Meningen

Jaren geleden gezien en nu in de herhaling..... Een prachtige romantische komedie. Ik begon regelmatig te gniffelen omdat ik van tevoren wist wat er ging gebeuren. Ja, Adam is een meester in de kunst der verleiding! En hij wil alleen maar vrouwen (en indirect mannen) gelukkiger maken! Inderdaad a God's gift! Typische Britse humor, gewoon super! Hij windt ze stuk voor stuk allemaal om zijn vinger: Lucy, Laura, Alice..... Leuk dat beeld van uitzoomen op de lichtblauwe motorkap. Adam reed trouwens in een vetgave bolide! Prachtig die scene met de telefooncel in de regen, het lijken net echte tranen. Het is natuurlijk een vrouwenfilm pur sang, de bedoeling is uiteraard dat je de binnenpretjes van al die vrouwen meevoelt! En het einde is gewoonweg geniaal, want iedereen heeft toch geheimen?

Ingrijpende (en af en toe best heftige) dramafilm (i.t.t. de titel geen echte kinderfilm) over tiener Akkie uit groep 8 die ernstig ziek wordt. Cinematografie: buitenscѐnes op voetbalveld en schoolplein, binnenscѐnes op school, bij Akkie thuis en in het Albert Schweitzer ziekenhuis. Typisch Hollandse sfeer in de film. Muziek: vlot en goed passend en een dijk van een soundtrack bij de afsluiting. Acteurs: de jonge spelers spelen heel naturel, goed en realistisch alsof het echt een groep 8 betreft. En wat een lieverd is die donkere 'verpleegster', ze deed me aan een doula denken.....

Plot: Akkie voetbalt graag en heeft het regelmatig met klasgenoot Joep aan de stok. Nadat ze vaak een bloedneus krijgt en blauwe plekken, blijkt na onderzoek dat ze leukemie heeft. Wat volgt is behandeling in het ziekenhuis en hoe Akkie en haar klasgenoten hiermee omgaan. De repeterende beelden van Kareltje (Akkie's kat) lijken een soort hoofdstukindeling te zijn. Akkie had een weddenschap met dokter 'Snor' afgesloten, maar toen hij zonder snor haar kamer binnenkwam, hield ik het echt niet meer droog. Niet alleen 8e groepers huilen, maar ook hun ouders! De mokerslag kwam bij mij keihard binnen, ik heb namelijk zelf een blonde dochter in groep 8......

Een film die een moeilijk onderwerp (ziekte en dood) behapbaar en bespreekbaar maakt, met als hogere boodschap: wees lief voor elkaar, geniet van en vier het leven, want je weet nooit wanneer jouw hoofdstuk wordt afgesloten.......

Een soft-erotische film met weinig verhaal of inhoud. Mooie mensen, maar qua acteerniveau weinig diepgang. Geen geweldige aantekening op het cv van een acteur of actrice..... Ik denk dat er veel meer uit te halen was geweest als er beter over het plot was nagedacht. Jammer van de moeite. Geen film om aan te raden aan anderen.

***Niet alles hoeft keurig netjes te zijn. Toch?***

Noorse controversiële dramafilm over de verboden relatie tussen een gymlerares en haar leerling. Cinematografie: duistere beelden, vaak onnodig donker, waardoor je naar een nagenoeg zwart scherm zit te turen. Scѐnes: meestal binnenscѐnes op school en thuis, buitenscѐnes tijdens joggen, voor school, op het sportveld. Veel scѐnes met regen en harde wind op de achtergrond. Ook (te)veel scѐnes in de auto. Muziek: prachtige 'zware' muziek bij de opening van de film, later wordt de muziek luider en aggressiever. Cast: Andrea Bræin Hovig zet de rol van Anita, een vrouw van middelbare leeftijd, goed neer. Tarjei Sandvik Moe speelt Markus overtuigend. Bijrollen zijn van ondergeschikt belang. Plot: tiener Marcus versiert zijn gymlerares Anita, waarna haar fantasie volledig met haar aan de haal gaat en ze obsessief met hem bezig is, wat uiteraard niet zonder gevolgen blijft.

Resumé: ik zou als ik hem was geen lerares versiert hebben, want Anita is niet bepaald een schoonheid, een meid van je eigen leeftijd is toch 'passender'. En een docent mag hier natuurlijk nooit op ingaan. Ik vind haar voor een gymlerares vrij ongezond leven met roken, later aangevuld met drinken. De film heeft een concept vergelijkbaar met Drönningen/Queen of Hearts (2019). De uitdrukking 'Op een oude fiets moet je het leren....' wordt met deze Scandinavische films wel erg benadrukt. Ik vond enkele scѐnes soms ongemakkelijk om naar te kijken, maar dat kan hem aan mij liggen......

Boodschap: grens-overschrijdend gedrag komt vrijwel altijd uit en gaat uiteindelijk tegen je werken!

.....'Mensen veranderen, maar het verleden verandert niet'.....

Geromantiseerde coming of age dramafilm gebaseerd op deel 1 van de 'After' boekenserie van Anna Todd. Cinematografie: buiten- en binnenscѐnes op een Amerikaanse campus. Kleuren: meestal realistisch, afgewisseld met warme softtinten. Mooie scѐnes: zwemscѐne in de natuur, badscѐne en bezoek oceanium. Muziek: terugkerende lieflijke melodie, afgewisseld met snellere nummers die m.i. een beetje te luid zijn. Cast: spelers zijn goed gekozen, want ik zie wel chemie tussen Josephine en Hero. Daarnaast zijn een aantal sympathieke bijrollen, maar ook slechtere spelers. Plot: de naïeve onschuldige 18-jarige Tessa gaat studeren en ontmoet daar 'badboy' Hardin. En uiteraard: van het één komt het ander.....

Resumé: Wie de boeken eerst leest en denk dit verfilmd te zien, komt bedrogen uit! Een aantal speerpunten zijn wel in de film gebruikt, maar de verhaallijn komt niet overeen. En de film is m.i. 'braaf' gemaakt om geschikt te zijn voor een jonger publiek. De boeken zou ik niet meteen 'tienerboeken' willen noemen, daarvoor is de inhoud net iets te 'duister en zwartgallig'. Dat 'rauwe' ontbreekt in de film: geen slaande ruzies, hartverscheurende momenten, grootse neerslachtigheid, diepe wanhoop of een emotionele rollercoaster. Ik wist van tevoren dat de film het boek niet volgde, dus ik was voorbereid. Zoals de boeken mij emotioneel pakten, had ik met de film een stuk minder. Maar ja, ik ben ook geen tiener meer.......

Boodschap: als je 'a girls best friend' bent, wordt het nooit meer.... Het leven is geen rozengeur en maneschijn. Gedeelde smart is halve smart. Leuk dat de schrijfster zelf ook nog even een paar seconden door het beeld liep! De eindscѐne is natuurlijk zeer poëtisch en ronduit schitterend!

Ik ben toch wel benieuwd naar het vervolg 'After We Collided'!

"Je kan niet altijd blijven vluchten"

Romantische mysterieuze dramafilm over Adaline een jonge vrouw die nooit ouder wordt.

Cinematografie: variërend van nostalgie uit vervlogen tijden tot de huidige moderne tijd. Prachtige plekken van de afspraken tussen Adaline en Ellis. Binnenscѐnes in huis, feestgelegenheden of bibliotheek en buitenscѐnes op straat in San Francisco, in park, bos of onderweg. Klassieke filmmuziek afwisselend zacht en romantisch of luider en dramatisch. Cast: Blake Lively speelt de charmante Adaline Bowman, daarnaast speelt onze Hollandse Michiel Huisman de rol van haar tegenspeler Ellis Jones. Hoofdrollen en bijrollen worden goed en realistisch vertolkt. Harrison Ford heeft ook een prachtige rol als Ellis' vader.

Plot: door een combinatie van natuurverschijnselen wordt Adaline op jonge leeftijd op bovenmenselijke wijze onsterfelijk. Ze blijft er altijd jong uitzien, maar is immer op de vlucht om niet een onderzoeksobject te worden. Een triest leven omdat haar geliefden wel verouderen en sterven. Adaline beschermt haar hart door geen (blijvende) relaties aan te gaan, maar Ellis blijkt erg vasthoudend en Adaline zal moeten kiezen: eeuwig liefdeloos leven of haar hart volgen.......

Resumé: de film laat je nadenken over de tijdigheid en vergankelijkheid van ons leven. Het klinkt spannend: eeuwig leven, maar rond 100 jaar is de gezondheid vaak dramatisch slecht en is er een grote kans dat je je kinderen overleeft. Ik zou kwaliteit boven kwantiteit prefereren, maar in veel gevallen heb je geen keus.......

Hetzelfde gebeurt bij Adaline: ze leeft lang, maar heeft geen echt leven. De film roept emoties op, omdat je medelijden met Adaline en haar (verloren) geliefden voelt. Aan het einde zegeviert uiteindelijk toch de kracht van de liefde.......

Charmante coming-of-age dramedy over de coming out van Alex Truelove. Cinematografie op school, thuis en op feesten. Omgeving een Amerikaanse Highschool, het laatste jaar voor de overstap naar vervolgonderwijs. Muziek is leuk, soms in combi met bijbehorende videoclips. Madeline Weinstein (Claire) speelt de beste rol in de film. Komische en hilarische momenten (kikker) worden afgewisseld met wat serieuzere scѐnes (Alex bekentenis aan Claire). Grappige uitspraak: waarom is niemand meer gewoon hetero? Mooie uitspraken zoals: I'm sorry I was such a shitty boyfriend. No, no, you are the best gay boyfriend a girl could have. Ook wel wat clichés van oversekste pubers die maar aan één ding denken. Prachtig was de zelfopoffering van Claire, de komst van Elliot naar de prom en de acceptatie van Alex aan het einde! En hun channel daarna had een super effect!

Bij deze film doe ik aan 'inverse thinking'. Ik zie het niet als een comedy met serieuze ondertoon, maar als een serieuze boodschap die in een komische verpakking zit om hem beter verteerbaar te maken. Met deze mindsetting kun je films beter op waarde schatten........

Een leuke tragikomedie over vrouwenversierder Alfie. De rol is Jude Law op het lijf geschreven. Hij is niet mijn favo acteur, maar de dialogen recht in de camera kijkend zijn geweldig. Hij spreekt daarmee eigenlijk alle mannen aan en geeft tips over what to do and not to do. Vrouwen opletten geblazen dan kun je het herkennen! Er volgen hilarische momenten en af iets serieuzere scenes. Aan het eind komt boontje om zijn loontje, de versierder komt er maar bekaaid vanaf, want de liefde wil nog steeds niet slagen......

Moedige documentaire gemaakt door een Chinese regisseur die al 20 jaar in Amerika woont en samen met zijn vriend recent twee kinderen heeft gekregen. Hij bezoekt zijn traditionele familie in China die vooralsnog moeite had/heeft met zijn coming out en nu geconfronteerd wordt met twee kleinkinderen en twee vaders. Veel gesprekken aan tafel tijdens het gezamenlijke eten. Ondanks de mentale worsteling, spreekt er ook veel warmte en liefde uit de familiebanden. Ik vond het best een boeiende en leerzame docu om naar te kijken. Geeft een kijkje in het Chinese familieleven........

Mooie, dromerige, sensuele film over een eerste hartstochtelijke tienerliefde, die allesverterend is. Niet met elkaar, maar ook niet zonder elkaar kunnen leven. Verwijzing naar het gedicht van Hans Teeuwen vind ik wel passend. Gasmaskers verwijzen naar begin van de film: ik adem jou en jij ademt mij, ik ben jou en jij bent mij. Mooi en realistisch gespeeld, af en toe wel een beetje droevig. De film eindigt met een sensuele scene die openlaat of er toekomst voor hen beiden is. Pure romantiek!

Een gewaagde tragikomedie over een oudere getrouwde man die in een midlife-crisis beland en zijn tweede jeugd denkt te beleven. Lang geleden gezien, maar me nog steeds bijgebleven. Helaas weet ik uit ervaring dat zulke situaties verstrekkende gevolgen kunnen hebben. Ik kan deze film dus nooit meer onbevangen een tweede keer kijken..... Misschien wil ik hem daarom zelfs wel nooit meer zien!

Er wordt goed en realistisch gespeeld. Cinematografie is ware kunst met slowshots en dwarrelende bloemen. American Beauty is inderdaad schone schijn. Lester creëerde een soort droombeeld rond het meisje. Je kan het niet verbieden dat een volwassene verliefd op een minderjarige wordt, want gevoel kun je niet tegenhouden. Het gaat erom of je er wel of niet iets mee doet! Het gevoel kan er zijn, maar je mag er in de praktijk geen gevolg aan geven......

Richard Gere als 'pretty boy' is wel goed gekozen, maar toch had ik mij bij een gigolo toch iets meer voorgesteld. Hij kwam eigenlijk te braaf over, ondanks the full nudity scene. De film is natuurlijk inmiddels eentje uit de oude doos, maar in dezelfde tijd zijn er wel spannender films uitgebracht. Het was niet slecht te noemen, maar er had wat mij betreft wat meer pit/vuurwerk in mogen zitten. Het was gewoon te braaf, daardoor een beetje langdradig tot zelfs een tikkeltje saai.......

Documentaire over de geschiedenis rond de Watts case. Aangezien ik al vele filmpjes met zeer gedetailleerde informatie op YouTube hierover had gezien, kwam in de documentaire helaas niets nieuws aan de orde. De totale duur vond ik te lang om de aandacht echt goed vast te houden. Dezelfde info had ook binnen een uur gepast, dan was het tempo wat vlotter geweest. Voor iemand die vooraf niet bekend was met de Watts case, zal deze docu wellicht iets anders overkomen.

Het onderwerp van de docu is natuurlijk gruwelijk, daar kan een gezond iemand zich amper iets bij voorstellen. In Amerika gebeurt het allemaal en helaas komt femicide aan de andere kant van de plas ook voor......

Mijn tweede Christian Faure film. Wat een vreselijk aangrijpend en hartverscheurend drama. Het is gewoon niet te bevatten... Wat hebben ze toch een godvergeten beestachtige dingen met mensen gedaan. Ik ken veel homo's en het zijn stuk voor stuk kanjers en hartstikke vredelievend. Ik heb een groot deel van de film met dichtgeknepen keel ervaren en aan het eind kon ik mijn tranen echt niet meer inhouden. Een topfilm! Helaas worden in bepaalde delen van de wereld nog steeds de mensenrechten met voeten getreden. De duistere kant van de mens bekeken, zal dit helaas nooit volledig ophouden.........

Bijzondere film, lijkt op documentaire met interviews, maar ik zie het meer als kunstfilm. Ik zie overeenkomsten met andere films/regisseurs: hoofdstukindeling (Lars von Trier), rood/groen in de cinematografie (Gaspar Noe), onderbroek/kledingstuk op hoofd (Call me by your name). De 4 verschillende kleuren en de cellomuziek bij de 4 liefdesscenes vind ik prachtig. Kapsel van Xavier stukken beter dan in Tom a la ferme. Leuk detail: de bruine en witte suikerklontjes als schaakbordje gerangschikt....... Nadeel van de film vind ik dat Monia Chokri er zo oud uitziet, dat ze de moeder van de jongens lijkt. Nogmaals een mooie kunstige film met een knipoog aan het einde, knap gemaakt!!

In een ver verleden heb ik deze spannende thriller in de bioscoop gezien. We vonden hem toen geweldig, maar dat zal aan onze leeftijd gelegen hebben. Nu is ondertussen mijn filmsmaak zoveel veranderd dat ik hem geen tweede keer zou gaan kijken. De beelden in Amsterdam zijn natuurlijk heel leuk en herkenbaar. Neemt niet weg dat hij best knap gemaakt was, met spectaculaire achtervolgingscene, was heel spannend. Maar op mijn huidige leeftijd zou ik hem inderdaad onder de 'pulp' scharen. Maar dan wel goed gelukte pulp, dat wel!

Gevoelige, trage en zwijgzame film afspelend op het platteland in Spaans Baskenland. Cinematografie is ronduit oogstrelend! Geluiden uit de natuur zijn hoorbaar. Muziek is mooi en goed passend bij de film. Het berglandschap deed me aan mijn Zwitserlandtijd denken. In de zomer is het er prachtig en heel idyllisch, maar in de winter is het boerenleven in de bergen zwaar! Het rurale leven deed me ook denken aan God's Own Country met veel overeenkomsten: een immigrant als hulp op de boerderij, een zieke ouder, eenzaamheid, enz. De acteurs spelen naturel, goed en realistisch. Het begint als een soort vriendschap, Ander volgt José tijdens het werk, de spanning begint op te lopen, uiteindelijk komt dit tot explosie. Geniaal hoe opmerkzaam Reme was, vrouwen hebben daar een soort voelsprieten voor..... En gelukkig eindelijk een film met een happy ending!

Israëlische ensemblefilm over de rusteloze zoektocht naar de liefde in Tel Aviv.

Cinematografie vaak donker vanwege veel avondscѐnes, verder het dagelijks leven in een stad. Vooral binnenscѐnes in huis en de bibliotheek, buitenscѐnes op straat en tijdens uitgaan. Af en toe zachte achtergrondmuziek, maar vooral omgevingsgeluiden. Cast: Boaz, Danny, Ronen, Miki, Omer, Etan, Shirley, Michal, Shoshanna, de vele spelers spelen op zich goed en realistisch.

Het verhaal gaat over mannen (en vrouwen) op zoek naar de liefde. Ensemblefilms zijn net puzzels: personen worden niet geïntroduceerd, er zijn veel zijplotjes, waardoor ik in het begin de rode draad af en toe kwijtraakte. Halverwege de film wordt alles duidelijker en kreeg ik door wie iedereen was. Ook de tijdsprong van 3 jaar heeft imo geen toegevoegde waarde. In de film lijkt het alsof er in Tel Aviv alleen maar homo's en lesbies wonen, maar dat lijkt me toch geen realistische afspiegeling van de maatschappij. En waarom Omers moeder Shoshanna door een man gespeeld werd, begrijp ik niet en vind ik een volledige 'miscast'. Verder wordt (te)veel tijd besteed aan het seksleven van Boaz, terwijl ik de focus liever op Omer's liefdesleven had gezien, want dat vond ik veel interessanter!

Aan het einde bij het verjaardagsfeest van Omer komen alle verhaallijnen samen. Met het geluk aan hun kant zou het moeten lukken de liefde te vinden, maar wat is ware liefde?

Één van de beste films die ik ooit gezien heb, barstensvol symboliek, metaforen (de beeldjes, de dieren, de vrouwen aan het eind) en verwijzingen naar het christendom, alsook het satanisme. Deze film is voor mij kunst met een grote K, op vele momenten zou je een foto kunnen maken, gelijk een schilderij. Film wordt louter gedragen door de 2 hoofdrolspelers. Prachtige goed gekozen muziek, mooi zwart-wit slow motion begin en einde. Lars von Trier schreef de film toen hij in een diepe depressie zat, maar komen kunstenaars, schrijvers en componisten niet juist tot grote hoogte wanneer ze in een crisis, psychose of depressie zitten? Advies: lees de uitgebreide toelichting op Internet vooraf, dan begrijp je de symboliek van de film beter......

Vanwege een reclame op Facebook voor deze film via een streamingsdienst, leek het mij wel leuk om deze film gratis online op te zoeken. Vanwege het Engels met Indiaas accent was het soms een beetje lastig om de film zonder sub te volgen. Typische Bollywood film met mooie mensen, maar niet zo'n heel realistisch plot. Ik vond de karakters van de gespeelde rollen ook niet altijd even aangenaam. Of dat opzettelijk zo was gekozen, kon ik lastig inschatten. Dan heb ik betere Bollywood films gezien. Geen hoogvlieger, maar met verstand op nul, was de film wel relaxed om te kijken.

Waargebeurd verhaal, mooi plot, had zeker 15 min korter mogen zijn, maar was niet langdradig. Virgil was gelukkiger toen hij blind was, maar toch kan hij de korte periode van zien meenemen in zijn herinneringen. Boodschap van de film: als je verliefd wordt, laat die persoon dan in zijn/haar waarde en probeer deze niet te veranderen!

Nostalgische en hartverscheurende dramafilm. Cinematografie prachtig in begin startend als kostuumdrama op Engels landgoed met landhuis! Daarna het Franse platteland en strand bij Duinkerke in oorlogstijd..... Trieste en rauwe beelden van gewonden en doden op het strand van Duinkerke met immens veel figuranten. Mooi scenisch beeld van Robbie in het klaprozenveld. Spannende onheilspellende en zeer dramatische muziek. Briony haar valse getuigenis had verstrekkende gevolgen....... En waarom deed ze dat? Was het haar schrijvers mindsetting? Verlangde ze ze zelf naar liefde? Was het een vorm van jaloezie? De film laat ons hiernaar gissen..... De acteurs en actrices spelen hun rollen echt allemaal heel goed, niets op aan te merken. Wat een prachtige en dramatische bekentenis in een interview aan het einde van de film. Mooi uitgewerkt met die flashbacks in het verhaal van de schrijfster. Mijn keel zat helemaal dichtgeknepen van emotie..... De oorlog heeft heel veel geliefden uit elkaar gescheurd en gedreven, maar uiteindelijk hebben deze geliefden elkaar op papier teruggevonden. Samen met het beeld van het strandhuis, werkelijk een ronduit schitterend einde!

Wat een prachtige en gevoelige dramafilm. Full moon, waar één passionele nacht toe kan leiden...... Ach hoe triest! Ze bleven allebei maar terugkomen bij die boog, maar liepen elkaar iedere keer mis. Heerlijk al die muziek in de film, waar klassiek en rock elkaar ontmoeten, opposites attract. Wat prachtig gespeeld door Freddie Highmore: Evan, een muzikaal wonderkind, geboren voor muziek... Daarom kwam omgevingsgeluid zo sterk bij hem binnen. Het is geen sprookje, zulke muzikale wonderkinderen bestaan echt! Mooie uitspraak van Wizard: Weet je wat muziek is? God's geheugensteuntje dat er naast ons nog meer is in het universum. Een harmonisch verband tussen alle levende dingen, waar dan ook, zelfs de sterren! Film speelt veel op straat in NY, Chicago en San Francisco. Cinematografie in een verlaten theater is heel apart. Wat een intense liefdesgeschiedenis, prachtig verfilmd!

Beklemmende en gevoelige dramafilm over een zwemcoach en één van zijn leerlingen. Cinematografie voornamelijk donker en duister met onheilspellende muziek die spanning creërt. De film was traag, maar duurde zeker niet te lang. Marco Berger vind ik de ongekroonde koning van de stille trage film: dicht op de huid filmen, weinig dialoog, veel steelse verlangende blikken en een snijdende onderhuidse spanning. Dat herken ik ook van zijn andere films. Het is een dramatische film over intermenselijke verhoudingen en intramenselijke gevoelens zoals manipulatie, behulpzaam willen zijn, verlangen, verwarring, schaamte, ontzetting, schuldgevoel, (be)rouw, vergeving, acceptatie...... De plotwending kwam zeer onverwacht. Het einde was verdrietig maar ook wonderschoon!

Voorspelbaar, maar toch niet onaardig om te kijken. Inderdaad een wat zoetsappige vrouwenfilm met hoog Bouquet-reeks gehalte, maar ik heb me wel vermaakt. Cliches die inderdaad allemaal uitkomen, maar toch best leuk. Geen hoog cijfer, maar vond de film toch wel voldoende.