Black Mirror - Seizoen 5 (2019)

Ik qoute ze even hier aangezien het toch om dit seizoen gaat.

Ach eigenlijk is Black Mirror altijd meer van hetzelfde. Hoe technologie negatief kan uitpakken opgezocht in de extremen. Dat is wat de serie doet en laat daarbij zien wat voor effect dat op de mensen kan hebben.

Eigenlijk doen ze al vanaf het begin aan politieke correctheid. Het is me dan ook nooit echt opgevallen maar voelt gewoon logisch aan, zoals het hoort volgens mij

De eerste twee seizoenen vond ik alle drie de afleveringen er sterk, bij de seizoenen daarna werd dat wisselvalliger. Waarbij 4 voor mij de grootste missers had. Ben daarom wel blij dat ze weer drie afleveringen doen, hopelijk weten ze die weer erg sterk te maken.

Ik ga het 4de seizoen nog maar eens herzien.

Ik ben dat niet helemaal met je eens, de eerste seizoenen waren eerder magisch-realistisch dan uitgesproken SF. Die episodes zijn er nog wel, maar het helt vaak over naar genrewerk.

Vanaf vandaag te bekijken!

Ik zelf vond ze wat minder dan de 1e 4 seizoenen

Black Mirror creator Charlie Brooker gives an overview of Season 5’s episodes - YouTube

Het was meer op deze tijd gericht en niet zozeer in de verre toekomst. Alleen die met Cyrus was wat minder. Vooral voor volwassenen denk ik. die andere 2 waren gewoon weer ijzersterk.

maar moeten ze hier nu echt een heel jaar over doen? voor 3 afleveringetjes?

Was allemaal een beetje matig. Meest opvallende was hoe "goedkoop" het eruit zag. Wellicht herinner ik het me verkeerd maar de vorige seizoenen, zelfs het eerste seizoen ie waarschijnlijk minder budget had, zagen er allemaal een stuk meer filmisch uit. Alsof het allemaal supersnel in elkaar geflanst is zonder kleurcorrectie zodat het zo snel mogelijk uitgebracht kon worden. 501 is de beste, maar dat is waarschijnlijk meer omdat het de meest absurde dialogen/situaties had. Lengte mag ook wel ingekort worden, 70 minuten per aflevering is overkill.

Durf ik het woord 'waardeloos' te gebruiken bij Black Mirror? Ja, eigenlijk wel. Black Mirror is nog slechts een slap aftreksel van wat het ooit was.

Striking Vipers: 2* --> oer- en oersaai verhaal zonder duidelijke richting, een ontbrekende moraal op technologisch gebied (daar draaide het toch ooit om??), oppervlakkige personages die ook nog eens matig vertolkt worden en de aflevering duurt veel te lang. Na de zoveelste seksscène in de VR-wereld weet ik het wel. Bijzonder slappe hap.

Smithereens: 3,5* --> de aflevering die dit trainwreck van een seizoen nog enigszins weet te redden. We gaan terug naar de basis; simpel, to the point, uitstekend drama, een back-story en een moraal omtrent de digitale wereld. Klein, Brits en prima.

Rachel, Jack and Ashley Too: 2* --> Wat moet ik over dit gedrocht zeggen? Een soort aflevering uit een matige kinderserie waarbij het acteerwerk van met name Cyrus ver beneden de maat is. Het drama-aspect komt niet uit de verf en wat overblijft is een kinderlijk, saai en voorspelbaar verhaaltje.

Als dit de richting is die Black Mirror opgaat, dan mag het van mij gaan eindigen. Seizoen 4 was al niet veel soeps, maar dit is wel heel erg. Aflevering 2 redt het eindoordeel: 2,5*

Gisteren alvast Striking Vipers gezien. Niet slecht, maar allemaal wat ver gezocht naar mijn mening. Vond het einde ook een beetje 'bland', hoewel je natuurlijk kan zeggen dat dat een verademing is met al die donkere mistroostige eindes die je normaal te zien krijgt. Hell, ik zou het bijna een feelgood-episode durven noemen
Volgens het internet gaat het na deze episode bergafwaarts, met "Rachel, Jack and Ashley Too" als grootste dieptepunt. Ik ga ze sowieso nog zien en proberen objectief te blijven, maar desalniettemin een jammer vooruitzicht.

Voor mij tot nu:

Striking Vipers: krappe voldoende met dank aan de premisse. Niet de uitvoering. 3*

Smithereens: ja sorry hoor, dit heeft voor mij geen ene reet met waar Black Mirror om draait te maken. Het gevaar van naar je schermpje kijken/er verslaafd aan zijn, maar dat dan laten zien door een vergezocht probleem te wrappen in een spanningsloos langdraderig standaard hostage-mini-dramaatje. 2*

Hou mijn hart vast voor de laatste aflevering.

Eén van mijn vrienden, tevens een grote Black Mirror fan, vond dit seizoen ook al zo flauw. Al moet wel gezegd dat hij de neiging heeft reviews te lezen en scores te bekijken, daar vervolgens in mee te gaan en met die instelling begint te kijken. Ja, dan zie je alleen maar bevestiging natuurlijk. Dat gaf mij nog wat hoop. Maar ook hier klinkt het niet te best. Kom op, jongens, tell me you're all kidding. It's actually good, right? I want to believe.

De eerste berichten doen de hoop niet echt weerleven Spacejet. Ik stel mijn verwachtingen maar vast bij, ga van het weekend de afleveringen maar eens bekijken. Keek hier eigenlijk wel naar uit.

Ik ga dit komende dagen bekijken, maar dit belooft weinig goeds als ik hierboven lees. Ook wel eens dat seizoen 4 al een stukje minder was in de zin dat het allemaal minder memorabel was. Maar ik vond het nog steeds leuk.

Oef. Ik heb het idee dat 'Bandersnatch' een beetje profetisch begint te worden en ze gewoon te snel met nieuw materiaal willen komen. Zo'n anthologieserie kun je ook gerust een paar jaar 'on hold' zetten voordat je met een nieuw seizoen komt. Ik moet deze episodes overigens nog zien.

Nuja, moet wel gezegd dat de algemene ontvangst toch lang niet zo slecht is als je hier zou gaan denken. De twee eerste episodes scoren goed tot zeer goed op IMD en ook de mindere derde heeft nog een ruime voldoende. Benieuwd wat ik zelf ga vinden. Ik vond ook seizoen 4 nog steeds zeer relevant, inventief en pakken interessanter dan het merendeel dat doorgaans te zien is in serieland.

Sluit me volledig aan bij Robbie.T.

Het wordt allemaal een beetje zwakjes en inspiratieloos. Er zit geen aflevering meer tussen die nog even in je hoofd blijft spoken, waar dat de afgelopen seizoenen weleens sprake van was.

Vooral de laatste aflevering was dramatisch. Dit is toch niet Black Mirror waardig?

Oh? Ik vond nochtans seizoen 4 van een even hoog niveau als de andere seizoenen. Zal misschien aan mij liggen

Super fan van Black Mirror, zo uitgekeken naar het nieuwe seizoen maar toch vies teleurgesteld..

Is echt wel een pak softer geworden. De 1e lijkt miss nog het meeste op de vorige seizoenen aangezien het einde, verrassend en toch niet zo happy.. De 2e vond ik ok maar het plot was maar flauw.. Waarom die kerel de schuld geven en de wereld op zijn kop zetten om te bellen naar de uitvinder.. Tja.. Hij had ook evengoed aan de radio knn prutsen en dan een ongeluk krijgen. Het einde met de vrouw die toch haar paswoord verkreeg maakte wel wat goed. En dan de laatste, die begon goed maar werd dan wat komisch? Had iets eng of vies verwacht met die pop maar niet een happy ending.. Tja.. Geef mij maar de donkere black mirror afleveringen waar je achter gelaten wordt met een stomp in je maag.. Hopelijk komt er nog een volgend seizoen met de kwaliteit van de vorige reeksen..

Ondertussen alle afleveringen gezien en voornamelijk de eerste twee doen me weer denken aan de eerste seizoenen.

Striking Vipers komt erg traag op gang en eigenlijk gebeurt er bar weinig. Er wordt rustig de tijd genomen om de hele situatie op te bouwen en deze langzaam te laten escaleren. Het einde deed mij erg denken aan Hang the DJ. Hoewel deze een beetje een dubbel feelgood gevoel geeft.

Helaas valt de aflevering veel in herhaling, na de zoveelste digitale sekscene heb ik dat ook wel gezien. Het is dan ook voornamelijk het acteerwerk waardoor ik geboeid bleef.

Smithereens Pakt het tempo wat meer op en laat al vrij snel de boel escaleren. De hele setting en juist de simpelheid deden mij denken aan The National Anthem. Persoonlijk houd ik wel van een leuke detective waardoor de setting mij goed beviel. Het uitgangspunt is niet bijzonder, maar ze weten de uitwerking toch spannend te houden. Voornamelijk het eind gaf mij weer het oude Black Mirror gevoel.

Rachel, Jack and Ashley Too is wel de minste van dit seizoen. Voornamelijk omdat ze voor mijn gevoel teveel willen doen in de aflevering. Het ene moment is het een komedie, het volgende moment een drama, dan weer een young adult. Dat de eerste helft daarnaast ook erg langdradig is werkt ook niet mee. Zodra de boel wat op gang komt wordt het iets beter, maar echt positief wordt het nooit.

Ook hier trouwens weer een verrassend positief einde. En een pluspunt voor de Nine Inch Nails cover.

Over het algemeen laten de afleveringen niet zo'n vervelende nasmaak achter als het vorige seizoen. Voornamelijk de eerste twee doen zelfs regelmatig terug denken aan de eerste seizoenen en weten aardig te vermaken. Mijn grootste probleem is nog steeds dat ze de impact missen.

Geen fantastisch seizoen, maar dat komt voornamelijk omdat we dit allemaal wel eens hebben gezien. Een AI met een grote bek, een hyperrealistisch VR-spel, social media verslaving... niet heel vernieuwend.

Voor mij was de tweede aflevering het sterkst, ook al ligt daar wat minder de focus op het Black Mirror thema. De personages en het acteerwerk spraken mij erg aan. De minste aflevering vond ik de eerste, voornamelijk omdat ik het niet zie gebeuren dat de makers van Street Fighter er later voor gaan zorgen dat hun personages seks met elkaar kunnen hebben, en het dan als vechtspel gaan labelen.

Het feit dat er maar 3 afleveringen zijn, waarbij er geen één echt uitspringt, is zonde.

Seizoen 5 is op zijn best vermakelijk. Want dat is het wel, heb met alle drie de afleveringen best kijkplezier gehad. Maar ze zijn ook drie keer gemiddeld en ze behandelen thema's die de serie al eerder heeft behandeld en ook nog eens overtuigender. VR-technologie, social media en Artificial Intelligence. Die laatste aflevering past het beste bij de reeks, de middelste had de meeste potentie maar maakt het niet waar en de eerste is nogal lui geschreven. Beetje apart om twee jaar over een nieuw seizoen te doen (ik reken Bandersnatch -absolute rotzooi en een dieptepunt in de serie- maar even niet mee) en dan met slechts 3 afleveringen aan te komen die allen niet meer dan best aardig genoemd mogen worden. Zo gaat de serie wel een beetje doorbloeden vrees ik, terwijl er denk ik nog genoeg te bedenken valt.

3*

Dit seizoen moet een grap zijn. Na zoveel goede afleveringen zoiets neerzetten kan onmogelijk serieus zijn.

Of moeten ze d.m.v. een happy end soms de concurrentie met Disney aangaan?

Voorspelbaar, niets om over na te denken en slappe verhaaltjes.

Bandersnatch was al twijfelachtig, maar dit slaat alles.

Striking Vipers gezien, die is mij alvast niet misvallen. Absoluut relevant, want dit is een fenomeen dat zich reeds voordoet, zij het pakken minder geavanceerd. Trouw aan het concept, want opnieuw draait het meer om hoe wij hier al dan niet mee omgaan, eerder dan over de technologie op zich. Rechtlijnig wel, het is snel duidelijk waar dit heengaat, richting confrontatie. Maar dat hoeft geen struikelblok te zijn. Het is de uitwerking die telt. Dat werkte, mede dankzij de real life hoofdacteurs. Alleen de Aziatische man vond ik bij moment heel slecht acteren. Een nipte 3,5 voor deze episode. Benieuwd naar de volgende.

Lol, die opmerking.

Vele, vele maanden terug een stuk docu gezien waarin het oa ging over seks, robotica, artificiële intelligentie en wat dit doet met het menselijke brein en de maatschappij. Daar kwamen tal van zaken aan bod die verdacht veel leken op wat we hier zien gebeuren. Onder meer mensen die de voeling met een echt menselijk lichaam volledig kwijt zijn door de tussenkomst van een elektronisch speeltje waarbij partners vanop afstand elkaar kunnen plezieren. Je kon daarmee ook anoniem connecteren. De persoon aan de andere kant kon dus eender welk geslacht zijn. Er kwam ook iemand aan bod die daar absoluut de voorkeur aan gaf, omdat de anonimiteit het ook nog eens extra spannend maakte. Maar die persoon had ook een partner die er niet tevreden mee was, hij zag het echter niet als bedrog. Om hem blij te houden, de verhoudingen liggen daar net iets anders, moest ze er maar vrede mee hebben. En er begint een generatie of 'groep' te ontstaan die niet moet weten van menselijk contact, omdat de hedendaagse niet menselijke hulpmiddelen het, volgens hen, perfect kunnen vervangen. Sommigen hun hersenen zijn al zo omgeleid of hebben zich al zodanig aangepast, dat ze niet eens meer 'opgewonden' kunnen raken van een menselijk iemand, terwijl dat vroeger wel zo was. Ik geloof dat het in Japan was.

De eerste aflevering vond ik helemaal niet zo verkeerd. Nu hou ik zelf ook van (fighting) games dus dat scheeld mischien ook wel voor het zien van deze aflevering. Wat mij betreft een kleine 4 sterren waardig deze eerste aflevering. Ben benieuwd naar de andere twee afleveringen.

Aflevering twee was wat mij betreft ook vrij goed. Best boeiend verhaal en ook prima acteerwerk.

Aflevering 2 beoordeel ik met 3,5 ster.

aflevering 2 was juist de minste van de 3. Social Media de schuld geven dat jij tijdens het rijden ff op je mobiel keek en daardoor een ongeluk veroorzaakte, sloeg echt helemaal nergens op

Net de derde aflevering gekeken en dat vond ik persoonlijk de minste van de drie. Maar ook deze vond ik best wel redelijk. Al met al best wel een aardig seizoen weer. Deze aflevering wat mij betreft 3 sterren. Dat maakt 3,5 ster voor het hele seizoen gemiddeld genomen.

Striking Vipers - 2.5*

Er begint me de cynische gedachte te bekruipen dat ze die afleveringen alleen maken om content te hebben voor Netflix. Vanuit de gedachte om langs andere weg een nieuwe demografie op dat medium te bereiken. De episodes zelf vertrekken niet echt meer uit grote ideeën en de maatschappijkritische kijk op technologie is flinterdun. Of erger nog: bestaande ideeën worden gerecycled en de aangesneden issues lijken eerder erbij gesleepte bijzaken dan spot-on verbeeldingen van onze tijdsgeest. 'Striking Vipers' (2019) heeft op zich een interessant uitgangspunt met twee tegenpolen in de liefde - een brave burgerman (Anthony Mackie) en een notoire flirt (Yahya Abdul-Mateen II) - die via een VR-spel experimenteren met genderrollen en hun seksualiteit. Door een glitch kan een hypermasculiene fighter game á la Street Fighter ruimte bieden voor latente bi- of homoseksuele handelingen in de digitale ruimte.

Met 'San Junipero' (2016) had de serie al een schitterende aflevering over cyberspace als een vat vol nieuwe mogelijkheden. Waar avatars uiting geven aan hun queer verlangens in een omgeving waar constricties van de echte wereld - zoals het eigen lichaam en maatschappelijke normen - niet meer van toepassing zijn. Het was zwoel en zinnelijk. Het was een beetje droevig en melancholisch. Het was in de kern een perfect liefdesverhaal over eeuwige trouw en vergankelijkheid. 'Striking Vipers' (2019) bedoelt het goed met haar progressieve boodschap, maar slaat de plank mis door van menselijke seksualiteit een technologisch probleem te maken. Alsof vragen als 'gaan deze mannen vreemd?' of 'wat zegt deze cyberseks over hun geaardheid?' gesteld moeten worden. Hierdoor lijkt het alsof online persona volledig losgekoppeld zijn van offline verlangens, terwijl dit eigenlijk een karikatuur is van menselijke seksualiteit. Het was sterker als een 'bi-curious' ontdekkingstocht - zowel digitaal als in het echt- het startpunt was en van daaruit vragen werden gesteld over de rol van technologie.

Smithereens - 2.5*

Net als 'Striking Vipers' (2019) is 'Smithereens' (2019) een allegaartje van eerdere (beter uitgewerkte) ideeën uit de serie. De invloed van verregaande privacyschending op strafzaken. De maatschappelijke distantie tegenover elkaar en elkaars lijden. Een mediacultuur waarin alles uitvergroot wordt. Al moet ik zeggen dat Black Mirror nog niet eerder zo expliciet de bedrijfscultuur van tech-companies en hun machtsmonopolie op de hak namen. Het is dan ook meer contemporaine satire dan sciencefiction, een beetje in lijn met 'The Circle' (2013) van Dave Eggers. Maar het onwaarschijnlijke thrillerplot voelt voorspelbaar, met haar sleetse clichés als een dromerige techgigant (Topher Grace) wiens macht en invloed zijn losgezongen van de alomvertegenwoordigde aanwezigheid van sociale media. En het ergste is dat 'het werkelijke punt' - namelijk de verslavingsstrategieën van sociale media - zo lachwekkend indirect in het verhaal zit verweven, dat het elke scherpte of urgentie mist. Het voelt alsof 'Smithereens' (2019) een jaar of tien geleden precies zo gemaakt had kunnen worden en alsnog dezelfde prekerige boodschap had.

'Rachel, Jack and Ashley Too' (2019) - 2.0*

Een studiegenote sloeg me ooit met haar handtasje omdat ik durfde te beweren dat Miley Cyrus vast niet zelf haar teksten schrijft. Daarna liep ze huilend weg. Ik moest terugdenken aan dit merkwaardige voorval tijdens 'Rachel, Jack and Ashley Too' (2019), een Black Mirror-aflevering over authenticiteit, de cynische schaduwkant van popmuziek en de hysterische tienercultuur eromheen. Eerst het goede nieuws: Miley Cyrus is oprecht leuk. Of ze als opgedirkt poppedeintje nummers staat te playbacken met een autotune waar alle emotie uit is gefilterd. Of als haar warme, melodieuze stem een AI-poppetje tot leven brengt en irritant optimistische levensadviezen geeft. Of datzelfde poppetje krijgt opeens een ziel en gooit met veel fuck's haar frustratie eruit. En dan nu het slechte nieuws: het peppie en kokkie-verhaal eromheen is te flauw voor woorden. Compleet met sullige boeven, een gehaaide manager en een race tegen de tijd met een bus in de vorm van een grote muis. Met wat kleine aanpassingen zou het daadwerkelijk een tienerfilm zijn, maar zonder enige ironische knipoog. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat vlaggenschip Black Mirror steeds meer van gimmick naar gimmick gaat en kwaliteit niet meer doorslaggevend is.

(Sorry Spacejet, was graag wat enthousiaster!)

Dat gevoel heb ik ook ja. Het kwantiteit boven kwaliteit gevoel. Alsof Bandersnatch zoveel tijd en energie heeft gekost dat ze nog maar effe snel een paar aflevering BM hebben gemaakt om de massa weer tevreden te houden. Het hoge niveau dat sommige eerdere afleveringen hadden komt nergens meer terug. Niet in het schrijfwerk en zeker niet in de onderwerpen.