Meningen

Tegenvaller.

Niet helemaal onverwacht, want ik ben niet zo van de tragere drama films, of ze moeten een verhaal bieden dat mij kan boeien, of grappen die geniaal zijn. Alleen voor goede acteerprestaties kijk ik geen film.
Helaas was dat wel het enige wat American Beauty mij te bieden had, naast de redelijke muziek en het mooie uiterlijk. Spacey acteerd heel goed, ook de anderen zetten goede rollen neer, ondanks hun vreemde personages.

Maar het verhaal kon me weinig schelen eigenlijk. En daar zit toch de kracht van deze film. Want de grappen zijn niet nadrukkelijk genoeg aanwezig, soms wel geslaagd, maar niet meer dan dat. Dus het hele komedie gedeelte kon de film ook niet redden.
Ik denk dat het verhaal mij niet kon boeien omdat ik mij stoorde aan alle labiele karakters. Er is niemand in de film die een 'normaal' leven leidt, dat kan, maar er is ook niemand in de film die tevreden is met het 'abnormale' leven dat hij/zij leidt, dat kan níet. En als dat hoopje wankelmoedige mensen ook nog eens allemaal naast elkaar woont in de meest normále straat in Amerika is de lol er voor mij een beetje vanaf.

Niet aan mij besteed dus, maar ik zie wel degelijk dat het een goede film kán zijn, mocht het genre je liggen. Een stukje bijvoorbeeld dat wél lof verdient is het stuk wanneer Spacey de vriendin van zijn dochter voor het eerst spreekt. Buiten die zaal waar ze hebben opgetreden. Pijnlijk goed is dat. Kon het gewoon niet aanzien, uit plaatsvervangende schaamte. Goed geacteerd dus. Deed me denken aan afleveringen van "Made" op MTV waarin een veel te dikke jongen balletdanser wilde worden... net zo pijnlijk.. Maarja, al met al beviel de film mij niet zo.

3* blijven dan over.

Traag, maar ijzersterk. Prachtige shots, niet zomaar hatseflats acteren en een camera erop, maar echt uitgekiend gefilmd. Heel sfeervol. Wil je verhaal? Lees een boek. Wil je een mooie film? Voila. Krappe 4*

Eindelijk Apocalypse Now helemaal gekeken, de Redux om precies te zijn. Ik houd er een dubbel gevoel aan over, of eigenlijk een driedubbel gevoel. In het kort: prachtig gefilmd, onvergetelijke scènes, maar ook irritante personages, waar ik alleen maar een geweldige afkeer voor voelde, en tot slot (letterlijk) te veel surrealisme, oftewel zweverige abracadabra en wierrookfiguren.

Ik heb ooit geleerd dat je bij het geven van feedback moet beginnen bij de positieve punten, dus beste Francis (leeft hij nog?), daar gaan we dan: Visueel de mooiste film die ik ken? Het zou zomaar kunnen. Geweldige kleurrijke beelden van de jungle en de oorlog. Ik kom net terug uit Cambodja en mijn vakantiefoto's kunnen de prullenbak in. Ik heb serieus honderden foto's gemaakt van Angkor Wat, inzoomen, uitzoomen, draaien, focussen, photo shop, alles, maar niks komt in de buurt van die paar shots van Francis. Dus ja, meesterlijk, of zoiets. Verder zitten er een aantal geweldige scènes in de film: Wagner, napalm, aan tafel bij de Fransen, onvergetelijk.

Maar helaas zijn er ook minpunten wat mij betreft. De personages zijn, zonder uitzondering, op zijn minst vervelend. De hoofdpersoon overdenkt elke zin drie minuten, alsof die beste Sheen bij elke scène gesouffleerd moest worden. Hoe dan ook, de hoofdpersoon is misschien een beetje traag, enige sympathie kon ik er nog wel voor opbrengen. Dat gold niet voor de andere personages. De een schiet onschuldige vietnamesen dood, de ander wil surfen tijdens een napalmbombardement, weer een ander vraagt zich af waar zijn hondje is terwijl zijn makker net is doodgeschoten, en de laatste, tsja de laatste is krankzinnig?

En dan het einde. Ik vond het te surrealistisch. Yoga, wierrook, inheemse rituelen en een verhandeling over het ware oorlog voeren. De Aziaten doen weer niet veel meer dan achterlijk zijn, en ondertussen filosoferen de blanken over hun lot. Maar goed, nu lijk ik heel negatief, en dat is ook weer niet de bedoeling, een dikke 3,5*