Achtste-groepers Huilen Niet (2012)

Prima.

Prima NL over een toch wel zorgelijk onderwerp in onze maatschappij. Alleen dit keer door een kind wat de toon soms wel zet. Jammer dat het echte emotioneel lijden van de hoofdpersonages niet echt overkomt, en dat is het vervelende weer.

Obbeek is enthousiast bezig en speelt letterlijk iedereen eruit. Jammer dat ze dit niet meer ergens kon herhalen. Verkooijen doet het eigenlijk ook niet verkeerd. De film heeft ene heftig onderwerp maar is minder heftig gebracht.

Richting het einde is het wel wat emotioneler, jammer dat de emoties in het middenstuk niet echt overkomen. Voor de rest is het een lieve film die voor kinderen wel leuk zal zijn. Kan niet zeggen dat dit het beste van het beste is, maar ja.

Achtste-groepers Huilen Niet

Na een stroef begin weet Achtste-groepers Huilen Niet je helemaal in te pakken. Dit soort films kunnen soms iets te sentimenteel uitpakken, maar de regisseur kiest gelukkig voor een realistische en wat ingehouden aanpak. Dat zorgt ervoor dat het verhaal over Akkie, die aan leukemie lijdt, juist meer indruk maakt.

De film is duidelijk gemaakt voor een jongere doelgroep, maar probeert tegelijkertijd ook de volwassen kijker aan te spreken. Dat lukt aardig. Door de positieve opstelling van Akkie en sommige script- en regiekeuzes wordt het nooit te dramatisch, en de luchtige toon kan ik wel waarderen. Het onderwerp en de zwaarte van de strijdt tegen kanker worden niet gebagatelliseerd, en dat is het belangrijkste.

Brok in de keel van deze film. 4*

Ingrijpende (en af en toe best heftige) dramafilm (i.t.t. de titel geen echte kinderfilm) over tiener Akkie uit groep 8 die ernstig ziek wordt. Cinematografie: buitenscѐnes op voetbalveld en schoolplein, binnenscѐnes op school, bij Akkie thuis en in het Albert Schweitzer ziekenhuis. Typisch Hollandse sfeer in de film. Muziek: vlot en goed passend en een dijk van een soundtrack bij de afsluiting. Acteurs: de jonge spelers spelen heel naturel, goed en realistisch alsof het echt een groep 8 betreft. En wat een lieverd is die donkere 'verpleegster', ze deed me aan een doula denken.....

Plot: Akkie voetbalt graag en heeft het regelmatig met klasgenoot Joep aan de stok. Nadat ze vaak een bloedneus krijgt en blauwe plekken, blijkt na onderzoek dat ze leukemie heeft. Wat volgt is behandeling in het ziekenhuis en hoe Akkie en haar klasgenoten hiermee omgaan. De repeterende beelden van Kareltje (Akkie's kat) lijken een soort hoofdstukindeling te zijn. Akkie had een weddenschap met dokter 'Snor' afgesloten, maar toen hij zonder snor haar kamer binnenkwam, hield ik het echt niet meer droog. Niet alleen 8e groepers huilen, maar ook hun ouders! De mokerslag kwam bij mij keihard binnen, ik heb namelijk zelf een blonde dochter in groep 8......

Een film die een moeilijk onderwerp (ziekte en dood) behapbaar en bespreekbaar maakt, met als hogere boodschap: wees lief voor elkaar, geniet van en vier het leven, want je weet nooit wanneer jouw hoofdstuk wordt afgesloten.......

Vandaag KRO De Reünie van de klas uit het boek gezien. De uitzending is te zien via:

De Re?nie - De Kleine Kapitein, Bakel - 29-4-2012 - TVblik

Wat een indrukwekkende uitzending! Anke haar ouders die al die jaren haar slaapkamertje onveranderd hebben gelaten, de schooltas met alles er nog in en de jas van Anke op de kapstok beneden....... Ik begrijp het wel, het is hun manier van rouwen. Onbeschrijfelijk wat een verdriet die ouders hebben meegemaakt!

En wat voelde ik emotioneel mee met klasgenote Julia. Ik heb ook zo'n k**** lagere schooltijd gehad en heb geen enkel goed jaar gekend. Helaas deden mijn ouders mij niet naar een andere school. En de docenten wisten het, maar deden nagenoeg niets! Ik kan gerust zeggen dat pesten en mishandeld worden door klasgenoten je een blijvend mentaal trauma bezorgen! Mijn geheugen heeft deze tijd überhaupt amper opgeslagen, want je brein doet aan zelfbehoud. Alleen de slechte herinneringen zijn levenslang ingeprent........

Ontroerende jeugdfilm over de oneerlijkheid van kanker en de harde en ongelijke strijd er tegen en meteen ook een ode aan jeugdige moed, optimisme en vooral vriendschap.

Treffend acteerwerk van het jeugdig volkje in deze film, waarbij, naast de hoofdpersonages, de pientere Amin Belyandouz en de romantische Bram Flich charmeren.

Naar een boek van Carry Slee. De soort boeken die wij met de kinderen op school bewust nooit lezen, want onze leerlingen hebben al veel te veel problemen thuis. Deze film is knap gemaakt, maar thema en uitvoering zijn veel te zwaar voor kinderen. Tenzij er iets vergelijkbaars voorvalt in hun omgeving, dan kan het passend zijn, maar wel vanaf groep 8 en niet jonger. Het staat ons vrij dit te vinden als ervaren docenten//opvoeders, dus geneuzel van derden is niet, nooit interessant.

Ik hoop zo dat de kinderen op school in werkstukken hun bronnen beter checken dan de docenten.

Kan het dan niet juist goed zijn om te laten zien hoe anderen bepaalde problemen aanpakken? Dat is zelfs bijna de basis van fictie: een universeel probleem nemen en personages daarop laten reageren. Kan heel herkenbaar of juist relativerend zijn.

Dan onderschat je kinderen. Nooit een goed idee.

Precies.

Als je niet wil dat mensen reageren is het niet verstandig je mening op een algemeen forum te gooien. Actie reactie.

Jacques Vriens, dus, hoewel thematiek ook prima bij Carry Slee past... Gelukkig is mierenneuken geen vak op school....En staat het vooral iedereen vrij iets van iets te vinden, zonder opdringerigheid, betweterigheid v. anderen.

Tegenwoordig heeft elke school een pestprotocol dat direct op gang komt, bij de eerste melding, als het goed is.

Op de ene school wordt dit beter gedaan dan op de andere, juist om pijn en trauma te vermijden.

'3 x 4 = eigenlijk 12 maar aaaaah joh we rekenen 11 ook goed, we willen niet mierenneuken tenslotte'

'De evolutietheorie is eigenlijk van Darwin maar kom, niet mierenneuken dus Plato rekenen we ook goed'.

Ik vind iets van jouw instelling en daar staat het ook mij vrij in.

Het is toch wel erg treurig als er wordt gedacht dat kinderen risico lopen op pijn en trauma door een kinderfilm die juist laat zien hoe je met dit soort onderwerpen kan omgaan.

Ik heb deze film samen met mijn bijna 10-jarige dochter bekeken. Toch een erg intens thema dat achteraf gezien toch wel een klein beetje een impact had op haar. Nu goed, altijd prima als je erna nog kan over praten.

De aanzet van de film is toch een gewone familiefilm, ware het niet dat één van de kinderen zwaar ziek wordt. Leukemie heeft inderdaad niets leuks in zich en wordt beter zoals Akkie het verwoordde stommemie genoemd.

De sfeer en setting was goed gedaan met het schoolse leven van de kinderen. Een fijne juf zoals iedereen er wel één wenst met een prima Eva Van der Gucht. Maar ook dokter Snor mocht er best wezen net als alle andere kinderen. Fijn waren ook de ontwapende scènes in het ziekenhuis.

Erg vertederende film met naar het einde toe toch een zware impact wanneer Akkie het niét haalt. Zag ik eerlijk gezegd niet aankomen. Een warme film om bij stil te staan.

In mijn wereld mogen mensen zich altijd vergissen, net als hier, Vriens i.p.v. Slee. Wie zegt dat niet te doen, zich vergissen, liegt.

En verder is het niet voor alle kinderen een gegeven om samen met een ouder naar deze film te kijken en omdat sommige kinderen al in grote problemen opgroeien, kan deze film te heftig en te veel zijn voor hen.

Dat is geen hogere wiskunde, maar kennis van de praktijk, die ik heb. Als reactie op suf en overdreven commentaar hier.

Kinderen die het al heel zwaar hebben, krijgen er nog meer negatieve lading en verdriet bij door deze film.

En van slechts één film, leren ze echt niet zoveel, hoor en is alleen maar meer belasting voor hen.