Les Amants (1958)

Er was veel over te doen destijds. Het zou allemaal 'heel ver gaan'. Maar toen de film eindelijk te zien was, viel dat bitter tegen. De interessantste dingen gebeurden altijd net buiten het kader.

Mooie (en misschien dappere) rol van Jeanne Moreau - dat wel.

Niet geheel overtuigende film, ik stoorde mij vooral aan het over-acting. De beruchte scene vind ik te lang, een opeenvolging van beelden die niet echt samenhoren. Als we het acteren (leek wel een stomme film ) even niet meetellen was dit toch een goede interessante film.

Ik hoop dat Zazie beter wordt, die film wou ik echt zien van hem.

3.0

Geleidelijk verandert de mores, ook in de bourgondische provincie. Het immorele gedrag van Jeanne is voor een eigentijdse moraalridder misschien al onbelangrijk en daarmee heeft het verhaal wel aan kracht verloren. Over een tijdje vragen we ons echt af waar ze zich destijds druk over maakten.

Daarnaast heb ik me enorm geamuseerd met het spel van Moreau en de mooie plaatjes. De Peugeot 205 cabriolet toerend door het landschap bij Montbard; een reclamespot!

Mijn eerste kennismaking met Louis Malle, een goede film met een zeer sterke hoofdactrice en een direct maar krachtig en goed slot. 3.5*

Na genoten te hebben van 'L'ascenseur pour l'échafaud' ook ditmaal weer met veel plezier gekeken naar 'Les Amants'. Het erg mooie openingsshot (en betekenisvolle landkaart tijdens de begingeneriek) werd gedurende de film beconcurreert door andere knappe beelden van de Franse natuur en pitoreske dorpjes.
Een uitdagende film voor de moraalridder uit de jaren '50 neem ik aan. De acteerprestaties zitten helemaal juist, het einde laat genoeg open voor de verbeelding zo lijkt Jeanne mij gewoon een dolende vrouw te zijn, die ook niet bij haar nieuwe man zal blijven, en terug zal keren naar haar kind.
De langgerekte nachtelijke scène tussen de geliefden barst van de romantiek en de erotiek: bij de buitenscènes heb ik intens genoten, de momenten in het huis hadden voor mij eigenlijk niet gehoefd en haalden een beetje de sfeer uit het geheel.

4*

Wel aardig, maar het controversiele is er inderdaad nu wel af.

Mooie beelden, die mij een soort van heimwee-gevoel geven. Daarom heb ik toch nog wel genoten van deze film die ik af en toe toch wel wat saai vond.

Jeanne Moreau blijft een mooie actrice, al heeft ze wel een soort van permanent-ontevreden-vissebek! (Mede daardoor) speelt ze wel erg goed een vrouw die haar hele leven nooit helemaal een volledig geluk zal vinden. Ik ben het dus helemaal eens met bovenstaande quote. Goed gecast in ieder geval!

Oh fijn, ik heb de film in geen jaren meer gezien! Weet alleen nog dat ik hem toen goed vond en wist niet meer hoe het zat en afliep......wat aardig dat dit hier beschreven wordt! NOT!

Schaamteloos romantische nachtscene.

Verder inderdaad progressief, ziet er in z'n geheel genomen wat betreft thematiek en plot niet gedateerd uit.

4 sterren.

Ja, jammer dat het einde was aangegeven door onze vrienden van Moviemeter die het toch zo goed doen door spoilers niet te tonen als je nog niet gestemd heb hetgeen ik zo te gek vind......Jammer.....Waarschijnlijk had ik het wel weer herkend toen ze de ornitholoog ontmoette nu zat ik er op te wachten!

Ik vond de romantische nachtscène prachtig. Niks schaamteloos. gewoon mooi, heel mooi.

Goed geacteerd door Jeanne Moreau. Ik ben een fan, ook van de oudere Moreau. Eigenlijk is ze altijd goed met dat gezicht van haar. Zij kan mooi maar ook "lelijk" zijn. Nee, minder aantrekkelijk moet ik zeggen en dan nog moet je naar haar blijven kijken. Geweldig.

Ach ja,en qua thema is dit nog steeds actueel natuurlijk.

Verder heb ik ook genoten van de mode uit die tijd. Ja, triviaal misschien maar ik zat te genieten. De film zag er in zijn geheel prachtig uit. Het prachtige landschap dat door het mooie zwart/wit filmen mij liet dromen over de echte schoonheid van het landschap. Zo jammer dat dit verdwenen is, Maar ja, de vooruitgang.....

Geef mij meer van deze klassiekers, heerlijk! Een 4.5.

Ik vond het allemaal niet zo spectaculair. De film draait vooral om Jeanne Moreau `s personage, constant is ze het middelpunt van de aandacht. Ze speelt best knap als een vrouw die niet goed weet wat ze precies wil hebben in haar leven, maar de gewichtigheid van de film ontging mij.

Ik vond het allemaal niet zo bijzonder laat staan boeiend, dat constante gedraai en gedraal of het aanschouwen van de moeilijke omgang tussen Jeanne en haar man, zonder dat er eens echt wat harde woorden vielen. De veel genoemde nachtelijke buitenscene, was aardig in beeld gebracht.

Toch mis ik vooral compassie t.o.v. de hoofdrolspelers. Qua sfeer was het allemaal wat verwaarloosbaar, ik bedoel zo `n situatie zoals in deze film geschetst wordt zie je niet iedere dag terug en dan wordt het zo tam en mak uitgewerkt. Malle is natuurlijk geen Cassavettes of zo, maar het had allemaal wat meer mogen borrelen van binnen. Alles bleef veel te passief en ongrijpbaar. 2,5*

"I know it when I see it, and the motion picture involved in this case is not that."

Dat was de uitspraak van één van de rechters van het Amerikaanse Hooggerechtshof op de vraag of Les Amants beschouwd kon worden als 'hard-core pornography'.

Vandaag de dag bij het zien van deze film nauwelijks meer voor te stellen, maar zo hoog liepen de gemoederen dus op bij het verschijnen van Les Amants in 1958 (de rechtszaak speelde overigens pas in 1964).

In die zin is Les Amants een belangrijke film, één die voor het eerst sinds het invoeren van de Hays Code weer expliciete beelden van een overspelige vrouw toonde.

Ik kan me voorstellen dat in de jaren 50 de toeschouwers met rode konen naar het (fraaie) lijf, inclusief ontblote borst van Jeanne Moreau hebben zitten kijken. Dat moet een bijzondere ervaring zijn geweest.

Helaas is de impact van de betreffende scene nu een stuk minder, en kan het eigenlijk niet verhullen dat Les Amants tegenwoordig naadloos als een aflevering uit de Bouquetreeks zou kunnen fungeren.

De zwaar aangezette hyper-romantische scenes in de tweede en derde akte duren ein-de-loos en bestaan - naast een blik op de tepel van Jeanne Moreau - vooral uit betekenisvolle smachtende blikken, zoenen met gesloten mond, en het fluisteren van 'Je t'aime, mon amour'.

Niet helemaal mijn ding.

Bekende film van Malle met Jeanne Moreau die weer eens (Jules et Jim) tussen twee kerels inzit. En daar waar twee honden vechten om een been... Wederom kun je discussieren over de vraag of Moreaus karakter een vrijgevochten vrouw is die opkomt voor haar seksuele behoeftes, of gewoon een verwend zeikwijf. Het is geen hoogvlieger van Malle, maar de gedrevenheid waarmee hij een plotsklapse verliefdheid in beeld brengt is wel aanstekelijk.

Inderdaad zéér genietbare scenes. Moreau is ook weer prachtig.

Een voor die tijd zeer volwassen romantische film.

Het flinterdunne, weinigzeggende verhaaltje was in andere handen (en in andere tijden) ongetwijfeld veranderd in een nauwelijks uit te zitten film. Deze film is dat zeker niet. Daarvoor is er echt te veel sfeer. Is er Jeanne Mourreau. En wordt er beetje met de structuur en het ritme gespeeld. maar onder de indruk was ik ook niet echt. Ik vond de passionele nacht best mooi, maar niet meteen heel opvallend. Ik heb vast nog een flink aantal betere films van Louis Malle voor de boeg.

3.0*

Ik kan die Jeanne Moreau echt niet uitstaan.

Lac d'Indifference.

Blijkt een 'bestaande' kaart te zijn: Carte de Tendre. Maar ik was vast de enige die dit nog niet wist.


Kwintessentiële romantische film. Ik weet het, het woord 'kwintessentieel' bestaat niet (kan het in ieder geval nergens vinden). Het Engelse 'quintessential' is dan wel weer voorhanden; ''Of, relating to, or having the nature of a quintessence; being the most typical: Liszt was the quintessential romantic. (Musical Heritage Review).'' * en ''most typically representative of a quality, state, etc.; perfect'' * Net jammer (voor het quoten, want de muziek in de film is schitterend en volledig op haar plaats) dat in deze film muziek van Brahms zit, maar goed.

De korte review van Olaf K. sprong mij zonet in het oog. Ten eerste vanwege die vreselijke -inmiddels voormalige- spoiler (hoe blij ben ik dat ik dat niet op voorhand las!). Vervolgens; de discussie of het personage Jeanne dan wel het ene of dat andere is, kan je zeker voeren, maar doet niet zo terzake. Ze is wie ze is en ze doen wat ze doen; een spontane romance zoals die wel vaker gebeurd is, gebeurt en gebeuren zal, c'est tout. Ik vond haar ook niet altijd even sympathiek, aanvankelijk niet en later ook niet, maar dat doet aan het verhaal en de uitwerking niets af.

Dat verhaal zou eigenlijk al duidelijk kunnen worden op het moment dat Jeanne aan het lachen gemaakt wordt door Bernard. Een moment van grote 'opluchting' (eindelijk lacht ze eens), maar ik had nog nauwelijks een idee van wat zou komen. Het begint als een broeierig spel uit verveling en ontevredenheid, maar wordt onderbroken door de simpele speling van het lot die autopech kan zijn, de daaropvolgende, toevallige ontmoeting en het mondt uit in pure passie en onbezonnenheid. Een meesterlijk idee en ook nog eens meesterlijk uitgevoerd.

De nachtelijke scene is daarbij (ga ik weer) kwintessentieel. En toch zaten juiste daar een paar momentjes bij die van mij ook geschrapt hadden mogen worden (het over-symbolisch vrijlaten van de vissen, de eerste kus die wel erg braaf was, de vraag van Jeanne aan Bernard of hij haar 'reispakje' even wilde uitkiezen). Dat maakt slechts dat ik niet de volle mep ga uitdelen, maar het had niet veel gescheeld.

4,5*.


* bron

. mooi.

Thanks.

Krijg zin in herziening.

Ik kan me voorstellen dat deze film in die tijd behoorlijk wat stof deed opwaaien. Ik had een dergelijke scène ook niet verwacht in een film van deze leeftijd. Het verhaal is nogal dunnetjes maar de beelden eromheen maken wel weer wat goed. Vooral de scène waarin zij met haar nachtgewaad samen met what's his face rondliep was heel mooi gedaan.

Ik vind het wel een behoorlijk oppervlakkig personage. Ze leeft er maar op los en kijkt zelfs niet naar haar eigen kind om. Ik had weinig sympathie met haar waardoor het me eigenlijk ook niet zo kon schelen hoe het met haar afliep. Tja, ik vond het allemaal wat te povertjes. Op wat mooie beelden en een mooie liefdesscène na heeft deze film weinig te bieden naar mijn idee.

wat een reclame voor dat eendje dat geruisloos over de Franse zandwegen zoeft, ik wist niet dat zo werden gemaakt.

Jeanne Moreau bewijst weer eens een prachtactrice te zijn in deze nogal volwassen film van een pas 25-jarige Malle. Ik vind Moreau niet eens zo beeldschoon maar ze heeft een onweerstaanbare uitstraling- en ik geloof haar personages altijd, zo ook deze Madame Bovary variant (het is misschien een cliché om elke verveelde Franse vrouw uit de provincie een Madame Bovary variant te noemen maar het is natuurlijk wel een uitgelezen kans even te laten zien dat ik mijn klassiekers ken).

Les Amants (mooie, krachtige titel) wordt romantisch genoemd en dat is het ook maar dan wel op zijn Frans- dus met enig voorbehoud. De voice-over op het eind verraadt al de twijfel die Jeanne voelt al heeft ze dan geen spijt- jammer, Malle had mogen vertrouwen op de gezichtsuitdrukking van zijn actrice die een en al wankelmoedigheid toont in de laatste scène- ook goed aangevoeld door haar tegenspeler die ook wel weet dat zijn teksten over de maan en de liefde het minder goed doen in het onbarmhartige zonlicht. Desalniettemin een knap drama met een mooie muzikale ondersteuning.