Howl (2010)

De nog steeds onderschatte James Franco in deze rol? Iets om naar uit te kijken.

Franco als Ginsberg? Hmmm. Interessant is het wel.

I saw the best films of my generation destroyed by miscasting...

Verhaal klinkt niet echt super, afwachten maar.

Ah fijn..een film over Ginsberg die de harde kern van de Beat Generation vormde, samen met Jack Kerouac en William S. Burroughs.

Ik ben benieuwd..

Ohhh, interessant. Trailer overtuigd mij echter maar half.

Een groot pleidooi voor de vrijheid van meningsuiting, en bij de uitspraak heb ik dan ook gejuigd (al was het al duidelijk vanaf het begin).
Het gedicht op zich heb ik niet zo heel veel mee, misschien op een paar passages/zinnen na. Het wordt denk ik ook belangrijker gemaakt door het hele proces (wat een van 'expert whtinesses' al voorspelt).
Er zaten wel een aantal mooie momenten in de film, en Ginsberg wordt goed neergezet door James Franco (die trouwens verdacht veel lijkt op Ethan Hawke), maar als geheel kon het me toch niet heel erg boeien. De rechtbank-scenes had ik nog het meest mee, al was het alleen maar om lekker te schreeuwen tegen de openbare aanklager. Wat een bekrompen sukkel....
Een 3.0

Het werkt warempel echt goed!

Prima cast en het ziet er allemaal gelikt uit maar dit is totaal niet aan me besteed , ik had helemaal geen binding met deze film ook het onderwerp spreekt me niet aan.

Heb medelijden met diegene die het moet vertalen. Mooi animatie werk verweven in de film.

Haha.

Echter vond ik Franco hier heel puik het personage van Ginsberg neerzetten. Hij laat zien toch echt een veelzijdige acteur te zijn en ik zag hier zeker geen Franco uit andere rollen. Denk dat juist een acteur als Franco met een iets karakter-, en betekenisvoller personage meer uit de voeten kan.

Erg jammer dat ze tijdens de passages uit Howl ervoor gekozen hebben om een of ander belachelijk animatiebureau ingeschakeld te hebben. Totaal inspiratieloos lijken ze de animatie in elkaar gezet te hebben, zonder enig gevoel voor de wisselwerking met het gedicht zelf. De rechtszaak en de monologen van Ginsbergs personage over zijn leven vullen de rest van de film en zijn interessant en aardig maar niet boven gemiddeld.

Franco's Ginsberg stem is ontzettend goed en werkt uitstekend in de film. Zijn uiterlijk gelijkt ook erg op wat ik van archiefmateriaal ken, zijn karakter/houding lijkt ook nog eens goed geschikt.

En ondanks dat ik de animaties bij tijden ook erg lelijk en eigenlijk in zijn totaliteit niet nodig vond, is het niet zomaar een animatiestudio die is ingeschakeld. Eric Drooker heeft al eerder gedichten van Ginsberg geïllustreerd en is nu gevraagd om dit over zetten in animaties. Komt dus niet zomaar uit de lucht vallen.

Eric Drooker's Howl.

Na een aantal documentaires met homoseksualiteit als thema hebben de makers gekozen voor fictie, maar de film heeft beslist een documentair karakter.

Ik had Howl nog nooit gelezen. (schaam!) En de paar tranen in mijn ogen kwamen dan ook vooral door bepaalde passages uit dat gedicht. Mooi idee ook om Howl zo'n groot onderdeel van de film te laten zijn.

De film bestaat uit een interview met Ginsberg, flashbacks uit zijn leven, de rechtzaak, het gedicht met animatie, en de voordracht van het gedicht in een nachtclub.

De Animaties vond ik niet lelijk, maar ze hadden misschien iets minder simpel en sfeervoller gekund.

De rechtzaak, waar de film toch eigenlijk over ging, vond ik niet helemaal overtuigend (bv. Straithairn helaas in automodus en een paar karikaturale performances) en ook niet echt belangrijk genoeg om de film te dragen. Het kwam soms over als een zaak die op voorhand al gewonnen zou worden. Ik weet ook niet goed hoe penibel de situatie was destijds en of er een reëel gevaar was dat de uitgever een straf zou krijgen. Maar het had iets "spannender" mogen zijn voor mn gevoel.

Die advocaat was wel heel sterk neergezet trouwens.

Verder is er dus het Interview met Ginsberg, dat vooral leuk is door de informatie over het personage Ginsberg en het goede acteren van Franco.

Voor mij een must om gezien te hebben, maar had iets meer toegspitst en dramatisch sterker mogen zijn. Maar het gedicht zelf is top.

wat een geweldige goed uitgebalanceerde film, mooie jazz muziek maakt het af. de drie gedeeltes waren goed in evenwicht interview, voordracht met luisteraars en animatie (met medewerking van ginsberg zelf) geeft goed de tijdsbeeld weer maar is nog steeds actueel. Kleingeestig rechtszaak ziek Amerika die strijd tegen de vrijheid van meningsuiting. Vooral de advocaat heeft een mooie rol. Franco zet ginsberg goed neer bij tijd en weilen is het net alsof je ginsberg zelf hoort. Een gedicht recht uit het hart die mij wist te raken, hetzelfde geld voor de film.

James Franco doet dit puik, hoor. Heel knap.

Maar de animaties verpestten veel voor mij. Vond die vaak totaal misplaatst.

Als film is 'Howl' voor mij niet geslaagd. Het gedicht (1) is interessant, maar wordt onnodig in stukken gekapt, wordt te snel (en soms ook geforceerd plechtstatig) gereciteerd en de animatie erbij leidt niet alleen af, maar ziet er ook gewoon lelijk uit. Het rechtbank-gegeven (2) is interessant, maar wordt nogal houterug uitgewerkt. Je krijgt amper voeling met de hele affaire. Het interview met Ginsberg (3) is het beste deel en had breder mogen uitgewerkt worden. Meer nog dan het gedicht zelf is Gingsberg namelijk een intrigerend figuur. Franco vertolkt de dichter ook vanuit een heel natuurlijk aanvoelende vrouwelijkheid (de zalvende stem, het zeer prominent aanwezige handenwerk als Ginsberg iets uitlegt, ...) die mij wist te ontroeren.

Het regisseursduo verkwanselt echter een mooie kans. Het blijft immers inderdaad een steriele, documentaire-achtige film, die niet kan tippen aan tal van goeie biopics van de laatste jaren. Te weinig betrokkenheid plus te fragmentair. Niettemin blij dat ik 'Howl' gezien heb, want de materie belangt liefhebbers van literatuur natuurlijk aan.

Deze te kitschige, gladde, maar strijdlustige collage is meer een quatsch kunstdocumentaire dan een speelfilm, echter ook een oersaai, doch flammend pleidooi tegen de censuur. De gevoerde, gedetailleerde discussies (wat is goede lectuur en wat niet) zijn te voorspelbaar en de animaties oppervlakkig. Wanneer James Franco monotoom voordraagt, val je bijna in slaap.

Afgezet. De gedichten deden me niets, en ik kwam daardoor totaal niet in de film.

Ik heb het gedicht wel gelezen en vind het een perfecte film voor Ginsberg maar eigenlijk gewoon een ode aan het gedicht.

Het is een ontzettend krachtig gedicht met veel onderliggende haat en oprechtheid. Woorden die in zinnen overvloeien en rake klappen uitdelen. Ginsberg is met recht een van de belangrijkste poëten van de 20e eeuw.

Te beginnen met James Franco die hier een geweldige Allen neerzet maar dan ook echt heel erg sprekend en je gaandeweg de bekendheid van de acteur vergeet. Sterk.

En nog Don Draper als advocaat, weet niet wat zijn echte naam is maar met Don Draper weet iedereen eerder wie ik bedoel deed het ook fantastisch al is het wel een typisch rol voor hem.

De animaties die vele hier lelijk en misplaatst vinden kon ik juist goed waarderen. Gaf juist geweldig passende beelden bij de zinnen!

De interview, de rechtszaak, de voordracht in de kroeg en de animaties die afgewisseld worden maken dit voor mij een heel levendig energieke originele film.

Had een standaard biopic verwacht maar dit is toch geweldig door elkaar verweven.

4

Film waar ik heel langzaam in groeide. Het begin stonde me totaal niet aan en kon de aandacht er niet goed bijhouden, de animaties hielpen ook niet echt. Daardoor waren de rechtbankscenes juist een welkome afwisseling. Maar ik ging steeds beter in de film zitten. Ik kon waarderen dat de film uit 4 delen bestond: een interview met Ginsberg, de rechtbank, het voorlezen van de gedichten en de animaties die daarbij horen. Het wisselde lekker af. Franco speelt hier eigenlijk een fantastische rol en ik geloof gelijk dat die Ginsberg zo was in real life. Alleen Franco's baardje leek erg nep, alsof tie zwart was gemaakt met een stift. Verder kom je in de rechtbank acteurs als Balaban, Hamm, Strathairn en Daniels tegen.

Howl is alles geen makkelijke film. Het is absoluut niet voor iedereen, de animatie en aparte verhaallijn maken het een uitzondering; wat men misschien 'arthouse' zou noemen. De film heeft een heerlijke sfeer en de animatie tijdens het gedicht was bovenal interessant, maar vertraagde soms mijn begrip van het gedicht. Dat was het enige wat men in de weg kan zitten bij Howl is het razendsnelle tempo waarop het gedicht, in de stijl van 'stream of consciousness' wordt verteld. Zelf had ik niet al te veel last van, maar ik kreeg wel het idee dat dit een film is die de tweede keer mooier is. Puur voor het gedicht dan.

Verder was de balans tussen de animatie en rechtzaak perfect. Nooit te veel van hetzelfde, goede afwisseling en gaf de film een nog mooier tintje. En oh oh, Franco, wat een klasse. De rol van Ginsberg beeldt hij ge-wel-dig uit. Het einde was voor mij een klein beetje een cliché, maar vooruit, het verpestte Howl voor mij niet.

Voor de kijker van arthouse of films die net buiten de 'populaire' boot vallen, is dit echt een dikke aanrader. 4 sterren.

Een uitstekende introductie voor Ginsberg en de beats aan de hand van een van de belangrijkste en zeker meest geruchtsmakende werken van deze 'generatie', Howl.

Omdat ik de gesproken versie van Howl eigenlijk alleen ken door een opname van een zeer gedreven, wat oudere Ginsberg, dacht ik bij de eerste scene nog even van, oeps, daar mag wel wat meer pit in om dit te laten werken, maar die pit komt er zeker in en ook de prachtige animaties werken heel sterk om de woorden tot leven te brengen.

Wat me wel een beetje 'stoort' (niet echt, maar het weerhoud me wel van een hogere score) is de structuur van de film die duidelijk documantair is en ook nog het rechtbanksdrama-genre er in gooit. De verschillende "settings" van (voornamelijk) Ginsberg interview, animatie, rechtbank worden volgens een geijkt documantair patroon door elkaar versneden zodat ze elkaar aanvullen, maar dat betekent ook dat passages van het gedicht worden onderbroken, herhaald en nog eens worden doorgenomen. Wellicht had ik liever gewoon het gedicht integraal gezien, in de geanimeerde vorm en verder niets... maar goed, ik kende het verhaal achter de personen en het boek dan ook al min of meer; zonder die context is het wellicht een iets te hermetisch werk voor de gemiddelde lezer/kijker. Dus ik begrijp die keuze en ben blij dat een film als deze bestaat om de Howl voort te laten gaan!

Denk dat ze er vooral een wat conventionele film van hebben willen maken die zich ook laat kijken door het niet 'ingewijde' publiek. Zelf vond ik de 'documentaire' stijl dan wel interessant, juist omdat je ook nog wat context krijgt. Hoe meer ik van die tijd te zien krijg, hoe beter, en om zowel de bar waar het gedicht wordt voorgedragen te zien, alswel scenes met zijn lovers, de animatie en het rechtbankgedeelte (wat ik duidelijk het minste vond), zie ik alleen maar als meer voeding voor een nieuwsgierige geest Mijn cijfer is dan ook deels puur fanboy. Een uitgebeende versie, bijvoorbeeld alleen de barscene (het voordragen van het gedicht) had ook minstens zo hoog gescoort bij mij.

Het gedicht doet me helemaal niks, maar de film is goed gemaakt met die drie verhalen. Vooral de animaties zijn interessant.

Geen goede film, kan geen verhaal volgen.

Bio is mijn genre niet...

Kan geen cijfer geven...

Matige film over de Amerikaanse dichter Allen Ginsberg en zijn eerste werken gepubliceerd als Howl. Een soort nep-documentaire met interviewfragmenten, lezingen en scenes tijdens het proces. Aangezien ik niet veel met poëzie heb, spraken de rechtbankscenes me nog het meeste aan (ook al zijn deze slechts een betoog om vrijheid van meningsuiting). Zolang je dus niet veel met het onderwerp hebt, is dit een vrij saaie film.

Oh victory, forget your underwear. We're free.

Aangename film die wat onwennig kijken is qua structuur, maar daardoor juist erg bijzonder over komt en eigenlijk precies het karakter van het verhaal weet te vertolken, gezien de gedichten van Allen Ginsberg. Ja, je moet wennen, maar eenmaal in het ritme gaf de film me enorm veel rust. Geen spanningsboog, geen verhaal. Gewoon poëzie en wat achtergrond informatie over een bijzonder man. De film voelt soms ook meer aan als een docu dan als een echte speelfilm.

Gedichten vond ik erg mooi, vooral het laatste ''Holy'' gaf wat tranen in mijn ogen, wat weinig gebeurt. Verder is het mooi gecombineerd met animatie en muziek en door de mooie kwaliteit van de beelden is het ook dragelijk qua visueel aspect. Denk dat de meeste mensen moeite hebben met de structuur, maar laat dat nou net het onderwerp van de film zijn die mensen, anno 2012 moeten los laten, en er blijft een bovengemiddeld filmpje over over een man met verklaarbare woede die zachtjes voelbaar is in de film.

Natuurlijk kent de film ook minpunten, zo vond ik het acteren niet altijd even mooi en ook bepaald soort effecten om tijden aan te tonen, zoals een movie maker sepia-effect red het bij mij niet. Zulke dingen storen en hadden voorkomen kunnen worden. Doordat het af en toe erg chaotisch is, al is het de kern van de film, wekt het soms wat verwarring en weet je niet goed wat je ervan moet denken. De film duurt ook veel langer dan de echte speelduur. Iets wat ik als negatiefs beschouw.

Het is in ieder geval bijzonder en heeft me wat mooie gedichten achter gelaten die best inspirerend zijn. 3,5 ster

Stond laatste een positieve recensie over in de Gonzo en die bespreken zelden DVD's die voor een schappelijk budget-prijsje te krijgen zijn, dus toch maar even aangeschaft.

Gisteravond bedacht ik nog...het zal toch geen saai rechtbankdrama of bio-pic zijn???

Enne: Nee!!!

Dat rechtbankgebeuren zit er wel in, maar ruimschoots de tijd voor Ginsberg's "Howl" voorgedragen door Ginsberg (James Franco) en met geweldige animaties.

Grootste deel zitten we gewoon te genieten van dit geweldige stuk poëzie.

Wijkt voldoende af van het geijkte Hollywood-biopic-schema om Ginsberg waardig te zijn.

Geweldige film! Meesterwerkje uit de budget-bakken!

Heb op de vertolkingen van de cast helemaal niets aan te merken, en ook de animaties waren mooi.

Maar het geheel is niet mijn ding. Hou wel van biografieën, maar niet als ze zijn gemaakt als deze film.

Er zat totaal geen verhaal in.

Ben wel blij dat ik de film heb uitgekeken, maar veel over het leven van Ginsberg heeft het me niet bijgebracht.

Hulde voor de keuze om er geen conventionele biopic van te maken (wat ik wel verwachtte vooraf). Jammer alleen dat het niet echt werkt. Het is een beetje vier films in één over hetzelfde onderwerp. Ten eerste een interview met Ginsberg, gespeeld door Franco, over het ontstaan van Howl. Ten tweede een reeks flashbacks in zwart-wit naar eerdere gebeurtenissen in het leven van Ginsberg. Ten derde een voordracht van Howl door Ginsberg in een nachtclub wat voornamelijk gevisualiseerd wordt door animaties. Ten vierde een rechtszaak die aangespannen werd tegen de uitgever van Howl, waar Ginsberg niet aanwezig was. Dat is allemaal leuk en aardig, maar wat mij erg stoorde was de rommelige manier waarop die vier aanpakken door elkaar heen werden gebruikt. Iedere vijf minuten gingen we weer van het een naar het ander en alles bleef zo vrij oppervlakkig. Vooral die rechtszaak hangt er een beetje bij, ondanks fijn acteerwerk van John Hamm als de advocaat. De flashbacks komen er echter nog bekaaider vanaf, want die mogen meestal niet langer dan een minuut spelen. Het is een korte film, die eigenlijk ook nog eens vier films in één wil zijn. Er lijkt ook weinig aandacht besteed te zijn aan wat er wanneer afgewisseld werd. Het had wat natuurlijker in elkaar kunnen vloeien allemaal. Ik zat zo nooit in de film.

En dat is op zich een gemis, want er zit erg veel in het onderwerp. De rechtszaak lijkt te veel op andere vergelijkbare rechtszaken over controversiële onderwerpen in andere films, dus die kunnen we missen, maar het gedicht Howl zelf en de persoon Ginsberg zijn ontegenzeggelijk boeiend. Ik zou al genoeg hebben gehad aan een interview met Ginsberg zelf (liefst nog in persoon, in plaats van met Franco al vervanger, maar hij leeft natuurlijk niet meer), met daarnaast gewoon het gedicht Howl voorgelezen, met of zonder animaties. Persoonlijk had ik namelijk weinig moeite met de animatie. Ik lette daar vooral op de woorden van het prachtige gedicht (dat ik nooit gelezen of eerder gehoord heb) en de hypnotiserend zwevende beelden vond ik daarbij een prettige ondersteuning. Het is geen Disney- of Pixarkwaliteit in vloeiendheid of detail, maar het had toch wel wat. Helaas werd het gedicht zo vaak onderbroken. Zal het eens een keer zelf lezen.

Een niet compleet geslaagd experiment dus, maar een boeiend onderwerp als dit maak je noot helemaal kapot. Het verdient alleen een betere film.

2,5*