Poulet au Vinaigre (1985)

Aardige film van Chabrol, in zijn gekenmerkte stijl. Pauline Lafont (Henriette in deze film) was een mooie verschijning. Helaas overleed zij 3 jaar na deze film, ze werd slechts 25 jaar.

Dit is noch spannend, noch dramatisch. Dit is Spielerei, onderhoudend maar hol...

Jean Poiret is de bijtende politie-inspecteur - hetgeen de titel van de film verklaart - in een typische Chabrol-werk dat niet alleen een complex intrige rond een ongeval en een verdwijning inhoudt, maar ook daar doorheen een even bijtende sneer naar de houding van de betere sociale klasse in een kleinere gemeente.

Beslist geen grootse Chabrol, daarvoor is de opbouw te tempoloos en is het verhaal op zich zelf ook niet zo denderend.

Vond het persoonlijk evenwel toch iets beter dan "Inspecteur Lavardin" die Chabrol een jaar later maakte eveneens met Jean Poiret in de hoofdrol.

Hoe dan ook, zal nooit begrijpen dat men Chabrol vergelijkt met Hitchcock.

Anderzijds is Michel Bouquet wel vast in de rol van notaris en is Stéphane Audran als vanzelfsprekend aangewezen voor de zenuwzieke moeder.

Viel me toch al met al niet tegen.
Sfeervol en met locaties die goed gekozen zijn. Een boerengat met nogal wat aparte en bekrompen mensen.
Als murder mystery is het mischien iets te gekunsteld om indruk te maken, maar vermakelijk is het absoluut.
Jean Poiret doet het zeker niet onverdienstelijk als inspecteur met z'n eigenaardigheden en geheel eigen opvattingen over hoe ver een agent mag gaan om de waarheid boven tafel te krijgen...
De charmante Pauline Lafont speelt een leuke rol. Treurig dat ze zo jong overleden is.

Wanneer ik die Franse films uit jaren 70 en 80 zie, dan denk ik dat Alex van Warmerdam het wel eens als inspiratie kan hebben gebruikt. IIn deze film zit net als in de Noorderlingen een postbode die brieven open maakt en leest.

Komt uit op blu ray (Arrow) in een box met 5 andere films van Chabrol.

Ik heb in de loop van de jaren heel wat films van Claude Chabrol gezien. De meeste zijn erg onderhoudend. Dat kan ik van deze film niet zeggen. Een slap misdaadverhaal dat die classificatie nauwelijks verdient. Tot overmaat van ramp is de onderzoekende inspecteur een karikatuur van zichzelf. Allicht komisch bedoeld, maar het slaat in mijn ogen helemaal nergens op.

Herfst. Normandië. De titel slaat op het personage inspecteur Lavardin (poulait is Frans dialect voor flik en de vinaigre is de zure, sarcastische houding van hem). Stokpaardjes bij de vleet (bv de bourgondische opening (receptie met eten aan drank in volle weelde) en ogenschijnlijke respectabelen zoals de dokter die een louche crimineel blijkt zijn. Chabrol focust vooral op de familie Cuno (de moeder Stéphane Audran, de zoon postbode Louis en de afwezige vader- die scene als verjaardag van vader is sterke drama) en het is de visie van Chabrol dat Lavardin de vaderfiguur wil innemen (hij berispt brutaal Louis voor leugens en uiteindelijk vergeeft hij Louis zijn zonden en stuurt hem naar zijn geliefde Lafont). Net zoals zijn opvolger een thema (sublimatie van een patriarch) dat te goed verstopt zit en er nauwelijks uit komt maar deze keer wel een aardige, amusante kijk op een dorpje dat een klassenstrijd voert en waarin alweer hypocrisie en schijn de boventoon voeren. Visueel misschien een beetje standaard maar de camerabeweging in de tuin van de dokter met de standbeelden mag er wel zijn. Het was een beetje de comeback van Chabrol in de jaren '80 omdat hij de eerste helft van de jaren '80 nauwelijks aan de bak kwam. Dankzij de producent Marin Karmitz van MK2 kreeg hij een kans om met een zeer beperkt budget iets op poten te zetten en het was tot ieders verrassing een commercieel succes. Als dank heeft Chabrol tot in 2003 met Karmitz samengewerkt.