The Music Never Stopped (2011)

Deze film is in 1 woord geweldig. Ik heb deze 3 dagen geleden gekeken en hij spookt nog door mijn hoofd, zit er aan te denken er vanavond nog een keer naar te kijken.

Het is gewoon een prachtig verhaal, je moet je er even in laten meeslepen maar als je erin zit kom je er niet meer uit. Huilen en lachen kunnen elkaar behoorlijk afwisselen.

Ik raad iedereen die houdt van dit soort films, waargebeurd, een kijkje in het dramatische leven van een gezin, deze film te kijken en ik ben heel erg benieuwd naar de reacties...

Met een hele grote pluim voor Lou Taylor (Gabriël) wat heeft hij een fantastisch, realistisch personage neergezet!!

*****

Gevoelige film met een echt geweldige J.K. Simmons ook de rest van de cast was meer dan goed ook leuk om Julia Ormond als Dianne Daley te zien.

Mooi en aangrijpend drama met een mooie score en uitstekend rol van Simmons en Pucci.

Het verhaal dat op voorhand een hoog RTL-gehalte heeft wordt subtiel en zonder al te veel nadruk op het sentiment verteld. Dit maakt het tot een eerlijke film die vooral door Simmons een lach en een traan mooi in balans weet te houden. Visueel gezien biedt de film weinig en is deze nogal grauw en saai geschoten. De muziek daarentegen is een mooie rode draad en zal menig liefhebber aanspreken.

Clichés zijn in dit genre haast onvermijdelijk maar deze film laat zien hier prima mee om te gaan zonder te overdrijven.

Ik heb genoten.

3,5*

Erg mooi. Was vooral erg onder de indruk van de acteerprestaties van Lou Taylor Pucci. Hoe hij helemaal opleeft als er muziek klinkt, ik vond het erg overtuigend en ook erg ontroerend om te zien hoe hij Gabriel gestalte gaf. Wel jammer dat er niet nog iets meer gefocust wordt op zijn behandeling en hoe hij vooruit gaat. Hoe hij dingen aanleert door middel van ritme of liedjes. Dat zit er wel in, maar niet voldoende uitgewerkt naar mijn smaak.

De flashbacks naar de 60's vond ik wat storend, maar dat kon ook komen door dat slechte afleidende kapsel/pruik(?) van Gabriel, en omdat ik het heden nu eenmaal een stuk interessanter vond.

In het begin wist ik niet helemaal wat ik aan moest met het conflict tussen de twee en met het wat lastige gedrag van de vader, maar dat is met de muziek die daar als rode draad voor dient uiteindelijk prima uitgewerkt in een mooie climax (heb zelden zo tevreden naar een film zitten kijken als toen hij eindelijk bij het concert van zijn geliefde band was ). Erg mooi gevonden dat hij met het onbekende nummer op het concert een nieuwe herinnering aan zijn vader kon maken.

Dikke 4* - 8,5/10

Uitstekende film over een verloren zoon die na jaren terugkeert, maar met een hersentumor. Verteld door flashbacks gegenereerd door muziek van eind jaren 60 (de film heeft hierdoor een soundtrack om van te smullen). Een onderhoudend en zelfs meeslepend verhaal, ook al is het verloop van de vernieuwde vader-zoon relatie voorspelbaar. De cast is sterk.