Dracula (1931)

Dikke klassieker dit. De film die samen met Frankenstein het hele horrorgenre groot heeft gemaakt. Respect . Een must voor elke zelfrespecterende horrorliefhebber. De eerste amerikaanse horror talkie en dat is enigszins te merken.

Tod Browning was gewend aan stille films regisseren en gebruikt ongeveer diezelfde methode in deze film. We krijgen dus veel stille scenes en dat vond ik eigenlijk een pluspunt. Geen bombastische score maar een rustig opbouwende film.

Acteerwerk is wel erg theatraal vaak maar dat is in principe niets nieuws als je de films uit die tijd in ogenschouw neemt en je realiseert dat veel acteurs in Dracula daadwerkelijk ook uit het toneelstuk van Dracula komen waaronder Bela Lugosi, die trouwens niet eerste keus was. Universal had Lon Chaney willen hebben maar die stierf in 1930. Had graag willen zien hoe dat had uitgepakt.

Maar Lugosi doet het prima. Zijn gezicht IS Dracula en hij zou ook nooit van dat imago afkomen. Een klassiek horrormonster.

Eindelijk goed kunnen aanschouwen dit zoals het hoort met dank aan de Monster Legacy Collection. Kan me nog herinneren dat ik een hele tijd terug de versie heb gezien met de Philip Glass soundtrack en vond m eigenlijk behoorlijk irritant. 4*

Nu de spaanse versie bekijken. Die schijnt technisch stukken beter in elkaar te zitten dan amerikaanse.

Als de archetypische horrorprent is Brownings 'Dracula' een perfect voorbeeld van een regelrechte ontgoocheling. De prent vangt aan met enkele imposante decors en heerlijk dubbelzinnige oneliners, maar gaat haast meteen kopje onder.

Geen sprake van de zogenaamde expressionistische uitspattingen, de Victoriaanse sfeerschepping en de Shakespeariaanse motieven. Met een cinematograaf als Karl 'Metropolis' Freund achter de camera, kan je je normaliter toch aan heel wat meer filmisch vernuft verwachten.

Daarbovenop ontbreekt het 'Dracula' aan enige vorm van spanning en laat de legendarische en uiterst theatrale prestatie van Bela Lugosi duidelijk te wensen over. Hetzelfde kan overigens gezegd worden van de afhandeling die, zelfs naar de maatstaven van toen, onaanvaardbaar is.

Dit alles maakt 'Dracula' tot een uiterst makke klassieker, die oppervlakkig is in zowat al zijn facetten en zowaar verbleekt in de schaduw van Coppola's verdienstelijke poging.

Een nipte en bescheiden 2*.

Een uitwijding die bovendien weinig om het lijf had, evenals de uitwijding aangaande de transpositie van Bram Stokers gothic novel.

Wat Mel Brooks' 'Dracula: Dead and Loving It' er bij kwam kijken, is me een raadsel. Al getuigt het alleszins van een neus voor slechte smaak...

Inderdaad, en ik vond de combinatie tussen Brownings innoverende hand en de wortels van het theater het best tot uiting komen in de dinerscène in Castle Dracula. Dracula kijkt gefascineerd naar de bloeddruppels die uit Renfields vinger sijpelen waarna de camera met een dreigende zoom tot een strakke close-up van Dracula's hypnotiserende blik komt. Kort daarop draait hij erg theatraal weg wanneer hij het kruisje aan Renfields halsketting opmerkt. Een scène die dus stilistisch vernuft combineert met ouderwetse acteerstandaarden; wat op zich wel leuk is om zien aangezien de overgang van het ene filmtijdperk naar het andere hier duidelijk zichtbaar wordt.

Voor het overige een heel klein beetje teleurgesteld, met name omdat ik de film als adaptatie van Bram Stokers verhaal niet geheel geslaagd vond (had ik ook met Frankenstein overigens). Naar mijn gevoel te weinig screentime voor Castle Dracula waardoor die authentieke sfeer slechts zelden voelbaar is. Wel geeft Browning genoeg panache aan de adaptatie als dusdanig zodat deze prent alsnog enkele legendarische scènes en mooie plaatjes oplevert. Qua camerawerk en sfeerschepping was Dracula ongetwijfeld van grote invloed, zo ook op Mario Bava vermoed ik, aangezien die in enkele van zijn meest succesvolle films een gelijkaardige sfeerschepping creëert. Bava was op zijn beurt dan weer zeer invloedrijk op de Italiaanse en de internationale genrefilm, zo zie je maar hoe essentieel een film als deze wel niet is.

Het verhaal van Dracula zelf kan me niet echt trekken. Bij meerdere filmversies vond ik het na een tijdje onzinnig en niet meer boeiend. Gelukkig is er iets anders wat deze film met gemak overeind houdt: Bela Lugosi. Hij ís Dracula . Uit het verre Roemenië is hij hier helemaal aan het inleven als Dracula. Niet vreemd overigens, sommige Roemenen geloofden rond die tijd nog in vampieren en Bela is zelf ook Roemeens van geboorte. Samen met de overige cinematografie als in mooie decors, kan Dracula gerust één van de toppers uit de jaren '30 genoemd worden.

Freaks van Tod Browning kon me al niet boeien en deze film vond ik ook maar matig in vergelijking tot sommige andere horrorklassiekers waaronder Dr. Jekyll en Mr. Hyde (1931) en Frankenstein. Het verhaal was wel leuk, maar het is dan ook gebasseerd op het originele verhaal van Bram Stoker. Het acteerwerk was typisch voor crappy horrorfilms uit de vroege jaren '30 gewoon barslecht en de soundtrack.. tja, als die er al was vond ik 'm weinig memorabel. De settings waren dan weer wel heerlijk creepy en de personages zagen er echt bezeten uit, dus de aankleding weet de film nog van een totale ondergang te reden. Niet echt een aanrader..

2.0 sterren

Het is duidelijk te zien hoe deze film aan zijn status is gekomen (daar zorgt de bizarre acteerprestatie van Lugosi wel voor), maar als film op zich is Dracula eigenlijk niet om doorheen te komen.

De decors zijn prachtig en de acteurs doen hun best (enkel Edward van Sloan is dramatisch slecht), maar regisseur Tod Browning zat met zijn hoofd duidelijk nog in het tijdperk van de stille film. Ik was echt verbaasd hoe slaapverwekkend houterig deze film eigenlijk is. Ritme is er nauwelijks en een aantal van de belangrijkste momenten zijn echt slecht in beeld gebracht, zelfs voor die tijd. Bekijk de scène maar eens waarin Dracula zijn bruiden weghoudt van Renfield. Zijn beweging is bijna niet te zien omdat er een bruid voorstaat! Niet te geloven.

Ik las ergens dat Browning veel dialogen uit het script heeft geschrapt, maar zelfs de passages die hij erin heeft gelaten, zijn nog erg traag. Een beetje meer focus had best gemogen. Maarja, dat ligt ook aan het bronmateriaal. Het boek van Stoker is ook al zo'n meanderend onding.

Het gekste moment vind ik nog de allerlaatste scène. Nadat Dracula zonder veel fanfare is vernietigd, gaan Harker en Mina de trap op, en stamelt Van Helsing nog dat hij in de kelder blijft. Het waarom ervan werd me pas duidelijk toen ik de Spaanse versie had bekeken. Daarin zegt van Helsing dat hij achterblijft om het lichaam van Renfield zijn laatste eer te bewijzen. Geen idee waarom dit detail in de Amerikaanse versie is gesneuveld.

De enige reden om Dracula eens helemaal uit te zitten is Lugosi. Hij is niet 's werelds beste acteur, maar voor deze rol is hij geknipt. Zijn vreemde accent, haperende spreekritme en lugubere uitstraling hebben hem terecht onsterfelijk gemaakt. Wel jammer dat dit niet van deze film gezegd kan worden.

Verlaagd naar 1.5 sterren.

Tegenvallende horror film uit de jaren 30.

Horror films die je ouders op een jongere leeftijd vast eens gezien zullen hebben. Mijn moeder zag dit in de jaren 50/60, toen vonden ze dit een zeer enge film. Het is echt duidelijk dat deze film nu echt niks meer is, alhoewel ik hem niet heel erg slecht vond.

Het is typische zo'n film die alleen in het oude tijdperk speciaal kon zijn, tegenwoordig niet meer. Decors zien er net zoals gewoonlijk bij deze oude films goed uit, acteerwerk is ook niet iets om voor te applaudisseren, het mooiste is wel de verschijning van Lugosi, maar het verhaal is eigenlijk ook niet al te best.

Dit is denk ik wel de beroemdste Dracula film. Dat komt ook mede doordat deze film Dracula heet, en natuurlijk door de acteur Lugosi. Maar of dit de beste Dracula film is? Dat niet!

Nosferatu is wat mij betreft de beste. Die film is ook iets enger.

Heel slecht is het niet, maar toch krijgt het van mij een heel klein 2,5je.

Ik kan de lage waarderingen ergens wel begrijpen. De cinematografie is zelfs voor 1931 erg matig. Met name de shots in de diepte van een ruimte zien er erg onovertuigend uit. En dat met die bengelende vleermuizen is al helemaal knullig, je ziet de draadjes zelfs. Dat de film tot de eerste 'talkies' behoort, is ook wel merkbaar aan de geluidskwaliteit.

Wat deze film voor mij toch memorabel maakt, is de legendarische acteerprestatie van Bela Lugosi. Met zijn accent en ongewone intonatie drukte hij zijn stempel op de latere interpretatie van Dracula in pop culture, als een flamboyante, theatrale playboy. Ook voor het eerst werd de sensuele / erotische dimensie van het personage aangekaart, wat later verder uitgewerkt zou worden in de Hammer-serie. Wie zich anno 2010 een beeld probeert te vormen van Dracula, zal ongetwijfeld hieraan denken en niet aan de kale, introverte 'Nosferatu.' (nochtans beter passend bij Stoker's roman)

Echt akelig wordt de film niet, maar hij kent toch enkele memorabele momenten. De vele mist effecten, de klauw scène en de manier waarop er ingezoomd wordt op de overbelichte ogen van de Count.

Briljant.

Vreemd genoeg (itt yeyo) vond ik de cinematografie prima gedaan en de acteerprestaties zijn ook wel te doen. De vrouwen doen wat theatraal, ja, maar vanwege het tijdperk (de vroege geluidsfilm) vind ik het nog redelijk acceptabel, er wordt in ieder geval niet constant geschreeuwd. De film moet meer hebben van de sfeer dan de echte horror en het neerzetten van de Victoriaanse sfeer lukt erg goed. Lugosi steelt natuurlijk de show en Van Helsing had ik ook wat beter verwacht, maar goed doet 'ie het nog steeds met zijn babytalk tegen de andere karakters over vampieren.

Echt werkelijk alles druipt van sfeer, dat is de reden dat me de film zo goed bevalt. Ik kijk in ieder geval wel uit naar de volgende Dracula/Frankenstein film. Deze film wou ik nog op Halloween zien maar da's helaas niet gelukt vanwege slaapgebrek.. too bad!

Zeer goed

Redelijke film, maar met een grote historische waarde. Met onder andere deze vroege Dracula film werd de basis gelegd voor zoveel andere vampieren en horror films.

Heb er wel met plezier naar gekeken en inderdaad zijn sommige shots erg legendarisch.

3.0*

Redelijke film, maar echt heel goed wordt het nooit.

Tod Browning is toch wel een regisseur die memorabele films heeft gemaakt. Hoewel op Freaks en The Unknown ook zeker het een en andere aan te merken is, waren de verhalen van die films best origineel. Dracula heeft op zich nog wel een redelijk verhaal, maar mist verder toch wel overtuiging. Bela Lugossi zet in ieder geval wel een overtuigende rol neer. Met hier en daar het nodige overacting zorgt hij er in ieder geval voor dat er enige dreiging van zijn personage uitgaat.

De film zelf is niet echt spannend. Sommige zaken zoals de vleermuizen e.d. zien er ontzettend nep uit. De cinematografie is matig. Dat is in vergelijkbare films uit dit tijdperk, zoals bijvoorbeeld een Frankenstein, toch wel beter. Gelukkig kijkt het verder nog wel aardig weg en aangezien de tijdsduur ook niet al te lang is, wordt het ook nergens vervelend.

2,5*

Het begin vond ik wel veelbelovend wat decors en achtergronden betreft. Daarna zakt de film voor mij toch behoorlijk in. De versie uit 1922 (Nosferatu) vond ik vele malen sterker.

Een prima Universal. Uiteraard steel Lugosi de shot met zijn vreemde stemgeluid en hynotische blik. De sets zijn, zoals verwacht bij Universal, een feest voor het oog. Dracula's kasteel en zijn nieuwe stulpje zijn beide een waar feest voor het oog.

Ik heb de film met de Glass soundtrack gekeken nadat ik hier wat commentaar las over de karigheid van de originele soundtrack. Dat bleek een goede keus, maarja, met Glass kan er weinig misgaan. Ik kan me goed voorstellen dat de film zonder deze toevoeging een stuk minder boeit. Voor de rest een typische talkie: een overdaad aan dialoog ten koste van het laten zien van zaken. Dat blijft toch een beetje een algemeen issue bij films uit die tijd. Gelukkig had ik niet zoveel moeite met het acteerwerk van iedereen (ten opzichte van wat ik hier op MM erover lees): k vond Bride of Frankenstein toch echt veel slechter geacteerd.

Natuurlijk kan de film zich niet meten met de eerste Nosferatu, maarja, dit is dan ook een Hollywood film en daar zitten nu eenmaal een aantal conventies in die de film maken wat het is geworden. Al met al een prima klassieker van universal.

Listen to them. Children of the night. What music they make

Voor velen zijn Frankenstein en Dracula de klassiekers uit de Universal Monsters reeks maar ik heb altijd gezworen The Invisible Man. Hoewel ik het verhaal van Dracula wel interessant vind, ben ik het ondertussen ook een beetje beu geraakt maar toen ze in Cinema Zuid een double feature gaven met deze Dracula en het rechtstreekse vervolg, Dracula's Daughter, kon ik het toch niet laten om hier naar te gaan kijken. Want geef nu toe, 3 euro voor die twee films op het grote scherm te zien... Het is geen geld.

Maar het is een ietwat vreemde zit geworden want het viel mij, en de rest van het gezelschap, op dat er maar bijzonder weinig soundtrack in de film zit. Ik heb geen idee of dat in de DVD release ook zo is (daarvoor is het te lang geleden dat ik die nog heb gezien) maar hier stoorde het eigenlijk wat. Vooral ook omdat de ruis daardoor nog eens extra hard wordt benadrukt en dat de sfeer bijna compleet teniet doet. Jammer eigenlijk want voor de rest blijft dit wel een erg interessante film om te zien. Het verhaal van Dracula blijft me echter niet in zijn geheel boeien. Ik ben lang geleden eens aan het boek van Stoker begonnen maar heb het halverwege moeten wegleggen omdat het me niet boeide en qua verfilmingen heb ik ook al een aantal pogingen gedaan maar alleen deze en Nosferatu heb ik kunnen uitzien. Sowieso dan al wel pluspunten voor Browning dat hij met de eerste horror talkie een interessantere film heeft kunnen maken dan al zijn opvolgers. Dat komt voornamelijk ook omdat Browning een paar prachtige sets ter zijner beschikking heeft (dat kasteel van Dracula blijft toch prachtig met al die spinnenwebben) en natuurlijk dankzij Bela Lugosi, zoveel mag duidelijk zijn.

Het was niet de eerste keer dat Lugosi de rol van Dracula vertolkte. Neen, ook in de Broadway theaterversie uit 1927 had hij de hoofdrol. Dat was zo'n succes dat hij kostte wat het kost de filmrol ook te pakken zou krijgen. Het is op het nippertje geweest want oorspronkelijk was het de bedoeling dat Lon Chaney de rol ging hebben maar vanwege die zijn dood is de rol naar Lugosi gegaan. En dat is een goede zet want iedereen die Dracula heeft gezien kan niet anders dan beamen dat hij personage op een iconische manier neerzet. De dialogen die hij heerlijk lijkt uit te spuwen, gewoon heel zijn charisma, het accent en natuurlijk de hypnotische blik. Karl Freund, de cinematograaf, poogde dat effect te creëren door met twee kleine zaklampen in de ogen van Lugosi te schijnen (niet altijd een even groot succes want op bepaald moment mist hij overduidelijk het oog van Lugosi en schijnt hij op de wang) maar het werkt wonderwel. Lugosi zou de rol van Dracula nog maar één keer terug opnemen, in het fantastische Abbott & Costello Meet Frankenstein, en zou later begraven worden in de bekende cape van Dracula. De film moet je gewoonweg ooit eens gezien hebben voor de rol van Lugosi maar hierdoor wordt vaak de rest van de cast onderschat. Zo blijf ik Edward Van Sloan nog altijd een uitstekende Van Helsing vinden (beter dan Hugh Jackman en Anthony Hopkins tezamen) en is ook Dwight Frye heerlijk op dreef als de langzaamaan gestoorde Renfield.

Dracula is een film die sowieso veel voor de filmwereld heeft betekend maar op zich is de klassiekerstatus mij iets te ver gegrepen, toch als volledige film. De rol van Lugosi echter is die status wel waard en is voor mij de enige reden waarom je dit toch eens gezien moet hebben. Vermakelijk, daar niet van maar meer niet. Al heb ik mijn twijfels of er misschien niet meer had ingezeten als er meer soundtrack aanwezig was geweest.

3.5*

Een verplicht nummer voor horrorfanaten gezien zijn klassiekerstatus, die echter niet iedereen zal bekoren. Bela Lugosi's charismatische en invloedrijke performance alleen al is reden om de film te zien, al zijn er zeker minpunten op te noemen.

Ik wilde de film al een jaar zien maar heb gewacht tot er een gerestaureerde versie op blu-ray was. De beeldkwaliteit is goed gezien de leeftijd van de film. Ik zat echter meer met geluid of beter het gebrek daaraan. Bij de vroege talkies was het nog niet gebruikelijk deze van een soundtrack te voorzien, wat betekent dat Dracula het bijna geheel zonder muziek moet stellen. Dit resulteerde voor mij zoals Metalfist hierbiven ook al aangaf in een toch wat vreemde filmervaring waardoor het zelfs saaiïg op je over kan komen. Ik ben dan ook erg benieuwd daar de film met de score van Philip Glass eronder van eind jaren 90.

Het aanvullende acteerwerk is niet geweldig, maar storend slecht is het niet. De special effects kunnen dit wel zijn, de vleermuizen en spin die ik zag waren behoorlijk knullig. De film is ook nergens echt eng, om eerlijk te zijn niet eens een beetje. Door het gebrek aan muziek zit je nogal nuchter naar het gebeuren te kijken. Tevens vinden alle sappige dingen buiten beeld plaats. Als er zoveel op aan te merken valt, waarom toch een voldoende?

Naast Lugosi, is de cinematografie van Karl Freund een behoorlijke traktatie en zijn de decors om te smullen. De speelduur is kort, wat ervoor zorgt dat de minpunten zeer goed te verdragen zijn. Ik zal zeker de Philip Glass versie gaan bekijken en lees hier en daar een hoop mensen die de gelijktijdig opgenomen Spaanstalige versie prefereren.

Ik was echt onder de indruk van de beeldkwaliteit van de Blu-Ray uit Engeland. De print is haarscherp en dat is toch wel een pluim voor zo'n oude prent. Ook het geluid is verbeterd t.o.v. de DVD. Vermakelijk om nog eens te kijken, al moet je wel van oude films houden om daar te kunnen van genieten.

Tod Browning volgt het origineel van Bram Stoker niet helemaal. Zo is het niet Jonathan Harker die een bezoek brengt aan het kasteel van de graaf om het koopcontract af te sluiten van het Londense Carfax Abbey, maar Renfield. Angstaanjagend zoals Christopher Lee in de Hammer Dracula's is Bela Lugosi evenwel nooit, hoewel hij zijn rol met veel overgave speelt.

heb de film vandaag tweemaal bekeken op DVD, de tweede maal met commentaar van een filmhistoricus. Ik kocht een 5 a 6 jaar geleden een box met verschillende Dracula verfilmingen, inclusief de Spaanse versie, ''Dracula's daughter' en nog een 3 tal vervolg of van het origineel losstaande films.

Deze Dracula uit 1931 wist me niet helemaal te bekoren. Bela Lugosi is best indrukwekkend, wat echter niet van de andere castleden kan worden gezegd. De akteur, zijn naam is me ontgaan, die gestalte geeft aan Harker was verschrikkelijk slecht, wat een stijve hark, nog slechter dan Keanu Reeves in de versie van Coppola en dat wil wat zeggen. Ook Edward Van Sloan's rol is erg zwak, maar ik vond die man in 'Frankenstein' ook al niet onvergetelijk. Topklasse vond ik wel de rol van Dwight Frye als Renfield. Er werd erg theatraal geakteerd, maar dat was vast de bedoeling en de stijl in 1931. De sterkste momenten uit de film vond ik diegene die zich afspelen in het kasteel van Dracula, de scene's in de gewelven waar voor het eerst Dracula verschijnt en ratten voor hem lijken weg te vluchten vond ik SUPER, wat een sfeer! De film wordt echter erg middelmatig eens het verhaal zich verplaatst naar Londen. Er lijkt erg veel knipwerk gebeurd te zijn in de film of hebben bepaalde stukken van de film de tand destijds niet overleefd? Was er misschien een raad van mensen die bepaalde scene's té ver vonden gaan en deze als té schokkend voor die tijd bevonden? Ondanks alles is de film niet erg eng, maar op bepaalde momenten wel sfeervol. Alles werd wel op bepaalde momenten rommelig afgewerkt, Browning was er blijkbaar niet helemaal met zijn hoofd bij en daardoor blijft men bij bepaalde stukken uit de film aangewezen op gisssen wat er verder gebeurd.

Ga vandaag de Spaanse versie nog eens bekijken, is volgens critici beter dan de engelse versie

Wat een acteurs had Universal destijds onder contract.

Ook Bela Lugosi zet een klassiek monster perfect neer. Het lijkt wel alsof de acteurs door Universal waren aangetrokken alsof zij het wisten dat alleen zij dit soort rollen met verve konden spelen.

Dracula is een erg sfeervolle film. Wat een fijne belichting. Mooi contrast met schaduwen en licht. Daarbij zet Karl Freund een sterk staaltje cinematografie neer. De film is in visueel opzicht dan ook zeker geen straf om te kijken.

Het klassieke verhaal van Bram Stoker wordt perfect verteld. De regie is in goede handen bij Browning, al komt zijn onervarenheid met talkies en de Duitse expressionisme invloeden wel goed over, ook het acteerwerk is van een hoog niveau. Erg fijne sfeer. Al prefereer ik in alles wel Drácula (1931) boven deze Dracula die parallel zijn opgenomen.

Dracula is natuurlijk één van de klassiekers in het griezelgenre. Er is al veel gedaan met vampieren, maar de beste versie is nog altijd die van de gotische aristocraat. Deze Dracula uit 1931 komt daar grotendeels aan tegemoet. Deels door een gebrek aan budget werd er hier en daar wat veranderd aan het verhaal van Bram Stoker. En dat gebrek van budget merk je nog wel op andere vlakken. Het was een genre dat nog niet echt leefde. Pas na het succes van Dracula volgde de rest van de klassiekers waaronder Frankenstein en The Mummy.

Het gebrek aan score geeft de film de nodige spanning en ook de setting is ideaal. Béla Lugosi zet het prototype van de bekendste vampier neer, al is zijn stijl anno 2014 misschien toch wel wat gedateerd. Van Helsing is niet zo heel bijzonder, wel leuk zijn de gekke Renfield en zijn begeleider. De film is nogal stijf moet ik zeggen. De maker heeft duidelijk gemikt op de sfeer van het verhaal en niet het boek zelf. Ik had toch meer creativiteit verwacht in het script bij een boekverfilming.

Desondanks een film die je als griezel/film liefhebber moet gezien hebben. Zowel om de verschijning van Dracula als het optreden van Béla Lugosi die absoluut om meer mag herinnerd worden dan de films van Ed Wood.

Eerste officiële verfilming van het beroemde boek van Bram Stoker uit 1897. Deze film wijkt echter behoorlijk af van het boek en dat kan ook niet anders gezien de korte speelduur van 75 minuten.

Carl Laemmle Jr. van Universal Pictures wist de rechten van het boek te kopen en wilde er een grootschalige horrorfilm van maken. Door de Grote Depressie in de VS ging het financieel echter niet goed met Universal en werd het budget voor Dracula flink teruggeschroefd tot een magere $ 355.000. De Hongaarse acteur Bela Lugosi speelde reeds eerder de rol van Graaf Dracula op Broadway en dankzij dat succes werd hij ook voor deze filmversie benaderd. Het maakte uiteindelijk van Lugosi een horrorlegende en hij zou nog in talloze andere horrorfilms te zien zijn. Universal Pictures boekte in de jaren ’30 van de vorige eeuw grote successen met zijn horrorfilms en in 1931 waren zowel Frankenstein als Dracula grote kassuccessen.

Deze Dracula heeft de tand des tijds echter een stuk minder goed doorstaan als de Frankenstein-films van James Whale. Hoewel Lugosi een uitstekende Dracula is, die van invloed zou zijn op al zijn opvolgers, is deze film voor de rest maar een middelmatige horrorfilm. Het tempo is tergend langzaam en het gebrek aan een muzikale score komt de film slechts in een paar scènes ten goede. Qua uiterlijk ziet de film er goed uit met mooie matte paintings en decors die vele films hierna beïnvloedde. Het verhaal is echter wat aan de zwakke kant en mist het horror-element van het boek. Wat dat betreft is Nosferatu uit 1922 een veel betere verfilming, die wel het horrorgedeelte uitstekend wist over te brengen.

Buiten Lugosi is de rest van de cast een stuk minder geslaagd. Dwight Frye is nog wel aardig als de doorgedraaide Renfield, maar de rest is of kleurloos of te overdreven (zoals Edward Van Sloan als Dr. Van Helsing).

Tijdje geleden de Universal Monsters blu ray box aangeschaft en dit was uiteraard de eerste film uit deze klassieke monsterfilmcollectie.

Alle films heb ik ooit al wel eens gezien, maar dat is voor de meesten al minstens dertig jaar geleden, dus veel kon ik mij er niet van herinneren en was het regelmatig als een nieuwe ervaring.

Deze Dracula film is meteen 1 van de beroemdste uit deze horrorklassiekers, maar ook degene, die het meest gedateerd overkomt.

Dit heeft vooral te maken met het feit dat alle actie -als daar al spraken van is- buiten beeld gebeurd.

Dit zal komen door het relatief lage budget van de film en dat men in die tijd waarschijnlijk sommige dingen te gewaagd vond.

Dit heeft wel tot gevolg dat we Dracula nooit daadwerkelijk iemand in de hals zien bijten, want iedere keer wordt snel of de camera weg gedraaid en/of gaat het beeld op zwart. Sterker nog: we zien hem zelfs nooit met zijn vampiertanden.

Ook andere dingen, zoals de transformatie van hem in een wolf krijgen we slechts te HOREN van iemand, die verteld dat hij zojuist een wolfachtig beest heeft zien weg rennen, maar te zien krijgen we niets, zelfs geen stockbeelden. Wij moeten het qua FX slechts doen met een rubberen nepvleermuis aan touwtjes voor een raam. Dit werkt erg frustrerend en geeft het geheel een ietwat B-film sfeer mee.

Positief zijn uiteraard de prachtige decors in Gothic stijl, die werkelijk prachtig zijn en nog altijd vandaag de dag zeer veel indruk maken, denk daarbij bv aan de gigantische wentel trap in het kasteel van Dracula.

En dan is er natuurlijk nog Bella Lugosi, misschien wel de beroemdste vertolker van de Graaf. Zijn vertolking is zo beroemd, dat het nauwelijks te geloven is dat hij hem (op de horror spoof Abbot and Costello meet Frankenstein na) alleen in deze film heeft gespeeld. Hij zet hem erg sterk neer en het is dan ook jammer dat hij niet een beter script heeft gekregen, want nu is het allemaal veel gepraat en zeer weinig suspense (over horror zullen we het maar niet hebben). Vooral ook de finale valt zwaar tegen, de graaf wordt hier wel heel makkelijk -uiteraard ook weer buiten beeld- verslagen.

Verder viel ook nog op dat de film bij de begintitels begint met muziek uit Het Zwanenmeer. Dacht ik aanvankelijk nog dat dit wellicht een diepere betekenis had, tot ik later merkte dat dezelfde muziek ook aan het begin bij The Mummy zit, dus waarschijnlijk eerder om budget besparende redenen gedaan?!

Kortom: behoorlijke tegenvaller deze eerste Universal monster klassieker.

Een vijfje, ofwel 2,5 ster.

Vond vooral Dwight Frye erg leuk. Viel me ook al positief op in de Frankenstein films van Whale. Terwijl de meeste typetjes erg irritant zijn in de Universal films, vind ik hem perfect in z'n rol. Dracula moet het daarnaast hebben van z'n fantastische gotische sets. Sfeervol is een understatement! Qua verhaal loopt het niet helemaal lekker, vind de film té stil en horkerig om echt lekker te lopen (dat vond ik bij Frankenstein beter, ondanks de vele fade-outs).

Het grootste minpunt aan deze film vond ik het weinige gegriezel waarbij er meer aan de verbeelding werd overgelaten. Daar tegenover staat wel dat de sets goed zijn en dat er sprake is van een waanzinnige sfeer. Bela Lugosi zet Dracula heel goed neer. De kille manier waarop hij kijkt en zijn hele houding zorgen er mede voor dat deze klassieker nog het kijken waard is.

Nogmaals de klassieke Dracula gekeken en wederom genoten. Wat is Bela Lugosi als graaf Dracula een lust voor het oog! Prachtige decor en settings in de Victoriaanse sfeer ook. Zeker minpuntjes zijn er ook. De bengelende vleermuizen zijn erg knullig. Vanuit de tijdgeest kan ik me voorstellen dat deze film eng was maar anno nu is het totaal niet eng. Waarom vind ik het dan toch een goede film? Twee redenen eigenlijk ten eerste Lugosi natuurlijk. De manier waarop hij Dracula neer heeft gezet. Is nog steeds een groot voorbeeld. Ten tweede vind ik het gewoon fijn om af en toe iets nostalgisch te kijken. Deze films zijn altijd een stuk trager dan wat nu gewent zijn

Een charmante Oost-Europese man met sexy accent die bloedzuigen en zwaaien met een cape tot een kunst heeft verheven. De vrouwtjes vallen om bij bosjes.

Mijn allereerste kennismaking ooit met Dracula was Christoper's Lee versie. Die was voor mij heel lang de one and only Dracula.

Maar eigenlijk is Bela Lugosi toch een stuk sterker als Dracula door zijn hele appearance en hypnotiserende blik. De film is vrij traag, passend in de tijdsperiode, maar weet toch te blijven boeien.

Het nagenoeg ontbreken van muziek is vrij opvallend maar voegt gek genoeg eigenlijk toch wel een zekere spanning aan de film toe.

Minpuntje waren de vleermuizen. Die zagen er toch wel amateuristisch en onecht uit.

Al met al een fijne nostalgische horror!

Als horrorliefhebber heeft het lang geduurd voordat ik deze klassieker had gezien, maar het is nu dan eindelijk gebeurd. Dracula heeft het horrorgenre op poten gezet, samen met een handjevol andere Universal classics en dat is bijna volledig te danken aan Bela Lugosi.

Ookal heb je de film nog nooit gezien, iedereen weet wat Dracula is en hoe hij eruit ziet. Je zult automatisch denken aan de hypnotiserende blik van Bela Lugosi, die zich hiermee onsterfelijk heeft gemaakt. Zijn accent, mimiek en gedaante maakt hem Dracula en niemand anders, ondanks dat het personage door vele andere acteurs is vertolkt door de jaren heen. Wat mimiek betreft vond ik Frye trouwens nog wat sterker, hij was geweldig als Renfield. De rest van de cast was beduidend zwakker met als dieptepunt Manners.

De sets zijn sfeervol en donker. Het geheel komt nog beter tot zijn recht in HD. Hetgeen wat me vooral tegenviel was de traagheid van het verhaal en soms stoorde ik me wat aan het theatrale en statische acteerwerk. Ook vind ik het jammer van het gebrek aan muzikale ondersteuning. Nog hoeft het niet te knallen, maar af en toe was het me toch wat te stil. Nog een teleurstelling was dat veel scenes waarin Dracula in actie komt verknipt zijn. Het ene moment wilt Dracula zijn tanden in iemands nek zetten, het andere moment zien we het slachtoffer in een bed liggen. Het bloed hoeft er niet uit te gutsen, maar waarom niet die zuigzoen tonen?

Behoorlijk wat minpunten dus en ik heb me ook zeker niet continu vermaakt. Het einde was ook wel erg pover zeg, zonder echt gevecht. Ik snap dat dit ver terug in de tijd heel wat zoden aan de dijk heeft gezet en dat mensen daadwerkelijk niet goed werden bij het zien van de film. Maar hedendaags brengt het weinig meer bij me teweeg. Vanwege de historische waarde geef ik iets hoger, vooruit.

Begon leuk en sfeervol, na een tijdje kakt het toch behoorlijk in, en dat voor een film van krap 75 minuten. Lugosi is wel iconisch in de titelrol maar eng is hij niet. Decors waren dan wel weer best mooi, maar de spaarzame effecten waren enigszins belachelijk. De fladderende vleermuizen, dat moest, ook in 1931, toch beter kunnen. En wat deden die gordeldieren in Transsylvanië ?

Leuk om eens gezien te hebben, maar Browning heeft toch wel veel betere films gemaakt.

Ik heb dit altijd een trage en teleurstellende film gevonden waar ik zelfs met heel veel "historische sympathie" maar weinig in kon vinden dat de moeite waard was, in tegenstelling tot de hieropvolgende monsterfilms van Universal. De dwaze manier waarop steeds vermeden wordt om te tonen hoe onelegant het er vermoedelijk zou uitzien wanneer een vampier in avondkleding uit z'n kist opstaat (terwijl in Murnau's versie toch al te zien is hoe overtuigend dat ook in 1922 al kon), het trage spreken en statische acteren (met Edward Van Sloan als dieptepunt), de vleermuis die uit Paulus de Boskabouter lijkt te komen, dat zogenaamd hypnotiserende reepje licht op Lugosi's ogen, de manier waarop de beloofde gruwelijke climax off-screen wordt afgeraffeld... en de afwezigheid van muziek helpt natuurlijk ook niet om de film een lekkere "flow" te geven.

        Toch ben ik er bij de zoveelste herziening inmiddels veel positiever over dan vroeger. De prachtige sets (met name van de crypte en de eetzaal van het kasteel), het hysterische lachje van Renfield onderaan de trap naar het ruim, de mooie Helen Chandler als Mina, en bovenal de rol van Lugosi, die niet echt eng overkomt maar wiens verschijning toch wel steeds iets heeft waardoor je beseft dat je wel degelijk rekening met hem moet houden. Zijn exotische verschijning wordt natuurlijk nog benadrukt door zijn timing, zijn accent en zijn frasering (een criticus schrijft dat hij hier een acteur aan het werk ziet "who makes five syllables out of every one he comes across"), en misschien moet een deel van zijn aantrekkingskracht ook wel wordt geschreven op het conto van Browning die duidelijk meer affectie voor de schurk heeft dan voor de kleurloze verloofde of de pompeuze professor.

        Ook een aardige verklaring voor de impact van deze film lees ik in The best, worst and most unusual horror films : "Factoren die vaak als fouten worden genoemd –de karige geluidsband en de theatrale vertolkingen– werken in feite in het voordeel van de film. Er zit iets heerlijk ongemakkelijks in het wachten tot Lugosi zijn volgende regel uitspreekt, en muziek zou dat ongemak om zeep kunnen helpen. En hoewel die theatraliteit de schuld kan zijn van de grote invloed van de toneelversie [waar de plot van de film in feite op is gebaseerd] maakt het vreemde en hoogdravende acteren ons bewuster van de vertolkingen. Natuurlijk gedragen de personages zich onnatuurlijk, maar dat is toch logisch? Ze bevinden zich immers in de aanwezigheid van een vampier!"

        Deze oer-Dracula is niet eng zoals Murnau's Nosferatu of dramatisch-dwingend zoals de films van James Whale van tussen 1931 en 1935, maar soms is het al voldoende als een film sfeervol is zoals The mummy (1932). Lugosi's eigen woorden laat ik onvertaald: "An evil expression in the eyes, a sinister arch to the brow or a leer on my lips –all of which take long practice in muscular control– are sufficient to hypnotize an audience into seeing what I want them to see, and what I myself see in my mind's eye."

Iets beter dan verwacht.

Vond de setting toch best sfeervol. Niet zo mooi of leuk dan de Duitse tijdsgenoten, maar wel lekker gotisch en sfeervol. Daar leunt de film dan ook sterk op. Ook best opvallend de relatieve stilte, wat misschien wat verrassend is voor een vroege talkie. Maar buiten wat stemmen en hier en daar een klassiek stuk is de klankband relatief leeg. Best een verademing.

Mijn grootste irritatie was Lugosi. Zijn rol hier zal best iconisch zijn, ik vond hem echt ridicuul als Dracula. In plaats van dat hij enige spanning toevoegt maakt hij de film bijna clownesque. Met zo'n acteur heb je eigenlijk geen parodie meer nodig, daar zorgt Lugosi zelf wel voor. De rest van de acteurs zijn ook niet meteen geweldig, maar gaan in ieder geval niet compleet over the top.

Het verhaaltje zelf is ondertussen ook al veel beter gedaan, maar da's niet zo heel verrassend, gezien de leeftijd van de film. Gelukkig is Lugosi niet de gehele tijd in beeld en is de film daarbuiten best sfeervol en duister, zonder daarbij echt eng te moeten zijn. Van die momenten nog enigszins kunnen genieten, maar in z'n geheel toch niet echt geslaagd.

2.0*

Regisseur Ted Browning maakte met Dracula de eerste officiële versie van het verhaal van Bram Stoker. In 1922 werd het verhaal al verfilmd in de film Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (1922), maar dat gebeurde zonder toestemming van de nazaten van de schrijver. De weduwe Stoker spande zelfs een rechtszaak aan tegen de producenten, waarna de film werd verboden. Alle negatieven en kopieën moesten worden vernietigd. Gelukkig was de film op dat moment al op grote schaal gedistribueerd en bleek dat onmogelijk. De film bleef zodoende behouden en geniet vandaag de dag een cultstatus.

Universal verwierf de rechten wel en het gevolg daarvan is deze Dracula uit 1931. Een film met een korte speelduur van slechts 75 minuten en een film die (als gevolg daarvan) opvalt door een opportunistische aanpak.

De meeste aandacht gaat uit naar de presentatie. De set design is wonderschoon. Het slot van graaf Dracula en de grafkelders zijn schitterend duister vormgegeven. Ook het optreden van de graaf ziet er magnifiek uit. Duister dreigend met een fantastisch priemende blik maakt hij indruk op de personages en de kijker. Nou ja, in beginsel dan, want hoewel Lugosi best indrukwekkend is, zijn de close ups waarin hij wordt gevangen dat steeds minder. Er is weinig variatie in zijn presentatie.

Niks mis met de vormgeving dus. De film laat het vooral op het verhaaltechnische en regisserende vlak liggen. Dat zou te maken kunnen hebben met de overgang van de stomme film naar de geluidsfilm. Heel opvallend is in dit kader het mimische acteerwerk van de personages. Men neme als voorbeeld het personage Renfield dat met overdreven gebaartjes en gezichtsmimiek te kennen geeft dat hij gestoord is. Men neme in dit opzicht ook Bela Lugosi die in identieke close ups steeds dezelfde onheilspellende blik in de camera werpt. Het zit soms op de rand van het parodische.

Een aangename film. Dat zeker. Maar toch. De film kijkt als een gefilmd theaterstuk. De film oogt statisch en stijfjes. De sfeertekening is echter prima. Lugosi ook. Alleen jammer dat zijn presentatie filmisch niet veel variatie heeft.

Dracula is een aardig stukje filmhistorie. Een geluidsfilm die naar mijn mening iets teveel gebruik maakt van de theatrale filmtechnieken uit het tijdperk van de stomme film.