Logboek

(reactie op ander bericht)

Dat heb ik ook gedaan (het lijkt me dan ook een leuk idee om alle Disney klassiekers eens te herzien) en het verwonderde mij hoeveel ik van de tekenfilm uit 1937 genoten heb, in tegenstelling tot dit life-action/CGI gedrocht.

Hoe slecht is het eigenlijk?

Om te beginnen is Sneeuwwitje (Snow Woke, Off-White, of Latina Beigetje) in deze versie aan haar naam geraakt, niet omdat ze een huid zo wit als sneeuw heeft, maar omdat ze is geboren op een winternacht.

In het Middeleeuwse (?) Duitse stadje wonen blijkbaar veel zwarten (en ik zag ook een aziatische vrouw), dus daarbij vergeleken is Rachel Zegler wel tamelijk bleek.

Er is hier al veel verteld over de kleine en minder kleine wijzigingen die aangebracht zijn in deze moderne verfilming. Zo kijkt het jonge meisje Sneeuwwitje niet in de waterput om haar prins te zien, maar om een moedige en rechtvaardige leider te zien (haarzelf dus), wat mooi past bij het uitgesproken narcisme van vertolkster Rachel Zegler. De Evil Queen (gespeeld door een veel mooiere Gal Gadot) krijgt haar magische krachen door haar schoonheid (?), de prins is vervangen door een simpele aardappeldief, de jager is natuurlijk zwart, de 7 kabouters zijn geen 7 dwergen maar 7 CGI monsters. En er lopen ook nog 7 bandieten rond in het bos.

De kabouters zouden eerst niet eens in de film voorkomen en vervangen worden door 7 bandieten, die aan de politieke correcte verscheidenheid voldoen: ik zag o.a. 1 vrouw, 2 zwarten en 1 dwerg. Maar later werd, waarschijnlijk onder druk van het ontevreden publiek, besloten om de 7 dwergen te laten meedoen, zij het dan als 7 CGI wangedrochten. Grumpy staat nu minder op de voorgrond (in de tekenfilm uit 1937 doet Sneeuwwitje zijn hartje smelten en wordt hij zachter), maar nu krijgt Dopey meer aandacht. Dopey leert zelfs praten door enkele eenvoudige aanmoedigende woorden van Sneeuwwitje!

Als het meisje, genaamd Sneewwitje, opgroeit, wordt de magische spiegel van de Evil Queen blind en denkt hij dat Rachel Zegler mooier is dan Gal Gadot, de mooiste vrouw van de wereld. Overigens doden de 7 kabouters deze keer de boze koningin niet, door haar van de rotsen te laten neerstorten. En ook wint Sneeuwwitje niet doordat de prins haar op zijn witte paard meeneemt naar zijn koninkrijk. Sneeuwwitje keert gewoon terug naar het kasteel van haar stiefmoeder, vergezeld van de dwergen en de dievenbende, en eist haar koninkrijk terug. Doordat ze zich de namen van enkele soldaten herinnert, keren die zich tegen de boze koningin.

De film oogt visueel niet te best en ook de kostumering ziet er niet overtuigend uit. Het acteerwerk van Zegler en vooral Gadot is abominabel. Om de haverklap barst men uit in gezang, en dan krijg je niet de mooie aanstekelijke liedjes uit de tekenfilm uit 1937 te horen maar songs met een (al dan niet politieke) 'boodschap' en girlpower ('The girl I was meant to be'!). Ik herkende enkel 'Whistle when you work' en een heel korte versie van 'Hey-ho'. Ik durf te wedden dat over 88 jaar niemand zich deze liedjes zal herinneren, terwijl de klassiekers uit de tekenfilm van 1937 deel uitmaken van de filmgeschiedenis.

Maar los van de vele controverses omtrent deze film, vooral omwille van de interviews van de narcistische Rachel Zegler, wat vind ik van deze film an sich? Het is een volstrekt overbodige remake die niets aan het origineel toevoegt. Hij is minder memorabel dan de tekenfilm uit 1937 en geeft ook geen getrouwe weergave van het originele verhaal van de gebroeders Grimm. Laat de jonge kinderen toch alsjeblieft de Disney tekenfilms uit de vroege 20ste eeuw kijken, die nog meesterlijk met de hand werden getekend en ingekleurd. Dat zijn tenminste echte kunstwerkjes met eigen karakter. Veel beter dan deze moderne CGI gemixt met life-action rommel!

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 2,0 sterren

stem geplaatst

stem geplaatst

Een vermakelijke thriller met een kale Mark Wahlberg, een vervelende Topher Grace en een stoere Michelle Dockery. Films die zich de hele speelduur beperken tot één kleine plek vind ik altijd wel interessant, en deze Flight Risk kan er wel mee door. Er had zeker meer in gezeten, zeker wat betreft de psychopaat Daryl Booth. De stomiteiten van de US Marshall Madolyn Harris zijn typisch voor dit soort films, had ze Booth meteen uitgeschakeld dan was er geen spanning meer. Ik had eigenlijk verwacht dat ook de piloot die Harris hielp om het vliegtuigje te landen een badguy zou blijken te zijn, ofwel dat hij zou worden vermoord door director Coleridge.
(reactie op ander bericht)


Die gebruikte Booth om de voering van de riem door te snijden en zijn handen te bevrijden.

Ik heb ooit wel enkele keren Minecraft gespeeld en vond er niet veel aan. Na een aantal gebouwen gemaakt te hebben, had ik het wel gezien. Bij een verfilming van een game zou ik eerder denken aan een leuke animatiefilm zoals The Super Mario Bros. Movie (2023). Maar men heeft blijkbaar geopteerd voor een mix van CGI en life action, een onderneming die bijna nooit meevalt. Je ziet gewoon de acteurs tegen de green screens afsteken. De wolven zien er niet uit en de mond van de Piglins in de onderwereld (the Nether) bewegen de helft van de tijd niet als ze spreken. De eerste 25 minuten van de film speelt zich in de 'echte' wereld af en introduceert personages die niet weten te boeien. De usual suspects zitten er weer in: de spierbal, de nerd, de dikke zwarte vrouw... Het verhaal heeft weinig tot niets te maken met het spel, de karakters zijn vervelend en Jack Black lijkt niet op Minecraft Steve. Hij loopt de hele tijd gewoon de schreeuwerige Jack Black uit te hangen, zoals hij altijd doet. Samen met vier losers die in de Overworld terecht gekomen zijn, moet hij een manier vinden om terug naar de echte wereld te keren. Waar hebben we dat eerder gehoord? Oh ja Jumanji, een veel leukere film! En Jason Momoa is geen Dwayne Johnson! A Minecraft movie steekt Snow White naar de kroon om de slechtste film van 2025 te worden.

Manson had het beter bij muziek gehouden, maar werd blijkbaar bestolen. Ik had geen idee dat zelfs de Beach Boys een song van hem hadden gepikt.
De band tussen Manson en de mind changing technieken waar de CIA in de jaren 60-70 onderzoek naar deed (mensen zo gek maken of programmeren om voor jou te moorden), is toch wel een boeiend verhaal.
We zullen wellicht nooit het fijne weten wat er precies achter de Manson murders zit.