Amici Miei (1975)

Ik heb hem 17 jaar geleden in Rusland gezien. Ik heb de grapjes uit deze film aan mijn Nederlandse vrienden verteld.

Ik wil hem nog een keer graag zien.

Een komedie van vrienden maar ook een sociaal drama want hun prachtige humor helpt hun de tegenslagen in het leven te boven te komen. Mooi uitgewerkt. En, labrie, ook ik wil hem graag nog eens zien.

Een viertal vijftigers uit Florence ontvluchten af en toe hun werk en hun vrouwen om nog eens kwajongensstreken uit te halen. Op één van hun dolle tochten ontmoeten ze een geneesheer, op wiens echtgenote één van de vrienden verliefd is. Tot eenieders verbazing staat de dokter vrijwillig zijn vrouw af en voegt hij zich bij het viertal om ook poetsen te bakken. Wanneer één van hen sterft zijn de anderen zelfs op zijn begrafenis niet in staat zich serieus te houden...
Ondanks het sarcasme en de agressieve humor is deze prent een ode aan de vriendschap en een verheerlijking van het leven, zonder evenwel de sombere kanten te verdoezelen. Ugo Tognazzi en Philippe Noiret zorgen voor onberispelijke vertolkingen. De voornaamste kwaliteit van deze komedie is mijns inziens dat - onder het mom van volks amusement - de ondeugden van de doorsnee-Italiaan en de instituties die zijn bestaan beheersen, worden gehekeld.

Hoor goede dingen, maar dat verhaal klinkt zo suf....

Poster is niet erg uitnodigend. Het is een aparte film, de grappen en streken zijn nogal onbenullig en kinderachtig, maar omdat het tot het uiterste wordt doorgevoerd krijgt het toch een komische lading (ook al omdat het slachtoffer van hun laatste grap niet echt geïmponeerd lijkt te zijn). Maar goedbeschouwd zijn de boezemvrienden een onuitstaanbaar stelletje eikels.

Maar onder de oppervlakte zit toch wel iets meer dan een flauwe schelmenkomedie over heren op leeftijd. Het was eerder een tragikomedie, de mannen hebben een weinig gelukkig leven, slechte relaties en leven pas op als ze zich even kunnen ontrukken aan hun lege bestaan. Als Perozzi het loodje legt zijn de reacties van zijn ex en zoon veelzeggend.

Pff, werkelijk geen idee waarom dit overal zo goed gewaardeerd wordt.

Melige onderbroekenlol met een nogal dubieuze moraal.

Ik vond het ook een beetje irritant, maar daar was ik al bang voor. Italiaanse humor (en schreeuwerigheid) vallen zelden bij me in goede aarde.