The Simpsons - Seizoen 1 (1989-1990)

Niet helemaal vergelijkbaar met The Beatles of The Stones, maar toch ook wel een great Divider: The Simpsons of South Park? Ik neig naar The Simpsons, omdat South Park wat onevenwichtiger is, en Simpsons meer constant. Tot een bepaald seizoen, want net als South Park gaat The Simpsons te lang door, en ergens ging het helemaal mis, ik meen na seizoen 10 of 11.

Dit eerste seizoen heb ik ooit gekeken toen ik The Simpsons al kende van hun beste seizoenen van begin tot half jaren 90, en dat viel niet mee.

Gedurende mijn middelbare schooltijd pikte ik elke weekdag wel een aflevering van The Simpsons mee op TV, en daardoor heb ik erg veel afleveringen verschillende keren gezien maar ik vrees dat ik ook nog vele afleveringen helemaal niet gezien heb. Enkel seizoen 6 heb ik al langere tijd op DVD.
Tot ik nu het plan heb opgevat om mij eindelijk eens systematisch door de serie te werken (ik heb wat nieuwe DVD's aangeschaft). Daarbij heb ik mij ook voorgenomen om bij elke aflevering wat neer te schrijven en ik gooi er bij deze ook telkens een quote uit de aflevering tegenaan.

Mijn bevindingen van seizoen 1:

1. Simpsons roasting on an open fire

De allereerste Simpson aflevering is een kerstspecial. Het is direct een degelijke aflevering waarin veel klassieke Simpsonsingrediënten al vervat zitten: financiële moeilijkheden voor het gezin, Homer schipperent tussen pech en incompetentie, de concurrentie tussen laatstgenoemde en enerzijds Patty & Selma en anderzijds Ned Flanders, en Bart die niet luistert. Alhoewel er in de aflevering zelf lacherig wordt gedaan over hartverwarmende kerstverhaaltjes krijgt ook deze aflevering met de intrede van Santa’s Little Helper een zoet einde. Een beetje paradoxaal maar storend is het niet.

It doesn’t seem possible but it seems like TV has betrayed me.

2. Bart the Genius

Bart verwisselt zijn eigen intelligentietest met die van zijn rivaal Martin waardoor Bart naar een school voor hoogbegaafde kinderen verhuist. In eerste instantie het aards paradijs maar al snel wil Bart gewoon terug naar zijn oude school. Alhoewel de eerste verwijzingen (naar Einstein en Jane Goodall) hun opwachting maken vond ik dit niet zo’n grappige aflevering. Het grappigste kwam nog uit het introstukje, wanneer Bart het buspaaltje wegneemt. Geen idee waarom ze dat uit de latere intro’s hebben geschrapt.

Don’t be discouraged son, I bet Albert Einstein turned himself all sorts of colors before he invented the lightbulb.

3. Homer’s Odyssey

Na zijn ontslag en een depressie vind Homer een nieuwe passie in zijn leven, zorgen voor de veiligheid in Springfield. Uiteindelijk zal hij toch weer gewoon bij de kerncentrale gaan werken maar nu als veiligheidsadviseur. Waylon Smithers komt voor het eerst in beeld maar wel als afro-amerikaan, later werd dit nog aangepast om zwarte pietendiscussies te vermijden. Het filmpje ter illustratie van nucleaire energie toont ook al de satirische kant van The Simpsons. Ook het eerste telefoongrapje bij Moe kan worden genoteerd: “Is I.P. Freely here? hey everybody I.P. Freely?”

You’ve caused plenty of industrial accidents and you’ve always bounced back.

4. There’s No Disgrace Like Home

Na een desastreus familiediner bij Mr. Burns wil Homer een poging doen om de situatie in het dysfunctionele gezien te verbeteren. Na een nog desastreuzer verlopen sessie bij kwakzalver/psychiater Marvin Monroe komt de familie erachter dat ze zich toch kunnen verenigen in een liefde voor televisie. Er zitten voor het eerst momenten in die hilarisch te noemen zijn: met name de dronken Marge, de sluiptocht om andere gezinnen te bespieden en het elektroshockgevecht.

We're gonna get a new TV. Twenty-one inch screen, realistic flesh tones and a little cart so we can wheel it into the dining room on holidays.

5. Bart the General

Na een cupcake-incident komt Bart in het vizier van pestkop Nelson Muntz die hem dagelijks een pak rammel verkoopt. Wanneer het echt niet meer verder kan geven zijn ouders hem advies. Marge stelt een vreedzame aanpak voor, waardoor ze prompt tot Maharishi Gandhi wordt omgedoopt door Homer. Diens raad is iets venijniger (“get him right in the family jewels. That little doozy's been a Simpsons trademark for generations”). Uiteindelijk brengt Grandpa hem in contact met de volslagen krankzinnige veteraan Mr. Herman. Die zorgt ervoor dat Bart een leger van door Nelson geplaagde schoolkinderen bij elkaar kan krijgen en uiteindelijk komt het tot een waterballonengevecht . Door het hieruit volgende vredesverdrag wordt Nelson een licht-ontvlambaar maar toch nog enigszins handelbaar kind dat nog vele seizoenen zal meedraaien. Ik vind deze aflevering het eerste echte meesterwerk uit de reeks. Van de hilarische ‘rules of the schoolyard’, over de scheldwoorden die Bart naar Lisa gooit in de bus (Snively Toad! Egg Sucker! Honour Student!) langs het personage van Herman tot de vele oorlogsfilmreferenties. Deze aflevering is een feest om naar te kijken.

First, you'll need a declaration of war. That way, everything you do will be nice and legal. OK, I can use this one from the Franco-Prussian War. I'll just change “Otto von Bismarck” to read “Bart Simpson”.

6. Moaning Lisa

Lisa belandt in een existentiële crisis en haar enige uitlaatklep blijkt haar saxofoon te zijn. Toevallig ontmoet ze saxofonist Bleeding Gums Murphy die haar verder de wereld van de jazz intrekt. Ik heb Bleeding Gums Murphy altijd een interessant personage gevonden en het is mijns inziens dan ook spijtig dat hij slechts heel zelden voorkomt in de serie. Verder wordt een redelijk delicaat thema als kinderdepressies op een geweldige manier aan de kaak gesteld, het hele gebeuren tussen Marge en Lisa in de auto (waarbij Marge eerst aan Lisa verteld dat glimlachen ongeacht je gevoelens het belangrijkste is maar haar vervolgens op een furieuze manier bedenkt) is erg sterk gedaan.

You know, you play pretty well for someone with no real problems.

7. Call of the Simpsons

Uit jaloezie met de nieuwe motorhome van Flanders beslist Homer een eigen exemplaar aan te schaffen, maar door de gluiperige verkoper krijgt hij een aftands model aangesmeerd. Homer beslist om er toch de natuur mee in te trekken maar dit loopt faliekant af en The Simpsons strandden midden in de wildernis. Uiteindelijk zal de familie gered worden nadat Homer voor een bosmonster wordt aanzien. Ik werd niet zo wild van deze aflevering, het hele gedoe met Bigfoot vond ik een beetje flauw, en ook Maggie’s avontuur bij de beren kon me maar matig boeien. Wel geslaagd was het gesprek tussen Homer en de RV-verkoper.

-Now we get a chance to be real pioneers. Yes, sir. This is a real adventure. I bet there are people who would trade everything they have in the world for this.
-You mean, like we just did?

8. The Telltale Head

Nadat Homer Bart vertelt dat er niets belangrijker is dan populariteit zaagt Bart het hoofd af van het standbeeld van Jebediah Springfield aangezien hij hoopt hiermee punten te scoren bij de ‘bad kids’ (Jimbo, Kearney & Dolph). De geschokte en wraakzuchtige reactie van alle bewoners van Springfield is iets waar Bart niet op gerekend had en na een dag gaan hij en Homer met de staart tussen de benen het hoofd terugbrengen. Hierbij stuitten ze op een woedende menigte die ze ternauwernood tot bedaren kunnen krijgen waarna een melig einde volgt. Het was een heel fijne aflevering. Personages als Lovejoy, Krusty en Chief Wiggum doen hun intrede en de stukken in de kerk en op de zondagsschool zijn nog eens enorm geestig bovendien.

Just a statue? Is the Statue of Liberty just a statue? Is the leaning tower of Pisa just a statue?

9. Life on the Fast Lane

De dysfunctionaliteit in het gezin wordt hier in de verf gezet. Homer vergeet de verjaardag van Marge en geeft haar uiteindelijk een bowlingbal cadeau, iets wat hij in feite voor zichzelf kocht. Nijdig hierover gaat Marge zelf bowlen alhoewel ze er geen hout van kan. Op de bowlingbaan maakt ze kennis met de intense en mystieke bowlingprof Jacques, die haar met duidelijke bijbedoelingen benadert. Het huwelijk tussen Marge en Homer komt zwaar op de helling te staan wanneer Jacques, die zijn sturm und drang emoties telkens met bowlingmetaforen uit, Marge bijna weet te verleiden. Uiteindelijk kiest ze toch voor Homer en komt het gezin weer samen. Helen Lovejoy maakt voor het eerst haar opwachting in deze aflevering en haar eerste verschijning is al direct exemplarisch voor haar verdere acties in de serie.

I had just finished eating and was about to leave when I looked over this way and said to myself, "Isn't that Marge Simpson having brunch with a man who isn't her husband?" And I just had to come over and say hello.

10. Homer’s Night Out

In de vorige aflevering stond Marge op het puntje van vreemdgaan, dit keer is het Homer’s beurt. De spycamera van Bart betrapt Homer in een compromitterende pose met een danseres op een vrijgezellenfeest. Nadat de foto heel Springfield rondgaat trapt Marge hem voor een dag buiten en om het goed te maken moet hij met Bart op zoek gaan naar de danseres om Bart te tonen dat vrouwen geen lustobjecten zijn. Na enkele striptease tenten te hebben afgedweild vinden ze de danseres en Homer slaagt erin na ongewild in een burleske show verzeild te zijn geraakt de boodschap op Bart en het publiek over te brengen. Ergens valt deze aflevering nog wel te genieten maar er zit heel weinig memorabels in.

-You look familiar, sir. Are you on the television or something?
-Sorry, buddy. You got me confused with Fred Flintstone.

11. The Crepes of Wrath

Nadat Bart het te bond maakt op school beslissen Skinner en Homer om hem op een uitwisselingsproject naar Frankrijk te sturen. Daar komt hij bij twee vrekkige Fransmannen terecht die Bart als slaaf gebruiken in hun wijnhandel, wijn waar ze anti-vries in draaien. Uiteindelijk slaagt Bart erin om op slag Frans te spreken en de twee aan te geven. In de plaats van Bart komt de Albanese Adil bij de Simpsons wonen, een op het eerste zicht erg voorbeeldige jongen die uiteindelijk een spion blijkt te zijn. Een memorabele aflevering is dit niet, al is het moment waarop Bart met de brommer door een verzameling schilderijen (van onder andere Van Gogh en Manet) rijdt wel erg goed gedaan. Evenals de heel korte politieke discussie tussen Adil, Lisa en Homer.

Oh, she's just jealous. She'll get over it. And if she doesn't, we can always exchange her.

12. Krusty Gets Busted

De aflevering die de rivaliteit tussen Bart en Sideshow Bob inluidt. Nadat Bob het beu is door Krusty vernedert te worden zorgt hij ervoor dat die laatste vals beschuldigd wordt voor diefstal in de Kwik-E Mart. Maar dit is buiten Bart gerekend, die met de hulp van Lisa Bob kan ontmaskeren (Bob's grote voeten doen hem de das om). Voor zijn ontmaskering krijgt Bob zijn eigen show, en de manier waarop hij deze presenteert is wat deze aflevering doet slagen. Doodserieus en intens met een literaire spreektaal, voorlezend uit The Man With the Iron Mask, met muziek van Cole Porter, nippend van een glas rode wijn, en dat voor een kinderprogramma. Ik zou er naar kijken. Sideshow Bob is voor mij een van de beste personages uit de reeks.

- What's your name, young man?
- Bart Simpson, sir.
- Well, perhaps we can shed some light on your problem in a new segment exploring preadolescent turmoil. I call it "Choices”.

13. Some Enchanted Evening

De laatste aflevering van het eerste seizoen was oorspronkelijk als seizoen opener bedoelt maar de productie nam langer in beslag dan gepland en de aflevering werd naar achter verschoven. Het is een aflevering met horrortrekjes. Nadat Homer Marge weer te lang heeft genegeerd besluit hij haar om het goed te maken plotsklaps uit te nemen op een fancy etentje en een overnachting in een hotel, en dus hebben ze een babysit nodig. Deze babysitter blijkt de babysitter bandit te zijn. Ze achtervolgt, vangt en bindt Bart en Lisa vast waarna ze begint het huis leeg te halen. Helaas voor haar onderschat ze Maggie en kunnen de 3 jongste Simpsons de babysitter bandit overmeesteren. Enkel een onwetende Homer zorgt er bij zijn thuiskomst nog voor dat ze uit de klauwen van de politie kan blijven. Het is een wisselvallige aflevering wat mij betreft. De furieuze Marge die Homer in het begin van de aflevering opwacht is fantastisch, maar voor de rest staat de humor hier toch slechts op de tweede plaats. De babysitter bandit is dan weer wel een erg sterk personage.

The way I see it, if you raise three children who can knock out and hogtie a perfect stranger, you must be doing something right.

Voor mij allemaal episodes die precies in de Simpsons saga passen, waar (zwarte) komedie en (familie) drama hand in hand gaan. De karakters zijn eigenlijk allemaal spot on, maar ik heb nog nooit per aflevering een uitgebreide recensie geschreven. Ik ben er ook nog niet aan toe, maar hier een korte dan:

Call of the Simpsons is fantastisch: "Hey Flaaanders, look what Í got!" (de strijd tussen Homer en Ned is begonnen!) en "You ever known a siren to be good?" (+ dat hele verhaaltje met die gladde verkoper) zijn een paar geweldige quotes, en de constatering dat Homer óf een "brilliant beast" óf een "below-average human" is, is de kern van zijn karakter. Ook is de rit naar de 'vakantiebestemming' een juweeltje.

Ik ben een mens van 'kleine' privéprojectjes. Nieuwste in een lange rij: proberen alle seizoenen van The Simpsons te kijken. Ik ken de serie wel, maar meer van 'nu en dan eens een afleveringetje meepikken als het toevallig op tv is', wat ik bovendien al lang niet meer gedaan heb. Tijd voor een hernieuwde kennismaking dus, benieuwd hoe lang ik het volhoud!

Dit eerste seizoen vond ik direct al heel geslaagd eigenlijk, lekker oldschool. Bijna niks staat al definitief vast, personages gedragen zich soms helemaal anders dan ze later zouden doen, Homer klinkt nog helemaal niet als Homer, maar het feit dat de serie nog in zijn plooi moest vallen, draagt alleen maar bij aan de charme. Het is allemaal nog heel fris en simpel, al is de scherpe humor natuurlijk wel al prominent aanwezig. Lekker begin!

Dit was denk ik de eerste serie op tv waar ik écht verslaafd aan was en thuis voor bleef. Ik keek dan wel gewoon wat er op tv kwam en heb geen idee hoe het precies met de seizoenen zit, maar een mooi moment om dat nu uit te gaan vinden. Ik geloof dat ik ongeveer gestopt ben met kijken toen de serie over zijn hoogtepunt heen was van wat ik allemaal lees en hoor, maar dat was voor mij nooit een bewuste keuze of zo. Ik heb altijd alleen maar genoten van de serie.

Wat ik altijd zo mooi vond was dat hoewel afleveringen altijd wel los te bekijken waren er ook wel een stukje continuïteit in zat in de vorm van al die personages die je leerde kennen, zo'n beetje letterlijk heel dat zo charmante Springfield. Ook de intro maakte dat allemaal zo herkenbaar en leuk. Geen serie heeft denk ik zoveel kleurrijke personages als The Simpsons. Je vergeet ze gewoon niet en ik vind het heel moeilijk om mijn favorieten eruit te pikken.

Homer is niet zo'n moeilijke natuurlijk. Als de grap is dat een personage oerdom is dan is dat vaak vooral ergerniswekkend, maar bij Homer heb ik het altijd alleen maar leuk gevonden. Voor de rest ga ik zo snel uit mijn hoofd vooral voor Willie, Moe, Selma en Patty, Ned Flanders, Milhouse, Ralph, Nelson, Abe, Chief Wiggum, Skinner, Mr. Burns en Smithers, Krusty en Sideshow Bob. Dat dit al zo'n lange lijst is zegt heel veel. In welke andere serie voelt het alsof je het hele stadje kent?

Verder zie je in dit seizoen al het begin van bepaalde dingen die een handelsmerk van de serie zouden worden, zoals leuke running gags met de veranderende intro en Bart en Lisa die Moe bellen, Itchy & Scratchy en verwijzingen naar van alles en nog wat toen dat volgens mij nog niet zo gebruikelijk was als nu. Het valt op dat dit eerste seizoen nog zijn ietwat prekerige momentjes heeft, maar het is altijd wel goed gedaan en kan nog wel mild ontroeren. Het moralisme wordt ook altijd wel met een knipoog gebracht.

De serie is ook hier al soms lekker grof en gewelddadig, maar niet op een puberale manier zoals sommige andere series. De kwaliteit van de animatie is nog erg matig, maar het is ook wel grappig om te zien dat sommige personages nog wat anders waren, zoals Smithers met een heel andere huidskleur of Homer die nog niet altijd dezelfde soort stem heeft en nog iets minder dom is dan hij later zou zijn.

Vond het overigens wel heel opvallend dat ik werkelijk iedere aflevering onmiddellijk herkende en vaak tot het einde kon voorspellen, terwijl ik al bijna twintig jaar ben gestopt met kijken. 3.5* voor dit eerste seizoen. Hier vermaak ik me de komende maanden nog wel even mee.

Hoe zit het nog met de marathon?

Marathon optie: The Simpsons - Seizoen 29 (2017-2018).

Vind geen gemakkelijke, veilige manier om ze online te kijken dus het staat even on hold.

Behalve dat nieuwste seizoen natuurlijk, maar ik wil chronologie

Tja, niet elke aflevering haal het aller geniaalste niveau, maar het blijft voor mij de beste animatiereeks die er te vinden is. Grensverleggend en tot op de dag van vandaag op regelmatige basis toekomstvoorspellend.

De familie Simpson en alle nevenpersonages zitten voor altijd in mijn geheugen gegrift.

Af en toe een slechte aflevering of zelfs seizoen maar over het algemeen een zeer constante grappige serie. Altijd goed om de tijd mee te doden.

Op DisneyPlus begonnen nu bij seizoen 1 aflevering 1...wat heerlijk om weer es te zien! =)

Over 't algemeen lees je vaak dat The Simpsons pas op dreef waren in het tweede seizoen, ook onder de fans. Maar daar ben ik het absoluut niet mee eens. De onweerstaanbare charme van het eerste seizoen, daar hou ik enorm van. Ik blijf grote fan van dat eerste jaar, die episodes hebben een speciaal plaatsje in mijn hart.

Hier spreekt een gepikeerde Don Homer. Vreemd dat deze serie zo laag in de serie top 100 staat. Zouden de wat mindere, recentere seizoenen het gemiddelde drukken? Dat zou jammer zijn. Wat mij betreft bestaat er geen serie met meer absolute topafleveringen. Dat ze zo lang door blijven gaan zou niet bestraft horen te worden.

Ja tuurlijk komt dat door de latere seizoenen. Ik heb elke aflevering van The Simpsons gezien (nog niet alles beoordeeld) en pakweg seizoen 1-15 zijn echt goed, die krijgen gemiddeld wel een 4 tot 4,5 in niveau. Maar alles daarna is gewoon 3 tot 1,5*, zeker de laatste jaren zijn van een beschamend slecht niveau. Elke aflevering is al eens in andere vorm ooit getoond en ze herkauwen dus. Zonde, want bv Family Guy blijft wel geestig en fris.

Goh. Family Guy heeft dan ook nog 13 jaar te gaan voor ze aan evenveel seizoenen zitten natuurlijk. Valt af te wachten of die dat volhouden. Daarnaast ben ik ook van mening dat die serie in de eerste plaats nooit het niveau van die eerste (ongeveer) 13 jaar Simpsons gehaald heeft, meer gelijk aan de tienerjaren van The Simpsons, imo. En Family Guy is dan ook nog eens heel schatplichtig aan de creatie van Matt Groening. Verder vind ik Family Guy zeker wel eens leuk, er zijn wel uitschieters, maar vaak ook heel gemakkelijk. The Simpsons heeft ook een hart. Daar moet je al héél erg hard naar zoeken bij de concurrentie.

De Simpsons is zeker minder goed dan in hun eerste 14-16 seizoenen, aburefan. Echter ben ik van mening dat ze nog steeds veel afleveringen maken die (ruim) voldoende scoren. Er zit nog steeds veel diepgang, satire, muziek, referenties, filosofie etc in. Homer is nog steeds geweldig (ik kan het weten). Lisa is bv wat irritanter geworden.

Ben het eens met Spacejet dat family Guy in de schaduw staat van the Simpsons. Daarnaast ook zwaar geïnspireerd op the Simpsons (zelf geven ze dat ook toe in verschillende afleveringen) Ook deze serie is wat afgezakt. Sommige afleveringen vind ik hilarisch (electricman, bird is the word, Mr. Washee washee bv. Maar er zijn ook erg saaie aflevering. Ook al in de vroege seizoenen.

PS. Bugje, de usernames kloppen niet helemaal. Zijn wrs oude serie usernames.

Ik ben ook van mening dat een minder sterk Simpsons-seizoen nog steeds de moeite is om eens gezien te hebben en bovenal niet moet onderdoen voor de genoemde concurrentie. Daarnaast herken ik de moeilijke puberjaren, maar vind ik ook dat ze in de volwassen jaren ergens wel een tweede adem gevonden hebben.

Zo goed als de (pakweg) eerste 10 seizoenen zal het nooit meer worden, maar dat hoort dan ook bij het allerbeste wat er binnen dit genre op TV verschenen is.

PS: Klopt dat de usernames linken naar de profielnamen van MovieMeter, maar bij mij is het een bug die na verschillende melding nog steeds niet opgelost is. Ik ben nooit Spacejet geweest, dat profiel is van iemand anders.

Ja leuk. Ik heb nooit veel The Simpsons gekeken, af en toe een losse aflevering, maar zelfs dat gebeurde niet vaak. Ooit eerder gepoogd de serie van het begin te kijken en als gevolgd dit seizoen gekeken, maar toen al snel in het tweede seizoen afgehaakt. Waarschijnlijk niet grof genoeg, zo in de ban ik was van South Park in die tijd en teveel interesse in andere (film)projecten. De Simpsonsfilm beviel me wel redelijk goed.

Maar nu stelde mijn vriendin, die nota bene een hekel aan animatie heeft, voor om aan The Simpsons te beginnen, dus ik kon die kans om deze serie een herkansing te geven niet laten lopen. Inmiddels kijk ik ook geen South Park, want toen die ergens rond het 13e seizoen alleen maar films gingen parodiëren, was de lol er snel van af. En waarschijnlijk ben ik inmiddels ook wat volwassener geworden, want ik zie veel meer nu in dit seizoen. Het is niet erg grof, soms wel degelijk politiek incorrect, maar wat minder "in your face" en die subtiliteit kan ik wel waarderen. En wat ook helpt is dat de Simpsonfamilie uit echte mensen lijkt te bestaan. Met name Marge is een prachtmens. Maggie herinnert me weer aan mijn jongste nichtje. Verder is het niveau redelijk constant. Geen grote uitschieters, maar ook geen diepe dalen. 3*.

Het was een gek idee om een serie te maken over gele tekenfilmfiguren, maar het werkte. De tekenstijl is schetsmatig en onrealistisch, met afwezige haargrenzen en blauwe kapsels.

Tijdens de titelsequentie moet je altijd opletten om de twee veranderende elementen op te merken: het schoolbord en de sofa.

Springfield is een doorsnee stadje met een school, een café en een warenhuis. Het enige bijzondere is de kerncentrale. De grapjes over het gebrek aan veiligheid zijn wellicht geïnspireerd door Tsjernobyl. De Simpsons zijn goedbedoelende losers. Hun zwakheden zijn herkenbaar en wekken sympathie op. Hun buren, de Flanders, lijken veel meer op het Amerikaanse modelgezinnetje, maar net daardoor zijn ze onuitstaanbaar.

Homer Simpson is geen held. Hij is dom, lui en impulsief; heeft een bierbuik en begint al jong te kalen. Bart is een kwajongen. Binnen z'n eigen klas is hij het alfamannetje, maar tegen grotere jongens moet hij het afleggen. Lisa ondervindt dat de slimste van de klas niet populair is. Haar saxofoonspel is een poging om toch cool te zijn en om te ontsnappen in de muziek. Alle kinderen zijn verslaafd aan televisie. The Itchy & Scratchy Show is een parodie op Tom and Jerry met geweld als entertainment. De andere dorpelingen zijn typetjes: de pestkop Nelson, de geldwolf Mr. Burns enz.

Dezelfde acteurs doen verschillende stemmetjes. Dan Castellaneta neemt o.a. Homer, Grampa Simpson en Krusty the Clown voor z'n rekening. Nancy Cartwright doet zowel Bart Simpson als z'n nemesis Nelson Muntz. Na ruim dertig jaar zijn die oude afleveringen nog steeds grappig.

Favoriete afleveringen: 3, 5, 12.