After the Thin Man (1936)

Leuk vervolg - Asta steelt de scenes.

James Stewart is alleen nog niet in top vorm.

Deel 2 van The Thin Man cyclus.

Het accent ligt nu meer op de komedie, en minder op de misdaad. Leuk voor het lachen, maar het misdaadverhaaltje wordt nogal afgeraffeld. Je voelt dat het bijzaak is, en dat het trio Powell-Loy-Asha reeds zo populair was, dat er nu ook meer scenes zijn met deze drie tesamen of de nachtelijke avontuurtjes (scrambled eggs) van het getrouwde stel.

Gewoon lekker ouderwets vermaak met fijne grappen. 3,5* blijven staan.

Ober: "Is he a friend of yours?"

Nick: "On the contrary, he is a relative."

Ook deel 2 biedt weer heerlijk vermaak. Ik vond het wel fijn dat er ditmaal meer aandacht besteed werd aan het duo Nick en Nora, want de momenten tussen hun twee blijven de beste uit de film. Dit is in ieder geval een waardig vervolg op deel 1. Je ziet er aan af dat er een wat hoger budget was en het loopt allemaal wat minder rommelig. Daar moet bij gezegd worden dat de tweede helft van de film beduidend minder humor bevat dan de eerste helft en dat is jammer. In ieder geval blijft het topvermaak en als alle Thin Mans ongeveer dit niveau aan weten te houden ben ik tevreden.

3,5*, neigend naar 4*. Zoveel minder dan deel 1 is deze film namelijk niet.

Dit tweede deel van de Thin Man-serie doet nauwelijks onder voor zijn voorganger. Tot mijn genoegen speelt de gortdroge humor (nou ja, gortdroog ?) van het duo Powell – Loy opnieuw de hoofdrol. Het plot zit weliswaar knap en tegen het einde ook wel verrassend in elkaar, maar dat doet er eigenlijk niet zoveel toe.

Asta is het middelpunt van een kostelijke, niet te missen scène in het begin van de film. Let ook op de butler, gespeeld door de 83-jarige (!) Tom Ricketts.

Het is andermaal smullen geblazen.

Leuk dat het duo Powell & Loy in dit 2de deel wel veel screentijd krijgen en de komische elementen zijn misschien nog wel meer aanwezig dan in het eerste deel.
Het whodunit verhaaltje kon mij, net zoals in het eerste deel niet zoveel boeien maar grappig is wel dat James Stewart precies het tegenovergestelde speelt als dat hij later in Rope ging doen. ?

Toch had het verhaaltje iets korter mogen zijn wat mij betreft, bijna 2 uur is misschien wat te veel van het goede omdat het plot best simpel is en vooral leuk is door de wisselwerking van Powell en de prachtig mooie Loy. Ook viel mij op dat het iets minder naturel leek, de grappen voelen wat meer scripted tegenover het eerste deel waar het duo duidelijk veel kon improviseren.

Vermakelijk blijft het allemaal zonder twijfel wel en voorlopig heb ik nog geen genoeg van dit leuke duo.
Benieuwd hoe de andere delen mij gaan bevallen.

3*

Dit tweede deel vindt direct na de gebeurtenissen in het eerste deel plaats en laat het echtpaar Nora en Nick Charles (Myrna Loy en William Powell) per trein aankomen in hun woonstede San Francisco. Aldaar raken ze vrijwel meteen in een nieuwe moordzaak verwikkeld. Anders dus dan in het eerste deel waarin het echtpaar eerst op lichtvoetige toon uitgebreid werd geïntroduceerd. Een dergelijk intro is er nu ook, maar dat kwam op mij nogal plichtmatig over. After the Thin Man is minder los geconstrueerd en het echtpaar acteert minder ongedwongen en minder uitgelaten.

Nora en Nick worden veel meer als realistisch personen gepresenteerd. Dat feit maakt van de film een minder kluchtig geheel dan de voorganger. Het is allemaal wat conventioneler. In de film herken je duidelijk de mechanismen die in met name de feelgood-films uit Hollywood zo herkenbaar zijn. De film neigt naar braaf, risicoloos vermaak. Het oorspronkelijke en het brutale is er een beetje af. Het script lijkt geschreven te zijn met in het achterhoofd de gedachte om niet teveel af te wijken van de algemene deler. Het is nog steeds leuk. Het is ook jammer.

Dat de film desondanks lekker wegkijkt, ligt vooral aan het geslaagde samenspel tussen Powell en Loy, die dan wel wat formeler optreden maar net als in de voorganger gelukkig blijven volharden in scherpe en humoristische dialogen. Ook leuk om James Stewart te zien als rijzende ster in een rol die zich (in het licht van de sympathieke rollen die hij later speelde) wat ongewoon ontwikkelt. En zo is After the Thin Man leuk vermaak, maar is op geen enkel vlak buitengewoon gewaagd, spannend of rebels. Daarvoor draagt de film helaas een veel te dik conventioneel jasje.