Meningen

"Faaak"

Een erg geslaagde Nederlandse film. Ik heb echt weer eens gelachen. De humor ligt er niet dik op maar is lekker cynisch en sarcastisch. Terwijl de hele omgeving van hoofdpersoon Thijs zich ontwikkelt gebeurt er werkelijk jaren niets in zijn eigen doelloze nietsnutterige leven. En hij lijkt het uiteindelijk ook te beseffen.

De overige personages waren best stereotiep maar dat werkte wel goed in het hele verhaal.

Een film in het genre four weddings en love actually....met die gedachte toog ik met een bak popcorn naar de bioscoop omdat je soms wel eens zin hebt in een feelgood film.

Het time travel aspect van de film vond ik leuk bedacht . Maar daar hield het voor mij op. De typische Britse humor zat er niet in. Op Bill Nighy's character na raakte de rest van de cast mij niet. De film kabbelt maar voort. Ik viel halverwege de film in slaap maar had echt het gevoel niets gemist te hebben. Ik raad niemand de film aan...tenzij je even rustig een dutje wil doen

Film begint lekker mysterieus en zuigt je direct in het verhaal. Halverwege beginnen de puzzelstukjes in elkaar te vallen maar het einde stelde mij een toch wat teleur. Ik kan niet echt mijn vinger er op leggen en misschien moet ik de film gewoon eens herzien of de kennelijke remake Vanilla Sky eens een kans geven. Eindoordeel dus zo-zo.

Be carefull what you wish for

Onverwacht een grappige film die lekker de vaart er in houdt. De humor is best flauw maar wel op een leuke manier gebracht.

Het alles laten kunnen gebeuren met slechts een enkele beweging van de hand is natuurlijk een erg fijne fantasie en het wordt grappig uitgewerkt.

Een fashion faux pas, of liever gezegd een movie faux pas.

Ongetwijfeld heeft de cast erg veel plezier gehad om de film te maken op fijne locaties maar ondanks het laten opdraven van een hele rits bekende mensen heeft het de film toch niet naar dat leuke niveau kunnen tillen van de serie destijds.

De korte afleveringen van de serie waren precies goed voor een comedy maar een speelfilm is toch echt too much.

Erg zwakke verhaallijn en het wilde maar niet opschieten. De designer kleding en tassen ten spijt is het toch een overbodige film geworden.

Melig.
Heerlijke flauwe humor met de elastieken kop van Carrey. Het verhaaltje over de dolfijn en American football was wat flauw en saai, de ontknoping traag maar dat kan ook gewoon te maken hebben met het feit dat die sport me niks doet.
Enkele memorabele scènes blijven bij herziening gewoon leuk zoals de slow-mo scène in de psychiatrische instelling en de Einhorn is a man??!! scène.
Toch vind ik deel 1 minder dan deel 2 when nature calls.

Gemijmer in de ruimte.

Een zoektocht van een kind naar zijn vader. Een zoektocht naar intelligent leven buiten aarde. Een zoektocht naar geluk en naar zichzelf.

Het gedoe in de ruimte was eerder bijzaak, een leuk decor om het verhaal een kapstok te geven.

De beelden van de ruimte an sich waren echter niet zo heel spectaculair. Heel vervelend was het allemaal niet, maar ook niet memorabel genoeg.

True deception indeed.

Een saaie film over een onsymphatieke schrijver met vader-zoon issues met een verhaal en plot die vanaf het begin eigenlijk ook zeer voorspelbaar verloopt. Zijplotje met de love interest was ook niet de moeite waard om in de film te verwerken.

Overslaan dus.

Verzeild raken in voorspelbaarheid.

Zeilboot, storm, overleven. Flashbacks over hoe het zover is gekomen.

Al vanaf het begin van de film kun je de lijn wel helemaal uittekenen.

Schip(breuk)zeilbootrampen-films, daar zijn er al velen van gemaakt. En ook wel beter.

Het verschil hier is dat het een waargebeurd verhaal is waardoor het eigenlijk wel intenser zou moeten overkomen. Maar dat deed het toch niet.

A Giant Ass Panda

De meeste films die tegenwoordig worden gemaakt en zich afspelen in de 80's worden vaak te overdreven weergegeven. Bij deze film wordt de 80's sfeer echter ook qua hair en make-up rustig en realistisch gebracht.

Een sympathieke komedie met een fijne 80's sfeertje zonder dat het er dik opligt dus.

Jesse Eisenberg is en zal altijd wel de nerd spelen, maar nooit vervelend om naar te kijken. Stewart is redelijk ook al heb ik zoals de meeste moviemetergebruikers wel een allergie voor het wicht.

De soundtrack is prima en sommige nummers hebben een hoog 'o ja, weet je nog' gehalte.

Ik zou ook gek worden als ik tijdens mijn zomerstudentenbaantje voor de zoveelste keer

Amadeus Amadeus moet aanhoren.

Een fijne roadtrip met de nodige dosis zelfspot, humor en drama. In combinatie met de fraaie Australische vergezichten van de outback en de overdreven hysterische kostuums blijft dit toch wel een erg leuke film.

Ik werd er vrolijk van.

Highlander meets Forever Young meets Curious Case of Benjamin Button.

Dat werk. Concept blijft leuk, hoe is het om niet te verouderen terwijl de hele wereld om je heen wel evolueert en ouder wordt.

De voice-over vond ik zwaar irritant en het Hollywood einde had van mij niet gehoeven.

Religie is de bron van alle kwaad.

...althans dat lijkt soms zo. Een actueel onderwerp in een ander tijdperk geeft een indringende werkelijkheid over fanatisme.

Anyway, het gaat in deze film natuurlijk over het levensverhaal van filosofe Hypatia.

Af en toe moet ik mijn Griekse/Romeinse oudheid kennis weer opfrissen.

Met deze film waande ik me helemaal in de 4e eeuw na Chr. Een boeiend en mooi in beeld gebracht verhaal. Geen bombastisch geweld maar mooi gedoseerd.

Erg fijn.

Verhaal had niet zoveel om het lijf.

Het deed me een beetje denken aan Out of The Furnace. Toevallig ook met Casey Affleck.

De setting was best sfeervol, platteland van Texas. Onderhoudend maar niet heel bijzonder.

Wat kan dat tapijt vliegen zeg.

Niet een film waar ik normaliter naar toe zou gaan maar het is op zich een aardige versie van het Aladdin sprookje.

Maar wat jammer toch weer van die liedjes, het musicalesque hoeft van mij nooit zo. Had ik natuurlijk kunnen weten, het is een Disney film. Afijn, ik moest er even inkomen maar toen de Genie out of the Bottle kwam was het nog best geestig. Will Smith vertollkte zijn rol met verve, de prinses was liefelijk, het aapje schattig en 'onze' Marwin Kenzari een goede slechterik.

Een vraag die me te binnen schoot na afloop: is een vrouwelijke Sultan een Sultana?

Erg fijne Burton remake van het Alice in Wonderland verhaal.

Visueel is het echt een plaatje. Ik hou wel van de combinatie hysterische kleuren, malle personages en donkere humor.

Enige minpunt vond ik Mia Wasikowska als Alice. Ik vond haar te sjagerijnig voor deze rol en had liever een actrice gezien met een lieflijkere uitstraling. Daarentegen maken Depp en Bonham Carter dit gebrek weer goed met hun uitstekende vertolkingen als Mad Hatter cq. Red Queen.

Verder gewoon verstand op nul en laat je lekker meevoeren in dit sprookje.

Pfff. Een erg rommelige sequel die wat mij betreft écht niet had gehoeven.

Eerlijk is eerlijk, de fantasiewereld was natuurlijk prachtig in beeld gebracht maar het voelde allemaal toch als een herhalingsoefening.

Nee, dit was een beetje jammer van mijn Time.

Een wezen met een wielrenhelmpje op.

Die gedachte kwam even bij me op tijdens het kijken. Ik heb de hele Alien-reeks deels versnipperd gezien en had zelf wel het idee dat ik wat verbanden tussen de diverse Alien films had gemist.

Ik kan deze Covenant dan ook beoordelen als een op zich zelf staande film. Het 10 kleine negertjes effect deed me niet zoveel aangezien ik weinig tot geen sympathie of affiniteit kreeg met de diverse personages.

Ik was dan ook eigenlijk heel erg op de hand van de wielrenhelm-Alien.

Het verhaaltje en op opbouw deed me overigens ook sterk denken aan Life (2017) die ik vermakelijk vond.

Maar de special effects vond ik dan wel weer lekker gedaan, er gaat immers niks boven wezens die uit lichamen kruipen in dit soort sci-fi verhalen. Dat was prima gedaan en maakte het genietbaar.

In het kader van mijn muziekopvoeding maar eens bekeken.

Ik heb best een eclectische smaak qua muziek maar hiphop/rap past daar niet bij helaas. Ik probeer het altijd wel maar het is gewoon niet mijn ding. Een paar nummers zoals California Love trek ik dan wel vanwege de aanstekelijke melodie.

Dan maar de achtergrond van de gangster rapper via deze biografische film bekijken.

En dat was best interessant, een problematische jeugd, invloed van de moeder, rivaliteit, foute figuren, uiteindelijk leidend tot de dood, het verklaart de oorsprong van de teksten.

Maar goed, op de gelijkenis van de hoofdpersoon na, ben ik te onbekend met 2Pac om te oordelen of het overeenkomt met de werkelijkheid.

Hoewel "Hey Ya" André erg geloofwaardig was als Jimi en de sixties sfeer goed aanwezig was raakte de film me toch niet.

Het begon ineens en was ineens afgelopen ook. Nadruk werd gelegd op de sores met vrouwen (what's new).

Sprankelend was het allemaal niet. Beetje tam en eigenlijk best saai.

Na afloop van de film moest ik het even laten bezinken (ok, verkeerde woordkeuze )

Ik vond hem indrukwekkend.

Het is een soort Castaway maar dan wanhopiger. Een gevoel van benauwdheid en claustrofobie kreeg ik ervan. De donkere bioszaal droeg bij aan dat gevoel. Je leeft erg mee met de hoofdpersoon.

Aanrader!

Ondanks het cliché en stereotypering best een aardige film om te kijken. Verhaaltje wordt vlot verteld en is af en toe best geinig. Film was qua lengte precies goed. Had niet langer moeten duren.

Leuk dat de film in Amsterdam zuidoost is opgenomen. En het is echt waar : "blacks like chicken".

Na een wel zeer trage romantische en weinig boeiende start komt de film in de tweede helft dan eindelijk goed los en is het tot het einde toe enorm spannend.

Met de nadruk op de prangende vraag van Pitt wordt de kijker met de oorlog en het gezinsleven op de achtergrond aan de hand meegenomen naar het begrijpelijke einde.

Ik heb me werkelijk zitten storen aan de Costume Design. Niet geloofwaardig. De kleding zag er gewoon te goed uit voor die (ijs)tijd. Comfortabel gevoerde en netjes gestikte bontvoeringen in capuchonnetjes? En die gestikte UGG-achtige boots? Nee, dat gaat er bij mij niet in en dat deed dan ook afbreuk aan de voor de rest wel vermakelijk film. Met de introductie van het allereerste huisdier ooit misschien wel.

Verder heb ik genoten van de natuurshots zowel overdag als 's nachts. Dat is mooi gedaan.

Ik heb de film niet gezien in 3D maar in gewone uitvoering en vraag me af of ik daar nu veel aan heb gemist, denk het eigenlijk niet.

Tussen kunst & kitsch in een grot.

Ik ben in de Altamira grotten Noord-Spanje geweest maar de geschiedenis rond de vondst was mij dus geheel ontgaan.

De critici van de Kerk en de wetenschappelijke wereld kijken sceptisch tegen de vondst aan en het duurt even voordat de vondst uiteindelijk erkend wordt.

Het verhaal is ondanks de mooie plaatjes van het Spaanse landschap en de prachtige kostuum een klein beetje saai. Gelukkig duurt de film niet al te lang om een indruk te krijgen van hoe het er aan toe ging.

Grappige touch trouwens om de bizons in de fantasie van Maria tot leven te wekken.

Een prettige haunted house film die rustig voortkabbelt maar nergens aanstellerig of schreeuwerig wordt.

Ik had wel de indruk dat de makers erg goed naar The Shining hadden gekeken met het beginshot van gezin in auto op weg naar plek des onheils, het racen met het autootje door de gangen en de gek wordende vader.
De geesten/verschijningen zijn niet angstaanjagend maar juist ontdaan van de clichés. Ik ben er nog niet over uit of ik dat nu een gemis of een aanwinst vind.
Al met al bleef ik geboeid kijken, dus voldoende.

Spectacular

Iedere keer als de film toevallig voorbij komt op tv blijf ik toch weer geboeid kijken.

Wat een heerlijke tragikomische drama film is dit toch. Wat speelt er zich af achter gesloten deuren en is het allemaal wel rozengeur en maneschijn bij al die perfect ogende gezinnetjes??

Deze film legt pijnlijk vast hoe nep dingen zijn als je iets beter en verder kijkt dan je neus lang is. Iedereen speelt eigenlijk maar een rol in het theaterstuk dat Het Leven heet.

De setting in Suburbia, het kleurgebruik (felrode details) en een passende subtiele soundtrack en de cast die het zonder uitzondering allen geweldig doen, het klopt allemaal.

Ook de filmposter is een plaatje.

De 5* blijft staan!

Degelijke gangsterfilm gebaseerd op ware feiten. Dat maakt het kijken extra boeiend.

Film neemt wel de tijd om de personages, de ontwikkeling van het imperium en het kat en muis spel te laten zien. Toch stoorde dat niet. 70s sfeertje zag er prima uit. Degelijk dus maar zal bij mij verder niet echt blijven hangen.

Na al die Oscarnominatie-poeha de film eens bekeken in de bios.

Een misdaadfilm over con-artists. De 70-iger jaren sfeer is zeer goed neergezet.

Wat een ongelofelijke lelijk decennium was dat zeg, de kleding, inrichting, haar, alles is brrrr. In dat opzicht is de film goed geslaagd.

Het verhaal kon me zelf niet zo boeien. Het kakte halverwege wat in. Als ik hem niet had gezien, heb ik niks gemist. Mijns inziens dus geen must see.

Ook voor mij weer een herziening maar ik moet zeggen de film heeft zijn kracht zeker niet verloren!

Christian Bale in een heerlijke over the top yuppen rol is een genot om naar te kijken.

Mijn favoriete scenes waren de visitekaartjes en de Huey Lewis scene. Echt weer genoten