Meningen

Aardig filmpje, maar weinig bijzonders. Zoals zo vaker is het concept de moeite waard om de film te zien, maar de uitwerking is erg standaard. Het irritante pianogepingel hing me overigens op een gegeven moment wel de keel uit.

Kabloonak is een aardige film over hoe Robert Flaherty de grondlegger werd van de documentaire. In de jaren '10 van de vorige eeuw ging ie naar het noorden van Canada om daar de Inuït vast te leggen op film. Als hoofdpersoon koos ie Nanook, een superstoere eskimo-jager, met wie hij op jacht ging. Veel zette hij in scene (toch wel iets wat altijd bij het docugenre is blijven kleven), maar het eindresultaat Nanook of the North is toch heel knap en leuk om te zien en een echte aanrader.

Deze film laat zien hoe moeizaam die productie verliep. Echt heel veel dingen gaan mis en dan heb je ook nog die bittere kou waar ie mee moet dealen. Flaherty wordt tot het uiterste getergd! Ook krijg je nog wat gebruiken en cultuur van de Inuit mee, wat altijd interessant is om te zien. Anyway, geen briljant meesterwerk, daarvoor is Kabloonak te eenvoudig opgezet, maar wel okee dus.

Een oude krijgsheer sterft en een look-a-like moet het stokje overnemen en de clan beschermen in rumoerige tijden. Enfin, het wordt pas echt goed, zodra er kleur aan te pas komt in de samurai-films van Kurosawa. Al die historische films in het zwart-wit steken toch wat schril af bij hoe zo'n grandioze film als dit gefilmd is. Je moet er wel voor zitten, want Kagemusha duurt maar liefst 3 uur, maar je krijgt wel waar voor je tijd. Verwacht mooi gefilmde sets, epische gevechten en het visueel mooiste is zowaar een droomsequence! Het ietwat bekendere Ran van Kurosawa vond ik ook al zo super trouwens.

Ghehe lollig hoor, zo'n luchtige film over twee sullige boeren, die samen een heel avontuur beleven. Wat mij betreft had de focus nog meer op hen mogen zitten, maar Mifune in actie is natuurlijk ook niet verkeerd. Geen topper van Kurosawa, maar wel alleraardigst.

De oscarwinnaar uit 1997 mag er zijn hoor. In het begin even inkomen, maar achteraf vond ik dit een goede film, die er echt mooi uitziet. Wel een beetje donkere cinematografie, maar dat kon ook liggen aan m'n beeldscherm dat vreemde kuren vertoonde. Het leukste was nog dat het karakter De Gankelaar me heel erg deed denken aan iemand die ik ken. Het gezicht, de mimiek, de dingen die hij zegt en ook op welk manier hij het zegt kwamen best wel overeen . Uiteraard hilarisch.

Wax on, wax off!

Dikke lol om deze onschuldige en vooral sympathieke jaren '80-hit gevuld met leuke, foute riedeltjes. Ietsje minder Mr. Miyagi (wat overigens wel een toffe gast is) en meer high school had van mij wel gemogen. Maar dat kan de pret niet deren, heb me kostelijk vermaakt .

Ja, hier trap ik dus niet meer in hè! Wat een magere film is dit. Ik dacht dat de Hongaren een strijdbaar volk was, maar ik kreeg hier alleen maar lusteloze mensen voorgeschoteld. De hoofdrolspeler is een vervelende kerel die avances maakt naar een zangeres, maar niet worden beantwoord. Het neigt naar stalken!

Daarmee het verhaal van Kárhozat zo ongeveer wel samengevat. De kijker wordt verder getrakteerd op jolige muziek en redelijk mooie plaatjes die in een traag tempo geschoten zijn. Maar ja, mooie plaatjes vullen geen gaatjes zeg ik maar zo! Dit was als soort van achtergrondfilm nog best te doen, maar meer zie ik er echter niet in. Tarrs Werckmeister Harmoniak vond ik nog wel te doen wegens het absurdisme (een walvis komt een stad binnen!), maar na deze film denk ik niet zo snel een nieuwe film van Tarr op te zetten.

De eerste film van Tarkovsky en wat een charmant werk is dit. Ook best ontroerend die vriendschap.

Oef wat heeft deze film een lage score . Raar, want ik vond het een erg mooi gebalanceerde film die opmerkelijk geen partij kiest tussen of de Tsjetsjenen of de Russen. Komt daarbij dat de onherbergzame landschappen er inderdaad gaaf uit zien. Minpunten kan ik eigenlijk niet opnoemen...

Die Japanse animes ergeren me steeds minder. De stijlkenmerken van onbegrijpelijke fantasie-elementen en krijsende kinderen blijven voornamelijk achterwege in Naushika. Dus dat zijn al direct twee pluspunten . Naushika heeft daarbij een aardig verhaaltje met een niet zo storende milieu-boodschap. Echter is het jammer dat de animatie zo schokkerig en niet zo overdonderend is. Dat is natuurlijk te wijten aan de tijd (1984) waarin deze film gemaakt werd, dus ik zal het niet te streng aanrekenen.

Eindelijk eens de zwembadpas in het echt gezien! Het boek van Thijssen is natuurlijk beter, maar dit is toch wel een best Nederlands product geworden. Het contrast tussen de kleurrijke droomwereld van Kees en de grauwe werkelijkheid aardig in beeld genomen is. Hans Kesting als leraar is een voorbeeldje van perfecte casting trouwens.

Ik zit heel erg te twijfelen tussen de 3,5 en 4 sterren, maar heb maar voor het laatste gekozen. Kelly's Heroes moet het namelijk vooral hebben van een prachtige productie met een lekkere dosis van destructie en zware ontploffingen. Bloed en uit elkaar ontploffende lichamen heeft het weer helaas niet, maar dat zou afbreuk doen aan het luchtige avontuur, wat Clint en zijn kornuiten meemaakt. Ook waren in die tijd op filmgebied dit soort taferelen niet gebruikelijk.

Op komedievlak heb ik weinig kunnen lachen, maar dat kon me eerlijk gezegd niet zoveel storen. De grappen kwamen niet geforceerd over en het avontuur zelf kon mijn aandacht meer dan vasthouden.

Wel een okeeje misdaadfilm. Die Robinson heeft hier wel een erg formidabele rol. Keihard is ie als schurk en zijn acteerwerk komt erg modern over voor die tijd. Bijzonder knap en gedurfd hoor . Bogart en Bacall zijn prima, zoals je kunt verwachten in verder wel een leuke broeierige setting van een orkaan en een aantal mensen die onder schot gehouden worden in een hotel.

Kick-ass bewijst maar weer eens dat het superheldengenre nog niet is uitgemolken. De setting doet natuurlijk denken aan Watchmen. Beide films zijn gebaseerd op een flitsende comic en ook hier wordt het hele superhelden-idee in twijfel getrokken. Normale mensen zonder bovennatuurlijke krachten kunnen zich ook voordoen als superheld en daarmee de show stelen.

Ik kon met Kick-ass me prima amuseren. Het had geslaagde grapjes en is lekker expliciet in het geweld. Denk even aan dat meisje dat de rol van Hitgirl op zich neemt . Wel wat overgewaardeerd op dit moment, maar dat zal wel bijtrekken lijkt me.

Kick-Ass 2 kijkt wel lekker weg, maar het is tamelijk matig met onzinnige scenes en grappen. Vond het eerste deel redelijk (maar zeker niet geniaal) en dan voegt deze sequel weinig nieuws en goeds toe aan dat hele Kick-Ass gebeuren.

Vervelende saaie film. Charlie Chaplin is echt één van de meest overgewaardeerde filmfiguren uit de geschiedenis.

Aardige eigentijdse film, die aangeduid wordt als komedie, maar eigenlijk spaarzame gtappige momenten heeft. Maakt alsnog niks uit, want het drama wordt sterk neergezet door acteerkanonnen als Benning en Moore.

Best vermakelijke film en de vechtscenes zijn lekker ridicuul.

Nog beter en leuker dan Kill Bill 1 . Beide films wil ik nog wel eens achter elkaar in een ruk zien.

Uiteindelijk maar een zwak werk. Het probleem is dat de film veel te veel wil vertellen in korte tijd. Meeleven met Danny Greene, een simpele kerel die mafiabaas wordt, zit er nauwelijks in, laat staan dat je enige sympathie voelt voor andere bijkarakters. Zonde, want de film zag er door het jaren '70-sfeertje er super uit.

Standaard B-filmpje, waarvan ik vrijwel alles weer vergeten ben. Het enige wat ik er nog van weet, is dat de MST3K-behandeling terecht was.

Wauw, de tweede film van Kubrick is al meteen een stuk beter. In het begin wordt het plot mooi en traag uiteengezet (handelskenmerk!) over een bokser en een danseres die elkaar toevalligerwijs ontmoeten. De danseres heeft problemen met haar baas, die op zijn beurt de bokser uit de weg wilt ruimen. Dit loopt niet helemaal op rolletjes...
De tweede helft wordt de film pas echt goed met mooie (experimentele) scenes en een geweldige climax. In deze film uit 1955 (!) is er trouwens verschrikkelijk veel vrouwelijk naakt (ook wel een handelskenmerk!) te bewonderen en worden er diverse ledematen afgehakt. Ga kijken dus, deze zeer okeeje Kubrick.
Het gaat hier wel om etalagepoppen, maar goed dat terzijde

Mwah, wel een aardige film-noir met Burt Lancaster en Ava Gardner. Ben nooit zo'n grote fan van dit genre en dat bleek ook weer bij deze film. Het begin was echt heel veelbelovend met een Tarantino-eske hold-up (wat een sterke scene!) en niet veel later de opzet naar waarom The Swede (toffe bijnaam, ja toch) gespeeld door Lancaster gedood is. Maar helaas, naarmate de film vordert, wordt het wel wat minder sterk en uiteraard zoals het een filmnoir betaamt, een ingewikkeld mysterie! Desondanks nog best oke, mede door Ava Gardner, waarvan ik nog nooit eerder een film van heb gezien. Vond haar best oke .

Stoere misdaadfilm van de hand van Don Siegel, bekend van onder meer van Escape from Alcatraz en Dirty Harry. In dat straatje past The Killers eveneens goed. De hoofdrolspelers zijn veelal ruwe anti-helden en dat wordt alsmaar bevestigd door het plot dat langzaam maar zeker ontvouwt welke zwakheden ze hebben. Het komt er op neer dat Lee Marvin met zijn maatje razend benieuwd is waarom een huurmoord zo soepeltjes verliep en daardoor maar eens op onderzoek uitgaat.

De weg er naar toe heeft veel weg van een film-noir met flashbacks, twists en ondervragingen en dat is weer niet zo gek, als je bedenkt dat dit een remake is van Siodmak's The Killers uit 1946, ook een heel aardige film. Het bizarre is echter dat deze versie ook uit het race-vaatje tapt. Ik snap al die eindeloze racescenes niet zo goed, maar het valt me wel op dat dat mateloos populair was in de jaren '60, ook al is het knullig gefilmd. Maar goed, het allertofste is de bijrol van toekomstig president van Amerika: Ronald Reagan! Hij speelt zijn wel okee en het is gewoonweg ook leuk om hem aan het werk te zien. Had nog nooit een film met hem als acteur gezien.

Bij oorlogsfilms moet je altijd een beetje voorzichtig zijn, maar in het begin vond ik het niet heel bijzonder wat ik te zien kreeg. Toch wordt The Killing Fields beter, nadat de Amerikaanse journalist en zijn Cambodjaanse maat uit elkaar gedreven zijn. Vooral de overlevingsscenes van laatstgenoemde waren indrukwekkend.

Lekkere rauwe schets van een nachtclubeigenaar, die (de titel verklapt het al) een Chinees moet omleggen. Ben Gavazza zet zijn rol best goed neer, vooral naar het eind toe werd zijn karakter overtuigender en interessanter. De nachtclub-scenes tussendoor waren te corny en te lame voor woorden.

Killing Them Softly blijft bij mij steken op een onvoldoende. Bij vlagen heeft het wel wat en de misdaadscenes zijn wel okee, hoewel ze totaal verschillend in beeld gebracht worden. Het verhaal is maar weinig boeiend. Het komt er in het kort op neer dat misdadigers andere misdadigers naaien. De film wordt daarbij opgehouden door ellenlange praatscenes die me aandacht konden houden.

De verteller was ontzettend duf en de tettermuziek deed me denken aan Ed Wood en andere matige jaren '50-stuff. Ook het begin is niet echt heel boeiend, maar eenmaal wanneer het een beetje op gang komt, is het nog best leuk om te zie hoe een wedkantoor tijdens een paardenrace overvallen wordt vanuit diverse standpunten. Wel is het me duidelijk dat een Hitchcock hiervan iets veel spannender had weten te maken.

Inderdaad gortdroog en ook wel ontzettend bizar zeg. Voor mij een ook een 'Koo' al is die wel iets minder enthousiast .

Knap hoor, dat Alec Guiness zoveel rollen had, maar dat is ook het enige waar deze film het van moeten hebben. Grappig en/of spannend is dit allerminst!