Tiger Eyes (2012)

Een integer en ingetogen verhaal waarin toch een heleboel langskomt - verdriet, verlies, rebellie, kameraadschap, liefde, familie en ook hoop. Erg sterk verteld, mooi gefilmd en vooral ook erg goed gespeeld - als we de wat zwakkere bijrollen van de irritante tante en oom even over het hoofd zien. Willa Holland is zonder enige twijfel de dragende kracht in het verhaal, en doet dat heel mooi - ze heeft een heel mooi meisje om te spelen, en zet haar overtuigend neer, zonder drama of neppe emoties nodig te hebben.

Ondanks dat de problematiek waar Davey mee rondloopt grotendeels volwassen is is het toch min of meer een jeugdfilm, wel met een erg droevige achtergrond maar ook met een heleboel hoop er in. Het drama overheerst nooit echt, daar wordt het verhaal te vlot en vluchtig voor verteld. Het verhaal is overigens verfilmd van het boek met dezelfde titel - van Judy Blume, de moeder van de regisseur. Het boek wordt daarbij behoorlijk goed gevolgd - en da's wel een bewijs van de kracht van het verhaal, en daardoor wellicht dat de integriteit waarmee ik begon zo duidelijk overkomt.

Tatanka Means, dat wil zeggen Wolf, speelt hier samen met zijn vader Russell Means - die tijdens de opnames al ziek was en niet lang daarna overleed. Ook daarin vind je de integriteit terug.

Een vader komt om en laat zijn vrouw en zoon en dochter achter. De film draait vooral om de dochter en over haar rouwverwerking samen met haar moeder. Ze trekken in bij een oom en tante om bij te komen. De film heeft hele mooie kanten. Het rouwproces van de dochter is erg mooi geacteerd en verfilmd en komt realistisch over. Ook de elementen over de Indianencultuur zijn een waardevolle toevoeging aan de film. Als de film die kant op zou zijn gegaan had het een hele mooie en bijzondere film kunnen zijn. Helaas heeft de film ook een totaal andere kant en dat is de kant van een goedkoop, oppervlakkig en cliché highschool drama. Erg voorspelbaar en vol karikaturen. De oom en tante zijn helaas ook karikaturen. De hele tijd schommelt de film voor mij net aan de goede kant van de lijn maar als eindconclusie vind ik hem toch net iets te clichématig en te gemaakt dramatisch en daarmee eindigt hij toch op een onvoldoende. Wel jammer want het had makkelijk anders gekund.