Meningen

Bin-Jip kan ik niet beschrijven in woorden. Je moet het gewoon zien en tijdens de aftiteling ben je zo sprakeloos dat je jezelf gaat afvragen of het niet beter is om te zwijgen over dingen die je niet kunt beschrijven. 5*

A Bittersweet Life is een stijlvolle actiefilm. De coole geweldsscènes gecombineerd met klassieke muziek vormen het hoogtepunt van de film. De hoofdpersoon lijkt geknipt voor zijn rol want hij zet op perfecte wijze een perfectionist neer. Ook zijn de bijrollen goed vervult. Het camerawerk is vakkundig gedaan en het kleurgebruik in de film levert stijlvolle beelden op.

Ik vond de film ook iets poëtisch hebben, dat kwam denk ik door de mooie proloog en de ontroerende epiloog. Het verhaal lijkt misschien niet origineel, maar de uitwerking ervan is oogstrelend. 5*

De vergankelijkheid van de mens is een eeuwige thema waar veel over is gesproken en geschreven. Darren Aronofsky verwerkt dit thema op een zeer fraaie manier in The Fountain.

De hoofdpersoon Tommy Creo is op zoek naar een remedie voor de dood, hij is namelijk op de vlucht voor de eindigheid. Het einde van het leven van zijn geliefde, betekent namelijk het begin van zijn eenzaamheid in het universum. Het bestaan tart alle redelijkheid en Tommy Creo is zich hier van bewust. De weg die hij aflegt in de verschillende tijdperken is soms pijnlijk om te zien. De score versterkt deze zwaarmoedige sfeer, en zorgt voor een brok in de keel. Het einde is daarentegen een lichtpunt in de duisternis, de special effects zijn werkelijk oogverblindend mooi.

The Fountain is een imposante film en één van de mooiste films van de afgelopen jaren. 5*

Nog nooit had ik gedacht dat tekenfiguren mij zo diep konden raken. Maar Takahata deed het, en op zo'n een manier dat ik alle dramafilms finaal ging afstraffen nadat ik Grave of the Fireflies twee jaar geleden voor het eerst zag. Maar onderhand is dat gevoel gedeeltelijk weggeëbd en af en toe kunnen sommige dramafilms mij ontroeren.

Grave of the Fireflies is een indrukwekkende animatiefilm, het is mooi getekend als je bedenkt dat het in 1988 uitkwam. Maar daar let je eigenlijk niet veel op. Het verhaal staat meer op de voorgrond zodat je zelfs vergeet dat het maar tekenfiguurtjes zijn, zo realistisch komt het allemaal over.

De boodschap van deze film is duidelijk. Deze film laat de kijker zien dat mensen die hun energie steken in oorlog, wapens en atoombommen eigenlijk erg zinloos bezig zijn. Seita en Setsuko zijn de personificaties van het oorlogsleed, het zinloze leed.

Grave of the Fireflies is indrukwekkend, zielig, triest, ontroerend en onvergetelijk. 4.5*

Reconstruction is een gelaagde en intelligente film waarin het thema 'existentiële angst' centraal staat. De Kafkaëske toestanden tillen dit thema naar een hoger niveau.

De surrealistische wereld waarin de hoofdpersonen in bevinden wordt non-lineair verteld, en op het eind kan je de puzzelstukjes op verschillende manieren construeren. Maar dit is niet het doel wat Christoffer Boe beoogt met zijn film. Wanneer je als kijker een verklaring voor de complexiteit in de verhaallijn wilt vinden, zal je meer op vragen stuiten dan op antwoorden.

Waar het in deze film om gaat, is dat de cinema een medium is waarmee geconstrueerde verhalen worden gemaakt, de kijker is hiervan bewust maar toch bevat de kijker dit niet tijdens het kijken. En op dit punt is Reconstruction geniaal. Ondanks dat de voice-over in het begin de kijker waarschuwt dat het allemaal een constructie is, weet de film sterke emoties op te wekken.

De sterke emoties worden vergezeld door een melancholische sfeer dankzij het kleurgebruik, het camerawerk en de deuntjes op de achtergrond. Je proeft de sfeer van de Kopenhaagse onderwereld, maar deze onderwereld is niet zoals de mythologische onderwereld, het is op een vreemde manier warm en intrigerend.

Na meerdere kijk-beurten blijft Reconstruction een ijzersterke film, die een verdiende plek heeft in mijn top 10.

Miyazaki creëert met Spirited Away een wonderwereld waarin alles mogelijk is. De fantasierijke figuren zijn subliem getekend en het droomlandschap waar Chihiro zich in bevind is tot in de details afgewerkt. De muziek is heel mooi en past goed bij de sfeer. De adembenemende treinscène begeleid met de sentimentele piano tonen zal mij altijd bijblijven.

Spirited Away is een prachtige meesterwerk die je niet gauw zult vergeten. Het verhaal slokt je helemaal op en na afloop voelt het net of je zelf een bad hebt genomen in het badhuis. 5*

Shi Mian Mai Fu is een epische meesterwerk. Yimou Zhang is één van mijn favoriete regisseurs, cinematografisch gezien zet hij hier weer een kleurrijk prent neer.

Het kleurgebruik in deze film klopt tot in de details. Vooral de overgang tussen de jaargetijden is visueel zeer mooi om te zien. De acteurs zijn overtuigend, vooral Ziyi Zhang die in deze film zeer goed acteert. Verder vind ik de score een prachtige belevenis, die de sfeer van de film perfect overbrengt.

Shi Mian Mai Fu is van een hoog artistieke niveau en hoort zonder twijfel bij de top van de Wuxia films. 4.5*

Toen ik Takeshis' voor het eerst zag geloofde ik mijn ogen niet. Deze film is gewoon briljant! Takeshi Kitano heeft een creatieve geest en dit bewijst hij alweer in deze surrealistische biopic. Dromen in dromen, illusies in illusies kenmerken deze rare film. Van begin tot eind krijg je memorabele scènes te zien die in de eerste instantie vreemd lijken. Maar na een tweede kijkbeurt zal je tot de conclusie komen dat deze film ingenieus in elkaar zit.

Takeshis' is geniaal, weird en hilarisch. Kortom, een meesterwerk zoals alleen Kitano dat kan maken. 4.5*

Iedereen heeft wel eens een film gezien die je filmsmaak heeft veranderd. Wo Hu Cang Long krijgt van mij deze eer, omdat ik na het zien van deze film mij ben gaan verdiepen in de Aziatische film. Sindsdien heb ik hele mooie Aziatische films gezien, maar tot nu toe heeft geen enkel film mijn eerste oogappel geëvenaard en ik denk dat dit niet zo snel gaat gebeuren.

Wo Hu Cang Long is een sprookje over helden die de natuur imiteren. Deze legendarische helden voelen zich zo licht als een veer en zijn daarom zo snel als de wind. Dit resulteert in mooie gevechten die een diepgaande betekenis uitstralen. Want de helden zijn op zoek naar liefde, rust, hun identiteit en naar hun plaats in de maatschappij. Wo Hu Cang Long is daarom meer dan een martial arts film.

Wo Hu Cang Long is een ode aan de Chinese mythologie, een onvergetelijke meesterwerk. 5*

Iedere scène van Ying Xiong kun je ophangen aan de muur, zo kleurrijk en prachtvol is deze imponerende film. De film straalt niet alleen op cinematografisch gebied perfectie uit, maar ook de ervaren cast draagt hier een steentje aan bij. De score van Tan Dun is ook heel erg mooi, de mysterieuze klank van de cello past goed bij de beeldenpracht die je te zien krijgt.

Het epische verhaal blijft interessant ondanks dat er weinig karakterontwikkeling in zit. Ook zijn de gevechten goed gechoreografeerd. Maar wat deze film zo goed maakt zijn niet de gevechten en ook niet het verhaal, maar de esthetische schoonheid in iedere scène.

Ying Xiong is een pracht van een film, een visueel overweldigende parel die de kijker onderdompelt in een kleurrijk sprookje. 4.5*