Meningen

Sweet revenge.

Een aardig wraakfilmpje waarbij ik toch wel enige sympathie voor Ma kon opbrengen.

Octavia Spencer was de ster van de show. De rest hing er maar stereotiep bij.

Een horror zou ik het echter niet noemen, het is eigenlijk allemaal wat te tam op dat gebied. Het laatste kwartier zou je dan nog wel als zodanig kunnen benoemen maar vond ik eerder komisch dan eng. Het zal me niet bijbljven verder maar was voor een middag filmplezier vermakelijk genoeg.

Hier hou ik van. Een heerlijke psychologische thriller mysterie waar ik tot het einde toe niet wist hoe het nu precies in elkaar steekt.

Christian Bale was uitmuntend in zijn rol. De sfeer was goed, de soundtrack passend. Het klopte allemaal naar mijn mening.

Ik zou graag meer van dit soort films willen zien!

Pfoeh, ben bekaf na het bekijken van deze film.

Wat een actie en spektakel! En dat 2 uur lang. De wastelands woestenij en de voertuigcreaties zagen er geweldig uit en ondanks dat 2 uur voor een actieprent wel erg veel van het goede is heb ik me niet verveeld. Het zag er visueel gewoon echt prachtig uit.

De film had eigenlijk Mad Furiosa moeten heten want Mad " Tom Hardy" Max vond ik toch meer de sidekick van Theron die de film draagt.

Deze film staat wat mij betreft op zichzelf en mensen moeten het niet gaan vergelijken met de Mad Max van jaren terug. Ook goed, maar toch anders.

Ik moest aan Birdman denken.

Thema: Uitgerangeerde artiest maakt comeback...maar dan anders!

Leuke touch om in deze film echte fragmenten uit eerdere Price films te tonen.

Madhouse is zeker niet de beste Vincent Price, maar vermakelijk voor op een zondagmiddag zeker wel.

Dit is een erg goede thriller. Ik had deze nog nooit gezien maar heeft mij niet teleurgesteld. Integendeel.

Het is geen Chucky of Annabelle verhaal (zeker geen horror) maar een spannend en treurig relaas over het leven van buikspreker Corcky.

De scene van 5 minuten met Fats en zijn manager geeft dat duidelijk weer.

Aanrader!

Wat een heerlijke roaring twenties sfeer! De prachtige kostuum en auto's en niet te vergeten de soundtrack maken direct dat je helemaal in het verhaal zit. Overigens heb ik de film gezien in Theater Tuschinski zaal 1 dus dat maakte het plaatje helemaal compleet.

Leuk verhaal over wetenschap versus magie, liefde en verstand met een voortreffelijke Colin Firth.

Een fijne film om te zien.

Moest denken aan Jambers: "...maar 's nachts is hij een stripper".

Het verhaal had lettelijk weinig om het lijf maar is ook niet meer of minder dan een eyecandy film voor vrouwen. De choreografie van de heren strippers zat goed in elkaar en bij de muziekkeuze zaten een paar lang niet meer gehoorde leuke nummers tussen.

Fijne western.

De 7 personages worden in alle rust één voor één duidelijk geintroduceerd. Dat vond ik prettig omdat de tweede helft een en al drukte was naar de final showdown toe.

Ik vond overigens niet alle 7 personages er echt toe doen voor het verhaal en de film werd wat mij betreft toch echt gedragen door Denzel The Chocolate Man, maar het levert verder een aardige western op die me van begin tot eind boeide.

Ik zou ook behoorlijk pissed zijn als mijn vleugels gestolen zouden worden.

Heel mooi donker sprookje. Ik was erg benieuwd naar deze film. Het kon meevallen of tegenvallen. Ik zat gelijk in de film die me meesleepte.

Het begint allemaal heel pluche met magische wezens en mooie kleuren en transformeert in een donker met haat en wraak bezaaid epos. maar mooi om te zien hoe Maleficent uiteindelijk bijdraait . Daar heb je dan weer het Disney element.

Lichtgewicht geesten/spookhuis film.

Ik ben altijd wel te porren voor een spookhuis film maar wil het echt mijn aandacht trekken dan moet het wel een goede uitwerking zijn. Het begint nog aardig met het concept van de fake-geestenjagers tot aan de daadwerkelijke verschijningen maar vliegt dan toch wel erg uit de bocht bij de ontknoping tot het punt dat ik het niet meer geloofwaardig vind, nou ja geloofwaardig, voor zover je dat kunt zeggen van horror natuurlijk.

De Zweedse knorrige Clint Eastwood uit Gran Torino

Een sympathiek tragi-komisch verhaal met alle voorspelbare ingrediënten die er in horen te zitten.

Een lach en een traan en naarmate de film vordert kom je door middel van flashbacks steeds meer te weten over het leven van Ove. Naar het einde toe wordt het wat sentimenteel, maar toch, als eindconclusie een prima feelgood film.

Een loom portret van een slaperig provinciestadje maar schijn bedriegt...

Drama met een hoofdletter D. Ruim 2 uur lang worden thema's als rouw, opgroeien, copingsmechanismen, aanpassingsproblematiek en gemeenschapszin op een ingetogen wijze aan de kijken voorgeschoteld. Het is allemaal heel zwaar op de hand maar wel mooi gebracht. Onder de indruk van het spel van Casey Affleck, voornamelijk verdoofd door zijn verleden.

Niet een hele bijzondere verassende film maar geeft een mooi chronologisch overzicht van de strijd die Mandela heeft moeten leveren. Interresant is de verwijdering die ontstaat tussen Nelson en Winnie.

Ik had wat meer mooie plaatjes van Zuid-Afrika verwacht, dat viel in die 2,5 uur toch wat tegen. Ook het Afrikaans had wat meer gesproken mogen worden in de film ipv Engels. Dat Afrikaans is een prachtig taaltje. Baie goed!

Van de hoofrolspeler was ik niet weg; ik vond hem niet echt overtuigend als Nelson, ik kan niet echt mijn vinger erop leggen, maar misschien is het wel het accent wat iets te geforceerd overkwam en hij heeft bovendien ook in het geheel geen Xhosa uiterlijk.

Ik zeg 2,5 ster.

Wat heb ik mij geërgerd aan deze draak van een film.

Zielloze poging om een film noir sfeer te creëren compleet met de obligate donkere shots, blonde Femme Fatale, foute echtgenoot en lamenterende voice-over van de hoofdpersoon.

Ik kon er werkelijk niet tegen en vond het meer een parodie op de film-noir zelf.

Gevalletje jammer.

Een soort Love actually, Alles is liefde verhaal. Uitgebracht met het oog op de kerstdagen. Een feelgood Nederlandse film. Best aardig, maar not my cup of tea. Een prima wegkijker, maar niet een die blijft hangen. Op naar Soof...zal wel van hetzelfde laken een pak zijn.

Vanwege de poster deze film lang links laten liggen. Onterecht, want inmiddels bekeken vind ik het een zeer sympathieke film.

Twee broers, tegenpolen van elkaar, op een soort roadtrip waarbij frustraties, herinneringen uit het verleden en interpretatieverschillen en zelfreflectie uiteindelijk tot een mooi einde leiden.

Ik heb me prima vermaakt met deze film.

Deze film maakt een karikatuur van Hollywood. De weirde oppervlakkige personages met verknipte familiebanden die alleen maar oog hebben voor hun eigen perfecte wereldje en handelen in eigen belang is aardig neergezet.

De cast deed het prima maar toch miste de film een zekere je ne sais quoi. Kan mijn vinger er niet echt opleggen.

Aardig maar geen film die je gezien moét hebben.

Er is maar één belanghebbende en dat ben je zelf.

De bankencrisis. Een ingewikkeld onderwerp wat erg saai kan uitpakken wordt in deze film toch wel met de nodige spanning gebracht. Dat is mede te danken aan de voortreffelijke cast. Er worden psychologische spelletjes gespeeld en medewerkers moeten het zinkend schip verlaten maar niet voordat de eigen belangen goed zijn behartigd. Sommigen willen niet, maar voor de keus gesteld , hebben ze eigenlijk niet echt een keuze behalve er in mee te gaan. De hypotheek moet toch betaald worden. Dat het kaartenhuis daarna dan ineenstort, het zij zo.

Inmiddels zijn er meerdere films over dit onderwerp gemaakt maar dit vond ik toch wel de beste.

In good times and bad times

Een film over een echtscheiding. Dat is per definitie geen vrolijke kost maar toch wist deze film mij tot op het einde te boeien. Het begon nog redelijk luchtig maar ontwikkelt zich dan toch echt tot een drama. Ik kan me voorstellen dat dit een film is die wel veel mensen zal aanspreken.

De wens om voor het kind maar ook voor elkaar het uitelkaarga-proces zo redelijk mogelijk te laten verlopen wordt al snel teniet gedaan als blijkt dat de egocentrische belangen de kop op steken. De inzet van advocaten maakt het er niet beter op maar is kennelijk toch wel noodzakelijk.

Het drama is prima en overtuigend geacteerd. Ik had tijdens het kijken niet een voorkeur voor één van de twee ouders en had voor beiden op enig moment wel sympathie danwel afkeer.

Het gaat ook nooit eens een keer goed daar in de ruimte.

Vermakelijke survival film die wat mij betreft iets te lang voortkabbelt op Mars waardoor ik halverwege minder geboeid bleef kijken.

Aardig, maar niet meer dan dat.

Een oud huis, een oude vrouw, een loyale huishoudster, 4 naieve meisjes en een zwarte kat...nou, dan weet je het wel.

Dan moet de film het dus gaan hebben van spanning, creepy sfeer en onvoorspelbaarheid. En dat ontbrak.

Erg traag filmpje met weinig horrorspanning.

Ik werd erg afgeleid door de gruwelijke seventies sfeer met lelijk haar, kleding, snorren en bakkebaarden waardoor ik eigenlijk steeds moest grinniken bij deze film. En dat is niet de bedoeling van een horror, lijkt me.

Serieuze aangelegenheid zo'n mascotte wedstrijd.

Redelijke mockumentary die nergens dijenkletsend grappig is. Net als bij iedere wedstrijd/verkiezing kom je ook hier allerlei problemen en dilemma's tegen waarbij helaas niet alle grappen en personages goed zijn geslaagd. De uiteindelijke finale waarbij alle acts en mascottes langskomen is dan weer wel leuk.

Een van mijn favorieten uit het oeuvre van Roger Corman.

Komt ook vooral door Vincent Price. Perfect gecast voor de rol van decadente prins Prospero. Prima hoofd en mooie stem. Hoe hij het woord "death" uitspreekt! Genieten!

De film is werkelijk een lust voor het oog. De prachtige decors en kostuums dragen bij aan de sfeer. Je zou haast in die tijd willen leven en aanschuiven aan het banket.

Een klassieker!

Een actiefilm voor computernerds.

Ondanks dat de film 20 jaar oud is oogt hij nog redelijk fris. Alleen de telefonie zoals de mobiele telefoons formaat baksteen en de stand-alone / payphones verraden dat we met een oudere film te maken hebben. De film is bij vlagen wat traag, vooral in het begin, maar de derde helft is lekker vlot en mooi in beeld gebracht. De moves, actiescènes en kleding zien er gelikt uit, maar in de goede zin des woords.

Niet echt mijn genre, maar op het grote bioscoopdoek goed te doen als klassieker die je ooit moet hebben gezien.

Leuk als je een truckfetish hebt.

Het eerste half uur is de film nog wel te pruimen en grof bv. een kind wat door een stoomwals wordt verpletterd maar daarna verzandt de film in een erg slecht geacteerd en flauwe bedoening.
Toch kon ik hem uitkijken vanwege de 80's sfeer en daarnaast maakte de AC/DC soundtrack heel veel goed.

Kleren breken de man.

Indringend portret over een getormenteerd genie. De docu vertelt vlot over rise en fall van de designer vanuit het perspectief van vrienden, collega's, familie en vakgenoten aangevuld met (home)videobeelden. De focus ligt dus op de persoon Mcqueen en minder op het creatieve proces waardoor je alleen wat korte glimpsen van de kleding en het ontwerpproces te zien krijgt. Toch komt een redelijk beeld naar voren waar hij zijn duistere inspiratie vandaan heeft gehaald.

Nu Viktor & Rolf in de Kunsthal afloopt zou de tentoonstelling McQueen misschien ook naar Nederland kunnen komen.

Schitterende poster trouwens.

Circle of trust

Een doorlopende opeenstapeling van dingen die fout gaan tijdens een bezoek aan de schoonouders.

Hij blijft leuk. Geweldig gevatte dialogen "Can you milk me Greg?", "Geniuses pick green" , "I'm gonna pay a visit to the shower fairy", "That's amazing, so much love, and also so much information" enzovoorts.

Het is ronduit hilarisch pijnlijk. Al die tenenkrommende situatie blijven na meerdere kijkbeurten inmiddels een feest om naar te kijken. En de cast is zonder uitzondering echt perfect.

Dit blijft gewoonweg een van mijn favoriete komedies.

Jonas and the whale, of in dit geval, Jonas en de prehistorische Jaws.

Een Jason Statham vehikel. Dan weet je het wel. Save the world, get the girl and heel veel onwaarschijnlijke actie.

De halve cast had wat mij betreft opgepeuzeld kunnen worden, tenenkrommend slecht op het lachwekkende af.

Is de film dan slecht? Nee hoor, het is best spannend en vermakelijk allemaal. Onderhoudend zeg maar. Oftewel, af en toe een visje is best lekker, maar niet te vaak.

Degelijk en onderhoudend drama maar het is wat mij betreft geen tranentrekker.

Bij de slotscène kreeg ik het gevoel dat die er werkelijk met de haren bij is gesleept.

Het ging allemaal iets tè makkelijk naar een happy end. Alsof de makers er net op dat moment achter kwamen dat de filmtape bijna vol was en er nog even snel een leuk einde aan wilde breien.

Erg jammer want daardoor werd ik eigenlijk uit mijn 'meevoel' modus gehaald.

Back to the future

Hij zal me zeker niet bijblijven maar het tijdreisconcept is gewoon een erg leuk verhaallijntje waar je in feite alle kanten mee opkunt. Daarom vind ik deze film nog best aardig geslaagd en vermakelijk. Will Smith en Tommy Lee Jones deden hun ding en Josh Brolin was een erg leuke toevoeging als jonge Agent K.

Voldoende.