Shin Zatô Ichi: Yabure! Tôjin-ken (1971)

Een vrij strakke en behoorlijk harde aflevering uit de reeks Zatoichi films, met een fraai verhaal.

De grootste attractie blijft hoofdrolspeler Katsu Shintaro. Zijn perfecte beheersing van de mimiek van de blinde masseur verveeld nooit.

En ook hier verliep het verhaal weer bijna volgens het boekje (zie de "spoilers" van de standaard Zatoichi film bij "Zatoichi meets Yojimbo" van JayLunar) . Al was de vrouwelijke love-interest ditmaal een beetje een ondergeschoven verhaallijn.

het blijft een van mijn favoriete klassiekers

Deze film gaat vanavond dus kennelijk niet door?

Edit: begon later.

Aardige film die ik moeilijk vond te beoordelen.

Kwalitatief gezien niks mis mee , acteerprestaties etc ook helemaal niets mis mee en ik begrijp dat er echte fans van zijn alleen kon de film mij niet echt bekoren.

Veel van hetzelfde en een matig verhaal. Kijkende naar de hele reeks films die hierover zijn gemaakt met allemaal vrijwel een identiek verhaal doet mij ook niet echt een deugt.

2* omdat ik de kijkervaring die voor mij althans vrij saai was meer telt dan het eerdergenoemde.

Gezien bij het zappen op TV. Standaard samurai-filmpje. De hoofdrolspeler kan echt wel goed acteren. Je kan gewoon aan zijn gezicht aflezen wat het karakter denkt en voelt. Hier en daar vond ik dat er hiaten zaten in de film. Maw: je word als kijker wat aan plan gelaten en moet zelf maar raden wat er in die hiaten gebeurd is.

Doet me wel trek hebben naar de 24 andere zatoichi films :-p.

De vierde klassieke Zatôichi die ik te zien kreeg. En het is alweer een prima film. Voor mij is dit het uitstekende recept voor een heerlijke filmavond. De Zatôichi films bevatten namelijk alle ingrediënten die ik zoek in een film.
Shintarô Katsu is alweer erg overtuigend in de rol van blinde zwaardvechter.
Ook de éénarmige zwaardvechter is een goed personage. Even dacht ik dat zijn enorme sprongkracht niet zou passen in een Zatôichi film, maar gelukkig heb ik me daar nooit aan gestoord. Integendeel, het hoort gewoon bij het personage.

Heel wat actie en flitsende zwaardgevechten, en dan ook nog een boeiend plot. Ja, het is echt genieten van deze film.
Het einde is ook prachtig. Zatôichi tegenover de éénarmige zwaardvechter, in de loop van de film winnen beide personages de sympathie van de kijker, maar een confrontatie is onvermijdelijk.

Ook de muziek verdient hier een vermelding, die is op momenten erg goed.