Meningen

Hele fraaie Ghibli. De tekenstijl is wel even wennen, maar dat gebeurt wel snel. Het verhaal is vooral aan het begin erg pakkend. De verwijzingen uit de film naar het levenscyclus zijn erg fraai gedaan, prachtige liedjes inbegrepen. Het tweede deel vind ik in tegenstelling tot velen hier kwalitatief niet minder, maar is wel duidelijk een vertelsprookjeselement (de princes vraagt de vijf prinsen om vijf bijzondere voorwerpen). Ook het einde is uit het sprookje gegrepen, wat in dit plaatje uit het sprookje herkenbaar is.

Opvallend trouwens dat daar waar de film hier eindigt je in het echte sprookje pas halverwege zit. Ik zie dus mogelijkheden voor een vervolg, want na haar vertrek gaat de keizer zoals hij ook beloofde door met het proberen te krijgen van de princes, net zolang tot hij haar weet te vangen. Het verhaal, en de princes, wordt na haar vertrek naar de maan juist een stuk duisterder. Haar gevangenschap komt in deze film volgens mij wel terug, maar dan anders, in de vorm van haar vader die haar in zijn kasteel als het ware opsluit.

Erg mooie film, een ruime 3,5*.

Een prachtige en sfeervolle film, heerlijk genoten. De mix tussen fijne humor, drama en een tikkeltje spanning is hier ontzettend goed gedaan, je gaat over en weer tussen de lach en de traan. De uitstekende soundtrack past er perfect bij en doet je lekker meeleven, en ook qua fraaie beelden valt er niets te klagen. Fris, verrassend, en warm.

Tussen de cast zitten zowel ouwe rotten (Carmen Machi, Eduardo Blanco) als vrij jonge (mooie) actrices (Leticia Dolera, Verónica Echegui). Allen spelen ontzettend goed. Verónica Echegui lijkt in deze film als twee druppels water op Penélope Cruz, als je haar zo ziet spelen zou je denken dat ze de jonge zus van Penélope is. Eduardo Blanco geeft de film een lekker warme Argentijnse toon.

De regisseur, Álex Pina, debuteert met deze film op het grote doek, maar is geen onbekende in filmland. Hij heeft o.a. de scripts geschreven voor Tres Metros Sobre el Cielo (2010), het vervolg erop Tengo Ganas de Ti (2012), en hij heeft ook diverse succesvolle televisieseries geregisseerd. Die twee films spraken me destijds niet direct aan, maar nu ik deze film van hem heb gezien (ook hier heeft hij het script geschreven) word ik toch wel nieuwsgierig.

Ik heb echt genoten van ‘personages’ zoals de hond en van de kernvraag uit deze film (spoiler) hoe warm je het hart op van een door geweld verscheurde terrorist?.

Het is een film waar je je door moet laten verrassen. Spreken het plot en de genres je aan, ga het dan een keertje zien zonder inhoudelijk teveel erover te lezen of de trailer te bekijken. De film is nog maar net uit in de Spaanse bioscopen, het zal helaas vast wel even duren voor het Nederland en België bereikt.

4* voor deze film. Niet alles was perfect, het einde is zoals zo vaak weer afgeraffeld (doodzonde), en een scene met ‘haardrogers’ was zelfs voor een komedie te ongeloofwaardig, maar het eindresultaat mag er wezen. Ook zal er vast kritiek komen op de (spoiler)zelfdodingstips, die in het verhaal echter de kijker weten te verrassen.

Aardige film die wat mij betreft zeker niet het (top)niveau haalt van Captain Phillips (2013). In die film is de spanning om te snijden en wordt de situatie getoond zowel vanuit de bemanning van het schip als vanuit de piraten. Kapringen bekijkt het vooral vanuit het management van het bedrijf, waardoor het hier meer op afstand en ook zakelijker en killer overkomt, terwijl bij Captain Phillips ik meegezogen werd en helemaal meeleefde met de bemanning.

Misschien kan het een rol spelen, al betwijfel ik het ten zeerste, dat ik dat ik Captain Phillips in de bioscoop zag en Kapringen op DVD.

Captain Phillips film bekijkt het ook ruimer door ook (zoals in het echt) de marine erbij te betrekken, want die is hier de grote afwezige. Dat maakt die film op het eerste gezicht misschien wat Amerikaanser, maar ik vond het zeker niet doorslaan, en de marine heeft nu eenmaal een grote rol in dit soort zaken. Een andere grote afwezige hier zijn de beweegredenen en aanpak van de piraten. Het einde van Kapringen film, (spoiler:) met het doden van de kapitein, vond ik overbodig sensatiezucht van de makers.

Aardige film, maar bij lange na niet zo goed als Captain Phillips. Ik ben meer wijzer geworden over hoe het bij piraterij aan toe gaat door die film dan door deze.

Aardige film, maar niet zo goed als ik had gehoopt. Het academy-gehalte ligt hoog, weliswaar met een Nederlands tintje. Pas achteraf las ik dat deze film de Oscar voor best buitenlandse film heeft gewonnen. Wat de film mist is een korte verklaring over waarom die twee karakters zo botsen, iets waardoor het verhaal beter te slikken zou zijn. Dat valt wel in de plotomschrijving te lezen, maar als je de film bekijkt wordt daarover niet veel losgelaten. Het gevecht op het eind is daardoor een beetje too much. Ook heeft het aardige verhaal wel te weinig om het lijf om deze plichtmatige oscarlengte van twee uur te vullen. Neemt niet weg dat de film verder wel erg degelijk is, maar een tikkeltje langdradig. 3*

Leuke Gibli met een leuke personage. Op zich komt het verhaal over kleine mensen wel bekend over, maar hier wordt toch wel een leuke film mee gemaakt. De animatie is erg mooi. Het einde is onverwacht en vrij open wat de film in die zin onvoorspelbaar maakt. Het smaakt naar meer, en van mij mag deel 2 zeker komen. Ik wil wel meer weten over deze geheime wereld. Het boek waardoor het is geïnspireerd ("The Borrowers") wijkt helaas teveel af van wat de film ervan maakt waardoor dat geen hints oplevert over hoe het verhaal verder kan verlopen. 3,5*

Aangename verrassing. De titel van de film vond ik flauw en hierdoor heb ik deze links laten liggen. Ten onrechte zo blijkt. Dit is een prachtige Nederlandse auteursdrama die niet onderdoet voor andere recente goede Nederlandse (jeugd)films. Kauwboy gaat over een jongen die door een scheiding abrupt van zijn moeder wordt gescheiden. Zowel vader als zoon kunnen maar moeilijk omgaan met de nieuwe situatie. Bij de vader heerst vooral woede en machteloosheid, terwijl de zoon troost vindt in zijn vriendschap met een kauw en met een meisje van de zwemclub. Cinematografie is zeer degelijk, levert hele fraaie scenes op en doet niet onder voor buitenlandse arthousefilms.

Qua verhaal lijkt het als twee druppels water op het prachtige Después de Lucía - After Lucia (2012) van toevallig hetzelfde jaar, die over een vader en dochter gaat. Ook daar ontbreekt de moeder, in die film vanwege haar overlijden. Bij die laatste film wordt in recensies vaak de nadruk op pesten gelegd (een thema dat in Kauwboy afwezig is) terwijl net als hier verwerking van verlies juist het hoofdthema is, en pesten in die film meer een bijwerking is van hun kwetsbare situatie. En net als deze is dat ook een hele degelijke auteursfilm. Zelf vond ik After Lucia iets sterker en indrukwekkender, maar Kauwboy mag er absoluut wezen. Een dikke en welverdiende 4*.

Fraaie fantasierijke animatie, stukken beter dan zijn laatste film (Kaze Tachinu). De fantasierijke elementen, en de kritische noot richting de oorlog, welke ik in die film compleet miste zitten hier wel in. Stijl en kwaliteit stammen herkenbaar van de jaren '80 af.

Films over respect voor dieren heb ik wel vaker gezien, deze is de eerste die ik zie met als (gedurfde) uitgangspunt respect voor insecten. Ruim 3,5*, richting 4*

Heel matig. Een sobere en ingetogen animatie, dat heel langzaam op gang komt, met een doorsnee liefdesverhaal dat mischien wel het hoogtepunt vormt in deze film. Voor de technische details rondom vliegtuigbouw is er veel aandacht, maar helaas is dat niet de diepgang die ik in een film graag zie. Ruimte voor een lach is er ook niet, zelden een animatie gezien waar humor zo ontbrak.

De kritiek dat het de oorlog terzijde laat snap ik ook wel. Wil je een wereld met of zonder bommenwerpers? Volg je dromen, ook al word je daarmee medeplichtig aan de dood van vele duizenden. Een beetje vreemde moraal die we vaker in de film terug zien komen. Vliegtuigen bouwen of hongerende mensen voeden? Wederom ligt de keus voor de hand, vliegtuigen bouwen natuurlijk, volg je droom. Vliegtuigen bouwen of je stervende vrouw bijstaan? Vliegtuigen bouwen uiteraard, volg je droom!

Op poetische wijze schaart de film zich steeds achter de twijfelachtige keuzes van de wat wereldvreemde hoofdpersoon, en diens obsessie met vliegtuigen. Misschien is dat wel heel Japans, zo emotieloos steeds voor je werk kiezen, ongeacht de gevolgen ervan. Mij overtuigt het niet, deze vliegtuigbouwer lijkt me maar een akelig mannetje.

Ook visueel is deze animatie zeer eenvoudig, zonder verrassingen of bijzondere beelden. De technische kwaliteit voldoet aan de huidige standaarden, zonder ze te ontstijgen overigens, maar ik verwacht ook niet anders van een film dat net uit is.

Ik vraag me af hoe men deze zou waarderen als er een andere regisseur achter zat. Voor mij is het in ieder geval de slechste die ik van hem gezien heb. Hooguit 2 sterretjes.

Prima film waarbij je snel meegetrokken wordt in het gevoel van radeloosheid waarin de hoofdrolspeler zich bevindt. Zijn zoektocht creëert ook een sfeer van spanning, al vond ik dat die zoektocht toch wel eerlijk gezegd onnodig lang in beeld gebracht wordt. Het moment waarin andere personages hun intrede doen had wat mij betreft wel eerder gemogen, zeker gezien de relatief korte duur van de film.

De film laat je wel met vragen achter, maar dat vond ik in dit geval niet storend. Aanvankelijk kreeg ik sterk de indruk dat zijn scheidende vrouw diegene was die zijn dochter had ontvoerd en dat hij daarna doordraaide. De film laat het verder in het midden, maar dat hij (in zijn waanzin/radeloosheid) het andere meisje als lokaas probeert te gebruiken om de ontvoerder van zijn eigen dochter te vinden doet me wel vermoeden dat hij weldegelijk een dochtertje heeft en dat hij door haar verdwijning is doorgedraaid.

Drie ruime sterretjes.

Een fijne en sfeervolle western. Snap de lage score niet zo, misschien omdat er geen spannende autoachtervolgingen in zitten, maar ja... het is een western... en dat type film kent nu eenmaal een ander tempo. De dames acteren goed een zetten hun ongemakkelijke situatie goed neer, ze dragen de film en houden het sfeervol en interessant. Het is een film die van begin tot eind boeit, mits je niet om de tien minuten op een schietpartij zit te hopen. Wie dit traag vindt heeft Meek's Cutoff (2010) beslist niet gezien. Enig minpuntje is de laatste minuut, die onzin hadden ze beter weg kunnen laten, spoiler: de vrouwen blijven in het huis om het te beschermen, steken het vervolgens in brand, zetten een hoedje op en worden daardoor voor mannen aangezien, wie kan dat nog geloven, en wie heeft zo'n einde bedacht??? Zonde.
Voor de rest 3,5* en een aanrader voor wie het verhaal van deze film aanspreekt.

Goede film, word er een beetje stil van. Ik begin haast te begrijpen waarom de meeste films een happy end kennen. Als film is het goed verzorgd met fraaie cinematografie en acteerwerk, aan het begin al merk je dat de regisseur oog heeft voor details en kwaliteit wil afleveren. Het verhaal laat je inderdaad met een brok in de keel achter, en een stomp in je maag, want als kijker wordt je de ellende van de Noord-Koreaanse bevolking, en van de vluchtelingen, niet bespaard.

De drama's aan de Afrikaans-Europese grens, en ook bij de grens tussen Noord- en Zuid-Amerika waren mij al bekend, maar in Azië gaat het dus niet veel anders aan toe. Heftig verhaal, deels gebaseerd op waargebeurde feiten (de groep vluchtelingen die de Duitse ambassade in China invluchtten). Vreemd dat er nog zo weinig op is gestemd. Ruim 3,5*

Heerlijk vernieuwende striphelden-actiecomedie. Beste die ik ooit gezien heb, en meest vernieuwende film van de afgelopen tijd. Vol met ungenuanceerde humor en verrassende scenes. Wat mij betreft uniek in zijn soort, ik kijk al uit naar Kick Ass 2.

Tip, verlaag je verwachtingen en bekijk het zonder enige verwachting. Laat het lekker over je heen komen, dan geniet je er het meest van.

Ondanks de hoge score voldoet de film toch niet aan mijn daardoor opgewekte verwachting. De film heeft niets origineels, satire is vervangen door meer geweld en grof taalgebruik, zonder dat dit (in tegenstelling tot deel 1) een toegevoegde waarde biedt. Verhaal is ver te zoeken.

Voor liefhebbers van deel 1, zoals ik, is dit natuurlijk verplichte kost, en op zich vermaakt het wel. Maar het is meer een matige teen movie geworden, met humor van dat niveau.

Briljante scenes uit deel 1 (zoals de scene waarbij pappa op de 10-jarige dochter schiet) worden uitgemolken, maar zijn nu erg flauw. Ook vond ik de vechtscenes meer nep overkomen dan in deel 1.

Liever dan een vervolg had ik een goede remake van deel 1 gehad. Zonder deel 1 zou deze film denk ik ook een stuk lagere waardering scoren.

Als je na de aftiteling niet blijft zitten mis je eigenlijk ook niet veel, je mist dan alleen een shot van enkele seconden met The MotherF%&*^r in het gips in het ziekenhuis zonder handen en voeten.

Het is lastig waarderen, ik hou het nu maar op 2,5 ster, maar deze zal ik in tegenstelling tot deel 1 niet gauw herkijken.

Aardig drama met prima sfeer en acteerwerk. Het blijft echter wel een 13 in een dozijn-filmpje. Ook deze film werd net als The Social Network uit hetzelfde jaar overbeladen met prijzen en nominaties. Dat doet me denken dat 2010 niet zo'n best filmjaar is geweest, want ook deze film is op zich niet bijzonder.

Prima cast, goed acteerwerk en een clichématig verhaaltje dat nergens weet te verrassen, daarmee kom ik op 3 ruime sterretjes.

Een degelijke film met een vrij eenvoudige humor die je wel moet liggen. Ik denk wel dat de regie enkele kansen liet liggen. Zo i Kikujirô vooral humoristisch bedoeld maar had ik graag wel wat meer diepgang gezien. Het is een soort van feelgood roadmovie geworden, waarin een jongetje met de hulp van een wat maffe man op reis gaat om zijn moeder te vinden. Aardig om een keer gezien te hebben, maar ik werd niet weggeblazen. In deze categorie hou ik meer van films als Little Miss Sunshine of roadmovies die meer de dramakant opgaan zoals Central do Brasil (1998) en Il Ladro di Bambini (1992). Een kleine 3*

Mooie film over een soort van Texaanse familie Flodder in het kwadraat, die een huurmoordenaar inhuren om de moeder uit de weg te ruimen.

Deze zwarte komedie / drama heeft ook nog een degelijk en goed uitgewerkte script die de film ook lekker spannend houdt. De film kent enkele goed getimede one-liners en neemt geen blad voor de mond (ook niet voor andere lichaamsdelen). Lekker gedurfde film.

En na afloop lekker kippepootjes eten

B-film met een volstrekt ongeloofwaardig plot, er valt geen pijl te trekken. De personages stapelen volstrekt onlogische reacties op elkaar, alsof de scenes in een hele andere volgorde zijn opgenomen dan dat ze zijn gemonteerd. Niet best. 1*

Apart. Een film met opzettelijk droge interpretaties van vreemde dialogen, waardoor je heel snel een awkward gevoel krijgt. Het surrealistisch tintje van deze film komt dan ook vooral uit die dialogen en de wijze waarop ze aan de kijker worden vertoond, vooral de verhouding tussen de arts en de jongen die opeens in zijn leven komt voelt erg onnatuurlijk aan. Die bizarre situatie, die zich daarna uitbreidt naar vooral de dochter van de arts, vormt de basis voor de film en houdt het staande. Naar het einde toe ontspoort het wel behoorlijk, en dat is jammer. Ruime 3*

Leuke en luchtige (tragi)komedie met als uitgangspunt een absurde zelfmoordpoging waarbij de hoofdpersoon van een brug springt en de pech heeft om naast een riviereilandje terecht te komen waar hij als schipbreukeling moet leven, enkele tientallen meters verwijderd van de bewoonde wereld. De enige persoon die hem heeft opgespoord is een meisje die niet naar buiten durft en ook geen contact heeft met de buitenwereld.

Het uitgangspunt, en de originele manieren die deze schipbreukelingen weet te bedenken om te overleven, doen deze film lekker fris overkomen. Een leuke en luchtige komedie. 3,5*

Vreselijk. Met de openingscene ging het al mis, wanneer Amerikaanse gezinnen met kleine kinderen in het middenoosten gezellig in de woestijn een potje baseball spelen en opeens de dupe worden van een aanslag. Nooit geweten dat het gebruikelijk is om met je hele gezin naar terroristisch gebied te gaan, maar ik lees hier dat dit een realistische film is... Ook de dialoog tussen FBI-vader en diens kleuter na het op TV zien van de aanslag was sterk: pappa, zijn er veel slechte mensen op de wereld? Antwoord van pappa tegen zijn (Amerikaanse) 5-jarige: "ja, maar jij bent er niet een van" .

En dan mogen natuurlijk de beelden niet ontbreken van Amerikanen die na een zwaar vuurgevecht lollies aan bange kinderen uitdelen en het uiterste doen om de net met een machinegeweer neergemaaide terrorist die op hen schoot te reanimeren omdat hij nog zo jong is.

Pure propaganda. Blegh. 1* Ook filmisch verschrikkelijk, vol slechte dialogen, matige acteerprestaties, inhoudsloos, voor een actiefilm traag, en met ronduit slecht camerawerk.

Het grotere broertje van Spy Kids, zelfde type stijl en humor, maar ditmaal met volwassen acteurs. De humor vond ik soms wel héél erg aan de flauwe kant, zoals het onderwater ademen uit een WC-pot en of de personage van Samuel L. Jackson. In die zin is Spy Kids grappiger. Qua parodie-niveau vind ik deze wel met Scary Movie te vergelijken, maar ook daar vind ik Scary Movie dan wel de betere van de twee. Inhoud, acteerprestaties, etc. doet er allemaal niet toe in deze film, hier gaat het vooral om heel veel vlotte actiescenes en grappen achter elkaar te tonen. Typisch verstand op nul popcornvermaak al had ik het wel stukken leuker verwacht. En het einde... erg fout. Een hele magere 1,5*

Interessante film die je vrij snel weet te pakken. De eerste helft suddert het door zonder noemenswaardige stukken, maar houdt de interesse vast. Dat stuk had wel wat korter gekund. Vervolgens komt dan het interessante deel van de film, waarin het zich ontpopt in een ware uiteenzetting van karakters met soms botsende personages, waarbij een groot mens als Aydin vanzelfsprekend altijd centraal staat. Een voorbeeldig mens, zoals hij altijd zijn gasten laat zien.

Aydin is succesvol, heeft zichzelf ontplooid, weet meer dan anderen, weet het ook beter dan anderen en kan anderen ook goed op hun fouten wijzen. Anderen zijn ook nooit zo ver gekomen als hij, hij staat boven hen. Hij heeft een goed hart, zijn veel jongere vrouw heeft hij een goed leven bezorgd door belangeloos met haar te trouwen, hij is zo gul dat hij haar zelfs vrijheid gunt, zijn zus heeft hij geholpen wanneer ze dat nodig had door haar in huis te halen en haar in het huishouden te laten helpen, en ook richting zijn arme huurders is hij een gul mens, hij vergeeft hen een kapotte autoruit, al mogen ze van hem daar wel voor betalen als ze dat willen. Hij is trots op zichzelf en hoe hij beter is dan zijn medemens.

Zijn huurder is niet zo ontwikkeld als hij, zijn huurder moet het van zijn religie hebben, hij is niet zijn eigen god. Zijn huurder behoort tot de ondermens waar hij zich liever niet mee mengt, laat dat maar aan zijn zaakwaarnemer en aan zijn advocaten over. Maar zijn huurder begrijpt hem goed, hij kan hem niet met geld betalen, maar hij kan hem wel paaien met zijn nederigheid. Aydin heeft niemand nodig die zijn hand komt kussen, maar als de situatie zich voordoet zal hij maar al te graag zijn hand uitreiken om zijn mindere zijn ego te laten strelen. Zijn huurder weet dat maar al te goed.

Zijn zus vindt dat ze het kwaad hun gang moeten laten gaan, net zolang tot het kwaad zijn kwaad inziet en verandert. Dat vindt ze wel een goed idee, zegt ze, al deed ze juist het tegenovergestelde en scheidde ze van haar man, waardoor ze van het kwaad verlost werd. Aydin vindt het een stomme gedachte. Ook zijn vrouw Nihal ziet het niet zitten om het kwaad zijn gang te laten gaan. Aydin gaat al jarenlang zijn gang.

Nihal heeft behoefte om zich te ontplooien, maar is daar in de ogen van Aydin uiteraard niet goed genoeg voor. Ze heeft ook niets anders dan hem nodig. Aydin begrijpt niets van de behoeften van zijn kinderlijke vrouw. Maar zij wil ook dat haar ego gestreeld wordt, ze wil ook iets goeds doen, ook zij wil opkomen voor de mindergestelde mens. Aydin snapt er niets van, zij laat zich niet meer helpen. Opeens laat zijn vrouw hem niet langer zijn gang gaan. Dan maar de primitieve uitweg. Op naar Istambul, en denk nou niet dat hij wegrent want dat was hij toch al van plan, daar had hij nog wat te doen, zo maakt hij zichzelf en zijn vrouw wijs. Aydin slaat op de vlucht.

Nihal is eindelijk van haar man gescheiden, ze kan eindelijk haar eigen ego laten strelen, en wie kan dat nou beter dan hun huurder? Die kan Nihal als geen ander in haar behoefte voorzien. Even het kindje beterschap wensen, warm vuurtje stoken, en snel ter zake. Maar dan staat de broer van de huurder in de weg, hij moet niets hebben van spontane, baatzuchtige en kortstondige medelijden, dan steelt hij liever. Hij wil haar niet in haar behoefte voorzien, hij is niet nederig, hij laat zich niet door de vrouw van de huisbaas opkopen. De regie laat ten overvloede de broer van de huurder nog even duidelijk vertellen wat Nihal allemaal komt halen. Nihal faalt, zij vindt geen voldoening, integendeel.

Aydin staat op het station, het is koud, nu houdt hij alleen zichzelf voor de gek. Daar heeft hij geen zin in, hij blijft, maar laat zijn vrouw het niet horen. Ontdaan van zijn oeverloze edelmoedigheid en naast een warme houtvuur komt zijn primitieve ik weer naar boven en barst hij uit tegen de dronken mindere mens die hem niet begrijpt, hij schreeuwt uit wat voor een bescheiden filantroop hij wel niet is, zodat zijn mindere begrijpt waarom hij hem eerbied verschuldigd is. Hij heeft het laatste woord.

Na de kater blijft hij op de primitieve toer. Opeens ziet hij hoe hij weer naar huis kan, een konijn! De jacht van vandaag is goed gegaan, hij heeft zich nuttig gemaakt. Hij mag weer terug naar zijn grot, en niet met lege handen. Daar staat hij dan, met een konijn voor de deur. Hij is weer de man van het huis. Een konijn, geen hert, de regie laat nog even zien hoe nietig hij is.

Qua speelduur, tempo en hoeveelheid dialogen deed het me wel wat aan Tarkovsky denken, zonder overigens dat de dialogen zo ongrijpbaar worden als die van Tarkovsky, zeker niet. Deze film is veel makkelijker te verteren. Zonder het eerste anderhalf uur mis je eigenlijk niet zoveel, maar verder valt er weinig op aan te merken. Hoogtepunt voor mij was de verheven discussie tussen Aydin en zijn vrouw. De titel van de film relateer ikzelf meer aan de primitieve behoeftes van de mens die in winterslaap gesust zijn en zo af en toe naar boven komen, maar geen idee of dat wel zo bedoeld is. Hoe dan ook, een boeiende film in zijn soort, maar niet voor iedereen weggelegd. 3,5*

Mooie pakkende film, met oog voor detail, in het land waar het voor meisjes verboden is om met vliegers te spelen. De eerste "vliegergevecht" vond ik erg mooi gefilmd. Fijn om een film te zien waar Afghanen en hun cultuur als zodanig worden getoond (en niet alleen maar als terroristen). Enig minpuntje was dat vooral Amir nogal emotieloos overkwam (geen schuldgevoel richting Hassan?) maar ik las in de andere reacties al dat dat in het boek beter is.

Een behoorlijk matig en cliché kinderfilm, met cliché-personages en cliché-situaties, die letterlijk op het einde pas een beetje spannend wordt. Kwalitatief stelt het niet veel voor, en qua verhaal is het dat einde wat het nipt van een lagere waardering redt. Geen hoogvlieger. Een hele magere 2,5*.

Deze film is me erg meegevallen. Ik vond het een goed gelukte actiekomedie met de juiste verhouding actie en humor. Lekkere film om even je verstand op 0 te zetten en gewoon te genieten van de film. De film bevat ook geen storende fouten die je uit het verhaal halen dus blijft het lekker kijken. Af en toe neemt het de details niet zo nauw (stieren door de straten van Sevilla?) maar de vaart en de humor blijft er goed in.

Aardige film, onderhoudend, maar niet perfect. De film heeft veel weg van een TV-film maar is dat vreemd genoeg niet. De acteerprestaties zijn voldoende, het script is aardig, maar met de score slaat het de plank mis. Niet zozeer omdat de muziek er niet bij past, maar omdat het erg ongelukkig is gemonteerd waardoor het regelmatig een storende factor is. Het klinkt veel te hard en op bijna willekeurige momenten waardoor je de indruk krijgt dat je tegelijk TV kijkt en een CD aan het beluisteren bent. Zonde.

Ondanks dat is dit toch zeker een aardige film. 2,5 a 3 sterren.

Het deed me erg denken aan de kleine film Quiéreme (2007) die ik beter vond dan deze, geldt ook voor What Maisie Knew (2012). Aanraders met een soortgelijk thema.

Mooie Ghibli weer. Het neemt wel de tijd om zich op te bouwen en het verhaal te laten ontpoppen. Aanvankelijk zat ik niet echt in de film, het begint heel rustig en 'gewoon', maar uiteindelijk wist het me toch te raken en in het verhaal mee te nemen. Een film die lekker rustig voortkabbelt (in positieve zin). 3* a 3,5*

Een kleine en warme film die diverse prijzen won, waaronder een Oscar en een Golden Globe. Wel terecht, over plot, sfeer, regie en acteerwerk valt er weinig te klagen. De film gaat over Louka, een Tsjechische musicus die gaat ontdooien dankzij de onverwachte komst (via een schijnhuwelijk) van een Russisch kind (Kolja) in zijn leven. Het is een film die voortkabbelt, tijdens de eerste helft maken we kennis met zijn in een dalende spiraal belandde leven in Tsjechië na de Praagse lente. Het land is bezet door het Sovjetleger en de bevolking moet daarmee zien samen te leven, dankzij hen is hij juist zijn werk kwijtgeraakt. Als oplossing ziet hij zich gedwongen om geld te accepteren voor een schijnhuwelijk met nota bene een Russin. Dit vormt het uitgangspunt van deze warme en eerlijke tragikomedie die ondanks het komische de realiteitszin niet verliest.

Met eenvoud en bescheidenheid levert deze regisseur een prachtig warm werkje zonder pretenties. 3,5*

Bijna vergeten dat ik deze een paar maanden geleden zag. Moest wel de trailer bekijken om te weten waar het ook alweer over ging, veel indruk heeft het dus niet achtergelaten. Het is een redelijke blockbuster waar een groepje wetenschappers en militairen het oerwoud in op King Kong worden afgestuurd. Niets hoogstaands maar ter vermaak is het prima bekijkbaar. 2,5* a 3*

Visueel erg sterk, met prachtige beelden van regen, water en natuurlijk licht. Alleen inhoudelijk schiet het wat tekort, het verhaal lijkt van ondergeschikt belang. Kleine 3*.

Met deze animatie heb ik alle films van deze regisseur gezien, waarbij 5 Centimeters per Second (2007) (4*) en Your Name (2016) (4,5*) zowel visueel als inhoudelijk echte uitblinkers zijn.