Meningen
Hier kun je zien welke berichten Tripler als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Book Club: The Next Chapter (2023)
Alternatieve titel: Book Club 2: The Next Chapter
Come-Back (1981)
Theu Boermans doet het prima in dit drama, dat tevens functioneert als voorlichtingsfilm en ook nog eens hier en daar een kritische noot ('pun intended') plaatst bij de gehandicaptenzorg.
Naar huidige maatstaven zeker wat aan de lange kant, maar afgezien daarvan goed gemaakt met soms opvallende shots van cameraman Egbert Altena.
Forgotten Scares: An In-depth Look at Flemish Horror Cinema (2016)
Voor de liefhebber een alleraardigste documentaire, o.a. ik dus! 
Helaas wel wat slordig gemonteerd, stills staan b.v. echt te kort in beeld om als kijker goed tot je te kunnen nemen. Ook had m.i. de montage wat vlotter gekund qua interviews. Voor mij voelde de speelduur te langgerekt.
Daarnaast richt deze docu zich te zeer naar tamelijk kortgeleden gemaakte films, die m.i. echt niet onder de categorie 'Forgotten' vallen...
En vanzelfsprekend is Feremans tussen alle ter zake doende geinterviewden totaal uit de pas...
Voor de liefhebbers is dit een redelijke low-budget docu. Vanuit dit perspectief een dikke voldoende, maar meer zeker niet.
Historia Morbi (1975)
Vroege 'vingeroefening' van Maas en anderen.
Een mager verhaaltje dat helaas ook nog eens als een nachtkaars uit gaat.
Aardig om te zien in het kader van de 'Hollandsche Filmhistorie', dat wel.
De mening van Lakte dat dit 'geniaal' zou zijn, deel ik absoluut niet.
Dat dit ook maar iets met 'Psycho' te maken zou hebben lijkt mij kolder van de bovenste plank!
Hitchcock zou zich m.i. in zijn graf omdraaien als hij dat zou lezen...
En Maas zou wensen dat hij een film had gemaakt die zich kon meten met 'Psycho', schat ik in...
Nitwits (1987)
De oplettende kijker merkt zeker wel dat er goede en interessante bedoelingen zijn, maar de film verdient helaas wel het lot dat hem te beurt viel.
Te knullig, te makkelijk.
En dus wordt ook opletten lastig...
Jammer, jammer.
Sorry Nikolai!
Player, The (2009)
John Appel’s The Player vertrekt vanuit jeugdherinneringen van de regisser aan zijn vader, die gek was op spelletjes. Zo vroeg hij ooit zijn zoon en diens vriendjes, terwijl hij op een slingerende weg reed, of een in de verte zichtbare watertoren links of rechts van de weg stond. Door de kromming van de weg leek de watertoren dan weer links, en vervolgens weer rechts van de weg te staan …
Appel toont in het begin van de film ook de enige brief die zijn vader ooit aan hem schreef. In deze brief schrijft zijn vader, zo vertelt de filmmaker middels een voice-over, dat hij het Ei van Columbus heeft gevonden. Wat dat Ei precies is, bewaart de regisseur natuurlijk voor later in de film.
Na deze intro worden drie andere mensen ten tonele gevoerd: bookmaker en entertainer Harry Engels, gokker en oplichter Harry Hofland en pokerspeler Ted Stolzenbach. Zij vertegenwoordigen elk een verschillend aspect van het ‘gokker zijn’. Gaandeweg, tussen de interviews met de drie door, wordt duidelijk dat ook vader Appel een gokker was. Het verging hem van kwaad tot erger. Uiteindelijk zette hij zelfs zijn gezinsleven op het spel en belandde hij door fraude in de gevangenis. Helaas overschaduwen de boeiende verhalen van met name die van Harry Engels en Harry Hofland de herinneringen aan (het gokgedrag van) Appels vader, waardoor dit eigenlijke onderwerp van de film onder druk komt te staan.
De herinneringen van de filmmaker aan zijn vader komen natuurlijk wel geregeld aan bod, maar als dat dan steeds middels een voice-over bij tamelijk saaie en monotone beelden gebeurt, verlangt men al snel weer naar de veel interessantere Harry en Harry en zij krijgen gelukkig veel tijd toegekend. Daarin toont zich echter meteen de zwakke plek van de documentaire. De film wordt duidelijk ingezet als een persoonlijk relaas, maar Appel dwaalt hier gaandeweg teveel vanaf naar een ruimere kijk. Hij lijkt geen keuze te kunnen maken tussen het verhaal over zijn vader en het verhaal over de drie gokkers. De twee verhalen samen bieden onvoldoende samenhang en dat is de film niet ten goede gekomen.
Om in de sfeer van de film te blijven: het wedden op twee paarden levert hier helaas geen winst op.
Scherzo Furioso, Een (1990)
Uitstekend spel van Will van Kralingen en Hans Dagelet in een zwartgallig scenario van Marianne Dikker
Prima camerawerk onder regie van diezelfde Marianne Dikker.
Mooie soundtrack met film-noir achtige muziek van Loek Dikker.
Gaat dat zien!
Tiro! (1979)
Mooi drama met overall goed acteerwerk en heel sfeervolle beelden die het verhaal prima ondersteunen.
Het rustige tempo is anno 2023 wel even wennen.
Het blijft treurig dat de films van Jacob Bijl nimmer op b.v. dvd zijn verschenen.
Bij mijn weten is alleen Beck op VHS verkrijgbaar geweest.
Ik kon 'Tiro!' eindelijk eens zien dankzij een vriendelijke Zuiderbuur, die zuinig is geweest op zijn van televisieuitzendingen gemaakte VHS opnames...
