Tracks (2013)

Sorry mijn fout .......

Maakt niet uit hoor

hele mooie prachtige waargebeurde film,onderhoudend,mooi in beeld gebracht.

hoofdrolspeelster speelde het met verve.

je voelde de hitte bijna.mooi!

Niet mijn ding deze film.

Ik vond de film saai en het kon me vooral niet boeien, het blijft platjes en ééntonig ook alhoewel ik nog al films gezien heb die traag en ééntonig zijn, die konden me wel boeien en was er spanning maar helaas, bij deze heb ik nooit dat gevoel gehad.

Toch nog een 2 gegeven voor de hond en kamelen.

Redelijk maar toch enigszins saai. 2.5

Mia Wasikowska vertolkt haar rol als schrijfster Robyn Davidson met verve. Ze is zelfs heel aardig getypecast, hoewel Mia m.i. wel aantrekkelijker is. Dat veel mensen dit als een saaie film bestempelen is begrijpelijk en ik vermoed dan ook dat ze een film als "Paris, Texas" net zo saai ervaren - het is daadwerkelijk slow-tv. Veel "road movies" zijn met opzet ongespeend van trage, ogenschijnlijk lome dialogen en dat is nu juist hun kracht. Ik vond het in ieder geval geen zonde van mijn tijd deze film te hebben gezien. Daarbij moet worden aangemerkt dat als dit verhaal een einde had gekend als dat in "Into the Wild", waar het verhaal in potentie wel naar neigde, het wel een andere spanningsboog had gekend. Wellicht omdat die vlag niet omhoog ging dat bepaalde kijkers hierdoor vroegtijdig teleurgesteld werden. Ik betrapte mijzelf hier in ieder geval wel op. Desondanks dat 't een mooie film is ga ik het "best-selling" boek nooit lezen.

Soortgelijke films zijn "Wendy and Lucy (2008)" and "Beneath Clouds (2002)"

Langdradig en erg saai. 2*

Wat een prachtige film.

Schitterende beelden, dromerige fraaie soundtrack en een aangrijpend levensverhaal.

Zeer pakkend.

Het is even heel wat anders dan de gangbare films die ik normaal kijk maar deze laat bij mij een diepe indruk achter.

Waargebeurd verhaal ook nog eens.

4*

Na 3 keer omvergeblazen te zijn door de Turtles in de bios (zo vaak gegaan omdat ik bepaalde details toch heel goed in m'n hoofd wilde prenten, die me de eerste 2 keer door de toch wel overdaad aan bombast niet helemaal waren opgevallen), en thuis weer effies the Last Song met leuke Miley&Liam aanschouwd te hebben (wat waren/zijn ze lief he, zo zonde), toch maar naar deze film gegaan vandaag.
Het plan was namelijk woensdag te gaan, maar toch maar veranderd van gedachte.
Geen spijt van. Dat moment dat Dig noodgedwongen geschoten moest worden.... Tránen in m'n ogen en daar hield ik het meest een rotgevoel aan over. Niet eens het moment dat die kangaroe geschoten werd, hoe erg dat ook was, maar de dood van Diggity hakte er echt verschrikkelijk in. Te erg. Zelfs al was het nog zo nodig voor de verloop van het verhaal. Ik ben echt veranderd door het feit dat ik een hond in huis heb rondlopen. Zulke dingen kan ik niet aanzien, hoe het ook ten goede komt voor de film.

Er gebeurt geen donder, maar de kunst van dit alles, de prachtig geschoten beelden, daar moet je je door kunnen mee laten slepen. En dat gebeurde bij mij in hoge mate. Mia Wasikowska is weer eens prachtig meeslepend. Ik heb haar echt nog nooit zwak gezien. Iets dat ik wel apart vind, eigenlijk. Dat ze alleen maar beter wordt per rol, omdat ze zich (schijnbaar) alleen maar ontwikkelt ten goede. Want ja, sommige andere acteurs schommelen nogal eens in hun rol. Zij niet. Ze is solide en altijd op dezelfde golf.

Mede dankzij Mia wordt het een feest om dit allemaal te zien. Afgezien van de spoiler is dit een héél mooie film. Door de ontspannen sfeer wel iets waar je je aandacht bij moet houden. Zeker niet heen gaan als je last hebt van slapeloosheid of vermoeid bent, want dan lig je gegarandeerd te slapen. En dan mis je wel een prachtig pareltje. In de trant van inderdaad Into the Wild, wat het filmhuis wel liet weten.

Mooi voorfilmpje weer ook, over een hert tussen de koeien... Sloot mooi aan bij het onderwerp.
Prachtig geschoten en mooie natuurbeelden.

Hoewel Tracks een licht romantiserende toon wordt aangemeten, streelt de film eveneens het existentialisme. Onze communicatie vertroebelt alsmaar meer, terwijl de notie van het individu verloren gaat. We voelen ons steeds meer alleen, maar het wordt steeds moeilijker ons alleen te kunnen voelen. Eigenheid is een vergane deugd. Ongereptheid en onherbergzaamheid zijn verwikkeld in een permanente strijd. De natuur ontkomt er niet aan, zelfs niet de mystieke erfenis van de Australische outbacks.

Tracks zet bij momenten een voet in het feelgood-genre - om ze vervolgens regelmatig weer onderuit te halen - maar biedt voldoende tegengewicht met Wasikowka’s weerbare verschijning, Stevenson’s kwetsbare en melancholische score én de toch wel compromisloze aanpak van de film. Onder grote broers en zusters als Walkabout, Picnic at Hanging Rock en The Proposition kan Tracks zich echter niet scharen. Daarvoor mist de film een rauwer karakter, meer bevreemding en enige onrust. De zintuigen worden wel aangesproken, maar de tastbaarheid blijft iets of wat achterwege.

3.5*

Geslaagde avontuurfilm die lekker wegkijkt en opmerkelijk luchtig blijft ondanks de redelijk lange speelduur voor een dun verhaaltje. Het wordt ook nooit ergens vervelend, wat ik wel eens voorheb bij avonturenfilms (Red Dog, ook Australisch), want ik werd al snel in de juiste stemming gebracht.

Ben zeer blij dat er geen echte dreiging in de film zat. Zoiets als bandieten of roofdieren

Prachtige film met een verhaal dat zich uitstekend leent voor prachtige plaatjes, mooi acteerwerk, een meeslepend verhaal en ontroerende verwikkelingen. Dat is ook precies wat deze film biedt en precies ook in de juiste hoeveelheid, bovendien is het nooit pretentieus wat bij een dergelijk verhaal toch wel op de loer ligt.
De chemie tussen Robyn en de kamelen maar vooral de hond is bijzonder en heb ik eigenlijk nooit eerder zo overtuigend gezien. de tevens waargebeurde scene waarin Diggity zich vergiftigt is een hartverschreurende scene zoals ik dat zelden zie. Zeker gezien de chemie met die hond en de knappe montage van die scene.

Een heerlijke film om eens lekker bij tot rust te komen. Prachtige beelden, goeie acteurs in een schitterende omgeving.

Mooie setting.

Alleen lukt het niet om echt betrokken te raken bij de hoofdpersoon en wat ze doet,ze blijft op afstand.

Die fotograaf komt voor mijn gevoel ook net iets te vaak langs, zodat je nauwelijks het gevoel krijgt dat ze lange tijd alleen is. Die eenzaamheid wordt zo weinig invoelbaar.

Een mooie drama/avontuur film...

Een waargebeurd verhaal...

Mooi verhaal...

Prima acteerwerk...

Perfect achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Gebaseerd op een waargebeurd verhaal: schrijfster Robyn Davidson vertrok in 1977 voor een tocht van 2700 km dwars door de Australische woestijn, slechts vergezeld door haar hond en een drietal dromedarissen. Het verhaal spreekt natuurlijk tot de verbeelding en hoofdrolspeelster Mia Wasikowska is uitstekend, maar de beperkingen van het erg rechtlijnige script openbaren zich na ongeveer een uur, waarna de film steeds meer in herhaling valt en er op dramatisch vlak weinig meer valt te beleven. Naar het einde toe is de rek er vervolgens flink uit.

Robyn Davidson wordt dit jaar alweer 65 jaar oud. Op het eind zien we haar met wat foto's. Ik moet zeggen treffend met de hoofdrolspeelster Mia Wasikowska. Bijzonder jammer dat we totaal geen extra's zien op deze prachtige blu ray film. Dat had van mij zeker een meerwaarde gehad. De film doet zeer filmisch aan zien er goed uit op blu ray en de muziek is mooi soms wel iets te nadrukkelijk aanwezig.

Dan de movie zelf. Met als tekst op de cover een zusje van Into the Wild vreesde ik het ergste. Into the Wild vond ik vreselijk saai en nogal docu neergezet. Dat valt met Tracks wel mee, al zitten hier wel wat parallellen in. Dat we meer beleven komt voornamelijk door de bemoeienis van de pers en toeristen iets wat ze zelf verschrikkelijk vindt, om nog maar te zwijgen van de persoonlijke fotograaf. Maar om financiële reden moest die er gewoon bij zijn. Op zich ook niet echt storend, maar die diepgang en eenzaamheid verdwijnt hier zo wel. De ontmoetingen met de Aboriginals zijn wel een aangename verschijning. Ze horen immers bij Down Under.

Natuurlijk dit is geen avonturenfilm en zeker niet spannend. Dan moet er maar gekeken worden naar Australia, maar met de muziek erbij voelt deze film aan als een soort "trip". Ik moet zeggen dat ik dat wel prettig vond.

Dan nog een laatste note. Wat zijn het nu? Kamelen of dromedarissen? Grappig dat de ondertiteling regelmatig afwijkt van wat er gezegd wordt. Natuurlijk zijn dit dromedarissen, maar goed in de volksmond wordt ze toch de kamelenvrouw genoemd.

Tracks moet je ondergaan. Heeft schitterende uitzichten, mooie sunsets en heeft een redelijk plot zonder wendingen. Daardoor duurt de film iets te lang, maar overall gewoon een hele mooie film om te bekijken!

Uitstekende film over een jonge vrouw die samen met vier kamelen een wandeltocht van 2700 km door de Australische woestijn maakt. Een avontuurlijke film gebaseerd op een inspirerend, waargebeurd verhaal. Uiteraard doorspekt met prachtige plaatjes van het woeste landschap. Mia Wasikowska zet niet direct een sympathiek, maar wel sterk personage neer. Met gemak 3.5 sterren.

Niet dat het altijd perfect was - intro leek me o.m. te lang met precies niet zo beste montage - maar toch geboeid gekeken naar dit relaas.

Het is natuurlijk een wonderlijk avontuur met meerdere mooie natuurbeelden en ook plaats voor aanvaardbare emoties.

In ieder geval een zeer verdienstelijke Mia Wasikowska, als de frele maar karaktersterke avonturierster.

Had beter gekund.

Tracks is veel te oppervlakkig voor wat het had kunnen en moeten zijn. Dat het hoofdpersonage oppervlakkig is, is één. Niet ieder persoon is diepzinnig en vol wereldnonsens. Maar de film (de reis..) komt maar niet op gang. Elke tien minuten is er weer diezelfde cyclus: op pad, iets gebeurd (ontdekking over iets of Australië), en een fotoreportage.

Geen flauw idee wat de moraal van het verhaal is.

Mia Wasikowska zet verder wel een secure rol neer. De echtheid (zowel de goede als slechte kanten dus) van Robyn Davidson komt goed tot z'n recht. Adam Driver is een geval apart. Met m'n ogen dicht dacht ik aan Javier Bardem, met mijn ogen open aan m'n vader (de versie van dertig jaar geleden, dan wel). Rare ervaring. Qua acteren vind ik 'm een te grijs rolletje hebben/ spelen.

Visueel biedt Australië natuurlijk een heleboel mooie plaatjes. Regisseur John Curran maakt daar dankbaar gebruik van. De ruwheid van Robyn's reis komt zo nu en dan ook goed naar voren. Op emotioneel vlak iets te plat, dus, verder wel oké.

2,5

Wow! Zeer, zeer mooie film. Mia Wasikowska bewijst andermaal tot de beste actrices van het moment te horen door met een subtiele performance deze dierenliefhebber precies de juiste smoel te geven.

Ik kan me zeer verplaatsen in die constante afstandelijke houding richting mensen van de hoofdpersoon, mede daardoor maakte Tracks de hele rit veel indruk op me. De prachtige beelden en rustgevende soundtrack maakten het af.

Prachtig. Een 8.

Beter dan into the wild, vind ik dan.

Mooie film over een vrouw die met drie dromedarissen door de Australische woestijn trekt. Een simpel verhaal, maar wel overtuigend en boeiend neergezet. De scene met de hond is indrukwekkend en blijft ook nog wel even nadreunen.

Een mooie film. Wat mij betreft een interessant verhaal dat goed is uitgewerkt. Prachtige beelden, een zeer sterk acterende Mia Wasikowska (ook niks aan te merken op de andere acteurs) en geweldig camerawerk. Het is een rustige film met een dromerige sfeer en een ode aan de schoonheid der natuur. Geen favoriet, daarvoor heeft het mij niet genoeg geraakt, maar wel een voldoende. 3,5*

Jonge vrouw, meisje, maakt 'n lange reis, alleen, maar met hond en vier dromedarissen. Over het waarom wordt wel heel summier een tipje van de sluier opgelicht. Is ze de mensen zat? Zoekt ze de confrontatie met zichzelf? Gaat ze gebukt onder een onverwerkt verleden?
Nergens werd ik ook maar 'n klein beetje op het puntje van mijn stoel gezet. Het kabbelt voort, zoals een lange lange eenzame reis voortkabbelt. Hier en daar een flard van een droom dan wel een herinnering met de lading van een traumatische jeugdervaring. Al met al bleef ik ontzettend op mijn honger zitten. Het is te weinig. Hoe lang duurt 't nog tot 't eind?
Okay, op waarheid gebaseerd, maar dat was ook de reden waarom ik aan deze vertoning begon. Helaas kan ik niet anders dan deze film vergelijken met Into The Wild en Wild, die mijlenhoog boven dit niemandalletje uittorenen.

O ja, die muziek was ook verschrikkelijk. Paste voor geen meter bij de sfeer van de beelden. Uitermate storend.

prachtige film

die weer laat zien waar iemand als hij of zij wil in staat is

prachtige beelden van de woestijn

mooi gespeeld door de acteurs met name mia

Teleurstellend. Vooral niet meeslepend genoeg, mede door een te laks begin, maar deels ook omdat de al weinige personages die in het verhaal aan bod komen, gewoonweg absoluut niet interessant zijn, en vaak vrij plots opduiken en al even plots verdwijnen. Verder lijkt het erop dat het wel heel eenvoudig is om een tocht van 3200 km af te leggen, en dat iedereen dat wel kon doen. Ook is er geen duiding over het waarom van de tocht, of van de psychologie achter dit alles. Erg rustig, braaf en emotioneel een beetje naar het afstandelijke toe. Niet echt mijn ding.

Bij een waargebeurd verhaal heb ik altijd moeite met klopt dit wel allemaal (eten drinken kleding)