Meningen

De serie vond ik nou niet bepaald hoogstaand, nogal lomp en stompzinnig, maar goed stoer was het originele A-Team natuurlijk wel. Jammer daarom ook dat in deze film de originele cast niet aan het werk te zien is. Maar naast die teleurstelling is de film zelf ook niet veel soeps.

Gewoon een ordinaire actiefilm met wat momenten die het onwaarschijnlijke overschrijden en dan ook nog van die schijtlolligheid erbij. Das inherent aan het originele A-team, maar niet aan een stel wannabes. Kortom, dit scoort onvoldoende.

Zeer sterke (post-)WOII-film van eigen bodem, het won de Oscar voor beste buitenlandse film. Het boek van Mulisch is behoorlijk letterlijk gevolgd, wat vooral opvalt bij de soms hoogdravende voice-over, maar verder is het erg indrukwekkend met een aantal knappe scenes. Erg intrigrerende puzzel ook, waarmee Anton Steenwijk (Derek de Lint) ruim dertig jaar lang na de oorlog worstelt.

Een animatiefilm uit de jaren 20 in een wel heel bijzondere stijl . Met silhouetten figuren wordt een soort van poppenspel uitgevoerd. Het lijkt een beetje op die stijl die je ziet in Indonesië, alleen dan zonder touwtjes. Voor ruim een uur amuseert deze animatiestijl best en vond ik het ook wel mooi uitpakken. De filmtitel verklapt het eigenlijk al: in verschillende akten worden klassieke avonturen met prins Achmed verteld. Zo komt er onder andere Aladdin en een wonderlamp in voor. Al met al heel oke om zo iets compleet anders te zien.

Suffig, saai, voorspelbaar en Hugh Grant .

Zwarte komedie over een gepensioneerde man (gespeeld door een prima op dreef zijnde Jack Nicholson), die tot de pijnlijke conclusie komt dat hij niet zoveel voorstelt in de samenleving. Het is niet niks als je merkt dat je gefaald bent in het leven als mens. Hij probeert er toch iets van te maken door een roadtrip te ondernemen. De thematiek deed me sterk denken aan een Ikiru of vaker hier genoemd The Straight Story.

Er is echter een groot en veel tragischer verschil. De hoofdpersoon is omgeven door phoney's (met stip op nummer 1 staat zijn aanstaande schoonzoon), die een en al weerstand oproepen. De interactie tussen de afstandelijke Nicholson en al die evenmin weinig zeggende lui is erg leuk om te volgen, maar tegelijkertijd tragisch. Nicholson ziet in dat het er toch allemaal niet meer toedoet. Jammer van wat vreemde scriptkeuzes, maar voor de rest een prima film.

Domhnall Gleeson (wat een voornaam!) is Tim Lake, een klungelige jongen die van zijn vader meekrijgt dat ie kan tijdreizen. Omdat ie dus zo'n kluns is, doet ie veel van dat soort ctrl+z-acties om bijvoorbeeld het liefste en knapste meisje van Engeland (Rachel McAdams) aan de haak te slaan. Tsja op een gegeven moment is het wel een beetje cheaten, maar ja het concept wordt vrij simpel uitgevoerd. Het is vrijwel zonder rare fratsen of consequenties. Telkens als Tim denkt 'oh shit, ik heb het verkloot' doet ie een simpel truukje om de volgende keer diezelfde situatie beter door te komen.

Ondanks dat tijdreizen niet echt bijster origineel is, vond ik de uitvoering in About Time wel aardig door de eenvoud. Ben echter niet zo'n fan van regisseur en schrijver Richard Curtis. Op den duur wordt deze film weer een erg kleffe familiefilm en dat heeft deze film helemaal niet nodig. Tsja, toch een nare nasmaak er aan gehouden, 3 sterren dan maar.

Poehee, dit is een lange zit, zeker als je the special edition bekijkt. Helemaal bevredigend vond ik het niet. In het begin voelt alles langdradig aan en is het maar wachten totdat er echt iets spannends gebeurt. Afijn, het komt er gelukkig nog wel met hippe special effects (die hippe bewegende waterkolom ). Camerons hoogdravende epossen vind ik echter minder boeiend dan zijn bazige no-nonsens actiefilms, zoals een Terminator of Aliens. Dit verhaal had ook in zo'n stijl verteld kunnen worden .

Echt een hele tijd geleden heb ik deze film gezien in de sneak en ik vond hem toen best goed, maar hier op MM heeft ie wel een lage waardering. Misschien dat ik er nu wel anders over zou denken, als ik hem nog eens zie...

Aan de kinderachtige kant met een rise-and-fall verhaal waarvan je weet dat het dan in de dying seconds van de film het toch nog goed komt. Justin Long gaat een eigen universiteit (genaamd SHIT) oprichten nadat ie nergens anders aangenomen wordt. Het onmogelijke gebeurt: het wordt een waanzinnig succes omdat allerlei andere sociaal gestoorden, psychopaten, etc. zich aanmelden. Heel gezellig allemaal, maar het komt nooit lekker uit de verf door gebrek aan humor. Dit had nooit een superfilm kunnen worden vanwege het gebrek aan originaliteit maar wat leukere, scherpere grappen had de film prima kunnen redden.

Dit straatje films van Billy Wilder kan ik erg waarderen . Sterk qua thematiek die ook nog eens steeds actueel is. Wellicht wat dik aangezet zo her en der, maar plaatjes van zo'n vlakte gevuld met een grote bonte kermis zijn wel weer erg indrukwekkend. Een wat onbekendere film van Wilder, die erg de moeite waard is.

Whehe, Jim Carrey werd voor zijn Ace Ventura-rol genomineerd voor een Razzie! Best opvallend! Zijn rol is nogal vermoeiend en natuurlijk kinderachtig, waardoor ik me kan voorstellen dat men daar nogal moeite mee had. Ik kon het maar nèt verteren met het verstand niet op volle toeren draaiend. Overigens vond ik deze film zelf maar een vreemde kinderfilm voor (jong)volwassenen.

Na Pet Detective ook maar meteen het tweede Ace Ventura-vehikel bekeken. Het is van hetzelfde niveau, behalve dat het verhaaltje en de Afrikaanse setting iets leuker gevonden zijn. Dat drukke gedoe van Carrey werkt echter verbijsterend op den duur. Waar haalt ie die energie vandaan? Enige echte leuke was hoe dan ook die Rhino-scene, die was wel epic.

Adam's Rib handelt over de gelijkheid tussen man en vrouw en dat is voor Katherine Hepburn een leuke rol. Ze viel in Hollywood namelijk op door haar kledingkeuze (lange broeken ipv rokken) en uitgesproken liberale mening. Stoere actrive dus 8-)! In deze film is tegenspeler Spencer Tracy dan ook menigmaal het haasje. Van rechtbankscenes word ik nooit zo wild, maar hier zaten wel wat aardige stukjes tussen. Soms een beetje inkakkend, maar in totaal is Adam's Rib nog een aangename romcom geworden.

"Hoeveel tegenslag kan die Mikkelsen nog ondergaan?" was een vraag die ik me regelmatig stelde tijdens Adams Æbler. Het is namelijk niet misselijk wat ie te verduren krijgt en normale mensen hadden allang die freakshow verlaten. Maar he, we hebben het hier niet over een normale film, hier passen alleen maar de kwalificaties 'absurd, bizar en raar'. Een tip voor de liefhebbers van moderne absurde, grappige sprookjes en/of de Deense cinema.

Geinig om te zien hoe een film over een loserige screenwriter, die een verhaal over orchideeën voor op het witte doek wil schrijven, toch nog boeiend kan zijn. Adaptation. houdt de kijker voortdurend bezig en is bovendien geestig.

Leuk vervolg op de eerste Addams Family-film. Het is allemaal hetzelfde, maar ik vind het sfeertje wel leuk en sowieso ziet het er alles uit er tof uit. De misantropische Christina Ricci is ook in dit deel de ster van het hele rare vermakelijke zootje. Enige minpunt van de film is dat hier twee losse verhaallijnen verteld worden die niet zo heel veel met elkaar te maken hebben.

Visueel is de Addams Family echt een feestje. Elke scene is het genieten van de gothische setting waarbij je kunt zien dat veel aandacht is besteed. Het verhaal zelf over de excentrieke familie Addams vond ik een beetje simpel, maar de vele grappige details maken de boel nog best tof. De cast met onder andere Anjelica Huston en Christopher Lloyd is ook lekker op dreef. De jonge Christina Ricci vond ik het sterkst van iedereen en het is opmerkelijk dat het acteertalent van haar toen niet geleid heeft tot een supercarrière. De laatste jaren heeft ze niet in veel grote films gespeeld.

Redelijke conceptfilm waar Matt Damons levensloop gepland wordt door een stel figuren met een hoed op. Matt Damon is namelijk een verstandige politicus die het tot president kan schoppen, tenzij hij een romance begint met Emily Blunt. Beetje vreemd dat die planners veel maar ook weer veel niet in de hand hebben. Dat maakt de film daarentegen wel leuk met al dat gevlucht zonder dat er veel geschoten en gevochten hoeft te worden. Op zich dus wel een leuke film, maar het had allemaal best wat scherper gekund door bijvoorbeeld meer in te gaan op het planconcept en een flinke dosis leuke ethiek erbij te betrekken.

Jammer, dit had een erg lollige film kunnen zijn a la Superbad. Jesse Eisenberg in de hoofdrol doet niet zo veel fouts en Adventureland heeft heus wel een leuk aantal grappen, maar de rest van de cast komt niet uit de verf. Het komt ook allemaal erg routineus over en na een tijdje boeit het plot nauwelijks meer. Enige grote pluspunt is de heersende jaren '80-soundtrack.

Twee klassieke verhalen aan elkaar geanimeerd door de Disney-studio. Het eerste verhaal Wind in the Willows met Mr. Toad (wat een belhamel!) vond ik overduidelijk het beste. Het heeft erg leuke animatie en actie. Het tweede verhaal (Sleepy Hollow) vond ik in het begin erg mager. Het schiet maar niet op met Ichabod. Maar gelukkig kwam daar het het einde met de Headless Horseman. Dat was zowaar nog puik uitgevoerd met huiveringwekkende animatie!

Een van de eerste kleurenfilms en dat is goed te merken: de kleuren spatten van het scherm af, niet te geloven. Het is echt een feestje om al die prachtige decors en kleurrijke kleren te zien. De actiescenes zien er overigens verbluffend goed uit en zouden zelfs tegenwoordig zeker niet misstaan!

Vlotte avonturenfilm pur sang. Wel leuk gedaan, maar uiteindelijk op de knappe animatiestijl na, niet heel memorabel.

Aelita is een vroege SF-film (1924) afkomstig uit de Sovjetunie. Een ingenieur, genaamd Los ontvlucht zijn overspelige geliefde door naar Mars af te reizen om daar de plaatselijke koningin (Aelita) te ontmoeten. De grote attractie van deze film zijn de ideeën die men toentertijd had over ruimtereizen en buitenaardse beschavingen.

Helaas komt dit niet meteen aan bod en wordt vooral gefocussed op een nogal conventioneel liefdesdrama afgewerkt met af en toe wat decors die voor Mars moeten doorgaan. In de tweede helft komt er eindelijk wat SF aan te pas: knullig natuurlijk, maar ook leuk om te zien welke ideeën men toen had over bijvoorbeeld ruimtereizen. Het einde is een welbekende afknapper, maar goed al met al nog een aardig filmpje.

Dit is wel een heel opzichtig stukje propaganda tbv de USSR. Aziaten worden in de zeik genomen en er wordt ook nog een kleine sneer gegeven aan de USA. Redelijk amusant allemaal . Duidelijk is dat deze film iig gericht was op de oostelijke gebieden om hen ook voor de volle 100% te winnen voor het communisme.

Het verhaal valt eigenlijk ook een beetje tegen en is niet echt duidelijk. Over dat hele Aerograd wordt bijvoorbeeld alleen maar gepraat, maar het komt niet in beeld. De natuurbeelden en de beelden van vliegende vliegtuigen zijn daarentegen best wel oke. Krappe 3*.

Overroepen klassieker toch wel, die niet meer van deze tijd is. Inmiddels kunnen dit soort films met allerlei romantische clichés niet meer. Het werd ook nog eens onnodig langdradig op het eind. Grant en Kerr waren ook niet echt super, had eigenlijk meer van ze verwacht qua chemie. Maar goed, misschien ging ik met een verkeerde insteek deze film in, want ik had stiekem gehoopt op meer fun ipv dit melodramatische gedoe...

Humphrey Bogart en Katharine Hepburn in één film! Dat kan niet fout gaan zou je zeggen en ik ben het er wel mee eens. Het is een lekker wegkijkende rechttoe-rechtaan-avonturenfilm. Wel jammer dat die sfx met die vliegen zo ontzettend lelijk is.

Okeeje Scorsese die me aan The Game deed denken. De hoofdpersoon wordt in een omgeving gegooid waar iedereen met hem solt. Het wordt alsmaar bizarder en bizarder. Soms een beetje voorspelbaar, maar over het algemeen wel oke. In 1985 was New York een ongure stad, dus de creepy sfeer werkt wel lekker mee.

Whehe, Spanjaarden die slecht nagesynchroniseerd Duits praten, tis weer eens wat anders. Maar als je je erover heen kunt zetten, houd je een beklemmende film over, waar langzamerhand iedereen gek gemaakt wordt. Een soort Apocalypse Now, maar dan in Zuid-Amerika dus.

Lastig hoor, twee moeilijke thema's in een film tegelijk willen behandelen. Soms wil een film compleet door de mand vallen, maar bij Aimee & Jaguar is dat gelukkig niet het geval.

Woehahah. De president die eventjes het vliegtuig redt van de ondergang. Ontzettend! Corny en cool tegelijk!