Alamar (2009)

Prima debuut film waarbij de relatie tussen vader en zoon duidelijk in beeld word gebracht, met fijne zomerse sferen. Desondanks het simpele camera werk is het visueel gezien best mooi. Zitten soms wel wat leuke composities tussen. Meer is het ook niet echt, gewoon een simpele makkelijke film die lekker wegkijkt. Zeker een kijkbeurt waard.

Héérlijke film.

Mede dankzij zijn prima gedoseerde speelduur heb ik eigenlijk niets aan te merken op deze film, die ons als Westerse kijker meevoert naar een wereld die zover van de onze staat. Op de juiste manier, met een maker die op de achtergrond blijft en zijn protagonisten en hun omgeving compleet op het voorplan plaatst. Ook de vrijwel gehele afwezigheid van een soundtrack draagt bij tot de puurheid van Alamar.

Naast de onthaasting die Alamar de kijker schenkt, krijgen we ook een mooie schets van een aparte en warme vader-zoonrelatie. Enkele shots waarin de camera focust op vrijwel identieke handelingen van vader en zoon (bv. het voorzichtig met de voeten schuifelen over een boomstam) zijn - net als tal van andere shots (de vriendschapsband met de vogel!) - dragen een poëtische kracht in zich.

Tenslotte is de film visueel gezien van hoog niveau, met enkele prachtige shots en een focus op de juiste zaken.

4,5* is misschien een beetje een overenthousiaste stem, maar gebaseerd op de kijkbeurt van vanavond (op groot scherm, wat me een must lijkt) is het niet meer dan een eerlijke rating. Een fantastisch cinematografisch kleinood dat niet over het hoofd gezien zou mogen worden. Kijk en geniet.

4,5*

Je hebt me benieuwd gemaakt Friac!

Je kan het best omschrijven als een fictieve documentaire.

Dat zegt niets over de kwaliteit op zich natuurlijk.

Daarom even bij vermelden dat deze van een redelijk leuk niveau is.

Prachtig hoe eenvoudig het leven kan zijn. Dit zou je tijdens een winterdepressie moeten zien. Vandaar dat hij goed scoorde in R'dam denk ik. 3,5*

Is dit op dvd uitgebracht?

Draait nog in de filmhuizen, maar dat is tegenwoordig ook geen garantie dat hij nog niet is uitgebracht.

Ik zie het, vanaf 30 september te zien in 't Hoogt in Utrecht, ga 'k em daar wel kijken

eigenlijk iets te sentimenteel voor mijn smaak, maar goed, mooie film toch

Heeft wel een documentaire-gevoel. Een oude man en de zee, en een vader die zijn zoon initieert tot het vissersleven. Deze Mexicaanse film wil vooral de aandacht vestigen op de biodiversiteit van de Banco Chinchirro, een belangrijk koraalrif langs de Mexicaanse kust. Het samenleven van mens en natuur levert enkele mooie beelden op zoals het temmen van de ibis . Met bescheiden middelen gemaakt, zorgt Alamar voor een warm gevoel binnenin.

Heerlijke sympathieke sfeerfilm met prachtige fotografie over een jongen die letterlijk in twee totaal verschillende werelden leeft, namelijk die van de stad en een leven direct afhankelijk van de natuur.

Voor mij is de film vooral een ode aan hoe het leven ooit 'bedoeld' was, onthaasting ten top en tegelijkertijd stof tot nadenken. Aanrader

Een erg ontspannende film.

Alamar heeft tijd nodig om op gang te komen. De eerste 15 minuten waren niet denderend. Maar wanneer de mannen in zee duiken en op kreeftenjacht gaan, begint de film pas echt.
De film zit vol met verbluffend mooie beelden, vooral de onderwater shots zijn fantastisch. Gewoon een erg mooie registratie van een paar mensen die in harmonie met de natuur samenleven. Mooi hoeveel dieren we zien en hoe goed die dieren met mensen om kunnen gaan.
We zien alleen maar hoe Natan met zijn vader en opa gaat vissen en dat soort dingen, maar dat is fascinerender dan het lijkt.
Erg aandoenlijk mannetje ook, die Natan. De relatie tussen vader en zoon is erg mooi.

3,5*.

Een prachtige film, waarin gewoon eens lekker niets gebeurt. Ik hoopte er een tijd lang wel op, dat die jongen gegrepen zou worden door die krokodil, of een haai, of dat hij uit die uitkijktoren zou vallen, maar het gebeurde niet, en het is goed zo.
De film deed me emotioneel wel wel iets, dat wel. De band die de vader met zijn eigen vader heeft, en met zijn zoon, is zo mooi. De respect die ze voor elkaar en voor de natuur hebben maakte me bijna jaloers. Ik wilde daar ook zijn. Die gebakken vis zag er zo heerlijk uit, en dat aten ze dan op het "balkonnetje" van hun hut op... .........zucht.

Hele trage film, men zou het ook een documentaire kunnen noemen, waarin inderdaad bijna niets gebeurt. Ik ben dan ook enkele keren in slaap gevallen. De relatie vader-zoon is wel héél knap in beeld gebracht. Schitterend leven in harmonie met de natuur, zonder zorgen zo lijkt wel.

Alamar is een beetje een tegenvaller.

Van de vader-zoon relatie die zo wordt opgehemeld had ik meer verwacht,

Er worden geen gevoelige snaren bij mij geraakt of iets in die geest.

Wat ik wel ontzettend mooi vind zijn de omgevingen

en de way of life van vaders, zo zelfvoorzienend en heerlijk relaxed.

Viel me een beetje tegen, had er wat meer van verwacht, hier en daar dan wel weer mooie plaatjes.

Het begin jammergenoeg gemist omdat ik er langs zapte maar ben blijven hangen, relaxed filmpje (alhoewel film, zou er een strak script zijn..). Mooie beelden ook, soms iets te opzichtig zoals het kabbelende water met de fles maar over het algemeen erg prettig om te zien. Er gebeurt niks maar toch ook juist weer wel.

Je zou normaalgesproken sentimenteel gedoe kunnen verwachten wanneer het jongetje weggaat maar nee gelukkig. Geen (zoete) soundtrack, geen vals gemiep, gewoon eventjes een paar tranen en klaar,
lekker zorgenloos bellenblazen in Italië; sterk in z'n eenvoud en net als de rest puur en realistisch. Kind doet kinderlijke dingen en wordt niet als een pseudo volwassene neergezet met dito gevoelens en uitspraken, een verademing in filmland.

Alamar laat mooi de relatie tussen mens en omgeving zien maar ben blij dat het niet overkomt als een Socutera-achtige spot of iets drammerig moraliserends over levenswijzen en natuur; what you see is what you get, een paalhuis in prachtig water.

Meer een veredeld vakantiefilmpje, maar best leuk te noemen.

de film duurde vrij kort en eigelijk is dat maar best ook.

En Film is waarschijnlijk ook geen juiste benaming voor deze ??

Mooie film, had zelf het gevoel weer even op vakantie te zijn. Erg mooi portret van de mens en de natuur. Doet je beseffen hoe ver we daar van los geslagen zijn.

Dikke 3,5*

Exact Reinbo

Dikke 4*

Homage aan een koraal rif en als zodanig geslaagd.De suggestie van een plot wordt wel gewekt maar minimaler kan het niet.

Wat heb ik een hekel aan reality shows, maar hierover moesten ze nou eens een reality show maken. Heerlijk rustgevend om naar te kijken.

Even lekker terug naar de primitiviteit van het leven, die wij al lang niet meer kennen.
De soap eromheen van de moeder vond ik overbodig.

Ik heb zeer mooie beelden gezien in een wat simpele setting. Juist dat simpele maakt het weer wonderbaarlijk mooi. Blanquita steelt nog even de show met een leuk kunstje.

Een dikke 3.5!

Ik hou hier erg van. Intimiteit tussen vader en zoon, balancerend tussen documentaire en fictie. Vooral gaan kijken omdat de opvolger me dit jaar in Rotterdam uitstekend beviel. Deze is nog iets kleiner. Nog wat bescheidener. En ongeveer even goed. Gonzalez-Rubio sla ik in Rotterdam nooit meer over.

4.0*

Aardige film. Met een paar mooie beelden van vissen en de zee. Verder net een documentaire.

Een bescheiden low budget quasi-documentaire / home- / vakantie- / toeristische promovideo over een vader die met zijn zoontje gaat vissen, met respect voor elkaar en de natuur.

Vader gaat met zoontje vissen is ook ongeveer het hele script van de film. Ik vond het allemaal 'gewoon' wat men hier laat zien, ben echt verbaasd over de hoge score. 'De kracht zit in de eenvoud', maar je kunt daarin ook te ver gaan, en dat is wat mij betreft hier aan de hand.

Ik kom zelf regelmatig op kustplaatsen waardoor die beelden op zee uit deze film voor mij geen meerwaarde hebben, zeker niet vergeleken met zelf even op zo'n bootje gaan zitten of het zonnetje en de zeebries aan wal voelen en ruiken. Als dat dus geen meerwaarde biedt blijft er in deze film zeer weinig over.

De film is te simpel, te leeg om mij echt te interesseren, te mager. 2 sterretjes.

Komt over als een documentaire met dit verschil dat de personages gewoon voor de camera bewegen, zich zelf spelen op dit op de werkelijk allernatuurlijkste wijze.

Samengang tussen opa, vader en zoontje vond ik allerliefst zonder dat het ooit liederlijk wordt.

En natuurlijk zijn er de mooie natuurbeelden.

Rustige, verademende film.

verdorie wat een onderschat filmpje. prachtig mooi, heel klein, intiem en oh zo gevoelig. genoten van begin tot einde. neigt enorm naar de 4,5*

De film heeft iets documentaire-achtig en is vooral erg observerend. We volgen een gescheiden vader die zijn kind meeneemt naar onvergetelijke plekken. Ze gaan vissen, genieten van de natuur en vooral van elkaar. Quality time in de hoogste graad. Geweldige momenten om te delen met je kind en hem intussen levenswijsheid en nog van dat meer mee te geven.

Rustig en fijn, gecombineerd met prachtige natuurbeelden, maar het mocht wat meer zijn voor mij, zeker op filmisch vlak. Een film van eenvoud, maar ik miste inhoud.