Rentaneko (2012)

Minste Ogigami.

Het helpt wel als je wat met katten hebt, de film zit er namelijk vol mee en de beestjes eisen best een nadrukkelijke rol op. Maar Ichikawa is bij momenten toch net iets teveel crazy cat lady. Een wat muffe hippie die wat overdrijft en bij momenten zelfs wat creepy overkomt.

Daarnaast duurt de film ook gewoon een half uur te lang. Dit soort luchtigere filmpjes zien niet echt gediend met een speelduur van 110 minuten, al helemaal niet wanneer de eerste drie halve uren zowat een identieke structuur volgen. Daardoor begint het toch allemaal wat te slepen.

Het is verder geen verkeerde film. Er zitten een paar fijne grapjes in, de korte stukjes zijn op zichzelf wel leuk en het acteeerwerk is meer dan oké. Alleen mist deze film een beetje dat extras wat andere Ogigami films wel hebben. Ik ben zelfs geneigd Chr.s opmerking serieus te nemen en het op de afwezigheid van Motai te steken. Toch een onvervangbare actrice.

3.0*

Japanse (tragi)komedie is een genre waar ik me tot nog toe niet teveel aan gewaagd heb. Niet zeker of het mij wel zou bekoren. Omdat ik zelf een grote kattenvriend ben, leek Rentaneko me wat bij wijze van introductie. Wel een lief filmpje uiteindelijk over een single vrouw die katten verhuurt aan eenzame mensen om het "gat in hun hart" te vullen. De interactie tussen deze vrouw en haar klanten is vaak een beetje weird, maar de symmetrie in de dialogen en scènes maken er een vrij knuffelbare film van. Het is inderdaad geen billekletser hoewel de humor er zeker is, maar de aandoenlijke actrice en de vele katten (de dikke onverstoorbare Master Utamaru is mijn favoriet!) doen veel goeds. Nooit zag eenzaamheid er zo leuk uit.