Ender's Game (2013)

Als Hollywood verder kan bouwen op dit niveau, dan kan het nog wel eens goedkomen met big budget sci-fi.

Een beetje Hunger Games meets Starship Troopers, maar dit beestje heeft zo z'n eigen aardje. Echt interessant wordt het namelijk pas op het moment waar de meeste andere films uit dit straatje hun kruit al lang en breed hebben verschoten. Ender's Game laat dan zien dat het net wat volwassener is dan de rest.

Meer van dit en minder simplistische prut zoals Elysium graag!

Ik zie dat ik de eerste ben die een tegengeluid geeft, en ik voel me des te meer verplicht om mijn mening toe te lichten, maar dit is een film die me erg tegen viel.

De dialogen vond ik ronduit slecht en maken het verhaal ongeloofwaardig. Ik ergerde me ook aan de stortvloed van clichés en overdaad aan voorgekauwde stukken die ons moeten overtuigen van hoe waanzinnig onwijs geweldig bijzonder uniek wonderkind en superheld Ender wel niet is dat hij als enige in het heelal in staat is om de mensheid, wat zeg ik, het universum, te redden. Die conclusie kan de kijker niet zelf trekken o.b.v. wat de film van Ender toont dus wordt het maar opgedrongen met allerlei figuren die telkens hoog opkijken richting Ender. Die hoog opkijkende autoriteiten tegen een 10-jarig kind kwamen ontzettend ongeloofwaardig, zelfs lachwekkend, over.

Ook het camerawerk was niet al te best, het werd benut om sommige personages groter of kleiner ten opzichte van elkaar te laten lijken, wat vaak erg nep overkwam, helemaal omdat dit niet consequent gebeurde.

Acteerwerk kon ook stukken beter, emotie overbrengen is toch iets meer dan je wenkbrouwen fronsen, en dat lijkt wel de enige gezichtsuitdrukking die de jonge hoofdrolspeler (een beetje) onder de knie heeft. Ook vond ik dat de film nogal snel van de hak op de tak springt, alles wat de film ons voorhoudt moeten we maar voor waar aannemen want uitleg of logica zit er vaak niet in.

Ik ken het boek niet, en misschien was die kennis wel nodig om de gaten in de film te kunnen vullen. Door het acteerwerk, de clichés, de gebrekkige verhaallijn en de dialogen kon ik totaal niet meeleven met de personages.

Jammer, want de film is op mij overgekomen als de zoveelste die 3D belangrijker vindt dan wat dan ook. Visueel valt er, op het camerawerk na, dan ook weinig aan te merken. Ik hou van scifi, en heb geen moeite met kinderen in heldenrollen, maar de makers van deze film hadden best wat meer hun best mogen doen om een goede film te maken in plaats van het succes van het boek zo uit te buiten.

Ik ben oprecht ontzettend verrast door de relatief hoge beoordeling van deze film. Ik heb de film net gezien en het is eerlijk waar één van de minste films die ik in een behoorlijke tijd heb gezien. De film heeft duidelijk een behoorlijk budget en de special effects zijn dan ook prima. Het plot daarentegen is echt van een erg lage kwaliteit. Ik neem aan dat het originele boek wel goed is en dit gewoon een ontzettend matige adaptatie hier van is.

De stappen die gezet worden in het verhaal gaan snel en worden nauwelijks verklaard. Tussen neus en lippen wordt gezegd waarom er kinderen worden getraind en geen volwassen bijvoorbeeld. Dit is toch een cruciaal gegeven voor de film maar er wordt geen poging gedaan dit aannemelijk te maken.

De dialogen zijn naar mijn mening cliché matig en voorspelbaar. Dit komt deels door de rechtlijnigheid van de karakters. Zo is het vanaf seconde 1 duidelijk wie je zou moeten zien als slechterik en wie goed is. Erg zwart wit.

Dit zijn stuk voor stuk dingen die niet goed gedaan in de film, maar misschien helemaal geen probleem zijn in het boek. Ik hoop overigens dat iemand mij het nut van "the battle room" kan uitleggen en alle bijbehorende training. De kern taken die daadwerkelijk worden uitgevoerd in échte gevechten hebben absoluut niks te maken met gewichtloosheid of schieten met hand geweren. Ook zou ik niet weten waarom er getrained wordt op 1 op 1 vechten met andere kinderen, hoe is dit relevant gezien waar ze voor trainen? Dit is een groot deel van de film en het zit ook in het boek dus er zal toch iets van een verklaring voor zijn, iemand?

Ik vond het wel een goede film. Het verhaal was goed, net als het acteerwerk en de special effects. Het boek heb ik niet gelezen, dus ik kan de film er niet mee vergelijken. Maar ik zou wel zeggen dat het een aanrader is voor degenen die van actie houden, zo min mogelijk romantiek in een film zoeken en graag science fiction zien.

Ik ga hem sowieso herzien, dus mijn score kan nog wel stijgen of dalen. Dat zien we later wel.

Als Sci-Fi fan werd ik een aantal weken geleden gelijk getriggerd door de trailer van Ender's Game. In mijn jonge jaren heb ik vele uren de game 'Homeworld' gespeeld en dit leek mij de ultieme verfilming van deze game-ervaring. Na wat zoekwerk kwam ik er al snel achter dat de film gebaseerd is op het gelijknamige boek uit 1985 van Orson Scott. Bij verfilmingen wordt vaak geroepen dat het boek (veel) beter is dan de film. Vandaar dat ik besloot om ditmaal eerst het boek te lezen. Het boek had ik vlot binnen en binnen enkele dagen aan één ruk uitgelezen. Het was zoals ik had verwacht een zeer goed boek. Het enige (in mijn ogen enigszins grappige) minpunt van het boek is dat het al zo oud is. Op sommige punten heeft de technologie de fantasie van de schrijver namelijk al weer ingehaald.

Na het lezen van het boek volgde gelijk de angst dat de film van lage kwaliteit zou zijn. Dit is ten dele helaas ook het geval. Veel details worden in de film niet goed uitgelegd en bovendien heeft men het verhaal hier en daar behoorlijk aangepast. Dit is waarschijnlijk gedaan om o.a. het achtergrondverhaal makkelijker te maken, zodat het gemakkelijker te verfilmen was. Het eerste uur van film is dan ook teleurstellend. Men springt van de hak op de tak en neemt geen tijd om het proces dat Ender doormaakt uit te diepen. Echter, als lezer van het boek zijn veel scenes goed te plaatsen. Ik heb het dan ook meer ervaren als een mooie visualisatie van enkele scenes uit het boek.

Ook het tweede deel van de film is op sommige punten compleet anders dan het boek. De scenes worden snel achter elkaar afgewerkt, alsof men haast heeft om de film te laten eindigen. Desalniettemin is de laatste scene (de vernietiging van de Formic thuiswereld) mooi in beeld gebracht. Asa Butterfield (als Ender) weet de emoties in dit epische moment goed over te brengen. De laatste paar minuten van de film (hoewel weer totaal afwijkend van het boek) maken de film voor mij toch een (kleine) topper.

Ik geef de film 4 sterren. Dit komt puur doordat ik het boek een paar weken ervoor gelezen heb. De lage ratings die ik hier zie kan ik me erg goed voorstellen als je de film zonder voorkennis gezien hebt. Kortom, wil je optimaal genieten van deze film lees dan eerst het boek

Mensen die graag pc spelletjes spelen zullen denk ik hier erg warm voor lopen. Ik zelf geef daar niet zo veel om maar ik geef de film wel een voldoende , Asa Butterfield deed het gewoon meer dan aardig, Harrison Ford hoeft alleen maar zijn door leefde kop te laten zien, Hailee Steinfeld gaat een grote carrière tegen moet , Abigail Breslin is een kind ster die het wel gaat redden , de kleine lelijke Moises Arias heb ik een zwak voor en tel daarbij de twee giganten Viola Davis en Ben Kingsley op en we kunnen niet meer zeuren. Verder is het een mooi visueel schouw spel die na het einde toe iets gaat irriteren , des ondanks het ik een geslaagde avond gehad en daar gaat het tenslotte ook om.

Tjah, in de sneak gezien. Ik zat te hopen op American Hustle maar helaas.

Ik zat te dubben should I stay or should I go.

Puur omdat ik helemaal niks met het genre scifi heb.

Maar goed, ik had een hapje en een drankje en ik zat lekker warm dus ik gaf het een kans.

Toch uitgezeten en vroeg me tijdens de film af af of deze film niet spectaculairder zou zijn geweest als het een 3D film zou zijn geweest. Ik weet uberhaupt niet of er ook een 3D versie is?

Ik kon me niet erg verplaatsen in het jochie met zijn zogenaamde battletalent. De opleiding duurde maar en duurde maar, maar toch wel een leuke ontknoping naar het einde toe. Had de oeverloze training toch nog zijn nut gehad.

Aardige sc fi film. Vrij eenvoudig plot dat niet altijd even logisch is. De vaart blijft er echter wel in en je echt vervelen doe je niet. De actie is aardig maar komt zo nu en dan chaotisch over. Het acteerwerk en de dialogen zijn vrij vlak en zijn soms wat houterig en geforceerd. De film is duidelijk op zoek om een wijze les achter te laten voor de kijkers. Of dat echt serieus overkomt is de vraag. Gewoon voldoende. 3.0

Ender’s Game is een geweldige film waar veel strategische zetten gedaan worden door het titelpersonage. Zelf ben ik groot fan van strategie. Ik zou zelfs kunnen zeggen dat deze film een genot is voor elke strateeg. De manier waar op Asa Butterfield Ender weet neer te zetten is een duidelijke verbetering ten opzichten van zijn acteren in Hugo. Leuk om te noemen is dat hij eerder samen met Ben Kingsley speelde in Hugo. In Ender’s Game zijn de scenes met Kingsley weliswaar erg kort, maar toch is er te zien dat de twee chemie hebben. In Amerika werd Ender’s Game in IMAX uitgebracht, maar ons land werd overgeslagen. Geloof mij, dit spektakel had er zo veel spectaculairder uit kunnen zien op een nog groter scherm! Ik ga de film sowieso nog een keer kijken, als was het voor de visuele effecten die er erg goed uit zien. Voor elke fan van sciencefiction is dit een absolute aanrader! --- www.filmhoek.nl/?p=14815

Lang getwijfeld tussen 3 en 3,5*. Toch voor dat laatste gegaan omdat dat einde mij best lang is bijgebleven. Maar ik heb het boek dan ook nooit gelezen. Verder een film die qua acteerwerk teleurstelt maar de plot blijft wel boeien. Een langere recensie lees je hieronder:

Ender's Game (2013, Gavin Hood) - bioscoop - cultmoviesreviewed.com

Teleurstellende SF-film, met elementen van Starship Troopers maar dan gericht op een jeugdig publiek. Dat klinkt wellicht leuk, maar is het amper. De film speelt zich weliswaar af in de ruimte, maar de aktie begeeft zich slechts sporadisch buiten de omgeving van een simulator. Asa Butterfield is weinig bijzonder in de hoofdrol; Harrison Ford komt volgens contract opdraven om één van zijn meest houterige rollen ooit neer te zetten. Best mooi gemaakt en de aanwezige special effects kunnen er mee door, maar inhoudelijk is dit veel te dun en simplistisch.

In Ender's Game wordt een jonge knaap in eerste instantie opgeleid tot commandant voor de aanvalsvloot om de buitenaardse schepen te verslaan. Voor het grootste gedeelte zien we Ender dan ook ontwikkelen met zijn mede 'studenten'. Hij krijgt al gauw respect in de groep en op een gegeven moment mag hij de Dragons onder zijn hoede nemen. Deze 'dierlijke' hordes waaronder ook Salamander en Mice vond ik wel leuk bedacht. Ben Kingsley vertolkt de beruchte Mazer Rackham en net zoals zijn collega Harrison Ford speelt hij op automatische piloot maar gezien de omstandigheden is dat niet zo erg (hun taken bestaan voornamelijk uit het opleidingen en dirigeren).
Het geheel is typisch Amerikaans, maar zonder teveel twisten, onwaarschijnlijkheden en clichés en daarom vond ik dit een aangename blockbuster. Het feit dat ze met die laatste 'simulatietest' daadwerkelijk de vijand hadden verslagen zag ik overigens niet aankomen. Een unieke scène met al die verdedigingsdrones rondom dat machtige superwapen..

Teleurstellend.

Leek me wel een leuke film, maar ook al zit het met de science-fiction wel goed, het verhaal is zwak. Ook het acteerwerk is niet echt overtuigend van de jonge acteur en de rest van zijn leeftijdgenoten. Blij dat ik deze film niet in de bioscoop heb gezien.

2.5*

Meh.

Wist vooraf niet echt wat te verwachten, toch schrok ik even dat het een soort van veredelde kinderfilm was. Had ik niet echt zien aankomen. Doet qua opzet wat denken aan Gunbuster (oudere Gainax animatie die ook draaide om een stel kinderen die opgeleid werden tot alien fighters) met een beetje Eva (de immer droef kijkende en zwaar getormenteerde hoofdpersoon die de wereld redt). Het resultaat is niet altijd even goed.

Visueel niks mis mee. Effecten zijn zichtbaar duur, maar ook gewoon effectief en niet té in your face. De tech is een beetje flauw (lopen we dan nog met tabletjes rond?) maar op zich viel het qua setting nog best mee.

De cast is jammer genoeg iets teveel gericht op een Harry Potter publiek. Sowieso zit je met dat spelletje halverwege, maar ook de acteurtjes zelf doen het niet echt goed. Misschien wel voor het doelpubliek, ik kon er in ieder geval niet echt van genieten. Sowieso had ik last met de geloofwaardigheid van het hoofdpersonage, maar ook de half gesmolten Harrison Ford hoort écht niet meer in een film thuis. Sommige acteurs worden beter met ouderdom, Ford niet.

De eindtwist vond ik nog wel aardig, geeft de film net wat extra krediet omdat ik de scenes ervoor wat verveeld was geraakt door de eeuwige simulaties, spijtig genoeg wordt er nog een dieptriest moralistisch eind aan gebreid waar ik helemaal niet op zat te wachten. Meligheid ten top, geen beste keuze.

Einde laat ruimte voor vervolgen, al hoop ik er niet op. Ken het bronmateriaal niet, maar deze verfilming valt érg licht uit en weet buiten het visuele bitterweinig te brengen. Eerder iets voor de wat jongere kijkers gok ik zo.

2.0*

"Game over."

Vanochtend in de bios met enigszins lage verwachtingen meegepakt, aangezien de berichtgeving redelijk negatief is. En ik moet zeggen dat het niet al te best is.

Met het bronmateriaal ben ik niet bekend, van een vriend begreep ik dat het boek gericht is op de 'Young Adults'. Wat dat betreft snap ik de keuze om zowat alleen kinderen in de spotlight te zetten, helaas komt 'Ender's Game' daardoor meer over als een Sci-Fi gericht op kinderen. Overigens doet de manier waarop het personage van Asa Butterfield zo treurig door het leven gaat, me ietwat denken aan Shinji uit de anime Neon Genesis Evangelion.

Het verhaal is zwak; het springt wel snel van de hak op de tak. De daarbij behorende dialogen en clichés zijn lachwekkend te noemen, met name de wijze waarop het regime van 'het leger' wordt geportretteerd. Tel hierbij de teleurstellende kindacteurs op en dan komt het geheel erg matig over. De CGI zelf kan er mee door, al is het niet verbluffend.

Op een gegeven moment had ik het dan ook gehad met de eeuwige simulaties en trainingen, de verveling komt hier al gauw om de hoek kijken. Als kijker moet je te lang wachten tot het 'echt' begint, om er vervolgens achter te komen dat de laatste simulatie het daadwerkelijke gevecht blijkt te zijn. Op zich een aardige twist, maar het moralistische einde verpest het.

Al met al niet aan mij besteed. Wellicht zal het de jeugdige doelgroep meer kunnen bekoren.

2,0 Sterren.

Wat een vreselijke flauwe kinderachtige cliché film was dit. Het hele verhaal kon me nauwelijks boeien en de opbouw is gewoon heel slecht. Je krijgt eerst ruim een uur lang een flut verhaal te zien waarbij tiener Ender Wiggin (gespeeld door Asa Butterfield) wordt getraind en waarbij alle clichés die je maar kunt verzinnen van toepassing zijn. En daarna volgt een slot waarbij een wending zit van lek me vestje. Op grond van dat einde kan men natuurlijk weer een vervolg borduren, maar daar zal ik toch echt niet meer aan beginnen. Ik word volgens mij inmiddels ook wat te oud (dan krijg je andere smaken) voor dit soort onzin.

Qua verhaal heeft deze film wel wat weg van "The Hunger Games" waar ik persoonlijk ook weinig aan vond. De kinderen/tieners in deze film vond ik weinig overtuigend en geregeld ook irritant (zoals die achterlijke "Bonzo" gespeeld door Moises Arias. Van me mogen ze van hem Bonzo hondenvoer maken), maar de oud gedienden Harrison Ford en Ben Kingsley spanden toch de kroon met hun achterlijke rollen.

Het enige goede aan deze film was nog het visuele aspect wat er wel aardig uitzag.

Wat wisselvallig.

Aan de positieve kant zijn er de leuke scenes in de ruimte zonder zwaartekracht, de mooie beelden in de ruimte en de kop van Ben Kingsley.

Daar tegenover staan het zwakke en flauwe verhaal, en het weinig indrukwekkende acteren van eigenlijk de hele cast. En het wat teleurstellende vleesch noch visch einde.

Van diepgang in het verhaal is ook geen sprake, terwijl de recensies van het boek lijken te suggereren dat dat daar wel degelijk in zit. En dat is het eerste van 4 delen. Maar hopen dat dat niet nog drie van dit soort zouteloze films gaat opleveren.

Er zijn van die films die ik aan mijn vrouw niet kwijt kan. Gisteren ging zij met vriendinnen de stad in en ik zei: "Er is 70 jaar verstreken sinds de laatste alien-invasie, die een immense strijd tussen de mens en een alien-ras genaamd ‘de Formics’ als gevolg had." Ze antwoordde, terwijl ze haar jas aantrok, dat dat klonk naar een film die ik maar lekker in mijn eentje moest gaan kijken. Ze wenste mij veel plezier, gaf een kus en stapte in de auto.

Achteraf ben ik er blij om. Onze filmsmaak overlapt grotendeels maar niet overal. Want als ik een paar romantische komedies heb geïncasseerd wil ik daar zo nu en dan wel eens een sci-fi tegenover zetten. Ik ben beslist geen fanboy maar op een gegeven moment zijn er niet zoveel thrillers meer die we nog niet gezien hebben. En als ik het dan zover krijg dat ik een film over aliens kan opzetten, voel ik me altijd heel erg genaaid als dat een shitfilm blijkt te zijn. Ik moet het dan dubbel verantwoorden. En minimaal vijf romkoms incasseren als tegenprestatie.

Daarom ben ik blij dat ik Ender's Game alleen heb gekeken. Nou ja niet helemaal, er lagen ook twee katten op de bank maar die gingen er op een gegeven moment maar met de rug naartoe liggen. Want het was niet veel soeps.

Ik wist niet wat het was. Ik had iets gehoord over een boek. Sci-fi gebaseerd op boeken is bijna altijd goed. Want ik erger me aan ondoordachte plotlijnen en onzinnigheden. Helaas blijkt die assumptie tegenwoordig niet meer te werken. Boeken zijn kennelijk ook niet meer wat het ooit waren. Ooit het laatste bastion van intellect, is nu ook het boek ten prooi gevallen aan de MTV generatie. Getuige ook het debacle genaamd I Am Number Four, dat ondanks een boek als grondslag minder diepgang had dan het etiket van een pot pindakaas.

Inhoudelijk wist ik dus niets van Ender's Game, behalve dat een jongeling de hoofdrol zou vertolken. Ik was een beetje verbaasd dat dit eens niet een dertiger was die voor 17 door moest gaan, maar daadwerkelijk een 15-jarig, broodmager pubertje. Dat is niet erg, maar wat wel jammer was, was dat hij allemaal standaard highschool beproevingen moet doorstaan. Want het is gewoon een highschool-film in een ruimteschip. Er zijn geen lockers maar slaapzalen, er is geen quarterback maar een pislinke Mexicaanse lilliputter en er is geen knapste meisje van de school (die de hoofdrol in de musical vertolkt) maar een andere rekruut genaamd Petra met borstelige wenkbrauwen waar Leonid Brezjnev jaloers op zou zijn.

Nog verbaasder was ik toen het trainings-gedeelte niet werd ingeruild voor "live action" maar overging in een ander trainingsgedeelte, op een hoger niveau. En daarna nog eens. Het werd maar gerekt en gerekt. En toen was het ineens afgelopen, met een gigantische cliffhanger die nergens op slaat.

Ik wil best geloven dat het verhaal houdt snijdt als je het boek leest, maar men heeft hopeloos gefaald dit te vertalen naar een korte bondige vertelling in een film. Er zit teveel onzin en mythologie in die in korte tijd niet fatsoenlijk uitgelegd kan worden. We zien niets van de wereld, de toekomstvisie, de aliens - we zien alleen maar Asa Butterfield, Harisson Ford en een handvol rekruten. Het voelt gewoon niet als een uitgewerkt verhaal.

Asa Butterfield doet het voor een puber redelijk. Wel was ik op een gegeven moment spuugzat van zijn continu betraande ogen. Hij jankt meer vocht uit zijn oogballen dan dat hij pist uit zijn lul. De overige cast is redelijk inwisselbaar en wat Harisson Ford daar doet, behalve chagrijnig kijken, is mij al helemaal een raadsel. De productionvalue is wel hoog, rekwisieten en CGI zijn heel aardig. Maar het verhaal is flauw, leeg en vertelt in twee uur tijd eigenlijk helemaal niks. Verder is het mij een raadsel wat de doelgroep is. Ik voel me hier met mijn 31 jaar veel te oud voor, maar het einde is toch weer iets te bruut voor een kinderfilm. Vlees noch vis dus.

Als de wereld ooit afhankelijk wordt van een stel pubers, dan hoop ik dat die zelf ook de ernst van de situatie inzien en zich wat volwassener opstellen dan dit zootje. Want als je iemand, die een vraag goed beantwoordt meteen bombardeert tot pispaaltje, dan ben je niet erg volwassen.

Maar ja, dat hoort nou eenmaal bij een infantiele highschool film. Ook als die zich afspeelt in de ruimte.

1 ster

P.S. de "zelfopoffering" door die piloot in die straaljager die je aan het begin een paar keer ziet, lijkt regelrecht gepikt uit "Independence Day".

Vlotte film.

Hoewel het boek toch bekend staat als vrij sterk, zullen de makers de film wel wat makkelijker slikbaar hebben gemaakt. Want geniaal is het nergens. Het is inderdaad meer een kinderfilm. Gelukkig wel eentje zonder lollig bedoelde robots of aliens. Dat maakt het prima kijkvoer. Het laatste gevecht is ook vrij spannend. Daarna wordt het wat moralistisch, maar wat wil je van een mormoon. Het had beter kunnen eindigen na de deceptie dat hij het hele ras heeft vernietigd zonder te weten dat het echt was.

Overal prima te doen, maar nergens groots.

3 sterren.

The way we win matters

Twintig jaar terug lag kleine otherfool met een lampje onder de dekens met rode oortjes de avonturen van Ender te verorberen, maar nu durfde ik bijna de film niet meer te kijken door de toch behoorlijk matige reviews. Maar wat bleek: het verhaal staat nog altijd als een huis en visueel valt er genoeg te genieten. Met name de scenes in de gewichtsloze gevechtsruimte zijn om je vingers bij af te likken en in no-time voelde ik me weer dat knulletje onder de dekens die ook zo graag naar ruimteschool zou willen.

Het kennen van de boeken zal dan ook zeker bij hebben gedragen tot het kijkplezier. Bijvoorbeeld het diepgaande einde dat in de film nogal plots en onverwacht is wordt verder uitgewerkt in Spreker voor de Doden waardoor je de importantie voor Ender van de Xenocide beter voelt. Maar al met al heb ik echt genoten, een dikke meevaller, hopelijk wordt er nog ergens een mooi budget gevonden voor het tweede (superieure) deel.

4*.

Als kind heb ik de boeken gelezen van Orson Scott Card en was daarom zeer nieuwsgierig naar deze film. De film viel me niet tegen, mooie special effects en de film volgt het boek vrij nauwkeurig voor zover ik me herinner. Uiteraard is het boek veel uitgebreider, zeker de hele opleiding in het ruimtestation als Ender opgroeit van groentje naar leider van zijn eigen eskadron komt onvoldoende tot zijn recht in de film vind ik. De boeken zijn zeker een aanrader, vooral ook het volgende deel: spreker voor de doden. Persoonlijk hoop ik dat deze ook ooit nog verfilmt wordt, maar of het zal aanslaan bij het grote publiek betwijfel ik.

There's only one kid on this launch with any brains at all so far, and that's Ender Wiggin.

Zet je schrap voor weeral een grafisch verbluffend uitziende SF, met een sterk begin, een nogal wenkbrauwen fronsend verhaal en een redelijk ontgoochelend einde. Het is weeral gebaseerd op een boek dat ik weeral niet heb gelezen. Het enige positieve is dat het niet zo'n ingewikkeld verhaal is, dat je niet kan volgen als je de achtergronden, die meestal wel gedetailleerd beschreven zijn in het geschreven medium, niet kent. Dat het hier gaat over een jeugdboek, merk je vanzelf wel naarmate de film vordert. Ikzelf kon me niet van de indruk ontdoen dat het een soort "Harry Potter in Space" was. Een soort uitverkoren magisch jongetje die bepaalde kwaliteiten bezit waar volwassenen al geruime tijd naar op zoek zijn. Hij wordt meermaals "The One" (Echoënde galmende geluidseffecten zouden hier niet misplaatst zijn) en is blijkbaar de natte droom van de leidinggevende figuur van een kadettenschool (Harrison Ford). Natuurlijk wordt dit jongetje de hele tijd als een opkomende held bekeken en bejubeld over zijn intelligentie die de anderen blijkbaar door een kortstondige hersenaandoening niet meer bezitten. Raar, want ze behoren tenslotte toch ook tot het selecte groepje van hoog intellectuele jeugdigen. Enfin, dat zorgt dan voor wrevel,jaloezie en uitstotingsverschijnselen. Maar onze vriend Ender, weet uiteindelijk het tij te keren en zijn schare fans te verzamelen om gezamenlijk de bevolking op aarde te bevrijden of te beschermen tegen de terug aanstormende zwerm bidsprinkhanen, Formics genaamd.

Zoals ik al zei : het oog krijgt wat ze verlangt in deze SF. Er is op grafische effecten-gebied niet bespaard. Het ziet er fraai,haarscherp en flitsend uit. Als SF fan begin je hier automatisch van te kwijlen. De vergelijking met recent werk zoals "Oblivion","Elysium" en "Prometheus" kan je gerust maken. Zelfs "Gravity" kan ik opnoemen als het dan gaat over de beelden uit de ruimte met op de achtergrond een schitterende planeet. Na een tijdje kreeg ik ook wel eens flashbacks uit oudere films zoals "Battlestar Galactica","Independance Day" en zelfs "The Black Hole". Algemeen kan je besluiten dat het er prima uitzag en tot in de puntjes uitgewerkt. Ook de ruimtegevechten zowel in de simulator als in het echt, zagen er redelijk indrukwekkend uit. De zich als een zwerm spreeuwen voortbewegende buitenaardse ruimtetuigen was magnifiek om te zien. Maar inderdaad de heldendaad verricht door Mazer Rackham leek wel een duplicaat uit "Independance Day".

De vertolkingen waren meestal wel uitstekend. Geen Oscar materiaal, maar niets wat me eigenlijk irriteerde. Asa Butterfield was een overtuigende Ender. Harrison Ford was een doordravende zelfverzekerde Kolonel die geen problemen heeft met het feit dat ze eigenlijk kindsoldaatjes aan het trainen zijn. Viola Davis de psychologe aan boord kwam overtuigend over als een meer bemoederende militair. En de rest van het kleine grut speelde stuk voor stuk dat wat ze moesten doen : ofwel de van begin af aan adorerende vriend van Ender (Petra en co.) ofwel de ettertjes die hem onmiddellijk beginnen te jennen en te verafschuwen. Moisos Arias was hiervan het beste voorbeeld. In Ender's plaats had ik deze Zuid-Amerikaanse springmuis vierkant de ruimte ingeflikkert.

Waar ik mij na een tijdje aan begon te ergeren was het inhoudelijke van het verhaal. Het is inderdaad nogal kinderachtig en simpeltjes gehouden. Op zich heb ik daar geen probleem mee. De aanloop naar de training vond ik sterk en boeiend om naar te kijken. Alleen begon ik me vragen te stellen over het nut van de hele training die ze kregen. Het leek wel een soort "Quidditch" maar dan in ruimtepakjes. En je kon het spel ook winnen door iemand van je team door de poort van de tegenstander te smijten i.p.v. een bal ! Het was een lust om de verschillende teamleden te zien zweven in het luchtledige, maar naderhand hebben ze hier dus helemaal niks aan gehad. Ik vond het ook al sterk dat het redden van de Aarde afhing van deze knulletjes, die een soort Lasergun-spelletje speelden om daarna met echt oorlogsmateriaal de buitenaardsen een lesje te leren. Waarom was er geen uitleg over de relatie van Ender met zijn broer Peter en zus Valentine ? Daar zat ik eigenlijk een beetje op te wachten. En als apotheose was er dan het moment waarop Ender ineens transformeerde in een wereldverbeteraar en verbolgen is over de manier waarop ze hem hebben voorgelogen. Ik dacht toch dat ze hem voor deze taak aan het voorbereiden waren. Maar nee, dan is dat gastje verontwaardigd en eensklaps heeft hij het hele mysterie ontrafelt en gaat hij op zijn laatste missie als Admiraal om een gedane belofte te volbrengen. Diepe ontgoocheling !

Ik kan alleen concluderen dat het wel een visueel oogstrelende film is. Het verhaal is nogal op een kinderlijk niveau, maar is eigenlijk toch nog een brug te ver voor de jongsten. Maar het einde vond ik dan weer een enorme afknapper en verknoeide het voor de rest.

3*

Nogal raar verhaal als het het mij vraagt. Het hele gegeven dat kinderen zogenaamd beter in battle zijn dan volwassenen is al uiterst dubieus gebracht.

Daarnaast is ook het militaristische aspect toch ook weer niet heel erg vermakelijk. Ik zie hier dat het uit een boek komt. Ik denk dat de vertaling naar film een beetje lastig was.

Uitstekende scifi film. Hele mooie special effecten. Het rammelt zoals films die veel willen vertellen in korte tijd. Maar het blijft boeien. Het einde vond ik zwakjes.

Typisch een guilty pleasure project met een verhaal dat in feite echt he-le-maal nergens op slaat, maar desondanks bij mij nergens een hoog irritatiegehalte heeft opgeroepen. Ik snap dat anderen zich hier wel aan kunnen storen, maar de fraaie special effects i.c.m. een leuke sci fi setting zorgen ervoor dat ik Ender's Game met gemak heb kunnen uitzitten. De twist op het einde zorgt er ook nog voor dat dit voor mij in ieder geval wel in een voldoende resulteert.

3,0*

War Games in de ruimte en dat met kinderen. Dan reken ik op iets met de drive die jeugdfilms van weleer kenmerken. Iets dat zorgeloos begint, lekker een beetje aanklooien met een dosis plezier en charme erbij om het ijs te breken. Niets van dat alles. Het is het tegenovergestelde.

Hood komt meteen bloedserieus voor de dag en voordat je het hoofdrolspelertje goed en wel kent, staat-ie al moeilijke bekken te trekken. Geen idee of het de rol of de acteur is, is, maar ik heb het ventje de hele film niet op enig charisma kunnen betrappen. En hij is niet de enige.

De rest van het jonge spul krijgt ook niks voor elkaar. Bonzo is zelfs een verschrikking, terwijl Ford, Davis en Kingsley meedoen. Laten we het daar maar op houden. Grootste probleem blijft dat de blik maar steeds op ernstig staat, terwijl het scenario de doelgroep niet ontstijgt.

Al zal je met wat goede wil er wel iets uit kunnen halen en het slot heeft iets verrassends in petto. Verder is het een beetje koekeloeren naar de futuristische fratsen die er bij tijd en wijle best fraai uitzien. Veel zoden zet dat echter niet aan de dijk met zo'n schrijnend gebrek aan animo.

De zoveelste film die het succes van Harry Potter probeert te evenaren. Weer is dit bijlange na niet gelukt. De effecten zijn prachtig, maar het verhaal is niet boeiend en de film heeft geen ziel. Nooit wordt het spannend, het is allemaal binnen de lijntjes. Er wordt ook wel leuk geacteerd en ik heb me eigenlijk best wel vermaakt moet ik bekennen. Naar het einde toe wordt de film ook steeds interessanter, maar dat einde. Bah, wat een anti-climax.

Deze film met lage verwachtingen een kans gegeven en was best positief verrast. De Special Effects zijn goed. Harrison Ford en Asa Butterfield acteerden puik. De gevechten en tactieken in Battle en Command School waren goed uitgewerkt. Verhaal liep vlot en boeide over de hele lijn. Ik was wat sceptisch met de hele resem YA-films die tegenwoordig uitkomt, maar dit is zeker een leuke Sci-fi die je toch minstens éénmaal gezien moet hebben.

Tja, ik heb dus het boek gelezen en met deze laffe uitwerking komt de film dan al niet boven de 2,5* uit. Nu zijn goed acterende kindsterretjes daar in de USA natuurlijk net zo zeldzaam als slanke mensen en zou het onbegonnen werk zijn om er zo'n tien vijftien van te vinden. Hood heeft dus maar besloten iedereen een jaar of acht ouder te maken dan in het boek. Nu is het wel heel begrijpelijk dat een filmmaker zich niet zou willen branden aan een letterlijke verfilming van het boek, maar de slappe hap die ons nu wordt voorgesteld creëert wel zo zijn verwarring voor de niet-lezers van het boek, denk ik.

De sneltreinvaart waarmee overal doorheen wordt gegaan onderbelicht de relatie Ender-Valentine-Enders oudere broer wiens-naam-ik-vergeten-ben en nog vele andere dingen, wat heel wat verwikkelingen nu super oppervlakkig en onlogisch maken!

Want wordt Ender niet on-noeme-lijk snel door de groep geaccepteerd als genius en leider? Op basis van wat (in de film)? Belachelijk ook de sergeant die 'nooit voor Ender zou salueren' en die dat zowat een dag later wel al doet - ook op basis van wat? Ook zijn tactische genialiteit wordt niet echt duidelijk in de film, om nog maar te zwijgen over de piepkleine rolletjes van bijvoorbeeld Bean.

Over piepklein gesproken: wat een mis-cast die dwerg die Bonzo Madrid moet spelen??? Had daar toch een hele grote brede gozer voor genomen, maar nu komt hij nauwelijks tot de navel van de (toch al schriele) Butterfield en gaat er werkelijk geen enkele dreiging van hem uit! Ik dacht werkelijk de eerste paar keer dat deze jongen in beeld kwam dat Butterfield op een verhoging stond of iets dergelijks? Butterfield zelf is ook een mis-ccast, want ik heb hem nog nooit zo slecht zien acteren en zijn oeuvre is al niet hoogstaand.

Hood besluit wel heel veel tijd uit te trekken voor de oorlog met de Kruiperds en dat komt niet uit de verf, wordt nergens spannend en Mazer Rackham (op zich nog apart vertolkt door Kingsley, een klein lichtpuntje) en diens superieuriteit lijkt óók al helemaal nergens op! Het lijkt inderdaad of hij een soort blinde debiele "Independance Day" actie heeft verricht, terwijl hij gewoon ook vlootcommandant was die de Kruiperds en hun natuur, tactieken en zwakheden wist bloot te leggen!

Net deze film gezien nadat ik het boek al eerder gelezen heb!! Een totale afrader, onsamenhangend en

absoluut geen weerspiegeling van het boek.

Mooi boek, spannend en meeslepend maar deze film is hier geen schim van. Snapte niks van de film, klopte voor geen meter. Misschien dat de film leuk is zonder het boek eerst gelezen te hebben!!