Un Sacco Bello (1980)

Eén David di Donatello Award en één Silver Ribbon Award voor Carlo Verdone in 1980 voor deze film.

Wat zie ik, nog maar 1 stem voor deze terecht bekroonde klassieker van Verdone met 600+ stemmen op IMDB en die werd geproduceerd door Sergio Leone?
Drieluik dus met het klassieke "Rome leeggestroomd op Maria Hemelvaart" gegeven en de focus op een stel losers en zonderlingen.
Het deel met die hippie en Verdone zelf in een quadruple rol is het minst want gedateerd, het handelt zich hier om het generatieconflict zoals dat blijkbaar 30-40 jaar terug bestond en dat nu hooguit vervelende lieden met plakhaar en hoornen brillen nog nieuw leven zouden willen inblazen. Wel de moeite uiteraard is Mario Brega als vader, proleet, zakenman, communist en goed katholiek tegelijkertijd. Verdone trof hem trouwens tijdens besprekingen met Leone en bij Leone thuis.
Het deel over die loser die nog bij zijn moeder woont- niet dat dat daar ongebruikelijk is voor lui van een jaar of 30- is al wat vermakelijker en gaat over een gozer die praat als Kermit de kikker en een Spaanse toeriste wil versieren, of eigenlijk dwingt het noodlot hem daartoe...maar het lot moet je wel bij de kloten grijpen.
Briljant is het gedeelte over een Guido die nog in de kast zit en een sexreis wil ondernemen naar Polen- toen nog achter het ijzeren gordijn- maar hij heeft eigenlijk niemand om hem gezelschap te houden. De intro is werkelijk geniaal, het betreft hier een spoof op saturday night fever.

Voor alle duidelijkheid: de 3 delen verlopen niet na mekaar, maar door mekaar.
Muziek werd verzorgd door Morricone, met zelfs disco invloeden als die Guido in beeld is.