Meningen

Begint goed, eindig slecht.

Ik ben niet zo'n heel grote Hui fan, maar aangezien het de enige vrouwelijke HK regisseuze is die het al meer dan 30 jaar volhoudt ontspan je niet aan haar werk. Af en toe zet ik dus wel eens een filmpje van haar op. Zelden heel erg slecht trouwens, maar ook zelden echt goed.

Deze Ah Kam begint wel aardig, met Yeoh als stuntvrouw (dubbel girl power) die onder Sammo Hung een jobe krijgt bij een hardwerkende filmcrew. Da's op zich wel leuk om te zien, aangezien het op de sets volgens mij er redelijk trouw aan toe gaat. Beetje aandikken hoe hard ze wel niet werken daar natuurlijk, maar niet dat het storend wordt.

Zoals wel vaker bij Hui zit er ook het nodige drama in, een échte genrefilm heb ik nog niet gezien van haar. Dat drama is wel op niveau, maar nergens echt innemend of sterk genoeg om de film te dragen. Dat loopt allemaal best tot zo'n 70 minuten in de film.

Dan krijg je plots een hoofdstuk titel te zien (de enige in heel de film geloof ik, of ik moet er in het begin ergens één gemist hebben) en wordt er nog een heel stuk plot achteraan geplakt. Alsof je een tweede film in gecondenseerde vorm erbij krijgt. Veel dramatischer ook dat stuk en op die moment verloor deze film mij een beetje. Echt een zeer vreemde keuze die erg slecht uitpakte wat mij betreft, maar in het kader van Hui's werk verrast het me niet eens echt.

Slecht is het niet, daarvoor is het eerste (dik) uur wel goed genoeg, maar dat einde slaat als een tang op een varken.

2.5*

Erg vermakelijke onzin.

Een soort van mix tussen Chinese Ghost Story en Gremlins, waardoor je fantasy en action gemengd ziet met horror en comedy. Niet zo héél verrassend dan dat het resultaat best camp is, maar dat is ook wel de grote redding van deze film, want het budget zal best beperkt geweest zijn.

Wel apart om Hiroshi Abe in deze film te zien verschijnen, ook z'n allereerste live action rol als ik IMDb mag geloven. En dat dan in een HK productie. Gedubd uiteraard, maar je haalt hem er meteen uit. Naast Yuen Biao vormen ze samen een tof duo.

Het is allemaal best cheesy, maar de monster designs zijn wel cool, de actie is redelijk, de comedy vol op z'n Hong Kongs. Grootse cinema is het zeker niet, maar wel erg vermakelijk en vooral erg vlot. Een snedig tempo zorgt ervoor dat deze film eigenlijk geen tijd heeft om saai te worden.

3.0*

Degelijk.

Een dramady die humor en drama goed weet te balanceren. Vaak hellen dat soort films toch te vaak over naar de drama kant, maar ze worden wel meestal bij de comedies ingedeeld. Vervelend om dan telkens je verwachtingspatroon weer te moeten bijstellen.

De film kent een zekere luchtigheid die je niet zo vaak tegenkomt. Allicht omdat de meeste acteurs niet héél hard proberen om getergde personages neer te zetten, maar eigenlijk gewoon hun ding mogen doen. Verder ook een zonnig en gezellig sfeertje, ook redelijk verrassend.

Het drama is wat kleiner, maar werkt wel. Niet dat het nu zo aandoenlijk is, maar wat er aangehaald wordt raakt wel doel. Enige probleem is dat de film niet echt hoogtepunten kent. Het is allemaal wel aardig, fijn geacteerd, paar geslaagde grapjes en dramatisch in orde, maar het blijft wel vlakjes. Geen film die je je maanden later nog levendig herinnert vrees ik.

3.0*

Erg fijn dit.

Meer "oldskool" sci-fi (lees Jaren '90), iets waar ik tegenwoordig toch wel naar hunker. Al die near-future tech-doom verhaaltjes weten me amper te boeien, het is allemaal een hoop gejank zonder dat het erg sci-fi aandoet. Dat liever een filmpje als dit.

Het man-android verhaal is al vele malen verteld, toch weet deze film daar nog best wat aan toe te voegen. Enerzijds door het tech-gebeuren net wat complexer te maken (leuk idee, met het tweede OS), anderzijds door de parallel man/android - man/vrouw te trekken. Bodroza schuwt daar de controverse niet, maar houdt zich wel redelijk neutraal, waardoor het gevaar van te makkelijke en doorzichtige kritiek ook netjes vermeden wordt.

Verder visueel lekker industrieel, met een zekere retro sci-fi charme. De soundtrack is verder ook een absolute meerwaarde en het acteerwerk is meer dan voldoende. Deze film heeft gewoon alles om een heerlijk genrefilmpje te zijn. Dat die op MM zelden op waarde geschat worden is niks nieuws natuurlijk, maar jammer is het wel.

4.0* en een uitgebreide review

Al die moeite voor een film van 1.5*, maar ach .

Beetje standaard filmpje, waar de eerste minuut de meest indrukwekkende is, en waarna het enkel achteruitgaat. Het enige wat ik uit deze film gehaald heb is dat Angelica Lee een zeer aardige dame om kijken is.

Verder weinig origineel maar onderhoudend verhaaltje, dat nergens boven de middelmaat uitstijgt, nergens echt leuk wordt en nergens ook maar de intentie heeft om te overtuigen. Matige film dus, waar per ongeluk twee aardige acteurs in rondlopen, en die een fantastische eerste minuut kent. Geen aanrader.

Zeer matig.

Een gekke mix van simpele, uitgedroogde romantiek en een verhaaltje dat een wat diepere kijk op de mensheid wil brengen. Iets wat ik vroeger beter gewaardeerd had, maar ondertussen vind ik dat het kleine beetje meerwaarde dat men aan een film als deze probeert te geven beter geïnvesteerd was in een wat sprankelender romantisch verhaal. Daar gaat uiteindelijk de meeste tijd naartoe.

Personages zijn redelijk saai en typisch, de animatie is eerder beperkt, enkel de character art was nog best fijn. En naar het einde toe, wanneer het net allemaal wat epischer wordt, krijgt de film ook nog wel een aardige boost. Om daar te geraken moet je wel eerst 60 minuten aan erg doorsnee anime door.

Goda doet verder ook niet erg veel met het materiaal. Het oogt als een lang uitgesponnen TV aflevering, het plotje wil maar niet emotioneren en als het dan toch wat los begint te lopen is het ook zo weer gedaan. Blijft wel een klassieker, maar niet echt vanwege de geweldige filmische kwaliteit vrees ik.

2.0*

Fijn.

Wel schrikken dat de man in de rolstoel niet Poelvoorde is. Lijkt er toch verdacht op en ook ik heb me laten misleiden door de naar Benoit op de poster. Heel apart moet ik zeggen.

Verder een goed filmpje, dat jammer genoeg af en toe wat sputtert. Sowieso mist de reis van de twee een beetje een doel, waardoor het erg sketchmatig wordt. Het hele middendeel is een aanschakeling van de twee die langs een weg staan, afgewisseld door sketches.

Niet elk stuk is even goed geslaagd. Zo vond ik het stranduitstapje geweldig, maar het Duitse gezinnetje redelijk pover. De scene met de motor grappig, maar het andere gezemel bij de racetrack niet zo boeiend. En zo blijft de film wat op en neer gaan. Af en toe erg leuk, fijne zwarte humor, af en toe wat plat en flauw.

Visueel viel het ook wat tegen. Zwart/wit cinematografie zag er wat flets uit en de editing kan best wat bijgeschaafd worden. Van de muziek niet veel gemerkt, behalve de wat onnozele cover tegen het einde aan. Vond het ook niet zo'n bijster grappige scene, zit té dicht tegen de realiteit aan waardoor het de humor wat verliest. Onvergelijkbaar met de barscene uit Calvaire waar iemand hier naar verwijst.

Al bij al een vermakelijk filmpje, maar er schort links en rechts wel wat aan. Toch genoeg grappige momenten en een killer einde, wat de film toch nog op een positieve noot afsluit.

3.0*

En wat blijkt, het is ook echt niks meer. Ik heb niet eens zo'n hekel aan van Nieuwkerk, maar dit "ding" heeft geen enkele meerwaarde. Noch filmisch, noch informatief. Het is gewoon een kijkje achter de schermen, een paar mensen vertellen wat losse zaakjes, er zit geen enkele lijn in, we krijgen wat highlights te zien en dat was het wel zo'n beetje.

Als docu beoordelen dan? Graag. En Heleen Minderaa, die gaat nog een mooie toekomst tegemoet. Voor haar volgende project kan ze misschien een keertje achter de schermen bij één of andere leuke reclamespot. Vast ook erg spannend.

0.5*

Film die het van de humor, en alleen de humor moet hebben.

Wanneer die net na halverwege een beetje vervaagt is het hopen dat het met deze film niet afloopt zoals zovele anderen, die langzaamaan meer en meer een waardig drama proberen worden.

Gelukkig valt dat goed mee en blijft de film tot op het einde grappig. Nogal droge, bitse Vlaamse humor waar ik best mee kan lachen. Pijnlijk en droog en best fijne hoofdrolspeelster. Gelukkig ook hier weer gewoon in dialect en niet dat veredelde Vlaams.

Amusante maat boutlelijk geschoten film. Gelukkig blijft het de hele tijd grappig waardoor dat nooit echt vervelend wordt. Al weerhoudt het de film er ook wel van om echt goed te worden.

3.5*

Cerda dus.

De man mag dan geen namen behalve deze achter z"n naam hebben staan op MM, berucht is hij zeker binnen een bepaald publiek. Aftermath was een luguber gore spektakel, Genesis een verrassende arthouse horror.

The Abandoned leunt wat dichter aan bij het toegankelijke horrorgedeelte. Vooral het eerste uur is aan de typische kant. Wat verder niet negatief is, want Cerda beheert het genre als geen ander. Prachtig gefilmd en de man heeft een perfect oor. Erg sterke soundtrack die misschien niet meteen erg verschillend lijkt van soortgelijke films, maar wel veel nauwkeuriger blijkt.

Laatste half uur schakelt Cerda een versnelling hoger, brengt hij net als in z'n eerdere kortfilmwerk een mooie variatie op het horrorthema en weet hij volop te overtuigen. Hiermee zet hij zich meteen bij de betere hedendaagse regisseurs uit het genre en is het wachten op z'n volgende film.

Eng niet, wel érg sfeervol, knap gefilmd, geweldige soundtrack en een zinderend laatste half uur. Wel enige affiniteit met het genre gewenst.

Eerste uur 4*, laatste half uur 4.5*. Komt op een dikke 4* uit, en wil de film ook nog wel een keertje terugzien.

Mjah

Ik begrijp dat het veel makkelijker en goedkoper is om een mooie poster te maken in plaats van een mooie film, maar het blijft wel een beetje oplichterij natuurlijk. Iets wat je tegenwoordig best vaak ziet bij die goedkope producties.

De Abashiri legacy gaat al een tijdje mee. De anime dateert al uit '92, de mangas waarop dit gebaseerd is gaan nog een streepje meer terug in de tijd. Op zich geen probleem want het uitgangspunt van een familie ubercriminelen die geïrriteerde collegas aftroeven heeft genoeg potentieel voor een leuk filmpje.

Voor het verhaal kijk je dit niet, de film moet het vooral hebben van de gevechten en het beetje gore dat er in zit. Jammer genoeg voor deze film worden we de laatste tijd overstelpt met films van Nishimura en companen. Deze film kan nog niet in de schaduw staat van z'n genregenoten. Volgens mij probeert de film ook vooral mee te liften op het succes van die films.

De gore is spaarzaam en redelijk pover, de gevechten gewoon erg flauw. Veel overdreven acteerwerk, een erg goedkope look en slecht camerawerk helpen de boel ook niet voort. Enkel de leuke personages en het nogal losse wereldje zorgen voor een aantal opflakkeringen.

Teruyoshi Ishii (wéér een Ishii) had 15 jaar eerder met deze film moeten komen, dan was het een leuke opzet geweest voor Kitamura z'n Versus, maar anno 2010 moet dit gewoon veel gekker, goorder, vlotter en beter.

2.0*

Fijne nieuwe Bousman.

Geen origineel werk (gebaseerd op een graphic novel), maar het origineel is dat gelukkig wel. Zo krijg je nog eens een wat duurdere horror voorgeschoteld die toch niet de platgetreden paadjes bewandeld. 't Is eigenlijk een hele film afvragen waar het allemaal heenleidt. De finale zelf is dan misschien wel wat vergezocht, maar het is in ieder geval wel de moeite.

Apart hoofdpersonage ook. Na de eerste scene dacht ik dat de film zich ergens in de jaren '50 afspeelde, maar blijkbaar hoort de look gewoon bij Lowndes personage. Best tof, zie je eigenlijk zelden in een film (dat een personage een wat apart kenmerk heeft zonder dat het echt deel uitmaakt van het verhaal). Lowndes doet het verder wel oké, Shaye is alweer opvallend (en goed) en ook Dayton Callie valt positief op als bad guy. Enkel Joe Anderson oogt wat stroef.

Visueel is het erg sfeervol, beetje CG op het einde is ook niet verkeerd en ondanks dat de horror zelf niet al te grafisch is, spat er toch ook aardig wat bloed over het scherm. Naar commerciëlere normen dan. Opbouw is ook goed (en verrassend) en de finale waardig.

Uiteindelijk neemt Bousman misschien iets teveel hooi op z'n vork, maar da's binnen het horrorwereldje eerder een luxeprobleem. Fijne afwisseling op al het brave genrewerk dat niet buiten de lijntjes durft te kleuren.

3.5*

Meer van hetzelfde.

Dat wil zeggen dat er weer een paar leuke verrassingen tussenzaten, dat het niveau wisselend was maar wel overwegend goed, maar vooral ook dat het weer iets te onevenwichtig was. En dan niet het niveau zelf, maar de richting van de shorts. Iets teveel comedy weer in dit tweede deel. Niet geheel onbegrijpelijk aangezien het makkelijker is een komische punchline af te leveren in een minuutje of twee, maar op 26 shorts is de balans na een tijdje zoek.

De écht goeie:

D - Nog nooit van Morgan gehoord maar ik ga binnenkort toch eens wat andere shorts van hem opzoeken. Zag er werkelijk super creepy uit. Véél leuker dan een Svankmajer ook. Jammer dat hij nog geen feature gemaakt heeft, hopelijk mag deze film dan een opstapje zijn.

K - Sfeervol ... begin deed me wat denken aan Sometimes (Kid 606), daarna wordt het alleen maar mysterieuzer. Interessant om iets ouder werk op te zoeken van deze regisseur.

X - Dalle en Maury & Bustillo, gouden combinatie en ook hier laten ze weer zien dat ze meer talent hebben in hun kleine teen dan de meeste van de regisseurs die aan deze film meededen. Heel kort, simpele clou, maar echt héél krachtig uitgevoerd.

De goeie:

E- Beetje dommig maar van alle shorts denk ik degene met de beste punchline.

J - Best goed gemaakt, één van de weinige met een ietwat dieper laagje en ook één van de weinige met een echte opbouw.

M - Niet echt horrorsmerig maar wel ranzig genoeg. Leuk vormgegeven ook en fijne punchline.

S - nog een zeldzame met een echte opbouw. Best kil, maar net niet sterk/hard genoeg om écht uit te pakken. Einde ook nét niet, maar zou best toffe filler kunnen zijn wanneer uitgewerkt tot lange film.

De slechte:

L - Kende de regisseur van trailers van een paar oudere films. Die leken al nergens op, dit is gewoon in dat verlengde. Moeilijk in te schatten op het hengelt naar een cult status, of dat het gewoon niet beter kan.

P - Geprobeerd om leuk te doen maar schromelijk mislukt. Benieuwd of iemand dit ooit bij z'n favorieten gaat plaatsen.

V - Zie het bij vele onder de favorieten staan, maar vond het een dom filmpje. Bende losers en magere wraak.

W - 80s crap met veel liefde herleefd. Hou niet van dit soort goedkoop-omdat-het-toen-zo-was gedoe.

De rest zweeft tussen aardig en matig. Nogal wat filmpjes hebben wel een aardig ideetje maar weten dat niet genoeg kracht te geven in de weinige tijd die ze hebben. Zo is dat zombie-rechtbank dingetje wel aardig, maar buiten het idee om compleet niet memorabel.

Soit, ik hou wel van anthologies en heb me hier dan ook best mee vermaakt. Genoeg grappige/weirde/gore dingen gezien. Een paar ferme uitschieters en genoeg filmpjes die een (gematigd) positief gevoel achterlieten. Een echte hoogvlieger is deze film niet, daarvoor leunt het allemaal net iets teveel dezelfde richting op (zonder daar dan ook écht resoluut voor te kiezen), maar zeker een goeie voldoende.

3.5*

Goed, maar toch had ik meer verwacht.

Die verwachtingen lagen dan ook redelijk hoog met deze verzameling aan regisseurs. Niet 24 onbekenden en 2 grote namen die mensen moeten lokken, maar een mooie dwarsdoorsnede aan interessante horror regisseurs die het horror landschap de laatste jaren kleur gegeven hebben.

Een omnibus van 26 films maken is geen makkelijke klus. Kleine filmpjes en die moeten dus knallen. Op dat gebied absoluut niks gemist, de meeste regisseurs (enkel Ti West niet denk ik) begrijpen dat ze geen tijd te verkwanselen hebben. Minder geslaagd is de verdeling van het genre doorheen de film. Dat er met stijlen gegoocheld wordt vind ik alleen maar super, maar als horroranthologie mis ik eigenlijk de horror een beetje.

Nu is het ook makkelijker om je 5 minuten te vullen met wat grappige ongein, maar ik denk dat meer dan de helft van de short onder luchtige horror/comedy valt, wat mij toch net wat teveel is. Gooi er wat experimentelere en gestileerdere shorts bij en wat ik uiteindelijk vooral miste was ... echte horrorsegmenten.

Even snel wat filmpjes overlopen:

De beste: D (uitermate knap en gecontroleerd geschoten), O (bijna Chris Cunningham, een verademing na Amer), R (mooie ode aan de eerste film ooit, zo zeggen bijna net zo iconisch) en X (de beste van allemaal)

De grappigste: H (leek best veel op The Mask), J (de heropstanding van Yamaguchi), T (hilarische claymation) en eigenlijk ook wel F (gewoon omdat die zo enorm fout was).

Ook zeker goed: A (zwarte humor werkt), B (sfeervol), E (zwarte humor werkt weer), I (lekker grimmig), N (cool vogeltje), W (perfect voor 5 minuten) en Z (maar Nishimura kan wel beter).

Er compleet naast: K (mnee), M (de slechtste van de hoop, gaat nergens over), Q (Wingard is érg wisselvallig, dit 'ik heb geen inspiratie dus ik maar daar een film over' gedoe werkt absoluut niet goed) en Y (die muziek was zo enorm slecht).

Meest potentieel: U (ik zou wel meer first-person filmpjes uit de ogen van het monster/de slechte willen zien).

Leuk en afwisselend dus, maar een tekort aan grimmigheid en horror. Zo erg zelfs dat ik het zelfs als horror/comedy zou willen aanduiden. Beetje jammer, volgende keer toch iets meer restricties qua thematiek opleggen of iets slimmer de regisseurs uitkiezen. Met 3x Sushi Typhoon weet je wat je kan verwachten, terwijl Japan zoveel meer te bieden heeft op gebied van horror.

3.5*

Aardig.

Ik had de ode aan deze film al een tijdje eerder gezien. Wie graag nog eens iets soortgelijks (in opgepoetse vorm) wil kijken moet zeker Ocelot's Prince & Princesses een kans geven, een film die het toch wat behapbaarder maakt.

Niet dat deze film ondertussen overbodig geworden is, de charme van het schaduwpoppen gebeuren is er nog steeds wel, maar echt geweldig vlotten doet de film jammer genoeg niet meer. Daarvoor zit er teveel herhaling in en wordt er toch net wat te weinig gedaan met het visuele. Iets teveel herbruik van dezelfde achtergronden, of een iets andere basiskleur, maar dat heb je na een tijdje wel gezien dan.

Ook de soundtrack stond me wat tegen. Nogal bombastische klassieke orkestmuziek, niet zo'n fan van wanneer bijna elke seconde van een 60-minuten durende film als een climax gepresenteerd wordt door de score. Verhalen zijn ook wat repetitief, maar als de rest iets gevarieerder was geweest dan had ik me daar ongetwijfeld minder aan gestoord.

Leuk om een keer gezien te hebben, dat zeker. Het charmeert ook wel, maar meer voor een kwartiertje ofzo, daarna zijn het vooral de beperkingen van deze film die beginnen opvallen.

2.0*

Herzien.

Blijft een hopeloos lief filmpje, met 3 verhaaltjes die draaien rond de taalbarrieres van verliefde stelletjes. Het is misschien wat schrikken dat enkel het eerste koppeltje daadwerkelijk bij elkaar komt, maar verder toch vooral een luchtige film met meer romantiek dan drama.

De opbouw is perfect, de kortfilmpjes worden steeds beter (en van de drie is er ook geen enkele slecht of zelfs maar middelmatig). Mooie hoogtepunten in de vorm van een kleine animatie, een strandscene en hét "te quiero" moment.

Wie niet van romantiek houdt zal er weinig aanvinden, maar binnen het genre toch één van de leukste en mooiste films die ik al gezien heb.

4.5* en een uitgebreide review

Lang geleden gezien, aangename herziening.

About Schmidt is niet superscherp, of hard. Of kritisch. Ook niet bepaald diepzwart. Wat de film wel is, is één van de meest ijzige en grotdroge comedies die ik al gezien heb.

Zeer logische film om na Eastwood's Gran Torino te kijken aangezien de films toch wel wat gelijkenissen vertonen, met name dat de hoofdrollen die niet alleen op elkaar lijken maar ook perfect ingevuld worden doort twee acteurs die vaak te hard proberen maar net in deze rollen kunnen schitteren.

Nicholson is perfect met z'n afgeleefde, beetje ongeinteresseerde en totaal afgeleefde kop. Enige emotie komende van hem wordt zo gebracht dat het meteen humor is.

Verder zeker geen film om mee te schaterlachen, de echte grappen zijn dun bezaaid, maar waar films als Happiness ed er vaak veel schepjes opdoen blijft deze film heel dicht bij wat waarheid zou kunnen zijn.

Mooi sfeertje, goeie Nicholson. 4* blijven zeker staan.

Niet om aan te zien.

Een vreselijk actiegedrocht dat in z'n geheel rond Steven Seagal gebouwd is. Die brengt er alleen helemaal niks van terecht, waardoor de gehele film in elkaar stuikt. Wat rest is een filmpje dat videotheekrekjes moest vullen, zodat men de indruk van meer keuze kreeg.

Het plot is oersaai, de acteurs zijn compleet ondermaats en de soundtrack is echt te melig, amper aan te horen. Dat maakt in dit soort films niet eens zoveel uit, zolang de actie maar op niveau is. Ook dat is echter een dikke tegenvaller. Seagal oogt lomp, de editing is hoekig en qua choreografie blijft het ver onder de maat.

En dan is er gewoon helemaal niks wat maar een beetje aanspreekt. De film duurt niet eens zo heel lang, maar lijkt wel een eeuwigheid aan te slepen. Dan deden ze dit soort werk in Hong Kong toch stukken beter. Was ook niet altijd even hoogstaand, maar de actie was stukken spectaculairder.

1.0*

Redelijk.

Bekmambetov is behoorlijk kitsch maar weet dat af en toe om te buigen naar aardig aparte scenes. Zo vond ik de paardenscene best spectaculair, al ging in het sommige shots wel een beetje mis.

Het maakt deze film in ieder geval wel de moeite. Verder redelijk simpel, Licoln is eigenlijk meer een gimmick en z'n personage had wat meer verankerd mogen worden in de historische figuur. Nu wordt er iets te weinig gedaan met een best leuk uitgangspunt.

Soms aardig melig, maar over het algemeen een vlot en vermakelijk filmpje. Lekker pretentieloos, best dom vermaak, maar vaak wel vol overgave geregisseerd. Jammer is alleen dat Bekmambetov niet zo'n geweldig goed regisseur is, anders had er vast meer ingezeten.

3.0*

PS: het zou me niks verbaasd hebben moest Benjamin Walker de zoon van Liam Neeson zijn.

Almodóvar.

Nog niet zo héél veel van gezien, zeker niet gezien z'n reputatie, maar het draait vaak op hetzelfde uit. Z'n films zijn best aardig voor een keer, maar meer dan een goeie verteller is hij jammer genoeg niet. Wanneer hij qua stilering wat extras probeert te doen, voelt het vaak nogal onwennig en leidt het meer af dan dat het wat toevoegt.

Broken Embraces past dan ook perfect in dat plaatje. Een degelijk plot, met wat twistjes en wendingen (die gelukkig niet al té veel de aandacht opeisen, maar de film wel steeds in een nieuwe richting stuwen). Of het echt 120+ minuten waard is, is een ander verhaal, maar het boeit wel.

Maar verder is het redelijk karig. Camerawerk, aankleding, acteerwerk ... 't is ofwel functioneel, ofwel wat stroef en geforceerd zonder al te veel impact. Echt memorabel is deze film dan ook niet, maar om een keer gezien te hebben zeker geen drama.

2.5*

Misschien omdat ik Vanilla Sky eerder had gezien ... Vond hier barweinig aan. Vanilla Sky was al bagger, deze doet het op alle kritiekpunten van die film nog minder goed.

Waardeloze score, blijft een erg flauw verhaal en verre van boeiend concept, ook de uitwerking is erg voorspelbaar (mindfuck, maar werkt voor geen meter want nergens mysterieus of spannend) en een accuut gebrek aan mooie shots/camerawerk. Het zeldzame geval dat ik de remake dus beter vind, al zegt dat verder ook maar weinig.

VS kwam er met 1.5* vanaf, deze krijgt 1*. Heb me stierlijk verveeld.

Middelmaat.

Ondertussen wel bekend dit soort found footage filmpjes. Deze voegt op zich weinig toe, al blijkt het wel een gemiddeld genrefilmpje te zijn. Acteurs zijn oké, filmerij is naar behoren en hoewel de opbouw traag is, zit er toch een aangenaam sfeertje in.

Qua scores, gore of horror is het erg beperkt. Extreem suggestief vooral, al heb je zelfs aan de erg beperkte informatie genoeg om alles aan elkaar te lijmen. De film zelf geeft niet veel prijs, maar wat het prijsgeeft zijn zulke enorme genreclichés dat het niet echt moeilijk is te achterhalen wat er gaande is.

Duurt niet lang, laatste 20 minuten missen wat spanning maar zijn wel sfeervol en de personages zijn redelijk oké. Levert een degelijk tussendoortje op, meer hoef je er alleen niet van te verwachten.

2.5*

Fijn horrortje.

Op het einde komt er een vermelding van kickstarter.com voorbij. Hierbij weet je meteen eigenlijk al met wat soort film je te maken hebt. Altijd leuk dit soort projectjes, maar een klein beetje amateurisme kan je wel verwachten. Uiteindelijk bleek het budget ook iets van een 70.000EUR, best knap wat je daarmee kan.

Een film die het de hele tijd mysterieus weet te houden. Je krijgt niet zoveel te zien, maar aangezien het sfeervol is en blijft is dat zeker geen negatief punt. Acteerwerk is redelijk matig, maar dat wordt passend audiovisueel opgelost. Niet dat deze film er nu zo geweldig blits of mooi uitziet, maar het is aardig verzorgd en vooral de soundtrack (een hoop ambient) werkt erg goed.

Meer mysterie dan horror, maar mede door een korte speelduur en wat interessante ontwikkelingen op het einde blijft deze film makkelijk boeien. Flanagan doet het goed met z'n crowd-funded filmpje. Nog altijd niet de killer affiche die het financieringsproject nodig heeft, maar wel een nieuw bewijs dat je met relatief weinig geld nog steeds een degelijk filmpje kan maken.

3.0*

Iets mindere herziening.

Duurt hier en daar toch net wat te lang. Zeker de scenes met de mariniers, da's een tussenstuk dat op een slecht moment komt en de film eigenlijk nodeloos ophoudt. Ook het spanningselement is hier een klein beetje misplaatst. Als er al spanning mocht zijn, is het eerder van het avonuurlijke.

Dat avontuur is verder nog wel steeds de moeite. Sfeervol en benauwend onderwater. Cameron weet het mooi in beeld te brengen, het is dan ook geen verrassing toen later bleek dat zijn fascinatie voor de onderwaterwereld groter was dan één enkele film.

Acteerwerk/personages zijn matig, deze film moet het vooral van de sfeer hebben. Die zit voor het overgrote deel van de film wel goed, al moet ik zeggen dat deze keer het einde toch ook net wat te cheesy was. Allicht goedbedoeld, maar het ligt er toch écht wel te dik op.

Nog steeds een leuke film, maar 170 minuten is wat van het goede teveel en ondertussen begint de leeftijd de film hier en daar toch ook wel parten te spelen. Vermaakt zeker nog, maar het kleine meesterwerk van weleer vind ik het niet meer.

3.5*

Best lollig.

Nog net voor de tijd van Superbad, wanneer humor vooral rond overdreven platvloersheid zou gaan draaien. Daar was dit ook eigenlijk de perfecte film voor geweest, met een fake universiteit vol misfits, maar op de één of andere manier weet Pink dat mooi te omzeilen.

De luchtigheid is een duidelijke pré, ook Justin Long is best goed op dreef. Hij is niet overdreven grappig, wel vrolijk en vaak best gevat. Hij wordt omringd door een redelijke cast, nogal wat bekende karikaturen maar toch aardig ingevuld.

Verder is het vooral de vlotheid waarmee alles zich ontvouwt die weet te charmeren. Weinig tijd voor echte tegenslagen of overdreven drama, behalve dan kort op het einde. Meestal gaat het Long voor de wind en binnen een comedy zorgt dat toch voor een veel fijner sfeertje. Iets waar veel Amerikaanse comedies wat van zouden kunnen leren.

Groots is het uiteraard niet, maar best oké voor een keertje.

3.0*

Boeiend.

Ooit wel al eens van Davis gehoord, daarom deze docu ook maar eens geprobeerd. 't Is een redelijk simpele documentaire geworden, maar wel een effectieve. Veel meer dan Daryl die een aantal personen confronteert is het niet, maar toch zie je daarin genoeg wat er allemaal goed en verkeerd gaat in de discussies rond ras.

Apart natuurlijk om als zwarte man je diensten aan te bieden aan leden van de KKK. Maar Davis meent dat wanneer ze hem (en dus een zwarte) wat beter leren kennen, die ongefundeerde haat afneemt. En hij lijkt ook te slagen in z'n opzet, want hij houdt er best wat ex-KKK vrienden aan over.

Halverwege wordt er iets teveel ingegaan om z'n muzikale verleden, iets wat wel bij de persoon van Davis hoort natuurlijk, maar op zich weinig toevoegt aan deze film. Het is na een tijdje ook iets teveel een herhaling van zetten, maar ook dat kritiekpuntje blijft redelijk beperkt, want het eindigt wel erg sterk.

Enerzijds met de confrontatie tussen Davis en 3 #blacklivesmatter figuren. Anderzijds met een ex-KKKer die deze gevleugde woorden sprak:

Een waarheid als een koe. Misschien moet Sunny Bergman deze doc een keertje kijken.

3.5*

Niet best nee.

Al is het nu ook weer niet zo rampzalig als het gemiddelde hier doet vermoeden, maar dat zel wel iets te maken hebben met verhaal rond de film. Uiteindelijk is dit niet zoveel slechter dan de doordeweekse Amerikaanse romcom.

De verwachtingen liggen een stuk hoger met Russell aan het roer denk ik, ook de schare bekende namen op de poster zullen het steentje bijgedragen hebben. Dat Russell uiteindelijk z'n naam niet aan deze film wou verbinden is ook niet zo heel verwonderlijk, want het is bij momenten een serieus zooitje geworden.

Visueel lelijk, editing is slordig en de timing van de grappen had best wat fijner gekund. Maar af en toe valt er wel wat te grinniken, vooral als de humor de stompzinnige kant opgaat. Het zijn grappen die je vaak niet verwacht in een film als dit die het toch nog kijkbaar maken.

Echt leuk wordt het nergens, de acteurs zitten niet bepaald goed in hun rol en het ziet er belabberd uit, maar links en recht zit nog wel een geslaagd grapje.

1.5*

Best oké.

Een degelijk thrillertje, al is het dan toch vooral de eerste helft van de film die het meest weet te overtuigen. Daarin wordt het puzzeltje opgezet en dankzij enkele originele elementen blijft het relatief lang onduidelijk hoe de vork juist in de steel zit.

De idiot savant hebben we al vaker gezien, maar binnen dit verhaal en deze stijl is het toch een best aardig gegeven. Visueel ziet het er verder ook best strak uit. Niet geniaal, maar wel net iets verzorgder dan doorsnee. En qua acteerwerk loopt het ook wel lekker.

Tweede helft was jammer genoeg iets minder. Eens alles zo'n beetje duidelijk is duurt het nog iets te lang alvorens de film alle puntjes verbindt en enkele actiescenes naar het einde toe laten wat te wensen over. De film had het beter bij pure thriller gehouden, maar blijkbaar had O'Conner meer zin in een genremix.

Niet slecht voor een keertje.

3.0*

Matig, maar voor een Wilder niet zo slecht.

Los van de rest kan je de film enige relevantie niet ontzeggen. Een kleine 70 jaar na datum is de kritiek die Wilder hier uit op de media nog steeds actueel, ongetwijfeld nog een stuk actueler zelfs. Jammer genoeg geeft dat ook wel weer van voor beperkte social impact een medium als film heeft. Als men hier 70 jaar geleden al voor waarschuwde en het alleen maar erger is geworden, kan je je afvragen welk doel al die gelauwerde sociale kritiek dient.

Soit, ik lig er meestal ook niet zo wakker van, behalve als het storend aanwezig is. Dat is hier zeker het geval, zeker tijdens de tweede helft van de film. Heel gelaagd of diepgaand is het ook niet, de media is slecht, maakt nieuws en het volk is vooral geïnteresseerd in human interest drama. Komt daarbij dat Douglas centraal staat in deze film en hij overacting tot nieuwe hoogtes weet te brengen. Geen idee waarom iedereen altijd zo enthusiast wordt wanneer acteurs in serieuze rollen karikaturaal uit de bocht gaan.

De aanzet van de film is nog wel te doen. Wilder's dialogen doen me nog steeds weinig, maar het eerste deel van de film amuseert wel. Daarna wordt het allemaal wat te doorzichtig en opzichtig, waardoor de film alleen maar meer gaat irriteren.

Zeker niet Wilder's slechtste, deze film, maar heel boeiend vond ik het niet en met een speelduur van bijna twee uur duurt het klassiek ook veel te lang.

1.5*

Vermakelijke onzin.

Een film die eigenlijk volledig op Jim Carrey steunt, want verder is het echt niet veel soeps. Gelukkig leek Carrey dat zelf ook te beseffen en gaat hij hier vol over the top. Net wat deze film nodig had, waardoor het toch nog best makkelijk uit te zitten was.

Extreem 90s allemaal, al speelt deze film ook wel erg bewust met die clichés natuurlijk. Soms lijkt Shadyac ook expliciet de parodie-richting op te willen gaan, maar hij houdt zich steeds net op tijd in, zodat het niet echt iets als Hot Shots of Naked Gun wordt. Maar erg ver zit het er ook weer niet vanaf.

De film is gelukkig niet al te lang, Carrey zorgt voor een geregelde gniffel en voor je er erg in hebt is het alweer voorbij. Weinig tot geen saaie momenten, voldoende humor en een acteur die goed weet waar hij mee bezig is. Anderzijds is het uiteraard ook geen hoogstaande cinema, laat staan een echt geweldige comedy, maar vermaken doet het wel.

2.5*