Abbott and Costello Meet Dr. Jekyll and Mr. Hyde (1953)

Iets minder met Boris Karloff.

The laughs are twice as monster-ous as before!

Dit was een Abbott and Costello waar ik erg naar uitkeek. De meeste Meet films vind ik erg goed (met Meet Frankenstein als uitschieter) maar Dr. Jekyll and Mr. Hyde hebben me altijd erg gefascineerd. Normaal gezien ging ik de film eergisteren zien maar daar kwam het jammer genoeg niet meer van wegens tijdgebrek maar gisteravond na de finale van De Allerslimste Mens ter Wereld heb ik me toch klaargezet voor een film waarvan ik vermoedde dat hij wel eens kon tippen aan Meet Frankenstein.

Meet Frankenstein is nog altijd wel de betere van de twee maar Meet Dr. Jekyll and Mr. Hyde komt toch wel gevaarlijk dicht in de buurt. Ik denk dat ik voor het eerste kennismaakte met de wetenschapper en zijn alter-ego in de film League of Extraordinary Gentlemen, The (2003) en sindsdien hebben ze altijd een zekere fascinatie op me uitgeoefend. Ik was dan ook razend benieuwd hoe het Abbott & Costello ging gaan wanneer ze hem tegenkwamen. In het begin is dit dan ook een nogal vreemd filmpje doordat het erg lang duurt eer het duo op de proppen komt. Wanneer ze er zijn breekt de film los maar kent dan ook nog even een korte Abbott & Costello pauze waarin het verhaal uit de doeken wordt gedaan. Er is deze keer dan precies ook meer werk ingestoken doordat het subplot met de dokter, Vicky en Bruce wel deftig wordt uitgewerkt. Op zich niet slecht want de film had wel een goed plot nodig om heel het idee van Dr. Jekyll en Mr. Hyde te kunnen introduceren. Lamont weet het dan ook allemaal goed te doseren, in tegenstelling tot zijn eerdere films waar hij soms de bal wel eens missloeg (o.a. bij Hit the Ice) maar daar spreken we nu niet over. De spanning wordt lekker afgewisseld met een paar hilarische scènes (gewoonweg alles waar Abbott & Costello in voorkomen is bijna altijd grappig) maar geen één van de factoren moet onderdoen voor een ander. Er is genoeg humor te bespeuren in de film maar er wordt ook nog altijd gebruik gemaakt van een serieus plot waarmee erg veel wordt gedaan. Muzikale intermezzo's komen alleen maar in het begin van de film voor, en dat nummer is dan nog vrij catchy. Wel nemen ze een klein loopje met heel het Dr. Jekyll and Mr. Hyde verhaal. Bij mijn weten is Jekyll altijd een goed mens geweest en was Hyde het slechtste van het slechtste. Dit resulteerde meestal in de innerlijke strijd tussen de twee maar hier is Jekyll zelf redelijk kwaadaardig. Hij schrikt er niet voor terug om in Hyde te veranderen waardoor hij dan ongestoord zijn gangetje kan gaan. Het einde is ook één van de leukste die ik al in eender welke Abbott & Costello heb gezien. In hun eerder werk was de climax van de film altijd een heuse achtervolging waar Costello meestal in de problemen geraakte en hier is het niet anders. Heerlijk vermaak en knap van Lamont dat hij zo'n evolutie heeft doorgemaakt sinds zijn begindagen met het duo.

Abbott & Costello zijn terug op hun oude niveau. Het is niet dat ze er ooit zo ver onder hebben gezeten maar films als Go to Mars zijn toch net dat tikkeltje minder dan deze. Hun chemie is weer als vanouds en de hilariteit is wederom niet ver te zoeken. Werkelijk alles wat de mannen doen, kan meestal op een lach van mij rekenen. Ze vernieuwen niet elke film maar het is altijd wel leuk om eens iets anders te zien, vooral de loopjes van Costello als hij iets fout heeft gedaan veranderen wel eens gedurende de films. Alleen moet Abbott toch echt wel eens van die snor af geraken want die ziet er verschrikkelijk uit maar vermits hij ze al een aantal films heeft betwijfel ik of hij ze ooit heeft weggedaan. Aah, Boris Karloff. De acteur die ons een aantal Universal Monsters heeft bezorgd. Zijn meest memorabele rol blijft natuurlijk die van Frankenstein en The Mummy maar als Dr. Jekyll is hij vast en zeker ook wel te pruimen. Hoewel hij gecrediteerd staat als Dr. Jekyll en Mr. Hyde, klopt dit niet doordat de stuntman Eddie Parker altijd de transformatie onderging, iets wat ook te zien is op een aantal publiciteitsstills. Soit, als Jekyll is hij in ieder geval uitstekend kwaadaardig. Daarmee is het ook goed dat ze een soort van kunstgreep hebben uitgevoerd om Jekyll kwaadaardig te maken want een goede Karloff? Neen, dat komt niet over. Craig Stevens is zo'n typische oude acteur. Een mooi gezichtje en een tikkeltje talent om te acteren maar niet goed genoeg om echt onderscheid te maken met andere soortgelijke acteurs. Hij doet het hier zeker en vast niet slecht maar is op zich niet memorabel genoeg om een indruk achter te laten. Neen, dan slaagt Helen Westcott als Vicky daar beter in. Al kan dat wel aan mij liggen, ik heb namelijk zoals de meeste mannen een zwak voor vrouwelijk schoon, maar ze kan ook zeker en vast een serieus potje acteren. De show wordt natuurlijk gestolen door Abbott & Costello en Karloff maar Westcott doet het ook zeker en vast niet slecht.

Uitstekende film in de reeks. Meet Frankenstein blijft beter maar dit komt echt echt wel in de buurt. Abbott & Costello blijven hilarisch en de toevoeging van Karloff maakt het er alleen maar leuker op. Het plot verloopt lekker, kent genoeg diepgang en de transformatie ziet er, voor die tijd, uitstekend uit. Op naar de volgende film!

4.5*

Beetje wisselvallig, misschien iets té. Begin is echt heel slap, maar met de komst van Boris Karloff komt de boel dan wel gelijk op gang. En dat blijft. De romance is té slap voor woorden en alles met Karloff is gewoon goed (genoeg).

Wat ik ook deze A&C film moet nageven de vormgeving is anno 1953 toch al vooruitlopend op wat Hammer en Corman kort erop tot hun handelsmerk zouden maken. Barokke decors, draaiende muren, kelders met gedimd licht.

O ja, het is dus een A&C film. Eigenlijk zijn hun grappen er verwikkelingen, met uitzondering van de achtervolging van Hyde (o.a. eerst de maskers/verwisselingen, erna zo'n wasgoed scène) toch wel wat op de achtergrond.

Een rechttoe-rechtaan Jekyll/Hyde film had misschien beter uitgepakt. A&C zijn wat neutraal - en dat is gek in een film die hun naam draagt, maar die vervelende romance blijft ook wel knagen.

Twee stuntelige politieagenten proberen een zekere Mister Hyde te vangen die een dokter heeft vermoord. Wanneer een van hen denkt hem opgesloten te hebben blijkt het de gereputeerde dokter Jekyll te zijn die hij in de plaats heeft vastgezet. Niemand wil hem geloven dat die twee één en dezelfde persoon zouden kunnen zijn. Maar vervolgens, bij een bezoek in het huis van de dokter lest hij in het laboratorium zijn dorst, verandert hij in een reuzenmuis en op dat moment begint zijn collega te vermoeden dat die dokter inderdaad een duister geheim verbergt...

Matige griezelkomedie waarin een aantal grappen geforceerd overkomen. De sets en de transformaties van Jekyll in Hyde zijn geslaagd te noemen, alsook de vertolking van Boris Karloff maar het duo Abbott en Costello brengt er toch minder van terecht. Slechts af en toe een rake gag. Het einde werkt misschien wel op de lachspieren maar is toch vergezocht. Geef mij maar een bloedernstige Karloff in de plaats...

Beter dan zijn voorgangers Abbott and Costello Go to Mars en Abbott and Costello Meet Captain Kidd. Dit op basis van het verhaal, en het personage van Boris Karloff. In deze film speelt hij enkel de rol van Dr. Jekyll. Na de transformatie-scènes nam stuntman Eddie Parker de rol over van Mr. Hyde. Ondanks dat het verhaal duidelijk afwijkt van het gebruikelijke Jekyll/Hyde-verhaal, zijn er diverse verwijzingen naar de twee klassieke personages. Daarnaast bevat de film duidelijke verwijzingen naar Bud Abbott Lou Costello Meet Frankenstein. Ook de muziek uit deze film wordt hergebruikt.

Niet de beste van het duo, maar gelukkig valt er nog voldoende te lachen.

3,0 *