Meningen

If you have a problem, if no one else can help,

and if you can find them, maybe you can hire... The A-Team.

Gister maar eens de verfilming van deze legendarische serie bekeken die ik vroeger zoveel keek.

Een worstelaar als BA, hoofdrolspelers van de oude serie die het eindresultaat maar niks vinden, het feit dat verfilmingen van oude series meestal erg matig zijn.....het beloofde weinig goeds.

Gelukkig moet ik zeggen dat het eindresultaat op zich best meeviel, mits je rekening houdt dat dit geen meesterwerkje zal zijn.

Het is fijn dat er best veel dingen uit de oude serie in de film verwerkt zijn. De vliegangst van BA, het oude zwarte busje, bepaalde oneliners, exploderende auto's die over de kop vliegen en ga maar door.

Dus voor de fan valt er best het nodige nog te ontdekken.

Wel vind ik het jammer dat men in verfilmingen van dit soort series vaak de muziek van vroeger wat weglaat. Ik had heel graag bij actiemomenten gewoon graag de oude A-Team tune willen horen. Desnoods in een wat modernere remix jasje. Slechts heel sporadisch hoorde je een paar deuntjes van vroeger. Ik hoorde zelfs van die vreselijke rap muziek helemaal in het begin van de film

Helaas hebben de makers niet de oude sfeer in de film weten te krijgen. Het voelt allemaal niet als de oude serie. De oude serie draaide vooral om The A-Team die ingehuurd wordt om schurken te verslaan die mensen lastig vielen. Het plot van nu is me een beetje te grootschalig. Zaken als een tank die uit een vliegtuig schiet gaan me een beetje te ver. Niet dat de oude serie realistisch was, maar ze draven nu wel erg door.

Daarnaast weten de gecaste leden van dit nieuwe A-Team ook niet erg natuurgetrouw over te komen. Liam Neeson is een uitstekend acteur, maar wel een zwakke Hannibal. Veel te serieus allemaal. De Hannibal van George Peppard van de oude serie deed alles met een knipoog, met humor. Daarnaast vind ik BA echt een enorme miscasting. Die worstelaar die hem speelt kan echt niet acteren zeg. Omdat hij 100x fool zegt en kwaad kijkt, maar hem dat geen goede BA Baracus. Ik had graag Samuel L. Jackson voor deze rol gezien.

De vertolkingen van Murdock en Face waren wel oke. Maar die 2 waren ook meestal niet de belangrijkste 2 van het team in de oude serie.

Goed, te overdreven plot en actie en een redelijk matig A-Team. Slechte film? Nee, dat valt gelukkig mee.

Het kijkt prima weg en door de vele actiemomenten is het zeker aangenaam om te zien. Er zitten ook zeker goede stukken in. De ontsnapping van Murdock was leuk. Grappig dat ze in die kamer op dat moment een oude aflevering van The A-Team aan het kijken waren! De opening van de film was trouwens ook leuk met de helicopters. Zo zijn er meer dingen die me best bevielen. Het slotstukje was ook leuk, waar de tekst die helemaal bovenaan mijn recensie staat eens werd verteld. Zulke verwijzingen had ik graag meer willen zien.

Het is geen topfilm geworden en er had genoeg verbetert nog kunnen worden, maar het is zeker wel vermakelijk om eens te zien.

3*

Deze vond ik ook best wel aardig. Sowieso vind ik de WO 2 films altijd wel snel goed door mijn grote interesse in die jaren. Maar het was best een boeiende film al blonk ie niet uit.

3*

Uitstekende docu over de winst van ABBA op het Eurovisie Songfestival in 1974 en de daarop volgende doorbraak van de groep met de vele, vele ontzettend populaire en aanstekelijke liedjes. Ik vind de muziek ook fijn, het commerciële popmuziek dat we allemaal wel mee kunnen zingen. Een avondje kroeg, disco of feesttent is toch niet compleet zonder een paar liedjes van ABBA. En anders komt het wel op de radio voorbij. De docu gaat niet al te diep, maar stipt wel alles even af. De grote hits komen voorbij, de name and fame die ze wereldwijd kregen, maar ook wat lastige zaken zoals ABBA & politiek of hoe ABBA en een kind opvoeden mogelijk moest worden. De archiefbeelden zijn mooi, de tijdsbeelden zijn prettig. Het is een groep die best wel een tijdje is onderschat, zeker in Engeland waar ze wat neerkeken op de wat makkelijke teksten van de liedjes, maar uiteindelijk moesten ze ook daar ABBA in hun hart sluiten. De echte fan zal denk ik niet veel nieuws te weten komen, maar voor een gemiddelde muziekliefhebber is dit best wel goed.

4*

Ach, heb me er best mee vermaakt maar na het eerste uur heb je eigenlijk alles wel gezien en het beste gehad. Geinig idee, jammer dat de twist al zelfs hier in de plotbeschrijving staat want het was leuker geweest als je dit niet had geweten. De jonge hoofdrolspeelster doet het overtuigend en de gore mag er ook wezen, maar ik vond het tweede deel van de film wat rommelig en niet altijd nog even boeiend. Het kat-en-muis spel van eerder vond ik toch sterker. Maar fijn dat dit soort gore filmpjes nog worden gemaakt hoor.

3* (zit richting de 3,5* maar net niet)

Typische Hugh Grant film, maar dan zonder de gebruikelijke romances met een vrouw. Dit maal krijgt ie een kind. Best een aardig idee voor een film, maar het is gewoon niet goed uitgewerkt. Nergens wordt het interessant en de ontroering kom ik bij mij ook niet vinden. Ik zie Hugh toch liever in rom-koms als Love Actually en Notting Hill.

2*

Mooie tragische zwarte komedie met een werkelijk briljant spelende Jack Nicholson die van een behoorlijke film een echte topfilm maakt, puur door zijn eigen klasse als acteur.

About Schmidt begint al heel sterk met het afscheid van Warren bij zijn werk, waarna hij merkt dat hij thuis eigenlijk weinig heeft. Een oninteressante vrouw, weinig hobby's en hij mist zijn oude leventje wel wat. Maar pas nadat zijn vrouw sterft merkt hij dat hij eigenlijk weinig heeft betekend. Hij is eenzaam en je komt er pijnlijk realistisch achter dat zijn dochter geen band met hem heeft en dat zijn vrouw toch wel fijner was dan dat hij in hun huwelijk liet blijken. Ik vond vooral de dialoog met zijn dochter die een sandwich voor hem maakte tragisch. Toen merkte je als kijker echt dat Warren een egoïstische einzelganger is geweest. Het valt me trouwens op dat Nicholson vaker die rol heeft gespeeld. Denk aan As Good as It Gets (1997) en Bucket List, The (2007), zij het in iets andere vorm.

Zijn roadtrip naar zijn dochters huwelijk levert mooie beelden op. Warren verandert en ontdekt wat hij betekend heeft. De film heeft er goed aan gedaan om dit steeds in briefvorm te tonen, waar hij aan zijn fosterkindje in Afrika schrijft. De film blijft toch wel realistisch en bij vlagen emotioneel. De zwarte humor die verwerkt zit is scherp. Ik dacht zelf bij zijn woordje op de bruiloft dat hij nog uit zou gaan barsten, maar dat bleef het bruidspaar bespaard.
Het einde is dan ook weer mooi met de toegestuurde tekening. Warren voelt zich nutteloos, maar de tekening en de brief tonen aan dat ook hij iemand blij weet te maken. Best een passend slot van een prachtige film.

4*

De derde film van Richard Curtis, wederom met Bill Nighy erbij. Na Love Actually en The boat that rocked alweer hun derde samenwerking. Het doet me wat aan Tim Burton en Johnny Depp denken. Overigens is het een prima zet, want wederom is de film keurig geregisseerd en is Nighy opnieuw lekker op dreef. Sublieme acteur.

About Time begint erg sterk. Het eerste uur is zeer de moeite met het tijdreiselement waarmee Tim zijn verleden kan veranderen. Dit gebruikt hij dan ook om vervelende situaties opnieuw mee te maken, om het een 2e of zelfs 3e keer beter aan te pakken. De film kent in dat uur een fijne mix tussen humor en romantiek. Jammer genoeg weet het tweede uur dit niveau niet vol te houden. Het wordt wat rommelig en het weet mijn interesse niet vast te houden. Er wordt iets te duidelijk een boodschap aan de kijker gegeven. Al is het einde wel weer van een beter niveau. Even dacht ik te maken te hebben met een zeer goede film, maar uiteindelijk levert het ''slechts'' een goede voldoende op. Er had wel meer in kunnen zitten. En wat mij betreft komt er weer snel een nieuwe Curtis/Nighy film aan, het werkt!

3,5*

Vermakelijk, maar minder memorabel dan bijvoorbeeld Out for Justice, waar nog wel een paar hele toffe scenes in zaten. Zulke hoogtepuntjes mis ik hier, al was Seagal in de parkeergarage met die kerel achter op zijn auto die te pletter viel wel geinig. Het valt me wel op dat die Seagal films zo bloedserieus zijn. Doe mij dan toch maar zulke actiefilms met wat meer humor. Misschien wel de grootste reden waarom ik in dit genre het liefste Schwarzenegger blijf kijken.
Seagal is trouwens echt jong en afgetraind. Dat blijft toch wennen als ik denk aan die pens en die pafferige kop die hij de laatste 10 jaar heeft. Hij kan wel weer prima zijn vechtkunsten tonen, maar nogmaals, ik mis toch wel een beetje een gevatte oneliner na zo'n gevecht om de film wat luchtiger te maken. Above the Law zal me niet erg bij blijven als bijzonder.

2,5*

Toch wel de moeite waard moet ik bekennen. Ik had geen idee of dit leuk zou worden. Het idee is geweldig, maar de uitwerking laat vaak te wensen over. Gelukkig zit er een fatsoenlijk budget achter de film, waardoor ik er geen B-film gevoel bij kreeg met slecht geschminkte vampiers. Nee, de film ziet er zelfs subliem uit. Veel kleur, veel mooie locaties, geweldige 3D effecten en uitstekende, goed werkende slow motions. Op dat vlak was het gewoon genieten. Het slot met de trein zag er echt prachtig uit! Buiten de beelden is de film wel vrij standaard. Het eerste deel van de film is wat eentonig na een goede intro, maar het tweede deel maakt toch wel het nodige goed als we ook heel wat historische momenten zien rondom Lincoln. De slag bij Gettysburg was wel erg fraai en stoer in beeld gebracht. Sowieso waren de korte scènes rondom veldslagen erg de moeite. Alles bij elkaar is het niks bijzonders, maar wel absoluut de moeite om eens te kijken.

3*

Pff, ik moet gewoon stoppen met dit soort Neeson middelmaat te kijken. Elk jaar brengt hij er een stuk of 2, 3 van uit en al jaren is het niets meer. Opnieuw familieproblemen, tegenslagen en een Neeson die zich gromt en bromt naar het einde toe. Het is allemaal zo ongeïnspireerd en dat hoeft nog niet zo erg te zijn, maar prop dit soort titels dan gewoon vol met actie. Ik mis de Neeson die een paar dozijn oost Europese bad guys lood liet kauwen zoals in Taken. Dat was ook geen goed geschreven film, maar wel enorm boeiend en vermakelijk. Absolution kan je ook gewoon weer overslaan, je mist niks. Het is ook geen totale bagger, maar wel de zoveelste van wel 10, 20 films van de beste man waarin alles op de automatische piloot gaat.

2,5*

Ik hou van James Cameron zijn films. Aliens, Titanic en de twee Terminator films behoren tot de betere films die ooit zijn gemaakt. True Lies en Avatar zijn ook erg vermakelijk. Wat ze allemaal met elkaar overeen hebben zijn dat het vakmanschap eraf spat, ze visueel enorm mooi zijn en allemaal een bepaalde herkenbare sfeer hebben. The Abyss heb ik volgens mijn MM log 12 jaar terug voor het eerst gezien en best van genoten, maar het was zeker niet Cameron zijn beste werk.

Een hoop dingen die ik toen vond, vind ik nu eigenlijk nog wel. The Abyss ziet er erg mooi gemaakt uit en de CGI van de aliens oogt nog altijd top en verre van gedateerd. Maar het verhaal pakt me niet volledig en duurt met bijna 3 uur (heb de lange versie weer bekeken) veel te lang om heel sterk te blijven. Na een goede start vind ik de film wisselvallig en ook lijkt The Abyss soms te twijfelen of het nou een actiefilm wil zijn of een niet al te heftig gezinsavontuur. Gelukkig was het einde nog wel weer de moeite waard. Wat sowieso overtuigend is, is het tonen van een onderwaterwereld. Maar Cameron is niet voor niets natuurlijk de koning van de waterfilms.

En verder nog een klacht waar de film op zich niet veel aan kan doen, maar mijn DVD die ik al 10+ jaar in de kast heb liggen wel: de beeldkwaliteit valt tegen. Ik keek meer naar zwarte blokken dan naar gevuld beeld. Beetje jammer. Kon het ook niet bijstellen, wel geprobeerd.

3* (was 3,5*)

De film was best oke, maar de echte tiener highschool humor (sex, platte grappen) ontbraken.

2* voor de moeite.

Mja, ik ben in principe in bijna alles over WO II geïnteresseerd, maar dit was geen hele boeiende docu, ook al is de Holocaust zo'n extreem bizar en fascinerend thema. Het zal denk ik nooit te snappen zijn waarom mensen dit destijds als normaal hebben kunnen zien. We volgen een proces tegen een oud officier waar afgevraagd wordt hoeveel schuld hij heeft. Niet een onderwerp dat al niet tig keer is vertoond in docu's of films. Ik vind deze docu vooral rommelig, onsamenhangend en maar bij vlagen boeiend. Ik had liever meer beelden van destijds willen zien en ook meer verhalen over alles van toen willen horen. De beelden in de huidige tijd konden beter. Het theatrale gedrag van John Demjanjuk was wel weer tragisch kansloos. Het tekent veel van de Nazi's uit die tijd. Alles ontkennen en jezelf als slachtoffer zien. Bah. Gelukkig zijn een aantal van die smeerlappen nog veroordeeld. Misdaden verjaren wat mij betreft niet.

3*

Aardige film die me verder helaas niet echt heeft vermaakt, op wat losse scenes na. Duurde me allemaal wat te lang en zeker het middenstuk had wel wat meer vaart en pit kunnen gebruiken. Beste gedeelte vond ik nog wel de hele aanloop. De latere actie was wel een pluspunt, zag er goed uit. Acteerwerk ook heel behoorlijk.

3*

Opnieuw gezien en ik kom wederom tot de conclusie dat mijn smaak gewoon op filmgebied enorm is veranderd de afgelopen 10, 20 jaar. Ace Venture heb ik denk ik voor het laatst in de jaren 90 gezien en toen vond ik Jim Carrey nog wel vermakelijk met zijn gekke gedrag en rare bekken, maar dat is echt lang geleden. De afgelopen jaren heb ik meer werken van hem gezien en ik trek die kerel gewoon niet meer. Hij is echt ontzettend niet-grappig, zwaar irritant en bijzonder storend. Vorig jaar heb ik The Grinch gezien en die kwam ook op 1* uit omdat ik echt gek van Carrey werd en de herziening van The Mask viel ook tegen, al levert die film nog voldoende kwaliteit voor een kleine voldoende.

Ik denk dat Ace Ventura misschien wel zijn vervelendste film uit de jaren 90 is. Het is bijna slapstick wat hij aan humor heeft, maar het werkt niet. Zo'n scène als met de schuifdeur open en dicht of dat hij een moment opnieuw af wil spelen zijn echt tenenkrommend kut om het plat te zeggen. Ik kan dan ook niks leuks aan de film meer noemen, behalve dat ik blij was dat de 90 minuten er weer op zaten. Verhaaltechnisch stelt dit niks voor en minus een geinig bijrolletje van Monica, ik bedoel Courtney Cox is er ook weinig te genieten.

Ik denk dat ik voorlopig maar niet Dumb and Dumber nog eens uit de kast haal, want een van mijn favoriete komedies uit de 90's is in mijn hoofd nog steeds ontzettend geestig. Laat dat nog maar even zo blijven.

1* (was 3,5* gek genoeg...)

Dit was echt afschuwelijk tenenkrommend om te bekijken zeg. Het onderwerp leukemie is zwaar en tot de doelgroep behoor ik al vele vele jaren niet meer (neem aan dat dit op basisschoolleerlingen gericht is), maar om dan nou zo'n beroerd werk af te leveren...

Achtste groepers huilen niet kent qua acteerwerk echt een vreselijke cast. Ze konden er zonder uitzondering allemaal niks van. Zoveel overacting, dialogen van een papiertje oplezen of van die geforceerd nep over komende dialogen waar de haren in je nek recht van overeind gaan staan, brrr. Dat stotterende buitenlandse jochie, die treurig lomp zijnde Joep (later in de film werd zijn acteerwerk wel iets beter, toen hij normaal kon doen), die vervelende Akkie. Pijnlijk matig geacteerd. Alleen dokter Snor ging wel.

Verder wordt het onderwerp leukemie wel vrij lichtzinnig getoond. Akkie is misselijk en ze verliest haar, maar meer krijg je als kijker ook niet te zien. Dat had wel wat realistischer getoond mogen worden, want het proces dat een leukemiepatiënt moet ondergaan is wel heel wat heftiger dan wordt vertoond. Verder verbaasde ik me er ook over dat zo ongeveer niemand van al die kinderen snapte wat kanker nou betekent. Als je een jaar of 10, 11, 12 bent dan ben je toch niet onwetend dat je denkt dat je met bidden iemand kan redden?

Het verhaal zelf is ook zeer voorspelbaar. Ik ken het boek niet, maar natuurlijk verandert Joep. En waarom Akkie hem leuk vind, terwijl hij zo'n eikel is, dat snap ik dan weer niet. Er zit wel 1 sterk moment in de film, als dokter Snor zonder snor de kamer op komt lopen. Dan weet je genoeg. Maar het het niet genoeg om mij te weerhouden om de film een vette onvoldoende te geven. Ook als educatieve film vind ik dit helemaal niks. Dan zijn er wel betere (buitenlandse) films over dit onderwerp te vinden.

1*

Schaamteloze patrottistische propaganda, maar het stoorde me lange tijd eigenlijk niet zo. SEALS zijn cool, erg boeiend om te zien hoe ze te werk gaan. Zeker in het eerste deel van de film als ze hun bevrijdingsactie uitvoeren is het enorm spannend en interessant om te kijken hoe ze hun missie uitvoeren. Jammer genoeg houdt de film dit niveau niet vast in het restant van de film. Dan komen ze op vele locaties en wordt de film erg rommelig. Het camerastandpunt vanuit games-aspect (first person view) vond ik wel leuk, ook al heb ik dit al in meer films gezien. Onder andere de Doom verfilming van een paar jaar terug liet dit ook zien. Wat ik positief vind is dat je ieder geval het nodige aan geweld ziet. Ik vreesde even dat het allemaal vrij suf gefilmd zou worden, maar dat viel me mee.

Het blijft alleen wel jammer dat de film te duidelijk gemaakt is om een eenzijdig beeld weer te geven. De SEALS doen eigenlijk alles goed, zijn de helden en zijn ook nog eens erg nobel. Ik moest lachen bij die slowmotion scene waar zo'n SEAL ''noooooo'' roept en bovenop een handgranaat springt om zijn maten te redden. Maar buiten dat is de film vrij goed te kijken en had het veel beter kunnen scoren als het halverwege wat beter was uitgewerkt.

3*

Eigenlijk ging ik een beetje onvoorbereid de zaal binnen, omdat ik de trailer al een hele tijd niet meer had gezien en eigenlijk wat meer een bombastische blockbuster in de ruimte had verwacht op basis van die beelden. Maar dat is Ad Astra zeker niet. Het is een redelijk intiem verhaal over de zoektocht van Brad Pitt naar zijn vader Donald Sutherland. Fijn om die man nog eens aan het werk te zien, het blijft een groots acteur. Al is zijn rol hier erg klein, maar wel pakkend. Het draait om Pitt en hij levert zoals eigenlijk altijd weer erg goed werk af.

Het trage tempo stoort zeker niet en het verhaal weet nog best te boeien. Maar het mooiste aan de film vind ik het het visuele aspect. Het is na oa Gravity, Interstellar en First Man niet de eerste ruimtefilm van de laatste jaren die op ongekende wijze het heelal in beeld brengt, maar het blijft elke keer weer indrukwekkend. Het ziet er heel overtuigend en goed uit en de spaarzame actiestukken (het begin, met de aap, het slot) doen het dan ook erg goed. Maar het draait hier zoals gezegd niet om, aangezien ze een intiem verhaal met een aantal filosofische insteken proberen te vertellen. Heel origineel is het allemaal niet en een diepere laag zoals bij Interstellar ontbreekt wel een beetje, maar dat is ook weer niet erg. Ik denk dat Ad Astra toegankelijker voor het grote publiek dan die genoemde film. Wel sla ik Interstellar een stuk hoger aan. Ook fijn dat de speelduur hier netjes op twee uur blijft staan. Dat is lang zat, maar de meeste grote films schieten vandaag de dag eerder naar boven de twee en half uur wat lang niet altijd positief is.

3,5*

Prima popcornvermaak waar weinig mis mee is en dat van een mix tussen The Terminator en Back to the future een geinig verhaal maakt waarin Ryan Reynolds een prima rol neer weet te zetten. De man heeft gewoon iets grappigs over zich, ik mag zijn films over het algemeen graag zien. De chemie tussen beide Adams is leuk en bijrollen van oa Mark Ruffalo ook. Daarbij is de actie best goed weergegeven met overtuigende CGI. Inhoudelijk blijft het allemaal vrij vlak, dus verwacht niks bijzonders, maar dit soort content mag Netflix best vaker afleveren.

Kleine 3,5*

De animatiefilm van een jaar of twee geleden was nog best leuk, maar dit vervolg met een vakantie langs oa The Grand Canyon heeft eigenlijk niks meer met The Addams Family te maken behalve dat alle personages er gewoon bij zijn. Maar ik mis de klassieke sfeer, de morbide humor, alles. Veel te braaf, veel te standaard, veel te middelmatig en vooral nauwelijks leuk. Deze anderhalf uur duren vrij lang. Buiten dat heeft deze franchise al veel te veel tekenfilms, animatiefilms en films, terwijl er nog zelden enige vernieuwing is dus je zit steeds naar kopietjes van eerder werk te kijken. Van mij mag The Addams Family een jaar op 25 in hun huis opgeborgen worden.

1,5*

Prima vervolg op de eerste film en is zeker ook niet minder. Het is allemaal niet top, maar wel vermakelijk en wederom met een fijne sfeer, de bekende muziek en een cast die gewoon erg goed is. Zeker Christopher Lloyd blijft fantastisch als de excentrieke Fester. Christina Ricca is ook een uitstekende Wednesday. De andere gezinsleden zijn ook zeker goed, maar zitten in een wat minder opvallende rol. Dit soort films zijn redelijk tijdloos vermaak.

3*

Hm, ik had hier iets meer van verwacht. The Addams Family is jeugdsentiment, maar dan wel de tekenfilm van toen. Volgens mij heb ik deze film ook wel eens gezien, maar ik had er zoals Rutte zou zeggen geen actieve herinneringen meer aan. Recent heb ik de nieuwe serie Wednesday gezien die ik best goed vond en nu was het dus tijd voor de oude films. Prima cast, leuk gespeelde rollen. Zeker Lloyd is erg goed als Fester. Maar dat is het dan ook wel. Ik kwam niet lekker in het verhaal, zeker in het begin niet. Later viel er gelukkig wel meer te genieten en dan blijkt de basis van deze gekke familie gewoon genoeg te zijn voor een avondje vermaak. Kleine voldoende.

3*

Weinig mis mee. Niet erg goed, maar de moeite van het kijken wel waard. Daarvoor is deze rare familie gewoon leuk genoeg en met nog geen anderhalf uur is het ook zo weer voorbij. Langer zou het overigens ook niet moeten duren. Visueel varieert de film tussen matig en best goed. Maar het kan niet concurreren met de betere animatiefilms nee. Verder is dit wel een beetje een erg commerciële versie die iets te hip probeert te zijn, bv met diverse popmuziek nummers of mobieltjes. Of dat nou de juiste toon is, ik denk het niet bij iets als The Addams Family. Qua humor had het allemaal ook wel scherper gemogen. Beetje braaf familievermaak dit.

3*

Klasse!

Bijna alle verfilmingen van oude comics, series en andere zaken mislukken, maar deze TinTin film is gelukkig een uitzondering. Niet toevallig dat dit het werk van Spielberg is, een regisseur die ik altijd hoog heb zitten. De man levert toch bijna altijd wel vakwerk, al heeft hij de laatste jaren ook wel een paar mindere films geleverd. Maar met TinTin weet ook Spielberg zich knap te revancheren.

Zelf heb ik nooit veel met Kuifje gehad. Uiteraard wel eens wat van gelezen en ook wel wat van de tekenfilms gezien, maar een groot fan was ik nooit. Toch viel het me op dat je een hoop herkenbare zaken terug in deze film ziet. Het is zeker geen makkelijke cashfilm geworden. Spielberg heeft zeker moeite gedaan om het Kuifje universum goed in beeld te brengen. Zo zien we Kuifje, Bobby, Janssen & Janssen, Haddock en zelfs die dikke operazangeres terug. Toch wel erg leuk om te zien. Zeker Janssen & Janssen en Haddock vond ik erg leuk. Haddock zorgde sowieso voor wat scherpe humor door zijn drankprobleem. En ook de verwijzingen naar de oude strips doen het best goed. Zo zie je helemaal in het begin een portret van Kuifje als stripfiguur. En later zag je ook op een leuke manier de bekende vogeltjes die bij een klap tegen het hoofd erom heen vliegen verschijnen. Leuk!

Visueel is de film schitterend. De actiemomenten zijn prachtig en spektaculair en het is allemaal overtuigend geanimeerd. Nou had ik ook niet anders verwacht van zo'n grote productie, maar het is wel fijn dat het gelukt is. Dit geldt ook voor de soundtrack die prima verzorgd is.

Maar niet onbelangrijk, de film weet ook de volledige speelduur te overtuigen met het verhaal. Lekker over de top en qua locaties divers. Je krijgt geen moment rust waardoor het ook niet stoort dat Kuifje wel alles heel makkelijk ontdekt en door heeft. En wat ook bevalt is dat het geen flauwe kinderfilm is geworden (de verfilming van Thunderbirds uit 2004 heeft hier bijvoorbeeld erg last van), want er zit best wel wat geweld en dubbelzinnigheid in verwerkt.

Ik zou zeggen, kom maar op met het vervolg op deze film!

4*

Tsjah, dit was weer een film met potentie die dankzij beroerd acteerwerk, droevige dialogen en een matig plot de nek is omgedraaid. Afblijven probeert vreselijk moraliserend aan de jeugd te vertellen dat drugs slecht zijn, inclusief alle clichés zoals dat mensen er voor gaan stelen of dat pillen op houseparty's vergiftigd zijn. Elke keer als je denkt dat het niet erger kan, dan rammen ze weer een cliché erbij. De 2 hoofdrolspelers doen hun best, zijn niet erg getalenteerd maar het kan er mee door voor een jeugdfilm, maar de dramatische dialogen draaien echt alle potentie van de film de nek om. Nouja, die Sem Veeger (wel een leuk meisje overigens) heeft nog het minste talent van de 2, maar Matthijs van de Sande Bakhuyzen doet het bij vlagen wel aardig, al heeft hij dankzij het script ook een aantal tenenkrommende scenes. De bijrollen zijn van wisselend niveau. Van best goed naar hopeloos slecht.

Verder keek de film best wel aardig weg. De boodschap is moraliserend, maar niet verkeerd en af en toe was de film ook wel sympathiek, met Jordi die alles probeert om Melissa te helpen, maar ook zijn handen van haar af trekt als ze de hulp negeert. Het einde vond ik trouwens wel treurig, wat een Bassie en Adriaan climax zeg. Alsof de politie de baron en de boeven op heterdaad betrapte, zo matig was die wasstraat scene. En waarom zoent zij Jordi? Ze was toch verliefd op die Jim?

Kleine 2,5* dan maar, ben ik nog gul mee.

Vermakelijke thriller (dit is voor mij geen horror) die weer eens gebruik maakt van de welbekende handy-cam, waardoor je af en toe zeeziek raakt van al het geschud. Maar ik hou wel van dat concept, omdat het indien het goed wordt gebruikt hele intensieve momenten op kan leveren. Afflicted probeert ieder geval origineel te zijn door dit concept te combineren met het vampieren-thema. Het duurde trouwens wel even voordat merkte dat het om een transformatie tot vampier ging, hehe.

De opbouw van de film is standaard, maar boeiend. Derek wordt zieker en zieker en uiteindelijk doet hij vrij gruwelijke dingen tijdens zijn transformatie, totdat iedereen beseft dat hij niet meer te redden valt. Echt heel spannend wordt het nooit, maar onderhoudend wel. Visueel is de film ook dik in orde. De momenten in first person view vond ik ook erg aardig. Niet heel verrassend, wel uitermate onderhoudend.

3,5*

M. Night Shyamalan, ik ben wel klaar met die man. Vroeger leek hij een briljant regisseur te worden met oa The Sixth Sense als topfilm. Maar alles na Signs is echt afschuwelijk slechte bagger geworden. Daar mag deze After Earth ook bijgevoegd worden. Deze familie Smith-film is saai, voorspelbaar en gewoon geheel overbodig. Will Smith leek er niet eens zin in te hebben en het vooral te doen om de loopbaan van zijn zoon een boost te geven. Een loopbaan die overigens maar weer snel mag eindigen, want die Jaden heeft echt weinig talent. Hij heeft ook echt zo'n hoofd waar ik al geïrriteerd van raak als ik er naar kijk. Zelf heeft hij ook altijd maar 1 blik en dat is er 1 van iemand die nodig naar de wc moet. Hij doet zijn best, maar zonder het feit dat hij de zoon van is had natuurlijk niemand hem ooit de kans gegeven in zo'n dure productie. De effecten van de film zien er overigens wel aardig uit, maar het voelt toch wat goedkoop aan omdat er echt 0 creativiteit in is verwerkt. Het is echt een flauw B-filmpje met een veel te hoog budget geworden. Gelukkig zit de film er na ruim anderhalf uur weer op, dat is dan wel weer een pluspunt in een tijdperk dat dit soort films standaard 2 uur of langer duren.

2*

Deze maar eens een keertje herkeken, was erg leuk en blijft erg leuk.

Het tropische sfeertje, het luchtige acteerwerk, de aardige humor en de prachtige locaties. Leuk! Hayek was met haar figuurtje prettig om te zien en Brosnan blijf ik cool vinden. Harrelson was ook prima. Dat het plotje nogal ongeloofwaardig is nemen we maar voor lief.

Had 4* staan, maak ik 3,5* van.

Ik had wel meer verwacht van deze film.

Het idee is leuk, de uitwerking viel me tegen. Zo miste ik elke vorm van spanning en was het plot ook niet interessant. Want wees eerlijk, er gebeurde eigenlijk bijna niks in de film. Een beetje gebabbel tussen Neeson en Ricci, that's it.
Ik had eigenlijk wel gehoopt dat we wat dingen zouden zien van bijvoorbeeld het hiernamaals, hoe Ricci voorbereid werd naar haar definitieve einde. Uiteindelijk is het in de film niet helemaal duidelijk geworden of Ricci nu echt dood was of niet en of Neeson haar nou heeft vermoord. Het lijkt wel op dat 2e aangezien Neeson Justin Long leek te vermoorden op het einde.. De filmkijkers mogen zelf hun oordeel vellen...

Gelukkig was het acteren van Ricci en Neeson best oke. Niet dat 1 van hen nou een glansrol had, maar ze deden het naar behoren. En je hebt dus ook nog Justin Long in de film. Ik irriteer me vaak aan die gozer in film en nu was dat eigenlijk niet anders. Ik weet niet wat het is maar hij stoort.
Wat niet stoorde was dat Ricci de halve film naakt in beeld kwam. Dat waren bepaald geen vervelende beelden

Met moeite pers ik er een krappe voldoende uit.

3*

Aftermath is een Schwarzenegger film van de laatste jaren, gericht op drama en emotie. Zie ook Maggie en toch ook wel Sabotage. Toch jammer, want ondanks dat Schwarzenegger in die afgelopen films inclusief deze best aardig acteert ligt hier niet zijn kracht. Ik wil hem met een minigun in de armen zien lopen en tientallen bad guys over de kling zien jagen terwijl hij toffe oneliners spuwt of anders als dat niet meer gaat een komedie. Daar was hij vroeger ook goed in. Maar goed, Aftermath dus. Arnold speelt een gekwelde echtgenoot en vader die zijn vrouw en dochter bij een vliegtuigongeluk heeft verloren. Dit kan hij niet verteren en hij wil een excuses van de directie. Als deze uitblijven gaat hij er zelf achteraan.

Klinkt nog best boeiend, maar de uitwerking is vrij saai. Eigenlijk kabbelt de film voort naar de climax en die stelt nog redelijk teleur. Wel onverwacht dat Arnold een moord pleegt. Maar echt veel impact had die scene helaas ook niet. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit onvoldoende had gegeven zonder mijn Oostenrijkse vriend, maar hij draagt dit karige verhaal nog dermate dat ik het wel oke vind. Maar ook niet meer dan dat. Ik hoop dat zijn komende films weer old school worden, ik mis dat wel.

Kleine 3*