Meningen

Volgens mij de derde keer, na Con Air en The Frozen ground, dat Cage en Cusack samen in een film zitten. Waarschijnlijk hebben beide heren naast een vriendschap en een verzameling torenhoge schulden die dringend afbetaald moeten worden, ook een voorliefde voor slechte scripts ontwikkeld, want dit prutswerk sluit naadloos aan bij hetgeen ze de laatste jaren hebben gefabriceerd.

De twee sterren hebben trouwens slechtst een bijrol in deze film, die als voornaamste troef mikt op de broederliefde van de eigenlijke hoofdrolspelers Grenier en Schaech.

Ongelooflijk slecht in elkaar gezet, en daardoor totaal oninteressant. Cage maakt zich weer schuldig aan pijnlijke overacting, zijn uiterlijk in deze Arsenal is overigens nog lachwekkender. Tegen het eind, als je dan tenminste nog wakker bent, krijgen we nog een heus 3d vuurgevecht in slow motion.... Sam Peckinpah en John Woo zijn er niets bij.

Ach, misschien zijn we als kijker wel zelf schuldig aan dit fiasco want we blijven maar kijken en tegen beter weten in hopen als met name Cage weer een film uitbrengt. USS Indianapolis here we come!

Mooie, stijlvolle film noir. Valt weinig op aan te merken. Zo worden ze tegenwoordig niet vlug meer gemaakt. Malle slaagt er ook in om zijn film ook een typisch Europees sfeertje mee te geven, in de USA word zo'n type film toch weer anders verteld. Verplicht kijkvoer voor vooral de liefhebbers van dit type film.

Niet zo slecht als de critici destijds wilden laten geloven, wel middelmatig. Dit woestijnavontuur ligt meer in de lijn van Ishtar dan Lawrence of Arabia, als u begrijpt wat ik bedoel.

Ontzettend mooie opname van het Afrikaanse land, maar een verhaaltje dat ieder van ons binnen twee minuten op een regenachtige zondagmiddag kan bedenken. Met zo'n rolbezetting kweek je natuurlijk verwachtingen, maar door de acteurs en regisseur worden die nauwelijks ingelost. Vooral Ustinov gooit er, als slechterik, met de pet na(overdrijven is geen kunst). En o ja, verhaal speelt zich af in de desert dus Sandokan Bedi(die goed speelt) en Sharif zijn uiteraard ook van de partij, evenals de buitengewone Johnson.

Als fan van Caine was dit voor mij verplicht kijkvoer, maar tegen andere zou ik zeggen:get a life.

Trouwens zeker niet de slechtste waarin Michael ooit in speelde(The Swarm en The Hand hebben die twijfelachtige eer), maar Ashanti behoort wel tot de onderste regionen.

Nogal een slome bedoeling, niet de moeite van het bekijken waard. De verdienstelijke bijrolacteur Perlman heeft hier één van de weinige keren de absolute hoofdrol maar dit had men beter niet kunnen doen. De man heeft echt te weinig charisma om dit te rechtvaardigen, blijft erg apatisch en wordt ook nog eens niet geholpen met een wazig script welk het midden houdt tussen een karakterstudie en een misdaadfilm maar de noodzakelijke humor mist. Famke is oké als zijn love interest, leuk om de jaren zeventig diva Bisset hier te zien als haar filmmoeder, maar voor de rest snel vergeten.

Rare, onevenwichtige film, die toch niet helemaal mislukt is. Begint aanvankelijk als een echte independent film: een trage tv filmachtige vertelling, niet gericht op het grote publiek. Wat niet meehelpt is dat het belangrijkste personage een bijdehand maar tamelijk gestoord wicht is die met ieder oudere man het bed induikt(ook iets te bijdehand gespeeld door Robertson die mij niet helemaal overtuigde). Het laatste half uur komt er zowaar wat diepgang in dit uiteindelijk behoorlijk zwaar, maar luchtig verteld verhaal, en krijg je wat meer empathie voor het hoofdpersonage. Je sluit dan af met het gevoel dat de makers flarden van talent toonden, maar niet goed wisten hoe ze dit in een lekker lopend verhaal moesten vertalen.

Ik bedoel: als je een film fabriceert waarin een zedendelinquent uiteindelijk het meest sympathieke personage is, en de rest van de burgerbevolking een bedenkelijke moraal heeft dan maak je als regisseur een statement, maar of dit door iedereen opgepakt wordt?

Niet best. Rommelig, moeilijk te volgen. Om dit leuk te vinden moet je je verstand wel heel erg lang op nul zetten. Een ter dood veroordeelde blijkt niet dood, maar gaat via connecties uit het verleden bijna twee uur lang op zoek naar een soort appel, waarmee hij één of andere macht kan verkrijgen?? Mijn god, hoe verzinnen ze dit?

Eigenlijk uitsluitend gekeken omdat ze een verbazingwekkende sterke verzameling acteurs bij elkaar hebben gebracht voor zo'n kansloos project. Ben beetje fan van Fassbender maar hij moet echt kritischer worden op de rollen die hij accepteert want dit soort flauwekul doet zijn carrière geen goed. De weer zeer droevig kijkende Cotillard acteert als een standbeeld, Rampling idem dito(maar van haar zijn we dit gewend), Irons doet de laatste jaren iets te vaak mee aan dit soort onzinfilms(was vroeger echt een klasbak). Gleeson lijkt hopeloos verdwaald. Denk dat de makers de verwachting hadden een grootse film te kunnen maken, maar het eindresultaat is nauwelijks beter dan de gemiddelde gameverfilming, die ik meestal zwaar onvoldoende vind.

Typisch een film van Bernardo Bertolucci. De man is beroemd geworden door zijn films over merkwaardige, bij voorkeur afstandelijke (liefdes)relaties. Van Stealing Beauty tot zijn meesterwerk Ultimo Tango a Parigi....zijn handtekening valt overal te herkennen.

Deze l'assedio is wel een stuk tammer en minder spraakmakend dan we van hem gewend zijn, maar in de kern een onbaatzuchtig liefdesverhaal(wat Thewlis voor Newton doet is de ultieme opoffering) zoals je ze nog maar zelden ziet. Je moet het alleen zien en kunnen waarderen.

Ach, er is niet zoveel veranderd. Al ten tijde van last Tango waren er een hoop mensen die zich afvroegen waar het eigenlijk nou precies over ging, en dat zal ook met dit werkstuk zo zijn. De meester is milder geworden, maar zijn talent valt nog altijd te herkennen.

Newton profileert zich hier als een eerste klas actrice. Thewlis zal nooit meer zo godvergeten goed zijn als in Naked, maar doet het hier ook behoorlijk.

Gisteravond bekeken, vond hem kleine voldoende waard(drie sterren), vooral omdat de typische Walter Hill stijl(lekkere simpele harde rechttoe rechtaan actie, zonder de orgie van bloed die er tegenwoordig bij schijnt te horen) weer heel herkenbaar was. Kan me wel voorstellen dat degene die geen nostalgische gevoelens heeft bij Hill, er niet veel aan vind. Qua verhaal stelt het niet veel voor, bovendien beetje gejat uit de eigen keuken(Johnny Handsome). Weaver als emotieloze bad girl kon me niet bekoren, ze boezemde me in elk geval totaal geen angst in. Rodriguez als fast en furious manwijf is wel goed gecast. Ze is natuurlijk geen topactrice maar hier was ze wel op haar plaats in een rol die dicht bij haar zal liggen.

Tsja, conclusie kan zijn dat Hill langzamerhand naar zijn welverdiend pensioen kan toewerken. Zijn kenmerkende stijl is tegenwoordig wat achterhaald, het grote publiek stelt tegenwoordig hogere eisen aan een actiefilm. Zijn laatste films waren gewoon een stukkie minder dan we uit zijn pioniersperiode gewend zijn. Een euvel waar ook een andere jaren tachtig held, John Carpenter, mee te maken heeft.

Desalniettemin: laat de herinnering aan deze kanjers goed blijven.

Na de zure kritieken en lage scores eigenlijk meer zin om mijn grote bosatlas voor de twintigste keer maar nog eens te lezen ipv deze Atlas, maar zie: deze kijkbeurt viel me achteraf alleszins mee. Gewoon een prima actie/sf avontuur, je ziet dat het wat gekost heeft en heb me geen moment verveeld. Verhaal is wat simpel volgens de critici,... so what? De storyline van Alien, Star Wars en andere klassiekers uit het genre kun je ook in een paar zinnen neerzetten. Verder ook niks nieuws of baanbrekends te melden over het onderwerp AI in deze prent, maar wie daar in is geïnteresseerd kan beter die gaapfilm van Spielberg tot zich nemen. Lopez is niet de allergrootste actrice doch kan wel degelijk wat(Selena) en als het titelpersonage zet ze hier gewoon één van haar beste rollen neer. Eindelijk de camera niet meer gericht op haar achterwerk maar op haar gezicht en dan zie je dat ze een scala van emoties heel geloofwaardig weet over te brengen. Kijkt gewoon lekker weg deze film, een prent ook die in de loop der jaren meer gewaardeerd zal worden hopelijk.

Net iets te duister en te gewelddadig om mij vlinders in mijn buik te bezorgen, maar potverdikkie: stijl heeft deze film wel. Het grauwe van de stad vol tegenstrijdigheden, Berlijn, past verder perfect bij deze vertelling, zodat het voor de liefhebbers van deze bijzondere metropool genieten geblazen is wat betreft melancholische herkenning. Jaren tachtig sfeer tot in detail ook geweldig getroffen. Voor de rest een redelijke, actierijke, stripachtige film. Door het ziedende tempo en één werkelijk adembenemende vechtscène, vergeet je met liefde dat het verhaal eigenlijk niets voorstelt. Theron weet goed te maskeren dat ze te oud is voor zo'n rol, maar heeft wel de juiste looks natuurlijk voor zo'n personage. Ze word in de bijrollen ondersteund door een sterke groep bekende acteurs waarbij McAvoy in een voor de hand liggende bijdrage zijn geschmier ditmaal goed binnen de perken houd. Zeker de moeite waard, deze Atomic Blonde, zelfs als dit type film niet helemaal je ding is.

Heel aardige animatiefilm. Normaal zijn dit type films zo degelijk gemaakt rondom de regels van dit genre, dat ik het altijd een beetje saai vind, maar deze doorbreekt dat patroon enigszins. Ook al omdat er sluiks aardige humor in zit en het verhaal wat meer pit heeft dan normaal, waardoor dit ook voor volwassenen een genietbare film is geworden. Sterker nog er vallen doden en ernstig gewonden, dus is maar de vraag of je dit aan de allerkleinste kinderen moet laten zien.

Erg sterk, het puntje van mijn stoel was continue bezet. Knap als je nagaat dat het basisgegeven niet meer dan een eenvoudig wraakverhaal behelst, maar het is dan toch de opvallende vertelwijze, de link naar de actualiteit, de zelfverzekerde regie en het ijzersterke acteerwerk die dit tot zo een intrigerende kijkervaring maken. In Amerikaanse handen had zo een storyline welhaast zeker weer tot de zoveelste pulpfilm geleid, maar het maakt me als Europeaan een beetje trots dat we er hier toch meer weten uit te halen. Extra compliment voor Kruger, die me voorheen nooit zo kon overtuigen, maar hier haar beste rol ever weggeeft, eenvoudig groots. Wunderbar, très bien.

Eindelijk durft men weer eens een lekker ouderwetse science fiction film af te leveren, en het zal geen toeval zijn dat dit weer op het conto van de Europeanen komt. Dit ogenschijnlijk trage verhaal zal niet naar ieders smaak zijn, maar ik heb genoten van de zelfbewuste verteltrant, de fraaie beelden en zelfs van de trieste sfeer die als een rouwdeken over Autómata hangt. Een meesterwerk van de klasse Blade Runner is het niet geworden. Daarvoor is het net niet vernieuwend genoeg en wordt er tegen het einde te veel op safe gespeeld. Maar het komt in ieder geval wel in de buurt van een hele goede film, en verdient mijn respect. Zelfs de vaak schmierende Banderas speelt hier een sterke rol, wat van ex-vrouwlief Griffith(in een gelukkig korte bijdrage) niet gezegd kan worden: zelfs de robots in Autómata zijn in staat meer expressie op hun gezicht te tonen dan Botox Melanie.

Lijkt me typisch een film die in de loop der jaren steeds meer waardering zal oogsten.

Redelijk. Lekker creepy sfeertje op een goed bedachte locatie, jammer dat het verhaal zelf wat rommelig en onduidelijk blijft, maar een aantal goed getimede griezelmomenten maken dit toch wel een geslaagde zit. Twee gerenommeerde acteurs in de hoofdrol is eigenlijk te veel van het goede voor dit standaard gebeuren, maar beide heren doen hun best en konden hierna omgetwijfeld hun tweedehands autootje volledig afbetalen. De Noorse regisseur houd het effectief kort, weet hoe hij je bij de keel moet grijpen, maar vergeet de finishing touch, zodat je niet helemaal voldaan afsluit. Maakt wel nieuwsgierig naar zijn volgende projecten, alhoewel ik zie dat dit pas zijn derde film is in zestien jaar, en dat is waarlijk niet veel.

Een bekoorlijke doch kwetsbare dame welke zich dankzij een geheime organisatie ontwikkelt tot de perfecte moordmachine......Na onder andere Anne Parillaud(Nikita), Saoirse Ronan(Hanna), Bridget Fonda(Point of No Return) en nota bene Geena Davis(The Long Kiss Goodnight, in deze nieuwe variant mag ze de moeder van spelen) is het nu de beurt aan de vaak geprezen Jessica om deze rol te vertolken. Chastains bijdrage is helaas een van de belangrijkste redenen waarom Ava niet helemaal geworden is wat ik vooraf had gehoopt. Ze is eenvoudig te mooi om te overtuigen als een voormalige junkie die transformeert tot supervrouw. Tel daar haar geringe fysiek, zeurderige manier van praten en stramme manier van acteren bij op en je hebt een klassiek geval van desastreuze miscasting. Ander probleem is dat regisseur Taylor iets te veel nadruk legt op Ava's familieproblemen. Vermoeiend en totaal interessant om dat in dit type film zo uitgebreid te behandelen. Een verkeerde manier van tijdvulling eigenlijk, wat zolang Ava zich focust op de intrige en aktie is de film vaak behoorlijk goed. Had graag iets grotere rollen gezien voor Malkovich en Farrell want de momenten dat hun personages het scherm mogen vullen vibreert de film op de goede manier, twee acteurs die met de vingers in de neus uitstijgen boven het kwalitatief zeer gemiddelde materiaal. Niet helemaal geslaagd dit project, haalt het niet bij voorgaande pogingen, maar bij vlagen wel genietbaar voor de fans van dit genre waar ik mezelf wel toe reken, want als er over een x aantal jaren de volgende titel over een oersterke actie powerbabe word gelanceerd zit ik geheid weer als een van de eerste in de bioscoop

Al met al toch een prima bioscoopervaring(3d gezien ,maar wat jammer dat dit niet in 4d was, had mezelf graag in stofdeeltjes willen voelen veranderen ). Ben geen Marvel fan van het eerste uur en de samenvoegingen van de helden in deze films vind ik nog steeds maar zozo, maar Infinity War was toch net wat beter dan de vorige delen. Betere humor, sterkere actie, mooie schurk......ja, ik kon hier wel enigszins opgewonden van worden, al moet ik ook zeggen dat die mooi vormgegeven actie bij het zoveelste gevecht ook weer wat gewoontjes werd, een gevalletje dat minder toch wel vaak meer is lijkt me. Serieus probleem was wel de bijdrage van Petie Parker.....Jezus, ik ben de afgelopen jaren een keer of vijf/zes naar de bioscoop gegaan voor de zelfstandige films over de spinnenman maar wat de Russo's er hier van maken, daar word ik niet vrolijk van. Spiderman is hier verworden tot een angstige neuroot, was bijna blij dat dit meelijwekkend jongetje aan het einde het loodje legde . Tsja en je kunt er niet omheen dat het spectaculaire slot de film maakt tot wat hij is, scheelt toch een half tot een heel sterretje bij de eindbeoordeling, denk ik. Dapper en opwindend om zo te eindigen, hoewel je nu al weet dat de oplossing/verklaring bij het volgende vervolg wel eens een regelrechte afknapper gaat worden.

Een Franse film old school, die wat onwerkelijk aanvoelt maar toch prettig wegkijkt. De besognes van een gezin vol met intellectuelen, allen met een fascinatie voor filosofie, kan het nog meer op zijn Frans? Toch wel een leuke groep mensen om ruim anderhalf uur te volgen, iedereen blijft ook vriendelijk en beleefd bij al het lief en leed wat hen overkomt. Als haar man vertelt te willen scheiden omdat hij een andere minnares heeft, focust Nathalie zich gelaten en zonder ophef verder op haar oprechte vriendschap met een voormalig student. Als haar moeder plotseling overlijd is ze een moment later al bezig met de verhuizing van de kinderen.....Je zou willen dat iedereen in deze opgefokte maatschappij zo goed kon relativeren als de hoofdpersoon in deze film, niets kan deze mensen er onder krijgen en in die zin werkt L'avenir echt geweldig. Ook geweldig is de rol van Huppert, vrijwel continue in beeld deze kordate prachtvrouw, en ze overtreft zonder zichtbare moeite, haar vlekkeloze rol in Elle. Jammer dat deze nu toch al wat oudere actrice zo lang onder de radar is gebleven, ze maakt van L'avenir eigenlijk een one woman show.

Weinig aan het bovenstaande toe te voegen, één van de betere De Funès films. In een hoog tempo worden veel grappen op je afgevuurd, vaak van een lach of ik schiet niveau, maar er zitten ook enkele pareltjes tussen. De scènes in de kauwgomfabriek ogen bijvoorbeeld wat kinderachtig, maar zijn echt goed doordacht en uiteindelijk gewoon erg grappig. Maar ook de taferelen op de bruiloft of de scène waarin De Funès met zijn gekke bekken trekken duidelijk wil maken aan enkele politieagenten dat hij is ontvoerd....Ik heb er erg om kunnen lachen, is gewoon ouderwets hilarisch. Weliswaar van het niveau André van Duin, maar het is prettig om een komedie te zien die leuk is zonder dat er zich mensen of doelgroepen gekwetst hoeven te voelen.

Gisteren gezien op tv, en het was zeer genietbaar. Inderdaad: zo worden ze tegenwoordig niet meer gemaakt. Geen flauwe en melige pies- en poep grappen, maar redelijk subtiele to the point humor.

Dunne speelt een geweldige rol, Grant is dan hier weer wat minder maar als koppel werkt het wonderschoon. Zeker met inachtneming dat het hier een van orgine een toneelstuk betreft, een zeer geslaagde verfilming.