Meningen

Wie zich niet laat afschrikken door het bizarre gegeven en de lange speelduur, kan genieten van een bijzondere film. Het camerawerk is soms heel origineel, bijvoorbeeld in de beginscenes.

Goed geconstrueerd verhaal. Wat ik bijvoorbeeld heel subtiel vind, is het gegeven dat de verkrachter een zwakke gezondheid heeft. Hierdoor heeft de vrouw (behalve andere gevoelens) ook medelijden met hem. En waarschijnlijk is het de bedoeling dat wij kijkers dit gevoel delen.

Aanvulling op beschrijving:

In de begin van de film zit de vrouw gevangen in een liefdeloos huwelijk. Tevens wordt zij in haar vrijheid beknot door haar dominante schoonmoeder. Ondertussen heeft haar man een verhouding met een vrouw op zijn werk.

Leuke comedy waarin Dangerfield goed op dreef is. Ook weer aardige visuele grappen, zoals het interieur van de studentenkamertjes na een verbouwing.

Aardige cameo van schrijver Kurt Vonnegut jr. als bijlesleraar Engels.

Zoals gebruikelijk is de romantische verhaallijn tenenkrommend en bovendien wordt dan duidelijk dat Rodney Dangerfield geen geweldig acteur is. Wel een prima komiek (" I can tell you that!").

De titel van de film doet het ergste vermoeden, maar eigenlijk is het nog veel erger. Flauw, stompzinnig, banaal, kinderachtig en alles in het kwadraat. Juist die overdrijving maakt de film onweerstaanbaar.

Naar Amerikaanse traditie zitten er ook een aantal goeie visuele grappen in.

Carrey's "uitgaanskostuum" in Aspen is werkelijk heel erg grappig.

Film is in zijn soort onovertroffen!

Aardige film, niet echt hilarische komedie. Verhaal is als omschrijving. Redelijke grap: een bandopname die als bewijsstuk wordt afgedraaid in rechtzaal, blijkt voor een groot deel muziek te bevatten. Iedereen tikt het ritme van de muziek mee. Het duurt erg lang, voordat de rechter ingrijpt.

Il Grido is interessant omdat het een degelijke ouderwetse film is waar de niewerwetse trekjes lichtjes doorheen schijnen. Dat die trekjes een film later tot ongekende proporties zouden worden uitvergroot in L’avventura heeft toch niemand kunnen voorzien, lijkt me. [/quote]

Sorry Olaf, ik deel jouw mening niet. Volgens mij is Il Grido juist een zeer moderne film, je zou 'm zelfs experimenteel kunnen noemen.

Meteen al het begin is heel bijzonder. Dan wordt de relatie door de vrouw verbroken zonder we iets vernemen over haar motieven.

In een degelijke ouderwetse film zouden deze motieven juist breed zijn uitgemeten. Voor Antonioni was dit niet interessant, omdat hij een film wilde maken over de psychische toestand van de man.

En de neorealistische trekjes zie ik eigenlijk niet. Ook Antonioni streefde een nieuwe waarachtigheid na, maar dat leidt bij hem tot heel andere resultaten.

Dat de hoofdpersoon van Il Grido een arbeider is, lijkt me slechts een cosmetische overeenkomst.

Ten slotte, ik denk dat de afstand met l'Avventura minder groot is, dan het op het eerste gezicht lijkt.

Aardige film, maar het vertellen van een verhaal gebaseerd op ware feiten luistert heel nauw. Mij overtuigde de film niet helemaal. Zo had ik bijvoorbeeld moeite met Hunter in deze rol. Ze deed het op zich niet slecht, maar haar teksten en accent leken me net iets te overdreven. Dan wordt een echt bedoelde film toch een stuk minder echt.

In de jaren 60 en 70 werd er gelukkig veel geëxperimenteerd. Dit leidde tot grote mislukkingen, maar ook tot grote meesterwerken. Ik ben geneigd Point Blank tot de meesterwerken te rekenen. Deze film roept vragen op, die we dertig jaar later terugvinden in films als The Fightclub of The Usual Sospects.

Kortom, de (negatieve) commentaren verbazen mij.

Ben het in grote lijnen eens met de voorgaande recensie. Christopher Lambert heeft genoeg uitstraling om deze hoofdrol doeltreffend te vertolken. Hij heeft niet veel verschillende gezichten, maar dat is in deze film voldoende. Vincent Regan speelt de ijzige schurk met verve.

Het is gewoon een actiefilm zonder enige pretentie. En helemaal niet zo low-budget, het ziet er best goed uit.

Klassiek verhaal meerdere malen verfilmd. Past in het rijtje De Graaf van Monte Christo, de 3 Musketiers, Zorro, enz.

Het verbazende van deze versie is dat hij toch nog verbazend genietbaar is. En dat voor een film die meer dan 70 jaar oud is! Leslie Howard speelt de hoofdspeler met zeer veel flair en ,zoals het een Engelse lord betaamt, zeer verwaand en tegelijkertijd charmant.

Zeer geschikt voor regenachtige middag.

Hele aardige film. De puzzle-structuur is misschien niet nieuw, maar wordt in deze film wel heel consequent toegepast. Het duurt een tijdje voor je doorhebt dat er iets mis is met de chronologie. Bij het waarderen van films heeft het acteren over het algemeen wat teveel aandacht.. In dit geval zijn de afkeurende opmerkingen over het acteren van Ethan Hawke naar mijn mening wat overdreven. Hij verdient misschien geen Oscar, maar verpest nou ook weer niet de hele film. Ben ik overigens geen liefhebber van D'onofrio (vanwege zijn irritant rol in Law and Order: Criminal Intent), maar dat is natuurlijk erg subjectief.
Verhaaltechnisch is er wel het een en ander aan te merken.
Een gangster die een bos gaat redden, lijkt me niet zo goeie idee. Het duiken in het zwembad blijkt later een functie te hebben, maar komt toch een beetje bedacht over.
En wat gebeurt er met de lijken van Seymour? Worden die verwerkt tot fijne vleeswaren? Dat had ik wel graag willen weten..
Heb ook wat moeite met de vormgeving van de scenes. Het verhaal speelt zich af in de moderne tijd, maar kleding, auto's en soms ook de muziek lijken af en toe te verwijzen naar een andere tijd (bril en auto van D'onofrio bijvoorbeeld). Met de muziek is op zich niks mis.Smiling Faces Sometimes bijvoorbeeld is een prachtig, klassiek soulnummer.
Heel goed gevonden vind ik het ontbreken van geluid , als we gebeurtenissen via de dove Seymour doorkrijgen.
Geen meesterwerk, maar prima film.

In beginsel had dit best een aardige film kunnen zijn, zo'n film in de sfeer van Roddy Doyle, maar de belofte wordt toch niet helemaal of helemaal niet ingelost.
De keuze voor een jeugdig uitziende 16-jarige met een nog jonger broertje is wat mij betreft niet erg gelukkig. Daardoor wordt toch een beetje een puberfilm. Ook de kitscherige droomscenes hadden voor mij niet gehoeven[spoiler
Toch een paar goede en soms grappige scenes en een geinige rol van Timothy Hutton. Inderdaad wat traag, maar oerslecht? Dat ook weer niet.