Meningen

Uitstekende film. Een film die mee kan op internationaal topniveau en ik ben blijkbaar niet de enige die daar zo over denkt, getuige de oscar. En dan is dit niet eens de beste NL film uit '86 (dat is Abel).

Rademakers weet goed het dramatische zwaartepunt in scènes te bereiken door beeldtaal, goede muziek en geluidseffecten en perfecte timing. Onbegrijpelijk eigenlijk dat Rademakers nooit in Amerika heeft gewerkt; vakkundig, een beetje glad, maar een regisseur die zeker visie heeft. Veel sterke momenten, die de kenmerken die ik noemde sterk bevatte; waaronder de stukken met Kraaykamp, de scene in Toscane, in de donkere cel en de flashbacks. Films die je meevoeren langs allerlei historische gebeurtenissen over een langere tijd kunnen heel interessant zijn (genoeg Italiaanse klassiekers die het bewijzen), maar het valt niet mee, omdat het vaak te fragmentarisch is. Daar heeft de Aanslag ook wel last van, maar als de voiceover is weggeëbd, is het ook direct weer boeiend. Meestal dan, want het was wel een hele zit.

4 sterren voor een sterke film, die ook weer prima als voorbeeld gebruikt kan worden om te weerleggen dat alle Nederlandse films toch maar troep zijn.

Na dat begin met die brief, was ik bang dat dit een promotiefilmpje zou worden voor Unicef. Al te veel sentimenteel gedoe bleef echter uit. Het is meer een weekje Uganda met Kiarostami.

Een indrukwekkend onderwerp, maakt een film of docu ook nog niet meteen indrukwekkend. En dat geldt wel een beetje voor deze docu. Op zich is het besef dat deze mensen zo slecht af zijn (maar geluk vinden in zang, dans en spelletjes) puur vanwege demografische zaken, hartverscheurend. Maar eigenlijk had een twee vandaag rapportage hetzelfde voor elkaar kunnen krijgen. Het verschil dat daar niet zo'n getalenteerd regisseur op de redactie zit waarschijnlijk, vind ik slechts op momenten er uit komen in het eindresultaat. Mooi voorbeeld is de nachtelijke scène halverwege de film, wat je als kijker mooi deelgenoot maakt van een voorbeeld van de lastige leefomstandigheden.

Toch vond ik het vanuit een cinefiel standpunt, een probleem dat ik vaker heb met documentaires, te weinig bijzonder. Best erg daar in Uganda, helaas niet een erg goede film. Wel aardig. 3 sterren.

Ben benieuwd of Caro en Jeunet deze film zagen voor ze Delicatessen gingen maken. Zelfde surrealistische sfeer, zelfde soort humor en staat qua art direction niet zo heel ver van elkaar af. Zijn allebei toppers trouwens.

Ontzettend grappig post modern familiedrama. Zeer sterke dialogen en veel grappige momenten de uitdrukking op van Warmerdam's gezicht als hij die vlieg doormidden knipt (wat hem natuurlijk op het laatst pas lukt), die eeuwige verhalen over het ijzeren gordijn, de vrees om naar buiten te gaan (en dan bijvoorbeeld overhoop geschoten te worden door een jager), het wel erg enthousiaste dansen (en Luca de schuld geven) en nog veel meer.

De film ziet erg geweldig uit, zelfs de opnamen die buiten zijn geschoten zien eruit alsof er driftig gebruik is gemaakt van decors. In dit geval werkt dat ook. De acteurs hebben hun rol allemaal uitstekend begrepen en de film heeft mede daarom een enorme schwung. Heb de rest van de van Warmerdam films hier liggen en ben zeer benieuwd geworden. 4,5 sterren. Geen minpunt aan te ontdekken.

Aardig. Wel wat te langdradig en uiteindelijk net iets te veel een leeg vat. Ben beter van Almodovar gewend. 3 sterren, het laatste half uur vergoed wel e.e.a.

Geweldig leuke film, die nergens te flauw wordt, al scheelt het niet veel. De setting verandert drie keer, waardoor ook drie keer het verhaal een andere kant op gaat. Die afwisseling was wel nodig. Enkele leuke gore scenes (al had ik het wat heftiger verwacht), geslaagde humor en een prettig chaotisch karakter. Met enige goodwill kan ik hier 4 sterren aan kwijt. Erg vermakelijk.

Verhaaltje is misschien wat standaard en zelfs cliche, maar zeker niet onvermakelijk. Er valt genoeg te genieten. De sfeer is geweldig, er zijn veel sterke scenes, de muziek is erg lekker en de setting is natuurlijk heerlijk. 4 sterren.

Aardige film, waarvan ik me goed kan voorstellen dat mensen het nu niets meer vinden. Beetje achterhaald, maar ik heb me prima vermaakt. Een heel voorzichtige 4 sterren. Cuckor is een interessante regisseur, maar weet het nooit echt helemaal waar te maken.

Vond het eerste half uur erg matig. Ik weet niet of het nu is omdat ik m'n gedachten er niet bij had, of dat ik mijn gedachten er niet bij had omdat het maar matig verteld werd, maar motieven voor wat de personages deden bleven voor mij erg vaag. Na een half uur wordt het opeens erg vermakelijk. De scenes waarbij het tweetal ronddoolt door een verlaten gebouw en alleen de bewakers moeten ontlopen en waarbij ze 10.000 keer een code moeten proberen, zijn erg sterk. Ook de scene waarbij ze opgesloten raken is erg sterk, net als de vliegveld scene. Dit is ruim 1 uur, daarna wordt het weer iets minder. Vond die loyaliteit naar elkaar wat ongeloofwaardig.

1 uur lang erg sterk dus en dat verdient 3,5 sterren. Zeker de moeite waard.

Toch wel aardige herziening gehad. Gilliam kan veel beter en Gilliam in vorm is vuurwerk (Brazil, Twelve Monkeys, Fear and Loathing en Fisherking), maar een Gilliam minder in vorm is nog altijd amusant. Probleem is ergens wel dat het nogal chaotisch is. Op zich is Gilliam dat altijd wel een beetje en soms werkt het versterkend, maar hier zorgt het vooral voor onevenwichtigheid. Een fantasiefilm, waar er met veel humor allerlei avonturen worden beleefd, is per definitie interessant voor mij. Het jammere is dat nogal sketchmatig wordt. Het ene avontuur volgt in hoog tempo het voorgaande op en daarbij is lang niet alles even leuk. Dat gedoe op de maan bijvoorbeeld was strontvervelend en Williams was verschrikkelijk. De scènes er voorafgaand welke de toedracht verklaarden van de oorlog met de Turken, was erg amusant. Daarna zat het er een beetje tussenin, hoewel ik me prima vermaakt hebt, was het soms een klein beetje flauw.

Ik vind de decors van Gilliam altijd heel apart. Je ziet dat het allemaal nep is, maar toch blijf je er naar kijken. Het heeft iets sprookjesachtigs. Iets Eftelingachtigs, maar dan mooier en grotesker. Het acteren ligt in lijn met de gehele film (nogal wisselvallig dus). Neville was fantastisch en draagt de film. Idle was ook leuk, maar de rest van de cast kon er maar nauwelijks mee door. Gilliam is ook niet echt een acteursregisseur en hij moet het meer hebben van het (komisch) vermogen van de acteurs zelf heb ik het idee. Gelukkig had wel iedereen het aardig begrepen verder, maar de perken van veel bijrolacteurs komen pijnlijk aan bod.

3,5 sterren blijven staan. Typisch geval van een film die misschien beter had kunnen zijn, maar waarvan ik uiteindelijk toch blij ben dat ie zo is, als ie is.

Wat maakt deze film tot een groot meesterwerk? Het is een mix van drie aspecten. De look van de film, de manier waarop het verhaal verteld wordt en de acteurs.

De look van de film is geweldig. Een van de eerste films in kleur als ik het goed heb en meteen al zo'n mooi gebruik van technicolor, wat ik sowieso in die oude films al heel charmant vind. De decors zijn prachtig, je hebt echt het idee dat je midden in een Engels bos loopt, of anders waan je je wel in een middeleeuws kasteel. Geweldig. Dat zelfde geldt voor de kostuums.
De actiescènes zijn heel mooi en slim in beeld gebracht. Het zwaardvechten komt een beetje, tja, door veel gezwier en hoog boven het hoofd te slingeren ongeloofwaardig over, maar is tegelijk ontzettend leuk om naar te kijken. De pijlen die van de bogen afkomen worden heel slim gefilmd. Je ziet hem vertrekken en vervolgens in iemand zitten. Slim en overtuigend.

Verder vind ik sowieso het Robin Hood verhaal (en dit blijft toch wel de klassieker op dat gebied) wel leuk, maar daar heb je nog niet ogenblikkelijk een goede film mee. Deze excelleert in de montage van de scènes en de uiterst effectieve vertelstructuur. Hoewel het zo goed als onmogelijk is, om een avonturenfilm uit alleen maar hoogtepunten te laten bestaan, slaagt deze film daar goed in. Bijna alles dat je ziet bestaat uit een nieuw hoogtepunt. Wanneer er een verplichte rem op komt omdat er een nieuw karakter komt, of het verhaal moet worden verteld, wordt daar uiterst effectief mee omgesprongen. Door middel van een grapje of een gimmick worden de zogenaamde 'tussenscènes', zoals ik ze gemakshalve maar even noemen, een opzichzelfstaande belevenis. Het houdt de vaart er in en ondersteunt het verhaal. Knap. Leuk voorbeeld is wanneer die sir Guy en die sherrif terug komen op het kasteel, nadat ze gevangen genomen waren door Robin Hood. Prince John maakt geestige opmerkingen over de kledij die ze gedwongen werden aan te doen, terwijl zij ondanks hun beschamende verlies hem ervan proberen te overtuigen dat ze toch echt strijd hebben geleverd. Hoe het dan komt dat ze geen schrammetje hebben kunnen ze niet uitleggen. Die scène over de gevangenschap van sir Guy was zo’n hoogtepunt. Deze scène moet eigenlijk een bruggetje zijn naar het plan van het boogschutterstoernooi (het volgende hoogtepunt), want in deze scène komt het plan tot stand. Tegelijkertijd krijgen de makers het voor elkaar deze scène als een (komisch) hoogtepunt op zich te brengen. Dat is knap film maken. En zo is het de hele film door.

Verder zijn de acteurs van uitzonderlijke klasse. Wie kan Hood beter spelen dan Flynn? Hij heeft zo’n naturel charisma. Hij loopt constant rond van, ‘wat kan mij gebeuren’, en die houding geeft Robin Hood gestalte in deze film. Het onderscheid deze Hood verfilming definitief van elke andere poging. Verder is het net zo belangrijk goede badguys te hebben. Ben altijd al een fan van Rains, hij is dan ook (niet voor de eerste of laatste keer) de ideale geniepige, laffe en kwaadaardige slechterik. Die manier van praten. Die manier van kijken. Geweldig. Onbekender voor mij dan twee genoemden waren Rathbone en Cooper als de slechte linkerhand en rechterhand van Prince John. Geweldig. Ratbone weet de misplaatste trots en de hooghartigheid die bij zijn rol horen, geweldig invulling te geven, terwijl Cooper even grappig als ergerniswekkend is als laffe kontenlikker. Havilland was een ideale Marian en Hunter een ideale King Lion Heart. En zo kan ik de hele cast bijna wel af gaan. Top gecast, stuk voor stuk. Zou niemand anders in welke rol dan ook willen zien, hoewel ik altijd wat tegen Una O’Conner (hier als Bess) heb (mensen die veel oude films zien kennen haar gezicht en manier van praten wel; ze zat o.a. in een aantal Hitchcock’s en Bride of Frankenstein).

Deze film is zo goed als perfect. Top vermaak en meteen ook nog een van de meest belangrijke films uit de jaren ’30. Verhoogd naar 5 sterren.

Geweldig leuke film, de beste van Spielberg in meer dan 10 jaar. Hierin is hij op zijn best; avonturenfilms die niet stil staan. Bij vlagen echt top of the bill voor wat avonturenfilms (heerlijk genre) betreft. Het einde viel me tegen. Mooi gemaakt natuurlijk, de details zijn ongelooflijk en hij bewijst hier de meerdere te zijn van zijn protoge Zemeckis. 4 dikke sterren.

toegegeven; de film is lang niet op alle punten even geslaagd. op sommige momenten (zeker in het begin) is het allemaal wat oubollig en bij tijd en wijle worden de clichés niet geschuwd (alhoewel je je af kan vragen of ze voor deze film ook al cliché waren).
Bogart doet het best goed, maar hij heeft wel eens beter gespeeld. met het werk van Hepburn ben ik niet zo bekend, maar zij doet het behoorlijk ook al laat haar rol niet veel toe.

Toch vind ik de film geslaagd, vooral door de mooie authentieke locaties en het schitterende camerawerk.
De film heeft een hoog tempo, zoals het een goed avonturenfilm betaamt. stroomversnellingen, krokodillenen en gemene Duitsers wisselen elkaar in hoog tempo af.

de film dreigt te eindigen met een van de meest geweldige eindes uit de filmgeschiedenis, maar de clichés krijgen weer de overhand (hoe kan het ook anders in die brave jaren '50). voorspelbaar, maar toch een gemiste kans.
wél een van de meest legendarische filmquotes ooit w.m.b
de Duitse boot kapitein: "I now pronounce you man and wife. Proceed with the execution!"

conclusie; de film heeft op een bepaald aantal vlakken zijn houdbaarheidsdatum bereikt, maar slaagt er in te vermaken. bijzonder goed zelfs. daarom toch een krappe 4 sterren.

PS:maakte Martin Sheen in Apocalypse Now niet een verwijzing naar deze film?

Scorsese staat voor mij garant voor in elk geval een bovengemiddelde score. Nooit scoorde hij onder de 3,5 sterren in Moviemeter-termen. Ik zag al zijn speelfilms op 2 na. Het eerste uur hing Age of Innocence de uitzondering op een gevestigde regel te zijn, boven het hoofd. Ik kijk wel vaker films in etappes, maar heb met mezelf afgesproken dat ik dat in principe alleen 'mag' doen als de film langer dan 2,5 uur duurt. Nu komt deze film daar net niet aan, maar het zijn mijn regels, dus ik mag flexibel zijn.

Ik had dat echt even nodig, want vond er niet veel aan de eerste 70 minuten. Het pakte me totaal niet. Ik zat er niet in en hoewel ik me net nog had voorgenomen het woord 'saai' zo lang mogelijk te vermijden, is dat precies wat ik er van vond. Ik snap ook best dat juist die belachelijke tradities en etiquettes van de upperclass uit die tijd synoniem staat voor veilige bepalingen, ongeschreven regels en juist prat gaan op binenn de pas lopen ; wat dus ook gewoon saai is. De intense onderhuidse spanningen, de meedogenloze roddels & vooroordelen en het tot in het absurde bekrompen gedrag, zorgen ervoor dat je verbazing je over die saaiheid heen tilt. Dat was bij mij in elk geval in de tweede helft van de film het geval. In de eerste helft vond ik er nogmaals niet veel aan. Ben ook totaal geen fan van kostuumdrama’s, al is het maar omdat de personages die erin voorkomen niet verder van me af zouden kunnen staan en ik maar moeilijk mee kan leven met de probleempjes van rijkeluis gespuis. Gelukkig lukte dat dus na een pauze van ongeveer 20 uur. Normaal is zo’n lange pauze niet bevorderlijk voor het kijkplezier, soms dus wel.

Vond de cast vooral heel degelijk. Daniel Day-Lewis is een klasbak, maar ik heb hem nog nooit een overtuigende liefdesscène zien spelen. Hier is hij vooral overtuigend in zijn gekwelde gevangenschap. Vind hem vooral in rollen waar hij zich wat meer kan laten gaan, goed. Hier kon dat gezien zijn rol niet. Pfeiffer vind ik geen slechte actrice, maar op de een of andere manier vind ik haar nooit bij haar rol passen, wat ze ook doet. Had ik vooral de eerste 70 minuten last van. Ryder is best een goede actrice, maar krijgt hier net wat te weinig te doen, wat natuurlijk ook haar rol is. De bijrollen zijn weinig opvallend.

Visueel is de film bij vlagen echt een plaatje; net een schilderij af en toe. Overall gezien is het niet bijzonder genoeg om er heel lyrisch over te gaan lopen doen, maar het hielp met wel een eind de goede kant op. Vooral omdat de film verder ook tot in de puntjes verzorgd is op technisch vlak (daar reken ik dan van de kostuums tot de muziek onder).

Conclusie is eigenlijk dat dit een heel goede film is. Niet helemaal mijn film, maar vooral goed gemaakt. Klinkt een beetje flauw op een van je favoriete (top 50 toch zeker wel) regisseurs zo’n nietszeggende credit te geven, maar het is toch echt zo. 3,5 sterren en dat kunnen er zeker meer worden.

Koop je een mooie, vrij dure, box met de films van Herzog die hij met Kinski maakte, blijken de films doodleuk gedubd te zijn in het Engels. En nu is het altijd leuk om een Duitse film over Spaanse conquistadores in Zuid Amerika, in het Engels te zien, maar dit maakte het voor mij toch wat lastig om positief naar deze film te kijken. Zelfs getwijfeld om hem uit te zetten.

Toen ik me uiteindelijk over dit storende feit heen had gezet, voor zover mogelijk, heb ik toch nog een fantastische film gezien. Een gitzwart avontuur over verraad, een onzichtbare vijand, een nieuwe wereld, honger, ziektes etc. Alles zit er in, de ene na de andere indrukwekkende scène slaat je om de oren. Het geweldige eind met Aguirre als laatste overgeblevene die toch nog heel Zuid Amerika wil veroveren, met een door doodshoofdapen en lijken overspoelt vlot blijft me zeker bij.

Maar verder is de film eigenlijk een groot hoogtepunt. Het druipt van de film af dat dit een van de meest indrukwekkende (film)ondernemingen ooit moet zijn geweest. En dat voor een low budget film. Geweldig.

Indrukwekkende film die me benieuwd maakt naar Herzog's verdere werk. 4,5 sterren.

Weer een sterke film van hem. Sterke beeldtaal, personages met diepgang en een aantal momenten die cinematische hoogtepunten vormen. Als geheel niet zo geniaal als in the Mood for Love, maar het is een film waarvan ik verwacht dat ie gaat groeien. 4 sterren.

Oh jee, een zedenkomedie uit de jaren '50. Dat moet wel een hoop gedateerd en voorspelbaar gedoe zijn over het grote taboe uit die jaren, waardoor het vooral nogal laf overkomt. Zulke films spelen eigenlijk altijd op safe en ondanks het oh la la thema, is het vooral heel preuts en braaf. En het leuke van deze film is nu net dat dat helemaal niet het geval is hier! De continue halfnaakte en volledig naakte goed uitziende dames, breekt hier volledig mee namelijk. Ik heb dat nog nooit gezien in zo'n oude films en zeker niet uit die brave jaren '50. Of associeer ik het brave uit die tijd te veel met hollywood? Het zal ongetwijfeld. Maar vond het verfrissend en echt voor de film pleiten.

Verder is de film verre van perfect. Het is wat te veel een theaterstuk op momenten. Daarbij zijn lang niet alle sketches op toneel leuk. Heel uiteenlopend. Sommige zijn behoorlijk geestig, sommigen strontvervelend, andere gewoon aardig. Het gaat natuurlijk om de combinatie met wat er achter de schermen gebeurt. En dat is eigenlijk best leuk. De momenten waarop de Funes in beeld is, zijn zelfs erg leuk. Ben niet echt fan of zo, maar zo'n over the top typetje gaat er bij mij wel in. De momenten waarop hij een kip nadoet om de ander weg te jagen zijn zelfs hilarisch, op het bizarre af. Echt absurd. En zo is het al met al eigenlijk een aparte en op bepaalde momenten heel bijzondere film. Kleine verrassing.

Neig naar 3,5, maar er is te veel op de film aan te merken. Het laatste kwartier bijvoorbeeld is te slaapverwekkend woorden. 3 sterren dus.

Hmm, vond dit voor een 'sexfilm' juist uiterst subtiel. Een film die bewijst dat erotische/soft pornografische films ook zeker een diepere lading kunnen hebben. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de film over de gehele speelduur niet even boeiend vond, maar dit afdoen als platte porno of 'een gemiddelde sexfilm' is geen juiste weergave van de werkelijkheid.

Leuke komedie, die toch écht wat te lang duurt. Na een half uur weet ik wel dat ons hoofdpersonage coole moves bezit om foto's onder rokjes te nemen bijvoorbeeld. Ook zijn de gevechtsscenes wel erg knullig en de muziekkeuzes verrassend voorspelbaar (de 7de van Beethoven..., echt?). Maar verder in veel opzichten wel uniek (al viel de originaliteit me een heel klein beetje tegen) en behoorlijk geestig. 3,5 sterren.

Mooie film over jongens die hun plek niet kunnen vinden in de wereld. De parallel met een kwal die tegen zijn natuur in aan zoet water moet wennen is leuk gevonden. Sowieso brengen elke scenes met de kwal(len) prachtige momenten met zich mee. Of juist erg grappige. De jongens moeten zich tegen hun zin confirmeren aan een leven met uitzichtloze baantjes. In tegenstelling tot de kwal gaat dat maar moeizaam, op zijn zachtst gezegd.. Visueel superieur, thematisch ijzersterk en gestript van alle clichés. De film blijft heel dicht bij de personages zelf en een verplicht nummertje karakterontwikkeling is er niet bij. Er is eens geen vrouw in beeld die de personages in beweging brengt. De Japanse cinema is ijzersterk. Hoe meer ik er van zie, hoe meer talenten ik voor mezelf ontdek. Kurosawa (goede naam natuurlijk) heeft dan ook vanaf nu mijn volledige aandacht.

Ik begrijp overigens het verschil niet tussen de 92 en 115 minuten. Op imdb staat bij 115 minuten dat het gaat om de dvd versie ??? Mijn dvd is gewoon 92 minuten.

Leuk filmpje, maar niet het meesterwerk(je) dat ik verwachtte. Ontzettend mooi geanimeerd, maar ik kon slechts met moeite de aandacht erbij houden. Veel zijlijntjes en losse eindjes die wel met elkaar te maken hebben, maar ik had het idee dat de makers teveel kwijt wilde in één film. Een overdaad van drukdoenerij, die een beetje saai werd.

Naar het eind toe (laatste kwartier) werd het een stuk beter en zelfs een beetje filosofisch.

Binnenkort nog een keer kijken. Voor nu 3,5 sterren.

Ik sta nu aan het begin van mijn Animeperiode. Eerst Grave of the Fireflies, e.e.a. van die Ghibli studio’s en nog wat Mangaverfilmingen kijken. Als dat bevalt wellicht meer.

Ook wel weer erg mooi. Net al Il Posto wel erg minimalistisch en ook is het thema nog soortgelijk, alleen de setting is verandert. En dan duurt het ook nog drie uur en het gaat over boeren. Je zou toch zeggen dat dit alleen maar saai kan worden. Dat zullen er ongetwijfeld veel vinden (veel ook niet gezien de waardering alom voor deze film), maar ik vond het juist erg vermakelijk. In die zin dat ik drie uur lang heel geïntegreerd heb zitten kijken en ik voelde me steeds meer verbonden met de families. Niet met één karakter in het bijzonder, maar met het hele boerenleven, eigenlijk. Klinkt wat suf, maar kreeg sympathie voor de manier van leven. Als dat het punt is dat Olmi wilde maken, is dat grandioos gelukt. Heel knap. Olmi onthoudt zich echt van alle dramatische en sentimentele trucjes waar Hollywood wel zijn films vol mee stopt. Hij laat het gewoon zien. Ik ben daarmee vrij kort en hopelijk krachtig over een drie uur durende kroniek, maar beter kan ik het niet verwoorden. En zo komt er weer een Italiaanse regisseur bovendrijven die ik erg goed vind. 4 sterren.

Na jaren herzien en viel me flink mee. De film is prachtig in beeld gebracht en de sfeerverhogende muziek werkte erg goed. Ik begin Mann steeds meer te waarderen. Hij is technisch een erg vaardig en interessante filmmaker. Ik vind ook dat hij hier op deze site wat weinig krediet krijgt (op een enkeling na, die het door grandioos te overdrijven weer aardig weet te compenseren). Of je het nu mooi vindt of niet, zijn films zijn echt knap in beeld gebracht. Nogmaals vond ik de muziek de beelden erg goed ondersteunen en het hielp me letterlijk vanaf minuut 1, aardig in het zadel.

Vond Smith wisselend, op momenten erg overtuigend en op andere momenten zag ik gewoon Will Smith. De bijrollen van een bijna onherkenbare Voight en de intense rol van Van Peebles als Malcolm X waren erg sterk trouwens. Wat ik verder een uitstekende keuze vond, was dat Ali als meer getoond werd dan alleen een bokser. Veel meer als boegbeeld voor gelijke rechten voor de zwarte bevolking. Mann had van mij best wat nadrukkelijker de wat naardere karaktereigenschappen van Ali mogen laten zien, maar afgezien hiervan laat hij hem overwegend vooral zien als mens, niet alleen als icoon. Dit soort films hebben als valkuil dat het de hoogte en dieptepunten opsomt en bovendien hadden de meeste filmmakers waarschijnlijk 50% bokswedstrijden en training laten zien. Deze film is vooral een sociaal geëngageerd drama, die iets te melden heeft over de situatie in Amerika in de jaren '60 en '70. Spike Lee had het niet beter kunnen doen. Nu missen we een hoop belangrijke wedstrijden uit zijn carrière, maar zijn worsteling met de positie van afro-amerikaanse mensen in een veranderend land is veel belangrijker en Mann schatte dit goed in. Film is wel af en toe wat fragmentarisch en 'Ali' dreigt zelfs als een nachtkaars uit te gaan omdat de laatste drie kwartier wat saai zijn. Snap ook niet wat dat voor zin had om dat lange wachten zo uitgebreid te laten zien.

Met elke film die ik van deze regisseur (her)zie, stijgt hij in mijn aanzien. Hij is nog steeds niet helemaal in staat om drama volledig op het publiek over te brengen, zijn films hebben altijd iets kils en afstandelijks (ik heb ook nog nooit een geslaagde romantische scene gezien in zijn oeuvre) en dit weerhoudt me om hem bij de echte grote te noemen. Toch zijn z'n films technisch geweldig en hebben zij allemaal iets interessants. Ali krijgt in elk geval een half punt erbij. Van een magere 3, naar een vette 3,5.

Tegenwoordig krijgen alle blockbusters die een beetje aanslaan zowel op Moviemeter als op Imdb torenhoge gemiddeldes. Alsof er het ene na het andere meesterwerk in de bioscoop verschijnt. Ik kom nog uit de tijd dat gemiddeldes op deze sites best wel eens een indicatie konden zijn voor wat je mocht verwachten. Tegenwoordig is dit allang niet meer zo en dat is ook niet zo heel erg. Wat me dan wel weer hevig verbaast is, dat op het moment dat er dan een werkelijk geweldig sprookje van Burton (die ook nog eens erg populair is) verschijnt, deze om onbegrijpelijke redenen te maken krijgt met wel erg zuinige gemiddeldes.

Want werkelijk geweldig was het. Zo moet het. Burton schiet helemaal raak, vooral omdat hij begrijpt dat je naast het originele verhaal (dat uiteraard al veel vaker verteld is) de vrijheid hebt er ook een eigen draai aan te geven. Hij combineert dan ook het originele verhaal (dat me altijd al sterk aansprak, maar ik tot mijn ergernis, eigenlijk nog nooit bevredigend verfilmd zag worden) met een frisse en ontzettend leuke eigen inbreng.

Alice in Wonderland heeft geweldige effecten (ik heb met terugwerkende kracht spijt dat ik hem niet in 3D zag) en is door de ontzettend kleurrijke omgevingen een lust voor het oog. Je stapt echt een andere wereld binnen. Een wereld vol avontuur, bizarre gebeurtenissen en leuke karakters. Heerlijk. De vaart zit er vol in en de film is geestig (ik denk aan een konijn dat de hele film met servies smijt).

4 dikke sterren en bij een herziening eventueel meer. Een van de beste van Burton.

Toch ook wel erg lekker. Gewoon een soap natuurlijk, maar dan wel veel beter. Dialogen zijn uitstekend, acteurs prima en de film loopt gewoon goed. Ik verwacht niet dat dit tot zijn beste werk zal behoren (denk dan toch meer aan Imitation of Life, All That Heaven Allows, Written on the Wind en Magnificent Obsession) , maar het is echt een prima film. Toch wel een opmerkelijke regisseur die Sirk. 3,5 sterren.

Wat een lauwe reacties hier op het begin van deze pagina. Ik blijf me verbazen over het onvermogen van sommige medegebruikers om een film in de juiste tijd te plaatsen. Deze film is zijn tijd ver vooruit, namelijk. Oorlogsfilms uit de jaren '50 en '60 kunnen vaak al niet tippen qua effecten en art-direction aan deze film.

Deze film is zo overduidelijk, zo belangrijk geweest voor elke oorlogsfilm die er na kwam. De hele vertelstijl (die wellicht hooguit wat fragmentarisch aandoet) is geweldig. Van de propaganda in de klaslokalen tot de training tot de reacties van de thuisblijvers. Het komt allemaal aan bod in een logisch en helder opgezet verhaal.

De individuele scènes zijn al net zo sterk als de samenhang. Onvergetelijk waren het volgen van de laarzen van Mueller van de ene na de andere gesneuvelde, Paul die een hele tijd met een stervende Fransman in een loopgraaf moet doorbrengen en het eindshot waar Paul wordt doodgeschoten omdat ie zich uitstrekt om een vlinder te pakken.

Grootse cinema. Niet alleen de beste film die ik zag over WO I, maar sowieso een van de beste oorlogsfilms ooit. 4,5 sterren.

De TV-serie vond ik altijd al erg goed, maar om de e.o.a. reden was het er nooit van gekomen om de film te kijken. Hoewel hier wat meer het accent op het sentiment ligt en wat minder op de humor (en je kan je stellig afvragen of dat niet een gemiste kans is), is de film erg geslaagd.

Nog steeds een aantal erg leuke en grappige momenten en interessante karakters gespeeld door goed gecaste acteurs. Alleen hoofdrolspeler de Munk vond ik niet op alle momenten even goed.

Wat deze film echt goed maakt, is het realisme binnen het voetbalelftal. Zit zelf al tien jaar in (zo ongeveer) hetzelfde vriendenelftal en vooral alles dat binnen dat elftal gebeurt, benadert de realiteit heel sterk. Mafkezen die zonder goede reden afbellen, agressieve tegenstanders, onderlinge omgang, dat weekendje weg, een iemand die altijd alles moet regelen, manier van communiceren etc. etc. Alles lijkt heel erg sterk op hoe het in het echt in zo'n elftal ook is. Heb alles dat binnen het elftal (dus niet alle intriges er omheen) gebeurt, in meer of mindere mate ook in mijn eigen elftal meegemaakt. De Tv-serie was ook erg leuk, maar was op een gegeven moment niet erg herkenbaar meer op alle momenten.

Fantastische Nederlandse film, wederom. Ik ben er van overtuigd dat iedereen die zelf meer dan 5 jaar in zo'n voetbalelftal (dus niet in een handbal-, hockey-, of korfbalteam) zit of heeft gezeten deze film met minstens 4 sterren beoordeelt, net als ik.

Op momenten is de film best leuk en sowieso kijkt het vrij gemakkelijk weg. De All Stars personages zijn bij elkaar wat dat betreft vermakelijk genoeg. Maar jeetje wat een waardeloos script zeg. Niet alleen omdat er veel zaken nergens op slaan of simpelweg niet kloppen, maar ook omdat het nauwelijks aansluiting vindt bij de eerste film of de serie. Veel humor was ook wel erg plat. Sommige dingen waren pijnlijk onleuk, terwijl er dan verrassend genoeg weer een erg geestige scene volgt. Zo’n scene als met die Franse jongetjes (“laten we die gassies verrot trappen”, en dan natuurlijk gedold worden) is wel goud waard wat mij betreft. En zo zitten er best nog meer momenten in. Dat redt de film enigszins. 2,5 sterren.
PS; Had gehoopt dat er op een of andere manier een Johan Cruijf referentie inzat en die was er!

Sterke film die ondanks dat je de geschiedenis en afloop kent, heel spannend blijft. Mooi inzicht in de achtergrond van het Watergate schandaal en journalistiek in het algemeen. Opvallend dat Jason Robards, die terecht een Oscar krijgt, Hoffman en Redford compleet van het doek speelt. 4 sterren voor deze duidelijke voorloper van JFK.

Oh ja. Dit was ik nog vergeten. Erg sterke keuze.

Mooie film. In letterlijke zin (al zie ik er nu ook weer geen visueel meesterwerk in), maar zeker ook thematisch, al voelde het zeker tegen het eind wat te gehaast. Ik heb het niet snel (wel vaak andersom), maar deze film duurde een half uur te kort. Zetterstrom had zich wat mij betreft nog wat meer verloren mogen voortbewegen in de zone om zichzelf en zijn herinneringen terug te vinden. Het ging me iets te vlug. Het verschil tussen een groots meesterwerk en een goede film voor mij. Verder niet zo veel op aan te merken. 4 sterren.

Gisteren gezien met vriendin. Film is ontzettend goed gemaakt eigenlijk. Tuurlijk is het een kopie van Love Actually (waar dan ook nooit een geheim van gemaakt is) en ook nog andere films, zoals Miracle on 34th street (het hele verhaal rond Romeyn), maar ik vind deze eigenlijk gewoon beter dan met name eerstgenoemde.

Gekeken dus met mijn vriendin die door films als Costa een verder onverklaarbare antipathie voor de Nederlandse cinema heeft ontwikkeld, waarbij vooroordelen sterker werken, dan daadwerkelijke kennis van zaken. Elke keer als ik haar dan overhaal om toch een Nederlandse film te gaan zien, waarvan ik vind dat ie de moeite waard is, is dat blijkbaar een uitzondering, want hij bevalt, geheel tegen de eerder vastgestelde mening in. Zo zijn we al op veel uitzonderingen gekomen. En die tendens hoor ik 'overal'. Vrienden, collega's en familie. En wat lees ik dat hier toch ook vaak bij Nederlandse films en dat is kwalijker om dat 'wij' wel wat meer kennis van zaken behoren te hebben. Opmerkingen als 'dit is nu een van de weinige films uit eigen land die er wel mee door kan' (het is natuurlijk gewoon zo dat je er zelf te weinig zag of de verkeerde), of dat het on-Nederlands goed is (en blijkbaar zij er dus tal van Nederlandse films die op onverklaarbare wijze on-Nederlands goed zijn). Ik heb het uiteraard niet over de mensen die wel genoeg hebben gezien om er iets zinnig over te zeggen, maar over de resterende meerheid van de antisympathisanten.

Ik neig naar 4 sterren, maar de film is net wat te gelikt (de ander kant van de medaille).