Meningen

Deze recensie verscheen eerst op mijn blog. Deze is offline sinds 1 november 2024. Daarom heb ik alle recensies hiernaartoe verplaatst (om ze te behouden).

Unbreakable

Met de komst van Glass, en het besef dat dit een vervolg is op Unbreakable en Split, was het hoog tijd om Unbreakable na jaren weer eens op te zetten. Ik was tien jaar toen deze film uitkwam. En hoewel ik niet zeker meer weet hoe oud ik was toen ik de film voor het eerst zag, is het in mijn tienerjaren in elke geval een favoriet geworden. Bijna twintig jaar later stond de film mij nog altijd bij omdat ik hem zo goed vond. Ik kan je ook vertellen dat het al héél lang is geleden dat ik Unbreakable had gezien. Zou de film nog steeds indruk maken tijdens een rewatch?

Traag

Wat mij in elk geval ontzettend opvalt is hoe traag de film voor mijn gevoel is. Dit herinner ik mij totaal niet van vroeger. Al keek ik vroeger ook veel meer dit soort films, dan nu. Tegenwoordig kijk ik vaker een vlugge komedie of een actievolle dramafilm. Unbreakable is een superheldenfilm zonder bijzondere pakjes en algeheel meer down to earth met hoofdrollen voor Bruce Willis en Samuel L. Jackson. Op het eerste gezicht past ‘superheldenfilm’ eigenlijk ook helemaal niet bij deze film, maar als je er dieper naar kijkt juist weer wel.

Verrassend

Door de traagheid van het verhaal verslapte mijn aandacht soms. Wat jammer is, want het blijft een intrigerend verhaal. Ik blijf ook getrokken worden door de film, maar ik durf niet te garanderen dat dat door sentiment komt, of doordat de film ook echt sterk is op zijn eigen manier. Tegen het einde is het eindelijk tijd voor wat echte spanning en shock. Ikzelf was deels vergeten hoe het verhaal ook alweer precies zat, wat maakte dat ik zelf ook weer verrast werd. Dat is natuurlijk altijd leuk bij een rewatch.

Conclusie

Mogelijk komt het doordat ik Unbreakable in mijn herinneringen de hemel in heb geprezen, dat hij nu iets minder geweldig leek. Unbreakable is in zijn geheel vrij traag waardoor mijn aandacht af en toe begon te verslappen. Het verhaal blijft uiteindelijk intrigerend genoeg om te blijven kijken, deels geholpen door de prettige acteerprestaties van Bruce Willis en Samuel L. Jackson. Het einde is bijzonder verrassend. Ik bedoel, wanneer je de film voor het eerst kijkt, zie ik zoiets niet zo snel aankomen. Op naar Split, die ik nog niet heb gezien, en daarna Glass.

Na onze vakantie in Toscane wilden wij nog iets langer in het sfeertje blijven hangen. Dit lukt ook goed, zeker in het begin terwijl de hoofdpersoon aan een rondreis begint door Italië en we herkenbare bezienswaardigheden tegenkomen. De film zelf is ook verrassend leuk, ondanks dat het een al wat oudere film is. Vooral de Polen vond ik erg schattig en een leuke toevoeging. De boodschap van de film is ook mooi, soms moet je gewoon een kans aanpakken en kijken wat het brengt. Als je je even in Toscane wilt wanen met mooie, ontroerende en grappige momenten, kijk dan deze heerlijke zomerse film.

Persoonlijk vind ik het een hele leuke en grappige film, vooral de delen met Dave Franco zijn echt heel goed gedaan. Hij speelt een ander soort personage dan dat ik van hem gewend ben, maar hij doet het wel met verve. Maar ik vind het geen film waarvoor je speciaal naar de bioscoop moet gaan. Het is een vermakelijke film, maar geen topper.

Het leek mij wel een leuke film toe. George Clooney doet het altijd goed. Het leek te gaan over een piloot, ik dacht dat het komisch zou zijn en Anna Kendrick blijkt er ook nog in te spelen, dus keuze snel gemaakt.

Frequent Flyer

Dat ik een heel andere film had verwacht mag duidelijk zijn. Het gaat niet over een piloot, maar over een man die veel met het vliegtuig reist. Het is een film over een man die voor zijn werk mensen ontslaat door heel het land. Hiervoor reist hij dus het hele land door met het vliegtuig en is hij nooit thuis. Niet dat hij dat erg vindt, hij houdt ervan alleen te zijn en hoopt de zevende man ter wereld te worden die tien miljoen Frequent Flyer-miles heeft aantikt. Nu de digitalisering steeds meer zijn intrede doet lijkt zijn baan te gaan verdwijnen.

Actualiteit

Ik had een soort van komische film verwacht, maar dat bleek eigenlijk niet zo te zijn. De film heeft een vrij serieuze toon door de keuzes waar Ryan (George Clooney) mee te maken krijgt, alsook de andere personages in de film. En natuurlijk doordat de film best wel inspeelt op de actualiteit, waaronder dat ontslag tegenwoordig steeds meer voor lijkt te komen. Er zitten zeker wel grappige momenten in de film, maar het is niet echt als komedie te bestempelen, daarvoor spreekt het teveel actuele thema’s aan. Het is denk ik beter als tragikomedie te bestempelen.

Up in the Air…

George Clooney speelt zoals altijd weer een prima rol, en weet je absoluut met zijn personage mee te laten leven. Maar ook zijn tegenspelers delven niet het onderspit. Hoewel de film goed in elkaar stak en prima te versmaden was, toch vind ik het geen ontzettend geweldige film. Ik kan er mijn vinger niet goed op leggen, maar – deze recensie schrijf ik een hele tijd nadat ik de film heb gezien – blijft hij niet goed hangen. Ook liet Up in the Air mij letterlijk een beetje in de lucht hangen met het einde, waarbij ik niet echt een bepaalde satisfactie voelde.

Conclusie

Up in the Air is dus een film met een serieuze ondertoon. Er komen thema’s voorbij die momenteel erg actueel zijn en tijdens het kijken van de film leer je misschien ook nog wel één of andere levensles. Het acteerwerk is goed, maar toch wist de film mij naderhand niet lang meer bij te blijven. Je loopt het risico je naderhand een beetje depri te voelen. Bijzonder weetje over de film: de mensen die in de film ontslagen worden, zijn speciaal voor de film aangetrokken mensen die ook echt recent ontslagen waren.

Deze recensie verscheen eerst op mijn blog. Deze is offline sinds 1 november 2024. Daarom heb ik alle recensies hiernaartoe verplaatst (om ze te behouden).

The Upside vs Intouchable

Kennen jullie de film Intouchable uit 2012? Een Franstalige film die wereldwijd bejubeld is. Ik houd er eigenlijk niet van om films in een andere taal dan Engels te kijken, maar Intouchables heb ik wel overwogen. Uiteindelijk heb ik de film nooit gezien, maar toen was daar ineens The Upside. De Amerikaanse remake van Intouchables. Zoals ik al zei heb ik Intouchables nooit gezien – al wil ik hem na het kijken van The Upside zeker nog eens gaan kijken – dus verwacht in deze recensie geen vergelijking.

Kevin Hart…

Zoals jullie al konden lezen in mijn recensie van Night School, ben ik geen fan van Kevin Hart. Dat hij in een serieuze film als deze een hoofdrol had, maakte dat ik twijfels had over of hij wel geschikt was voor deze rol. Deze twijfel heeft hij helaas niet geheel weg kunnen halen. Natuurlijk, de film is een komische dramafilm, maar Kevin Hart brengt het soms toch net iets teveel als komedie. Hierdoor komen serieuze, maar grappige momenten, meer over als een sketch. En dat is jammer. Ik denk dat de film mogelijk ook mooier was gebracht wanneer er een wat onbekendere acteur in deze rol was gecast, die de humor iets subtieler zou kunnen brengen. Het hoeft niet altijd zo schreeuwerig te zijn. Scènes zoals die met de katheter hadden ook vele malen korten gekund.

Een mooie film

Ondanks dat Kevin Hart niet in alle scènes de meest geschikte kandidaat was, raad ik de film zeker aan. Bryan Cranston weet zijn Breaking Bad-personage van zich af te schudden en een geloofwaardige Philip Lacasse neer te zetten. Ik leefde met hem mee en kon zijn gevoelens goed plaatsen. De film bevat enkele prachtige scènes, af en toe ook leuke humor en een mooi verhaal over de band tussen iemand met een beperking en diens verzorger. En als ik andere recensenten mag geloven, is deze film een goed alternatief voor diegenen die er niet van houden om de ondertiteling bij een film te moeten lezen.

Verrassend einde

Het einde van The Upside heeft mij verrast. Na eerdere films gekeken te hebben over mensen met een beperking, zoals Me Before You, dacht ik in grote lijnen wel te weten hoe de film zou gaan eindigen. Maar ik had het mis. Ik denk dat ik zowel het einde dat ik in mijn hoofd had, als het werkelijke einde, prima had gevonden. Maar het huidige einde laat mij wel met een ander, beter, gevoel achter als kijker.

Conclusie

Hoewel ik absoluut een andere acteur gecast zou hebben voor de rol van Dell, wist de film mij te charmeren. Af en toe werd ik even uit het verhaal getrokken door het overdreven acteerwerk van Kevin Hart. Maar zijn goede momenten, samen met het acteerwerk van Bryan Cranston en het mooie verhaal, maken dat ik heb genoten van The Upside.

De (blu-ray) dvd bevat geen extra’s.