Tracks (2013)

Aangekocht door A-film.

Variety is positief.

Visueel prachtig avontuur door de Australische woestijn. Met een puike rol van Mia.

Het was voor mij al genoeg om lekker weg te dromen.

Film bouwt zich wel van hoofdstukje naar hoofstukje. Elk kleine verhalen. Niet echt 1 geheel. Met weinig artistieke uitdaging.

Trailer (Youtube HD)

Mooie trailer. Goede muziek ook.

Nou deze film lijkt me ( ik heb hem nog niet gezien) erg saai eigenlijk. Denk dat ik hem oversla.

Dit lijkt mij een super mooie en inspirerende film!

heb zon gevoel dat ik de hele film al heb gekeken in die trailer...

Daarom moet je ook nooit trailers kijken , doe ik ook niet...

xaid schreef:

(quote)

ik weet het indd maar goed bij twijfelfilms doe ik het toch meestal

Gewoon alles kijken en je laten verrassen

Tracks heeft als belangrijke troef en dat is de adembenemende schoonheid van de Australische outbacks en de altijd Wasikowska, die voortreffelijk acteert. Maar buiten dit is de film te oppervlakkig en niet voedzaam genoeg. Ook dat heeft alles te maken met Davidson, die niet echt de meest sympathieke meid leek. Ook miste ik echt een beweegreden om zo'n gevaarlijke reis te ondernemen, dat je dit zomaar even doet maak je mij niet wijs.

Wel weet Curran heel treffend het ernstige gevaar van de Australische outbacks voelbaar te maken, Wasikowska weet dat ook met veel overtuiging over te brengen maar Tracks mist diepte en voedzaamheid en daardoor is Tracks, ondanks aangename elementen, toch een wat vervelende zit en begint de film wel erg te slepen. Tracks mist duidelijk een 'purpose', net als Robyn zelf en dat komt Tracks duur te staan.

Deze film wist mij maar niet te boeien. De 112 minuten leken wel 224 minuten. Maar ja, misschien ligt dat aan het feit dat deze film voor het grootste gedeelte zich afspeelde in de woestijn, een eentonig troosteloos landschap met alleen maar zand en de koperen ploert. Aan Mia Wasikowska ligt het zeker niet , die deed het zonder meer goed en dat geldt ook voor Woef, de trouwe hond die die het helaas er niet levend afbracht .
De vraag blijft natuurlijk wat de hoofdpersoon er toe bewoog deze helse tocht met vier kamelen en een hond te maken. Het antwoord lijkt me heel eenvoudig; traumatische ervaringen in haar jeugd. In flashbacks werd duidelijk gemaakt wat die traumatische ervaringen waren. Het uitgangspunt was dus wel begrijpelijk maar aan de andere kant ook totaal absurd. Ik kon mij in ieder geval niet inleven met die Robyn, de hoofdpersoon dus en daardoor raakte ik mij onvoldoende betrokken met het wel en wee van die Robyn Davidson die ik in het kort gezegd een enorme dwaas vond.

3,0*

Fundamentally flawed.

Emotioneel uiteindelijk wel een beetje ok, maar filmtechnisch een misbaksel. Er zitten zoveel manco's aan dat ik, na twijfelen, toch maar niet ga beginnen met ze op te sommen. Punt is dat John Curran teveel aspecten wil aanstippen om de film diepte mee te geven, en daardoor ze allemaal maar heel kort, summier, oppervlakkig en pijnlijk geforceerd naar boven laat komen, waardoor de film zelden echt binnendringt.

Intro duurt veeeeeel te lang en de film krijgt pas 'ziel' als Eddy even meeloopt. Vanaf daar word je toch wel wat meegesleurd in het gebeuren, maar dan komen er weer van die summiere dramatische elementen, soms zelfs afgrijselijk onwaarschijnlijk of stompzinnig, dat je er ook snel weer uit wordt gerukt.

Uiteindelijk krijg je zelf nauwelijks, slechts bij vlagen, het gevoel hoe het is om een half jaar door de outback te lopen. Dat hangt echt niet aan die paar gebeurtenissen aan mekaar. Enkel een sporadische tijdsaanduiding 'zoveelste dag' geeft je een idee van de tijd die verstrijkt, meer niet.

Uiteindelijk toch 2 punten omdat Mia Wasikowski een mooie aanwezigheid is, die prettig lichtjes onderkoeld acteert, omdat de dromedarissen imposant zijn, evenals het landschap, en de paar aboriginals een ziel aan deze film geven (een aspect dat veel meer uitgelicht had mogen worden, ook op dat vlak gruwelijke discongruenties/onwaarschijnlijkheden).

Voor sommigen kan het prettig wegkijken, al merkte ik om me heen dat zelfs minder kritische kijkers er niet ingezogen werden en minpunten opmerkten, en toch heb je aan het slappe eind ietwat het gevoel iets meegemaakt te hebben. Dat wordt dan wel versterkt door de originele foto's aan de aftiteling toe te voegen, aan het eind dan toch een sterke zet van de regisseur.

Enig idee wanneer deze in België uitkomt? De release vind ik nergens terug.

Een film over een trektocht door de wildernis, liefst in een zo desolaat mogelijk landschap? Laat maar komen! Op een bepaalde manier heb ik een zwak voor dit onderwerp, iemand die een reis maakt door een onherbergzaam gebied. Er staan hier (en elders op het internet) nogal wat berichten van mensen die niet begrijpen wat Robyn Davidson nou precies drijft. Waarom een voettocht door de Australische woestijn maken? Ook in haar tijd werd ze voor gek verklaard door de meesten, zoals hier te zien is. Toch moet ik zeggen dat ik de aantrekkingskracht wel begrijp van het jezelf compleet verliezen in een omgeving zonder enige vorm van beschaving. De woestijn heeft een bepaalde fascinatie voor mij in zijn compleet basale vorm, zelfs al zou ik er zelf niet gaan rondtrekken. Meer bewondering voor mij voor Davidson. Zij lijkt ook wel te begrijpen dat de hele reis geen enkel nut heeft, maar ze doet het dan ook voor haarzelf en had liever geen journalisten in de buurt. Zoals ze zelf zegt: "Waarom niet?"

Het beste element aan deze film is dat er geen enkele poging is gedaan om Davidson toegankelijker te maken. Ze is een afstandelijke, jonge vrouw, met niet te veel behoefte aan mensen om haar heen (al komt ze er ook achter dat ze niet zonder kan). Er worden slechts impressies geleverd van het waarom van deze reis. Een slechte jeugd, geen ander doel kunnen verzinnen, ontevreden over haar rol in de maatschappij, alleen willen zijn, enz. Er is denk ik geen eenduidige reden. Naast woestijnen houdt ik ook wel van dit soort moeilijk te vatten personages, al snap ik dat het niet ieders smaak zal zijn. Wasikowska maakt steeds meer indruk op me. Ze is perfect in deze rol.

En er is natuurlijk de woestijn, mooi in beeld gebracht, al moet ik toegeven dat het zich op dat gebied niet per se onderscheidt van soortgelijke films. De tocht zelf is op zijn boeiendst in de momenten waarop het totale isolement waarin Davidson zich verkeerd aan haar gaat knagen, vooral in het laatste deel in het moeilijkste deel van de woestijn. Haar hond overlijdt, de zon lijkt al maar heter te worden en ze verliest haar grip op haarzelf. Niet uniek voor zo'n verhaal, maar het grijpt me altijd wel.

Voor de rest moet er toch gezegd worden dat dit in zijn type niet het meest spannende verloop heeft. Ze heeft natuurlijk al een journalist die om de zoveel tijd langskomt en duidelijk een oogje in het zeil houdt. Daarnaast komt ze tot ver in haar reis heel vaak mensen tegen. De dingen die mis gaan zijn vaak van kleine aard (de dood van Diggity uitgezonderd). Wellicht dat dit ook de reden is waarom het ondanks plannen zolang heeft geduurd om dit verhaal te verfilmen: er ging gewoon te weinig mis en dat kost spanning. Hulde voor de Curran om dit allemaal niet in het bijzonder te dramatiseren, maar er bestaan toch intensere wildernisfilms. Toch, voor liefhebbers van dit soort verhalen is dit wel een kleine aanrader.
3*

Visueel prima in orde. Mooie plaatjes vergezeld van dito muziek. Daarom wat mij betreft al een voldoende. Ben het niet met Stinissen eens dat de trailer de hele film laat zien. Toch maar een keer helemaal kijken dan? Richardus hierboven stipt wel iets essentieels aan. De film wordt pas echt boeiend als Eddy een stuk met haar meeloopt. Ja, er had zeker meer ingezeten maar dan had de film minimaal twee keer zo lang moeten duren. Denk even aan de flasbacks uit haar jeugd, de toestanden rond de abo's en hun 'plaats' in Australië en zo kan ik nog wel een aantal punten opnoemen. Anyway, ik heb me niet verveeld.

(gezien op 14/06/2014) Een majestueus mooie film. Een tocht ondernemen dwars door Australië, van 2700 km, het is een geweldige onderneming. Alleen zijn met haar dieren en toch niet geïsoleerd geraken, het is een dunne grens, zegt Wasikowska. Waarom Robyn Davidson het deed (in 1977)? Trauma's uit haar kinderjaren (denk aan de flashbacks)? Of was het een drang om te ontsnappen? Om alleen te zijn. Moeten we niet te veel 'beschikbaar' zijn? Beheerst de technologie niet te veel ons leven? Robyn Davidson kwam wel zichzelf tegen.

Het gezelschap van haar hond is merkwaardig en aangrijpend. (Doet me denken aan 'De wand' ... ook daarin een fantastische relatie met de hond.)

- Spannend was de film niet. Hoefde dat? Voor sommigen allicht ook wel eens te langdradig ...

Prachtige trailer en goede recensies, ik wil deze dan ook graag zien!

Mooi! Zoveel is zeker. De beelden van Australië zijn buitengewoon prachtig en de film is een mooie promo-stunt voor het toerisme. Curran was de regisseur van het desastreuze Stone, dus het was niet met veel vertrouwen dat ik aan Tracks begon. Gelukkig weet hij hier iets beters uit zijn mouw te toveren, met Wasikowska als de nomadische Robyn Davidson, die Australië doorkruiste van Alice Springs naar de westkust met kamelen. Ze wordt nogal negatief voorgesteld als een asociale die het gezelschap van dieren verkiest boven dat van mensen. Het sponsorgeld is blijkbaar welkom genoeg om haar reis te financieren maar de dankbaarheid is ver te zoeken . Nee, op mijn sympathie kon ze niet rekenen.

De film begint in het laatste half uur in te zakken en zelfs saai te worden want tegen dan had ik het allemaal wel gezien. Echte ontberingen komen er ook nooit in de film, waardoor ik me op het einde afvroeg waarom dit verhaal een film verdiende. Maar slecht is het zeker niet en wil het toch een nipte 3,5 sterren geven omdat het zich onderscheidt door het sublieme camerawerk.

Precies mijn twee meest op de voorgrond tredende gedachten, al vond ik Wasikowska ook zeker de moeite waard. Adam Driver kon ik echter weinig mee, al kan dat ook aan zijn karakter liggen. Maar wanneer het woord saai zo bij me naar voren komt kan ik er simpelweg geen 7 meer voor geven. Knappe scènes wel met die woeste kamelen.

Wasikowska was bij the BBC Film Programme en uit die podcast kwam volgens mij naar voren dat de echte beweegreden van Robyn nooit duidelijk geworden is en dat ze die vraag tot op de dag van vandaag niet beantwoordt. Het script geeft geloof ik wel een (vrije terloopse) reden (iets van I was weary of city life oid), maar dit is voor zover ik weet door de schrijvers/filmmakers bedacht en niet uit het werk van Davidson gehaald.

Nee, dat voelde niet helemaal als een avond well spent.

Heb ik nooit gezegd hoor dat van die trailer ik zei wel dat ik nooit trailers kijk.

De film was werkelijk wonderschoon gefilmd (met veel zonneschijn) en liet zien hoe fascinerend prachtig het landschap van Australië wel niet is. Maar dat is dan ook het enige positieve dat ik kan melden over deze avonturenfilm waarbij de (tragische) hoofdpersoon geen enkel gevaar liep en de spanning totaal ontbrak. De ontmoetingen met de oorspronkelijke bewoners van Australië kwamen ongeloofwaardig over en het gebruik van de voice-over, om de psychische nood van de hoofdpersoon te benadrukken, was onnodig en werkte eerder irriterend (hoe dikwijls gebeurt dat niet in een filmproductie?!). Hetzelfde gold trouwens voor het nerveuze pianogetingel.

Redelijk... maar had er meer van verwacht. Film gaat over een vrouw die bestuit een tocht door de woestijn te maken alleen met haar hond en kamelen. De omgeving is mooi gefilmd, maar toch miste er wat in de film.. miste de echte ''ontberingen'' en dan hoeft t niet gelijk zo extreem dramatisch amerikaans.. maar in deze film was het allemaal vrij traag.. en ontbrak de spanning, ook vond ik de band met de hoofdrolspeelster ontbreken.. en met de mensen die ze ontmoette vond ik nou niet geloofwaardig overkomen.

Toch ondanks dat dit negatief klinkt heb ik me wel aardig vermaakt, voor een regenachtige dag waard te zien anders laten shieten

2.5*

Mooi.

Wat ik van bijzondere waarde vind van deze film is dat het verhaal erg neutraal, zonder opsmuk of romantisering gebleven is. Er zijn misschien weinig sensationele problemen te overwinnen en dat kan je dan als gemis ervaren - maar voor mij is dat juist de meerwaarde van de film. Daardoor is er meer ruimte voor wat ik interessant vind: de persoon van Robyn Davidson en haar malle tocht dwars over Australie.

Geniaal mooi gespeeld door Mia Wasikowska, die een rol neerzet van een erg geïsoleerd en ietwat onaangepaste vrouw die zich niets van anderen wenst aan te trekken. Wellicht het gezelschap van haar hond en kamelen verkiest boven andere mensen - en al zeer zeker het grootste deel van de mensen die ze ontmoet. Begrijpelijk eigenlijk, als je let op wat die doen - nogal wat erg onaangename lieden zijn het grotendeels, niet bereid tot ook maar de minste flexibiliteit van denken of invoeling. En toch krijgt Robyn Davidson dan nog van alle kanten het woord 'asociaal' naar haar hoofd.

Buiten dat is de film allesbehalve saai. De beelden van het landschap zijn prachtig, de locaties voordat de reis begint zijn erg mooi gevonden en de reis zelf is op zich al een jaloersmakend mooi avontuur. Wel vond ik het einde wat abrupt - ik dacht even dat ik iets gemist had. Misschien nog maar een extra lange directors cut van maken.

Het is natuurlijk zeer knap wat Robyn Davidson destijds gepresteerd heeft, maar de verfilming van het verhaal was eigenlijk niet echt boeiend omdat het allemaal vrij saai en sober is.

Zo zie je Mia Wasikowska (in de rol van Robyn Davidson) met Jezus sandalen maar wat slenteren met de kamelen en de hond over de ook nog eens vrij saaie Australische vlakte. Onderweg komt ze hier en daar wat personen (overigens allemaal zeer behulpzaam) tegen waar ze dan even bij verblijft en dat is het dan eigenlijk ook. Echte ontberingen heeft ze eigenlijk niet meegemaakt en alleen het einde met de hond was wel zielig. Behalve dat ik de verfilming saai vond, geldt dit ook voor de vrijwel altijd aanwezige saaie en zeer rustige muziek op de achtergrond.

Dat dit vrij saaie geheel ook nog eens is verfilmd in bijna twee uren doet de film ook niet goed, want je wordt min of meer langzaam in slaap gesukkeld. Gezien het verhaal en de locatie, had ik eigenlijk veel prachtige landschappen verwacht maar het merendeel van de beelden bestaat uit saaie dorre en droge vlakten met nauwelijks begroeiing. Mia Wasikowska in de rol van Robyn Davidson, kon me eigenlijk ook niet echt bekoren, want ook zij speelde enorm saai (soms vond ik haar zelfs vervelend) en meeleven met haar was dan ook niet echt mogelijk. Adam Driver (in de rol van fotograaf en uiteindelijk ook haar vriend) maakte tenminste het geheel nog een klein beetje luchtig.

De aftiteling met ook echte foto's van het verhaal waren wel aardig, maar de rest is gewoon heel saai.

Niets aan toe te voegen.

Gelukkig ben ik niet de enige die zo over deze film denkt.

Ik vind dit een hele mooie film en inderdaad zonder opsmuk en geen sensatie zonder reden toegevoegd.

Zeker een aanrader en wat een geweldige rol van Mia Wasikowska.

Genoten van begin tot einde, en ontroerde me ook nog.

Prima film die lekker wegkijkt en eigenlijk constant weet te vermaken. Ondanks het relatief hoge cijfer heb ik vooral op de inhoud nog wel kritiek. Zo is de voice-over (vast vanuit het boek zo) vervelend en zijn de beweegredenen nooit echt duidelijk (lees: geloofwaardig). Ook wordt de psychologie nooit heel zwaar uitgewerkt en ondanks de zware tocht verloopt alles heel soepel. Er gebeurt weleens wat, maar dat wordt al snel opgelost. Zo wordt veel aangestipt maar niet uitgediept waardoor de film niet echt beklijft.

Maar goed, de natuur is mooi (er wordt overigens filmisch weinig mee gedaan op enkele shots van bovenaf na) en Wasikowksa is fantastisch in haar rol met een hele fijne naturelle uitstraling waardoor ze toch best sympathiek oogt ondanks haar rol. En ik vind haar ook echt een heel mooi meisje om te zien en ze weet heel wat body mee te geven aan een toch kleine rol in veelal kleine gebaren en twee sterke scènes waarin er teveel mensen om haar heen zijn. En als gezegd, ik heb me twee uur gewoon uitstekend vermaakt door het heerlijke tempo, juiste opbouw en scènes die nooit te lang duren. 3,5*.

Bij het lezen dat het in Australië afspeelde, oortjes of liever oogjes gespitst!

Maar wat alle voorgangers al meldden, geen diepgang, t bleef vlak tot het eind, of liever het sleepte zich naar het end en om de film maar uit zijn leiden te verlossen was dat end ook nog abrupt en al wat restte was de kater.

Hier was veel meer uit te halen, zonder dat het een spektakelstuk moest worden. Alleen al de onmetelijke outback had veel indringender in beeld gebracht kunnen worden. Dat deden ze zelfs in de Flying Docters nog beter!

De outback van Australië heeft mij altijd al getrokken. Reisverhalen van gelezen en ook deze reis stelde me niet teleur. Bij dit soort films is aspect dat het waar gebeurd is wel van belang. Mia Wasikowska speelde eigenlijk erg goed, ik moet eerlijk zeggen dat ik haar in het begin wat eenzijdig vond. Maar haar karaktertrekken werden voor mij gaande de film steeds geloofwaardiger en werden zelfs indrukwekkend. Het was geen vrolijke reis, maar maakte mede door de lengte echt indruk op me.