Doubt (2008)

Duidelijke Oscar film, met boeiend verhaal en perfect acteerwerk.

Heb onlangs Revolution en Gran Tarino niet al te positief ontvangen. En deze film past op zich ook wel een beetje in die lijn van technisch perfecte maar verder wat zielloze films. Gelukkig, weet het verhaal paden in te slaan die me wat meer boeide. Het is een gevecht tussen twee belangrijke mensen binnen de kerk met een goedhartige zuster in het midden. Streep is duidelijk de harde mevrouw, en Hoffman de aardig man. Maar toch ben je als kijker niet altijd zeker van zijn onschuld, wat zelfs tot het einde niet echt duidelijk is. Maar de manieren van Streep wordt ook mooi neergezet. Met een paar prachtig geacteerde scenes. Tussen Streep en Hoffman, Adams en Davis. Ik heb een gezonde hekel aan Streep, maar ze kan toch wel acteren dat moet ik toegeven. Net als de rest, met een Davis die wel iets teveel krijgt met een nominatie voor beste bijrol voor een wel erg kort optreden. Maar ik gun het ze van harte. Een acteursfilm is dit.

3.5 sterren. Vrij vlotte film dat door boeiend verhaal en acteerwerk, de wat plichtmatige verfilming weet te verhullen.

Twee acteerkanonnen maken nog geen goede film......

Meryl Streep zet een eigenaardige rol neer. Geweldig hoe zij niet zozeer door haar stem maar geheel door haar non - verbale voorkomen uiting weet te geven als strenge non. Een typisch geval van 'als blikken konden doden'. Tussen de ijzingwekkend, koele sfeer weet zij de kijkers regelmatig te ontdooien met haar manische, te ver doorgedreven, doodse gedrag dit in schril contrast tot de (on)schuldige? levensgenieter Philip Seymour Hoffman die veel meer van de wereld lijkt te zijn.

Maar als Streep en Hoffman afwezig zijn, is de film niet veel meer dan de zoveelste film die op een grappige manier probeert te verhalen over ondeugende kinderen in een klas die trachtten hun oversten te bedriegen. Wat dat betreft verlaat Amy Adams nooit de rol van een sterotype goedaardige, labiele non. Ik kon goed zien dat Shanley probeert om sfeer neer te zetten door bv. in te haken als de kinderen dansles hebben. Alleen zet het cinematografisch nauwelijks zoden aan de dijk aangezien de plaatjes over het algemeen niet het niveau van: er was eens een winter in een Amerikaanse school overstijgen. Te gemakkelijk, net zo als bliksem tijdens een onrustige nacht....komaan.....

Het verhaal was uiteindelijk ook veel te mager om te kunnen spreken over een geslaagde film over kindermisbruik. De pogingen om ongemakkelijke stiltes in de film te brengen zorgden nog voor wat geslaagde voetnoten, helaas weet de film niet echt op te bouwen naar het (bijna) einde en vond ik de slotmis overduidelijk aanduidden waar de regisseur uiteindelijk naartoe wilde. Echt subtiel is het allemaal niet, nee voor mij werd het nooit een tastbare, aangrijpende film. Zeker niet saai, maar verwaarloosbaar. 2,5*

Een duidelijke Academy Award film waar de vele oude mannetjes in de jury likkebaardend naar gekeken zullen hebben. Vooral Hoffman is sterk as always; helaas valt Streep een beetje tegen als non die met allerlei gebaartjes en maniertjes zich door de film heen helpt. Na verloop van tijd begint dit echter nogal te storen, maar gelukkig wordt dit met de geweldige eindscène goedgemaakt.

Het scenario -tevens genomineerd- is ook uitstekend qua dialogen, maar kent één groot mankement: het verhaal is gewoon niet zo interessant. Waarom moeten namelijk alle films met de kerk en een priester als setting gaan over een priester die zijn handen niet thuis kan houden. Natuurlijk zorgt dit voor interessant drama, maar we hebben het allemaal wel eens gezien. De voorspelbaarheid van het verhaal stoort dan ook behoorlijk, maar zoals gezegd wordt dit goed gemaakt door de sterke eindscène en de final clash tussen Hoffman en Streep.

Niet héél aangrijpend, maar gewoon erg goed gemaakt.

3*

Zeer goed geacteerde film, met name Meryl Streep.

Heel veel details uit deze film herken ik want Ik ben (begin) jaren zestig misdienaar in een nonnenklooster geweest. Zo was het vroeger op bepaalde katholieke scholen.

Deze film krijgt van mij 4 sterren.

Doubt levert precies wat ik er verwachtte. Het is duidelijk een acteursfilm en als je niets hebt met Meryl Streep, Philip Seymour Hoffman of Amy Adams hoef je hem eigenlijk bij voorbaat al niet aan te zetten. Ik heb niets tegen deze mensen en daarom kon ik de film wel waarderen. Ze leveren allemaal goed werk. Hoffman is goed zoals hij altijd goed is. Streep is vooral leuk als ze als een dreigende gestalte de klaslokalen inspecteerd. Ik vond Amy Adams eigenlijk het beste van de drie. Wellicht omdat haar personage meer ontwikkeling kent dan de andere twee stoïcijnse figuren. Viola Davis kreeg ook een Oscarnominatie voor haar korte rol. Op zich wel terecht, al werd ik er ook weer niet door weggeblazen.

Voor de rest heeft de film een goed script, al vond ik die verder niet bijzonder geweldig. Naast het script en het acteerwerk heeft de film helaas weinig te bieden. Het is wel heel erg duidelijk een theaterverfilming. Af en toe wordt de camera scheef gezet, maar verder hoe je niets filmisch te verwachten. Gelukkig zijn de performances goed genoeg om dit nooit echt te laten opvallen. Het enige echt storende aan de film waren de momenten waarop het ineens heel plotseling hard ging waaien of er een lamp kapot sprong. Deze momenten worden zo opzicht getoond dat je gewoon gedwongen wordt bij jezelf te denken: "Hé, dat is een symbool." Wellicht had het beter gewerkt als je hard huilende wind gedurende de gehele speelduur had gehoord en constant het gevoel had gehad dat de aarde aan het afbrokkelen was, in plaats van zo sporadisch.

3*

Ik twijfelde er hiervoor nog aan, maar nu niet meer, Amy Adams is inderdaad meer dan alleen "eye-candy". Die onschuldigheid die ze eigenlijk altijd uitstraalt, dat is een gave, maar alle kleine bewegingen die ze met haar gezicht maakt waren bovendien uitmuntend. Gelukkig krijgt ze goede repliek voor haar rol, want je zou haar toch haast vergeten als je kijkt naast wie ze moest spelen.

Vaak krijg ik een naar gevoel als ik weer hoor dat Streep genomineerd is voor de zoveelste oscar. Er kruipt altijd een gevoel van "is ze dan echt weer zó goed, ik betwijfel het", maar vaak zijn die gedachte ongegrond. En ook hier weer. Ze speelt met de camera, haar blik, die kop, die ogen. Haar hele uitstraling is echt subliem en ze speelt haar rol erg goed.

Philip Seymour Hoffman heeft mij eigenlijk nog nooit teleurgesteld, van zijn kleine maak hilarisch geperfectioneerde rol in The Big Lebowski tot Capote, altijd is hij goed. En vaak zelfs beter met elke film. Dit keer ook weer, want hij steelt de show toch voor mij. Van z'n geweldige preken met zelfs soms bijbehorende typetjes, tot dé scene van de film De accusatie en confrontatie, waarbij alle 3 de hoofdrolspelers in beeld zijn wát een blik heeft die man op z'n gezicht. Echt grote klasse.

Wat ik een smet(je) op de film vond, was toch wel die aller, allerlaatste zin van Streep. Ze bouwde die scene zo mooi op, ze lieten het allemaal heel mooi subtiel doorschemeren, en toen... I have so much DOUBTS!!! - Waarom nou?

Aardige film ondanks een matige Adams, die moet maar snel weer prinsesjes spelen. Hoffman & Streep maken er wel wat moois van in de mooie, rustige setting waarin het verhaal zich langzaam kan ontwikkelen. Die rust ervoer ik wel als prettig, maar echt meezuigen deed de film door de afstandelijkheid van de personages niet echt. Toch een positieve filmervaring.

Het bijzonder potsierlijke einde zorgde overigens nog wel voor wat strafpuntjes... Een extra take was geen overbodige luxe geweest. 3*.

Opzich geen onaardig filmpje, inderdaad uitstekende rollen van Streep en Seymour, wat zo'n beetje 75% van de film draagt. Voor de rest een tikje ongeloofwaardig verhaal, maar gelukkig wordt dat niet al te overheersend.

Wat dan wel nogal tegenstaat is dat Doubt nogal oubollig oogt en ook nergens al te veel opzien kan baren. Lijkt me ook een bewuste keuze van de filmmakers om het verhaal nergens echt heavy te maken, alsof ze ergens in het achterhoofd bang waren om mensen echt pijn te doen. Opzich leent de achtergrond zich genoeg voor een veel zwaardere film, maar Doubt blijft vooral erg opvallend braaf. Jammer.

Komt daarom niet verder dan 'aardig'. 3*

There is no evidence. There are no witnesses. But for one, there is no doubt.

Doubt is een onderhoudende film die vooral gedragen wordt door subliem acteerwerk van Philip Seymour Hoffman en Meryl Streep. Beide tillen deze film naar een behoorlijk niveau. Oké, de personages zijn misschien stereotyp, maar dat maakt niet veel uit als ze fantastisch gespeeld worden. Ook Amy Adams, - de jonge vrouw die geschiedenis lessen geeft, omdat ze bang is in het heden te leven - speelt uitstekend. Tegen Hoffman en Streep kan ze niet opboksen, maar dat is dan ook voor (bijna) niemand weggelegd.

Visueel is de film mooi. Degelijk, maar de sfeer is te proeven. De setting, kostuums en muziek dragen hier op een positieve manier aan bij. Eén persoon weet ''het'' zeker: Fahter Flynn heeft het gedaan, maar waarom denkt ze dit? Waarom is ze zo overtuigd? Ik heb mensenkennis zegt ze. Ja, daar kunnen we wat mee. Alleen haar zekerheid zorgt ervoor dat je als kijker je ogen niet van het scherm kan houden, ik niet in ieder geval. Hiertegenover staat Hoffman zelf, die op het laatst weggaat. Waarom? Dat zou z'n bekentenis moeten zijn, maar de laatste woorden van Streep zijn ''i have doubts'', dus blijft de kijker met de vraag zitten. Ikzelf ben er van overtuigd dat Hoffman het niet had gedaan. En ik denk dat dit bij de meeste kijkers het geval zal zijn.

Ik vond het een sterke film, die me constant wist te boeien. Er zat zelfs nog een heerlijk nummer in de film: Eydie Gorme - Blame It On The Bossa Nova Zo'n vrolijk 60's nummer doet het dan weer goed bij mij in de serieuze sfeer. Dikke voldoende voor deze prima film.

Erg mooie film.

Dat Doubt een echt acteursdrama is, lijkt me inmiddels wel duidelijk. Meryl Streep, maar vooral Philip Seymour Hoffman, zetten hun karakters echt geweldig neer. Ook Amy Adams speelt prima.

De vraag of priester Flynn nu echt misbruik heeft gemaakt van het kind, wordt niet beantwoord. Streep, als Alosyius Beauvier, blijkt zelfs uiteindelijk ook haar twijfels te hebben, zo blijkt wel uit de schitterende eindscène.

Naast het goede verhaal, staat de film ook visueel zijn mannetje. Regisseur Shanley is erin geslaagd een prachtige sfeer neer te zetten. Je waant jezelf echt in de late jaren '60 wanneer je deze film kijkt.

Kortom: erg sterke film.

Doubt is wat de titel zegt: twijfel. Father Flynn (gespeeld door Philip Seymour Hoffman, geniaal als altijd) wordt verdacht van foute boel met een student (zoals wel vaker het geval is bij priesters) door zuster Aloysius (Meryl Streep, die ook zeer degelijk speelt, iets meer op één noot (op enkele beslissende momenten na), maar dat hoort bij het personage). Een derde geniale vertolking komt er van Amy Adams, die de leerkracht van de student speelt. Drie immens goede acteerprestaties, wat op zich alleen al de film meer dan de moeite maakt.

Verder is er de twijfel; zowel de personages als de kijker zijn nooit zeker over de schuld of onschuld van Flynn, ook niet na afloop van de film. Het is typisch zo'n film waar je als kijker achteraf nog lang over kan nadenken en theorieën over kan verzinnen. In ieder geval een heerlijk kijkstuk.

Valt tegen, jammer, het acteerwerk van Streep-Hoffman is uitstekend, dus het legt aan de director van deze film. Aan het begin, het conflict wordt goed gebracht, maar erna valt alles in elkaar. Waar het eind een slap aftreksel is.

Was het allemaal net niet.

Verhaal te nihil (bekende toneelstuk verhaal), Hoffman te weinig in grote scenes om te kunnen excelleren, Streep deed het goed totdat opeens de scene kwam met de moeder van de jongen waarin ze compleet werd weggespeeld. In die scene zag ik in verhouding alleen maar maniertjes. Dit deed ze eigenlijk de hele film waarin ze wel een duidelijk personage neer zet maar niet in verhouding met bv de moeder of Amy Adams die pure emotie lieten zien.

Ook in de scenes waarin Streep emotie dient ten toon te spreiden gaat dit mis. Zie bv de eindscene.

Grote pluspunt aan de film zijn de dialogen die over het algemeen toch door prima acteurs worden vertelt. Het is allemaal wat fragmentarisch maar het boeide me wel.

Heb toch 95 minuten lang geinteresseerd gekeken

3*

Interessant betoog.

Het verhaal zelfs is naar mijn mening wat te slap en simpel opgezet. Te weinig wordt je als kijker meegevoerd in de onwetendheid en speel je niet genoeg zelf met de vraag van het plot om echt mee te gissen. Wellicht is dat de bedoeling geweest, maar bevorderend op de kijk ervaring is het niet. Toch is 'Doubt' als een klein opgezette argumentatie tussen een priester en twee nonnen geslaagd, mede door het voortreffelijke spel van twee van de beste acteurs van deze tijd. Meryl Streep speelt de rol van de stijve en conventionele zuster met gemak en weet zeker en soms zelfs motief-vragende argumenten op te leggen. Zij is dan ook de grootste advocaat in de film en dan moet zelfs Hoffman moeite doen om je te overtuigen. Niet dat onderdoet aan zijn sterke spel waarmee hij vragen opwekt en geheimzinnig blijft. Amy Adams weet zich aan de andere kant ook prima staande te houden tussen de twee leermeesters en speelt vol overtuiging en nauwkeurigheid.

De samenwerking van de drie acteurs maakt de film en dan maakt het niet uit dat het verhaal gecompliceerder had gemogen. Het waren 104 van de meer boeierende minuten die ik de afgelopen tijd heb mogen besteden aan films.

4.0

Bijzonder sterke film waarin uitstekend wordt geacteerd en de onderlinge spanningen soms om te snijden zijn. Voor verfilmd toneel is dit bijzonder knap gedaan. Was zeer onder de indruk en betrapte mezelf op een diepe zucht aan het einde van de film en dat gebeurd mij zelden. Heel knap.

Poeh wat een acteergeweld van Meryl Streep en Philip Seymour Hoffman. De scenes van Doubt zijn boeiend en lang uitgerekt, waardoor hun acteerprestatie des te meer opvalt en bijblijft. Het nadeel alleen daarvan is dat het verhaal tamelijk eenvoudig is en er niet veel beweging meer in zit, wanneer de vermoedens van het onzedelijke gedrag op tafel zijn gegooid. Alsnog is Doubt een prima film.

Scherpe dialogen en topacteerwerk in toneelmatige film

Alleen al de topcast, bestaand uit Meryl Streep en Philip Seymour Hoffman, is reden genoeg om naar Doubt te kijken. De twee giganten zijn tegenstanders in dit toneelstuk dat door de schrijver zelf ook als film is geregisseerd. Streep is non en hoofd van een school in The Bronx, Seymour Hoffman is de nieuwe priester in de gemeente die waakt over kerk en school. Vlak na de moord op president Kennedy is de samenleving nog geschokt en zoekende. Zo ook de kerk.

Father Flynn streeft naar modernisering van de kerk. Hij wil op een menselijke en gevoelige manier omgaan met zijn kerkleden en met de kinderen op school. Warmte en menselijkheid zijn zijn karaktereigenschappen. Sister Aloysius is van de oude stempel. Een balpen is al een verfoeilijke moderniteit. In haar school moet orde en soberheid heersen. De leiding dient in haar optiek streng in te grijpen en niet te veel gevoelens te tonen.

Deze twee stijlen botsen in de New Yorkse gemeente. Maar de echte clash gaat over iets veel ingrijpenders. Sister Aloysius heeft reden om aan te nemen dat Father Flynn niet van de jongens af kan blijven. Ze heeft geen bewijs, maar haar mensenkennis en een paar vage aanwijzingen zijn voor haar genoeg om een confrontatie met de priester aan te gaan. Father Flynn voelt zich onheus aangevallen en meent dat de non via dit gerucht vooral de richtingenstrijd tussen hen wil aangaan.

Twijfels zijn er, conform de titel van de film, niet alleen bij de personages, ook als kijker wordt je heen en weer geslingerd tussen de beide kampen. Father Flynn is heel aardig en goedmoedig, maar is hij ook niet té close en handtastelijk? Sister Aloysius heeft duidelijk het beste voor met de mogelijk misbruikte leerling, maar hoe kan ze zo zeker zijn van haar zaak? Als de moeder van de leerling haar verhaal doet (een prachtige bijrol van Oscar-nominee Viola Davis) dan komen er nog meer nuances bij.

De film was een toneelstuk en is eigenlijk toneel gebleven. Dat is de zwakte van de film. Tegelijkertijd bezorgt dat de film ook enkele hoogtepunten. De beelden zijn allemaal prachtig, maar in een toneelmatige film draait het uiteindelijk om de acteerprestaties en de dialogen. Doubt is dan ook vooral een zeer genietbare film door een paar superspannende dialogen waarvoor de maker zeer ruim de tijd inboekte. Streep en Seymour Hoffman gaan een paar mooie confrontaties aan. Maar ook de scène van de non en de moeder is zeer indrukwekkend.

Veel blijft impliciet in die dialogen. De personages tasten elkaar af en dagen elkaar uit. Als kijker zit je op het puntje van je stoel en weeg je elk woord op zoek naar de waarheid. Het einde van de film is wat onbevredigend en ook het thema Twijfel is onduidelijk uitgewerkt. Maar als acteursfilm is Doubt absoluut de moeite waard.

Wat een schitterende film is dit. De sfeer alleen al komt zo sterk over. Maar waardoor deze film staat als een huis is door het kippenvelopwekkende acteerwerk. Jemig, Meryl Streep en Phillip Seymore Hoffman spelen echt de sterren van de hemel. Vooral als hun karakters in dialoog met elkaar gaan.

Verder vind ik ook zo mooi dat de film de gehele tijd in de grijze zone blijft. Daar bedoel ik mee dat er geen echt slechte partij of een echt goede partij in zit. Waarin ook geen van beide kant echt gelijk of ongelijk heeft. Het feit dat het open blijft staan of de priester nou wel of niet iets gedaan heeft geeft deze film toch ook een extra dimensie. Wat een schitterend drama is dit.

Goed spel van Philip Seymour Hoffman, Meryl Streep (zag eruit als een lijk), en Amy Adams maar mijn god wat een zeik film was dit.

Theaterverfilmingen staan vaak garant voor stevig acteerwerk dat rust op een schitterend script (Becket, Who's Afraid of Virginia Woolf?). Ook "Doubt" is geen uitzondering. Met de recente bekentenissen van priesters doorheen heel Europa, is de materie van de film nog eens lekker actueel ook. In dit solide "Did he or Didn't He?"-verhaal volgen we Father Flynn (prachtige monoloog van Hoffman over roddels), een progressieve priester, die al snel de ouderwetse Sister Aloysius (Meryl Streep met een geweldig brilletje!) in het harnas jaagt. Deze twee acteerkanonnen spannen de kroon in dialogen van wel tien minuten lang. Amy Adams doet het best aardig in haar rol als naïeve Sister James. Wat betreft de hoofdvraag van de film: Ik denk persoonlijk dat Flynn het wel gedaan heeft. Hoewel Flynn overkomt als een ontzettend charismatisch figuur, geeft Shanley opmerkelijke aanwijzingen via de jongens en dan met name William Londen. Wie goed kijkt naar zijn reacties op zaken die Flynn doet/zegt, merkt toch dat er met die jongen meer aan de hand is dan alleen maar de rebel uithangen. Op het imdb board kan je hierover een interessante post terugvinden van AMSmith83. 4*

Adembenemend..... tot aan de laatste twee zinnen van Meryl Streep. Die waren een afknapper en de film had wat mij betreft 10 seconden korter mogen zijn. Schitterend spel van Streep, Adams en vooral Hoffman en Viola Davis. Fraaie symboliek bij de wisseling van scenes: de duif in het begin van de film in de koepel van de kerk, de storm halverwege en het onweer na afloop van het gesprek tussen Streep en Davis. Bovendien vond ik de parabel over roddelen heel erg mooi. Heeft hij het wel gedaan of niet? Doubt!

Uitstekende film waarbij een non twijfels heeft over het gedrag van een priester. De film speelt zich af midden jaren '60 en het dagelijkse leven op een nonnenschool komt duidelijk over. Een wat traag begin, maar er heerst al snel een onheilspellend sfeertje. Ook blijft de onzekerheid over de eventeule schuld van de priester een vraag, waardoor het ook lang spannend blijft. Verder is de film opgebouwd uit mooie, lange scenes (duidelijk gebasseerd op een toneelstuk) waarbij de acteurs alle mogelijkheid krijgen om uit te blinken. En dat doen ze dan zeker ook, aangezien het acteerwerk bijzonder sterk is.

Sterke film zeg!

Dat de film gebaseerd is op een toneelstuk behoeft geen twijfel. Ellenlange scenes met een hoop dialoog erin voeren toch wel de boventoon in de film.
Het echte vuurwerk komt van de 2 hoofdrolspelers, Philip Seymour Hoffman en Meryl Streep. Ongelooflijk goed geacteerd, lang geleden dat ik zulk indrukwekkend acteerwerk zag.

Als kijker koos ik eerlijk gezegd snel een kant daar de film dat juist wil vermijden. De film geeft weinig duidelijkheid of de priester Flynn nou wel of niet handtastelijk is geweest met Donald. Zuster Aloysius doet er alles aan om hem van de school te schorsen. Ze gaat daarin zelfs zo ver dat ze liegt om hem daadwerkelijk zover te krijgen dat hij zelf opstapt.
Daarom vond ik het einde ook zo prachtig: I have doubts..
Waardige afsluiter van een prima film!

Meryl Streep en Philip Seymour Hoffman te samen in één film, dit moet vuurwerk geven? Hier moet 'k absoluut "JA" op antwoorden. Streep speelt de bitcherige non (die absoluut niet tegen balpennen kan ) en Hoffman priester en deden dit beiden echt heel goed. Het verhaal (al is het geen zo'n uitgebreid) kon me boeien van begin tot einde.

'k had er eigenlijk geen zo'n grote verwachtingen bij (dacht dat het saai ging zijn, maar de dialogen zijn erg goed en bevat soms wat sarcastische humor) en zo is hij eigenlijk goed meegevallen.

Geniaal gespeeld, prima verhaaltje. Laatste scène had niet gehoeven. 3*

Een mooi geschoten film met 2 coryfeeën in de hoofdrollen. Man, wat acteren zij fantastisch. Ook de kinderen deden het goed.
Van te voren dacht ik een film met nonnen en paters niet zo interessant te vinden, maar het tegendeel bleek waar.

De sfeer kwam goed over. Een school met een godmotther met haaietanden aan het hoofd en een pater, weer boven haar in hierarchie, met zijn eigen zaakjes. Eigenlijk heeft iedereen in de film zo z'n eigen belangen. Een interessante confrontatie en details werden regelmatig humorvol uitgewerkt. Het verhaal in hoofdlijnen is natuurlijk minder rooskleurig en niet goed te praten, hoe je t ook bekijkt.

Ja, prima film.

Had vooraf een beetje twijfel of het thema me wel zou aanspreken (geloof, priesters, nonnen, let's face it, erg sexy is het niet) maar dat bleek reuze mee te vallen.

Met dank aan twee uitmuntende acteurs: Streep als taaie tante en Seymour Hoffman als goedzak. Dat is overigens kort door de bocht om beide personages op die manier af te schilderen: ze worden immers best goed uitgewerkt en blijken beiden hun beweegredenen te hebben. Enige personage waar ik niet echt weet wat ik er mee moet aanvangen is zuster James (Adams). Zij zit er ergens tussenin maar vond haar personage behoorlijk vlak.

Maar verder een boeiend kijkstuk over twee clericale mensen die in een bitse strijd verwikkeld raken.

Ik had zelf wel een beetje moeite met het feit dat de film ineens (te plotseling) was afgelopen: "Heb ik iets gemist? Was dit het al?" Niet dat ik wachtte op een definitieve bevestiging of ontkenning van Hoffmans schuld (want met een titel als Doubt rekende ik daar niet echt op), maar een iets geleidelijker afronding van de verhaallijnen van de verschillende personages was wel welkom geweest.

Los daarvan krijg ik door een film als deze bijna een hékel aan Meryl Streep. Ze is hier zó goed dat ik me bijna niet kan voorstellen dat ze in het gewone leven wèl aardig en innemend is (en uit alle interviews met haar die ik ooit heb gelezen blijkt dat overigens wel degelijk). Tjonge jonge, wat kan die spelen -- zonder dat het automatisch m'n favoriete actrice is steekt ze (ook qua diversiteit) toch wel met kop en schouders boven al haar tijdgenoten uit. (Na haar briljante rol in The Devil wears Prada had ik ook al even zo'n moeite met haar.)
 

Een film die niet voor iedereen weggelegd is. Toen ik erachter kwam dat het gebaseerd is op een toneelstuk viel er dan ook het een en ander op z'n plek.

Anders dan ik had verwacht. Ik wilde eigenlijk zeggen 'saaier', maar ik weet niet of ik de film dan tekort doe. In ieder geval gebeurt er vrij weinig, en bestaat de kern van de film alleen uit lange scenes waarin de tijd wordt genomen om de situatie te scheppen en spanning te scheppen rondom de hele situatie en hoe de personages er instaan. Of dat echt lukt? Voor mij persoonlijk niet altijd. Acteerwerk is zeker prima in orde, maar het vergt wat meer van je dat van een 'normale' dialoogfilm. Zeker die scene met de moeder van Donald was (voor mij in ieder geval) daarin een beetje lastig te behappen.

Een aantal vreemde camerastandpunten vielen me soms op. Weet niet wat de regisseur daarmee wilde zeggen, maar ik vond ze te inconsequent en te willekeurig gebruikt om te werken.

Niet helemaal mijn ding dit, doordat het toneelachtige overheerste en het plot wat ondergeschikt was (uiteindelijk is het wat mij betreft niet zo'n heel interessant verhaal), maar zeker door het acteerwerk en de verzorgde setting niet slecht.

ruime 3*