Waco: American Apocalypse (2023)

Geen woorden voor.

Dan maar dit:

https://www.youtube.com/watch?v=pOyqfQDKX7A

hoeveel docu's moeten ze hierover maken?

Hoeveel films kunnen ze over de 2e wereldoorlog maken?

Het blijft interessant en ook allebei dingen die nooit vergeten mogen worden.

Voor een intelligentere docu over het onderwerp moet je bij Waco: Madman or Messiah zijn, die heel diep ingaat op de pers, alle handelingen van de fbi en alle besluiten, behandeld door de pers en kenners van cults. Jammer genoeg niet meer op NPO.

Tuurlijk ieders verhaal mag verteld worden, maar voor mij voegt dit niet zoveel toe behalve alweer de afgrijslijke beelden aan elkaar gepraat door enkele getuigen.

Als ik ze goed heb geteld, zijn er nu 17 docs over waco???

Maar weer eens een documentaire'tje meepikken op Netflix en daarbij viel de keuze op deze Waco wat toch altijd een interessant onderwerp is. Behoorlijk wat jaren terug zag ik al eens een docu die zich meer richtte op de achtergrond van Koresh en diens jeugd, tevens zag ik de serie met Taylor Kitsch in de hoofdrol, en dat voldeed allemaal prima waar het echte raakvlak en herinnering natuurlijk de nieuwsberichten zijn destijds in 1993, de beelden van de mislukte raid en brand, wat natuurlijk een bizar verhaal betrof.

Afijn, men nemen de Branch Davidians, hun thuis op Mount Carmel, de verdenkingen en vermoedens die er zijn rond wat er speelt binnen de sekte, en uiteindelijk de ATF die weinig zachtzinnig langs komt voor een huiszoeking en op de deur klopt. Dat Koresh een rare snuiter was wist we wel en moet het gezegd dat hij richting het einde wartaal begint uit te slaan en richting een psychose neigt. Toch kan dat net zo goed de verwonding met bloedvergiftiging of koorts zijn waar ik de aantijgingen over sex met minderjarigen aan de zwakke kant vind en Koresh voor de buitenwereld vooral onbegrepen blijft en we niets wijzer worden. Maar daar richting Waco American Apocalyps zich dan ook niet echt op. Dat doet het toch vooral, wellicht onbedoeld, op de vraag waar de ATF nu eigenlijk mee bezig was. Want wapenbezit is vrij, vooral in Texas, en staat duidelijk dat men volgens het 4de amendment niet zomaar huiszoekingen mag doen of dingen in beslag mag nemen. Dus wat had men dan verwacht? En dat ik dit zeg betekent wel iets, want opzich vind ik dat de politie als uitvoerende macht altijd preventief mag fouilleren, aanhouden enzovoort. Maar dat ligt in Amerika met hun regels en wetten even iets anders en dat heeft men zelf gecreëerd en dan zeg ik dikke bult. Die hele wetgeving is zo schimmig als het maar kan rond bezit en recht tot verdediging en het moet gezegd dat het dan ook behoorlijk los gaat met beelden die er niet om liegen en destijds de wereld overgingen.

Afijn, de raid mislukt en de beelden van de terugtrekkende ATF leden met gewonden en doden achterin of zelfs op de motorkap van geconfisqueerd voertuigen zeggen veel, het zijn met recht beelden van een 'warzone' te noemen. Een patstelling ontstaat en eigenlijk is het in de dik vijftig dagen die daarna volgt een bizar beeld rondom justitie die vooral uitblinkt in miscommunicatie en zichzelf regelmatig in de voet schiet met acties tussen ATF, FBI, de onderhandelaars en het anti-gijzelingteam die haaks op elkaar staan waardoor justitie en Koresh een steeds moeizamere verhouding krijgen. En wat is dat toch een oliebollen actie, dat men midden in de nacht het terrein verkent om de garage achterop de compound in te pikken, maar waarom neemt men daar niet langer de tijd voor en wordt er een wijdere boog genomen? Waarom is dat niet doorgecommuniceerd met de onderhandelaars die aan kunnen geven dat ze gezien worden? Het is een puinhoop tussen alle instanties die bol staat van de slechte communicatie en tegenstrijdigheid. Toch lijkt het duidelijk dat de brand niet veroorzaakt is door justitie maar vraag ik me wel weer af hoe ze aan die opnames komen. Had men microfoons verstopt, en wanneer dan?

In die zin worden we daar ook niet perse heel veel wijzer van, desondanks liegt het beeld van FBI sniper Whitcomb bij de rokende puinhoop er niet om, net zo min de strijd van de negotiators die probeerden te redden wat er te redden viel, maar maakt de emotie van alle betrokkenen toch wel de meeste indruk op me en lijkt op alle lagen van Davidians, de ATF agenten tot het negotiatorteam nog altijd diezelfde emotie te overheersen terwijl het meer dan 30 jaar geleden is. Treffend is het verdriet van zowel Heather Jones als Bill Buford die bij het minste of geringste emotioneel worden, en zo blijkt maar weer dat een actie als dit slechts verliezers kent aan bij kanten vooral te wijten aan een slechter aanpak en communicatie. Ansich betreft het een documentaire die weinig nieuwe feiten presenteert, maar zijn impact zeker niet mist.

.