgang valt het erg mee, op zich is dat natuurlijk niet erg maar op een paar leuke quotes na is het meeste als je er bij stilstaat toch behoorlijk oppervlakkig, ook al wordt het in een heel diepzinnige toon gebracht ("Life is short. I need to make the most of it. Today is the first day of the rest of my life. I need to turn my life around. I need to fall in love. I need to read more, improve myself. I want my life back." etc. etc. etc.).

Door de wat saaie eerste helft kom ik niet verder dan 2,5* a 3*

Aardig vervolg. De film mist het originele van het eerste deel en maakt in plaats daarvan gebruik van parodieën op veel clichés die wel goed uitpakken. De lekker overdreven situaties zorgen voor de nodige humor. Wednesday op zomerkamp is misschien wel het leukste aan deze film. 3*

Middelmatige film, waar de realiteit en de fictie van de film maar niet op elkaar aansluiten. De film heeft of een tekort, of een overschot, aan fantasie. Overtuigingskracht heeft het niet, waardoor het moeilijk is om je in het verhaal in te leven. Bovendien is de film ontzettend voorspelbaar, en zitten er genoeg ongeloofwaardige scenes in.

Het verhaal op zich leek mij geschikt voor een goede film, maar helaas is deze poging het niet geworden.

Going down with bingo power

Ontzettend slechte dialogen en teksten, ontzettend slecht acteerwerk, slechte regie, slecht en leeg verhaal, traag, saai en voorspelbaar verloop, eentonig, flauw, en niet meeslepend.

Een knappe prestatie om zo'n slechte film te maken.

Vreemde film waarin zo nu en dan typische horrorscenes in zijn gemonteerd. Ook heeft de film enkele scenes om verwarring te zaaien, zonder dat deze veel logica hebben. Het wordt gaandeweg duidelijk dat Anna leeft (een lijk kan niet ontsnappen als je de sleutels van het huis achterlaat), maar de film zet ons op het verkeerde been met een foto van het jongetje, en met de spiegelbeeld van Anna waarop ze op een lijk lijkt.

Hierdoor lijkt het alsof de maker niet kan kiezen tussen horror of bovennatuurlijke thriller. De film heeft van alles wat, zonder dat het goed op elkaar aansluit. Apart en onderhoudend, maar niet zonder fouten.

Redelijke avonturen/familiefilm, vooral voor kinderen. Voor volwassenen is het veel te cliché en voorspelbaar. Het minste van alles is wel dat het zich vastklampt aan de traditionele/verouderde man-vrouwverhouding, zo is het meisje vooral hulpeloos, en de jongen is meer de dappere held. Dat valt al op de poster van hun gezichten af te lezen. Jammer van die verouderde kijk, scheelt een halve ster. 2*

De film begint sterk met een vlotte actiescene die veelbelovend lijkt. Helaas staan die eerste 10 minuten behoorlijk los van de rest van de film. Het verhaal begint eigenlijk pas daarna.

Na de vlotte start lukt het de film niet om een aardig tempo vast te houden, het middenstuk bevat zo'n dikke 20 minuten die nogal saai en langdradig zijn, maar daarna is het weer goed te doen.

Dat langdradige stuk, en het losstaand begin, zijn wel jammer want voor de rest valt er weinig aan te merken.

De gewekte verwachtingen, het (soms ontzettend) slechte acteerwerk, de onsamenhangende en soms overbodige scenes, het ongeloofwaardige verhaal, en de diverse foutjes en onzinnige elementen, maken het lastig om je in de film in te leven. Je blijft toeschouwer van dit drama (zeker geen thriller / horror / bovennatuurlijke film) zonder dat de film je weet te raken.

Na ongeveer 3 kwartier begint het erop te lijken dat regisseur en acteurs van hun vers opgedane ervaring hebben geleerd, en wordt het niveau op alle onderdelen wat beter. Maar het kan ook zijn dat ik tegen die tijd gewend was geraakt aan de vele tekortkomingen van deze film.

Op een bioscoopfilm leek het niet echt. Het was meer een soort toneelstuk (waar je slechte scenes niet over kunt doen), of soap of miniserie. Als toneelstuk zou het verhaal best aardig zijn geweest.

Al met al, als je nieuwsgierig bent, bekijk het dan zonder verwachtingen.

Toch een tegenvaller deze film. Acteerwerk, tempo en sfeer vielen me flink tegen. De 90 minuten vlogen zeker niet voorbij. Deze film scoort relatief hoog en het ontgaat me een beetje waarom. Het geniet het hoog aanzien, maar voor mij maakt het dat imago niet waar. De beelden zijn aardig (ook te vinden in een doorsnee natuurdocumentaire), en het verhaal is interessant (maar wordt niet op een boeiende manier gebracht), en daar houdt het toch een beetje mee op. Veel te afstandig voor mijn smaak, beetje amateuristisch zelfs, waardoor het vrij slome tempo nog trager aanvoelt. 2* van mij.

Bijzonder sfeervolle film met een fijne setting, fraaie costuums en een verhaal dat verrassend uit de hoek komt. Titel en poster beloven een serieuze drama, maar door de vele wendingen die al na enkele minuten beginnen en door de genremix is het meer een misdaadfilm geworden met hier en daar komische scenes. Mooi en vermakelijk, maar iets te geforceerd en gezocht voor mijn smaak. 3,5*

Deze film voelde bij mij aan als een light-versie, of imitatie, van Tarkovsky. Veel van zijn stijl is herkenbaar, cinematografie, rustige montage, stiltes, en ook filosofie en religie komen (heel oppervlakkig) in deze film voor. Wat ontbreekt is de diepgang: de dialogen zijn ondanks de schijn van diepgang toch wel banaal en oppervlakkig. Zo diepgaand en complex als Tarkovsky doet hoeft natuurlijk niet, maar meer inhoud had zeker gemogen.

Zo blijft er alleen een film over met beelden (stillevens) van een oud huis, maar zonder boodschap of iets wat je aan het denken zet of die beelden begeleidt waardoor het snel een eentonige boel wordt. Cinematografisch OK, maar inhoudelijk pover. 2*

Aardige misdaad/actiethriller die qua verhaal wat aan Léon doet denken, maar qua stijl, diepgang en kwaliteit een ander niveau kent. De personages zijn een stuk oppervlakkiger, met uitzondering van de hoofdrolspeler, en het gaat hier vooral om de actie. sinterklaas omschrijft het heel treffend als een mix tussen Léon en Taken. Het doet wat aan een Hollywoodfilm denken, maar dan met hier en daar wat martial arts-achtige gevechten. Op zich is de film prima, maar het probeert zo verschrikkelijk opzichtig sentimenteel te doen (wederom op z'n Hollywoods), wat helemaal niet lijkt te passen binnen de film en het verhaal en daardoor ook behoorlijk mislukt.

Voor ons westerlingen is het wat lastig om de aziatische gezichten, laat staan de aziatische namen, uit elkaar te houden, en dat kan wel wat verwarring opleveren. Zolang je maar weet dat onze hoofdpersoon verwikkeld raakt in een drugsoorlog tussen twee bendes die elk het monopolie willen hebben in de stad is het verder wel te doen. Uiteraard bemoeit de politie er zich ook mee, waardoor de hoofdrolspeler dus met drie partijen te maken krijgt. Zeker als misdaad/actiethriller is het heel vermakelijk. 3*

Geroemde cultfilm. Ik voel me niet snel oud bij het kijken van animaties, en ik kan echt genieten van een Ghibli of een Disney, maar voor deze voelde ik me echt véél te oud. Veel brommertjes, veel explosies, veel geweld, en soms zelfs blote borsten!! Dé ideale tekenfilm voor stoere jongetjes van 13, maar helaas niks voor mij. 1,5*

Bankrovers/misdaadthriller die heel fraai uitziet maar mij wel een beetje koud liet. Lastig om de finger erop te leggen. De personages zijn niet echt interessant, vrij oncharismatisch ook, met acteurs die ondanks dat ze hun best doen niet in hun rol lijken te zitten, en met nogal geforceerde situaties. Hoewel het aan de ene kant origineel lijkt is het ook wel erg conventioneel en een tikkeltje aan de saaie kant. Aardig idee maar minder geslaagd qua uitwerking. Kleine 3*.

Geen onaardige film, maar ook geen topper.

In Alacrán Enamorado (Schorpion in Love) zien we Javier Bardem als leider van een groep neonazi's, waarbij een van die leden de groep wil verlaten nadat hij verliefd wordt op een meisje van gemengde afkomst.

Op zich een interessante mix van ingrediënten: boksen, neonazi's, en interraciale liefde. Maar helaas komt het niet uit de verf. Het ontbreekt aan diepgang, is behoorlijk voorspelbaar, en het ook acteerwerk laat te wensen over. Zo kwam op mij de liefdesrelatie, vooral aan het begin ervan, zeer ongeloofwaardig over.

Een bescheiden low budget quasi-documentaire / home- / vakantie- / toeristische promovideo over een vader die met zijn zoontje gaat vissen, met respect voor elkaar en de natuur.

Vader gaat met zoontje vissen is ook ongeveer het hele script van de film. Ik vond het allemaal 'gewoon' wat men hier laat zien, ben echt verbaasd over de hoge score. 'De kracht zit in de eenvoud', maar je kunt daarin ook te ver gaan, en dat is wat mij betreft hier aan de hand.

Ik kom zelf regelmatig op kustplaatsen waardoor die beelden op zee uit deze film voor mij geen meerwaarde hebben, zeker niet vergeleken met zelf even op zo'n bootje gaan zitten of het zonnetje en de zeebries aan wal voelen en ruiken. Als dat dus geen meerwaarde biedt blijft er in deze film zeer weinig over.

De film is te simpel, te leeg om mij echt te interesseren, te mager. 2 sterretjes.

Knap debuut van deze jonge regisseuse die haar eigen ervaring met opgroeien nog vers in het geheugen heeft liggen. De film straalt eenvoud uit waar het coming of age-verhaal van de hoofdrolspeelster achter schuil gaat, de kindactrice werd uit een groep van 600 meisjes gecast. Plot en dialogen zijn minimaal.

Het resultaat deed me denken aan het eveneens Latijns-Amerikaanse Después de Lucía (2012) (5*), dat ook over een tiener gaat die zonder een aanwezige moeder en met een afstandige vader moet opgroeien, waar pesten ook een belangrijke rol speelt en er nauwelijks dialoog is. Alba heeft iets minder plot, waarbij de schermtijd vooral door de jonge actrice wordt opgeëist, die zeer overtuigend acteert.

Alba, uiterst verlegen, lijkt een slachtoffer te zijn van jarenlange pesterijen, ze heeft moeite met het maken van vriendinnen, en moet met de sociale druk van de andere kinderen omgaan terwijl ze in een erg moeilijk thuissituatie zit. Door ziekte van haar moeder wordt ze gedwongen om bij haar door het leven getekende vader te leven, die van haar moeder scheidde toen ze een baby was en ze sindsdien niet meer heeft gezien, en op wie ze niet bepaald trots is.

Mooie film die veelbelovend is wat betreft de toekomst van de twee debutanten, de jonge regisseuse en de jonge actrice. Ruim 3,5*

Een mooie film die ik toch lastig vind om goed op waarde in te schatten. Misschien is het wel een tikkeltje pretentieus, maar het is wel grotendeels aardig geslaagd. Ook ik had last met het doorkomen van de eerste 20 minuten, maar achteraf zie je wel dat die schrijver (naar buiten toe) erg relaxed overkomt. Een groot contrast met die stressende moeder van het kind, waardoor een thema als onthaasten als het ware ook door de film vloeit. Voor alles wordt de tijd genomen, en de schrijver is erg geduldig (al wordt dat geduld door het meisje steeds op de proef gesteld). Als eenmaal die moeder en die 'uitgever' uit beeld zijn verdwenen straalt de film weer rust uit en begint het plot lekker te lopen.

Apart verhaaltje, eenvoudig, maar heel mooi gebracht. En die schwebebahn geeft de film een mooie futuristische look. Voor nu hou ik het op 3*.