Prevenge (2016)

Matige film waarin een zwangere vrouw in opdracht van haar ongeboren baby verschillende personen vermoordt. Afgezien van dit leuke basisgegeven is de film verder gewoon een wraakfilm (zoals de titel wellicht al doet vermoeden), waarbij langzaam duidelijk het motief naar voren komt. Het valt allemaal wel nogal snel in herhaling, en daarom net geen 3.0 sterren.

Leuk.

De link naar Sightseers was er redelijk snel, zelfs voor ik bewust de link met Alice Lowe kon leggen. Die twee films zitten echt in hetzelfde hoekje. Een sterke scheut zwarte humor met wat comedy en indie elementen.

Leuk dat Lowe ook schreef, regisseerde én zelf zwanger was. Dat maakt dit toch echt wel haar film. Iets wat je gaandeweg ook wel merkt. Haar rol is té perfect uitgevoerd, iets wat duidelijk niet enkel op een toevalligheid steunde.

Deze humor ligt mij perfect. Beetje scherp, beetje duister, maar ook nog een beetje kinds en ondeugend. De horror elementen zijn een stuk minder extreem en die indie finish had voor mij niet echt gehoeven, maar ze halen de film niet meteen naar omlaag. Jammer genoeg tillen ze de film ook niet echt omhoog, waardoor het eigenlijk bij een best leuke comedy blijft.

Lowe zelf is wel fantastisch, de film is continue grappig en met 90 minuutjes is het allemaal zo voorbij. Erg tof filmpje, aanrader voor mensen die houden van iets duisterdere (Britse) humor.

3.5*

Het idee om het rooskleurige wat rond een zwangere vrouw hangt van een andere/ duistere kant te benaderen was zo gek nog niet. Echter de uitwerking is maar weinig interessant. Het idee voelt meer alsof te zijn uitgetrokken tot speelfilm-lengte. Het duurt maar voort en waarbij we teveel dezelfde moord-herhalingen zien. Daarnaast zijn die moorden ook niet heel spannend of innovatief. Wat dus rest is humor maar die lig er dikwijls te dik bovenop en slaat op sommige momenten zelfs dood, door het verplichte leuk doen. Hierdoor komt de film niet verder dan wat oppervlakkige leuke ideetjes. Prevenge maakt de verwachtingen niet waar en dat is jammer want het is wel duidelijk te zien dat regisseuse Alice Lowe wel over talent beschikt.

Leuk.

Lowe heeft een geinige kronkel in haar hoofd. Om dit te bedenken en tijdens je eigen zwangerschap ook daadwerkelijk ten uitvoer te brengen vereist toch wel een geest en inzet die getuigt van creativiteit, zelfrelativering en een goede dosis durf ook wel.

Ze gebruikt het als een goed excuus om eens lekker uit te halen en daarnaast ook haar eigen vrucht er goed van langs te geven. Ik hoor vrouwen wel eens klagen gedurende hun zwangerschap, weinigen hebben het lef om hun ongeboren baby als dwingerige duivel neer te zetten; ik zag het als een ongeremd uitvergrote frustratie. Het einde bindt dan wel iets in, maar dan heb je er al een geinige film op zitten met een gevarieerde reeks (om hun platheid verachte) mannen en (om hun dwaasheid verguisde) vrouwen op zitten. Niet alles is even grappig, maar Lowe heeft de gun-factor mee.

Het uiteindelijke motief had voor mij niet eens gehoeven, al heeft ze er zo wel een goede manier op gevonden om de killing spree wat spanning mee te geven. Audiovisueel weinig sfeervol en hier en daar wat overdreven, al past dat ook wel weer goed bij het oer-Engelse karakter van de film. 3*

Prevenge is een heuse one-woman-show. Regie, draaiboek en hoofdrol komen op het conto van Alice Lowe. Het schijnt dat het idee voor de film over een moordende zwangere vrouw tijdens haar eigen zwangerschap werd geboren. Een hoogzwangere vrouw die brute moorden pleegt is natuurlijk een bizar gegeven. Het idee zal wel iets met een humeurige overvloed aan hormonen te maken hebben gehad.

Het is een film geworden die aan de ene kant iets conventioneel en aan de andere kant behoorlijk bizar is. Een bloedige film vol zwartgallige humor en ontegenzeggelijk erg Brits.

Dat het zwangere hoofdpersonage Ruth niet terugdeinst voor een bloedige moord, wordt al snel duidelijk. De openbaring van haar beweegredenen laat langer op zich wachten.. De moorden zijn allereerst grappig, maar verglijden zonder verhalend kader na verloop van tijd richting schouderophalende gebeurtenissen. Het moment waarop de beweegredenen worden verduidelijkt komt dan ook op het juiste moment. Tegen die tijd is wat meer achtergrond gewenst.

Het broodnodige verhalende element zorgt helaas voor weinig substantie. Het verhaaltje blijkt erg mager en zorgt niet voor voldoende kader om te boeien. Gelukkig is er één blijvende betrouwbare factor die wel blijvend boeit en dat is de zwarte humor. Die is de gehele filmduur krachtig aanwezig, verveelt nooit en kenmerkt zich door afwisselend heerlijke grofheid en verfijnd Brits relativisme.

Het verhalende kader zorgt voor meer conventionaliteit als het de film dwingt zich incidenteel op de psychologische kant van Ruth en haar zwangerschap te richten. Die kanten uiten zich vooral in interacties tussen Ruth en haar verloskundige. Absurdistisch getinte interacties die echter ook duidelijk maken dat Ruth zich vervreemd voelt van de wereld maar eigenlijk goed in staat is in de realiteit te bivakkeren. Deze in aanzet interessante lijntjes zijn te fragmentarisch in de film geplaatst om blijvende indruk te veroorzaken. De aandacht gaat na een sessie al snel weer uit naar haar irrationele moordgedrag.

Prevenge is een aardige film die leunt op moord en humor, maar vergeet beide elementen in een interessant verhalend kader te plaatsen.

Aangespoord door haar ongeboren baby pleegt een hoogzwangere vrouw [Alice Lowe] een serie bloederige moorden. Het piepstemmetje van de baby is al voldoende genoeg om deze poging tot een zwarte komedie om zeep te helpen, maar Lowe helpt zelf een handje met haar matige acteursregie en enkele van de slechtste woordspelingen die je ooit zult horen. Het gebrek aan motivatie maakt je onverschillig voor de aaneenschakeling aan executies door een egocentrisch, onsympathiek persoon en de pogingen om begrip of sympathie voor haar op te brengen lopen uit op een volledige mislukking.

Een zwangere weduwe begint plots willekeurige mensen te vermoorden met haar keukenmes. Ze wordt gedreven door de stem van haar ongeboren baby. Een leuke premise en excellente uitvoering door Alice Lowe. Wat een geweldige actrice is dat toch.

De film komt best fragmentarisch over waardoor alles net iets te vaag bleef. Gelukkig kwam de zwarte humor goed naar boven waardoor ik af en toe goed heb gelachen. De moorden zijn expliciet maar niet uitbundig gewelddadig. De balans zat juist. Een domper was het einde, wat me toch een klein beetje wrang zat.

Een paar vreemde personages hier en daar, wat bloed en een goed wraakverhaal bij elkaar gemixt en je hebt Prevenge.

3,5*

"Kids these days are really spoilt. It's like, "mummy, I want a PlayStation! Mummy, I want you to kill that man!"”

Deze voelde ik niet echt, om heel eerlijk te zijn. Op het eerste gezicht leek me dit op zich best vermakelijke, en ik koos hem dus ook als een ‘revenge’ film. Ik vond er achteraf toch minder leuk aan dan ik had gehoopt en had gedacht. Opzich vond ik de kills wel leuk in de film maar, ik vond het script/verhaal gewoon wel echt matig. Daar kon ik gewoon niet heel veel mee. Destijds in 2016 volgens mij bewust aan de kant gegooid, omdat het me destijds niet veel aan leek. En nu voor de challenge is de film eigenlijk weer naar boven komen drijven, omdat ik een ‘leuke’ revenge film aan het zoeken was.

Waar ik me vooral een beetje aan stoorde was het feit dat de film gewoon nauwelijks een script heeft te bieden. De film gaat maar door, duurt soms misschien best lang en heeft eigenlijk heel weinig inhoudt. Goed een moordende aanstaande moeder zal dan in ieder geval de film nog een beetje kunnen redden maar, zelfs dat is eigenlijk niet echt het gevoel. Hoewel de kills best leuk zijn, en het zelfs nog best bloederig kon worden, valt de film gewoon wel echt tegen. Want zelfs de kills mochten van mij nog wel wat harder.

Alice Lowe vond ik persoonlijk dan wel weer totaal geschikt voor deze rol, en deed het ook wel geinig hoor. Maar daar is ook alles wel mee gezegd. De film doet zijn ding, rolt gewoon verder maar weet gewoon nergens echt te boeien. En zoals ik al zei, duurde het soms zelfs wel gewoon te lang. Het uiteindelijke idee was op zich wel geinig, de uitwerking is gewoon echt matig.

Regisseuse en hoofdrolspeelster Alice Lowe gebruikt een aantal interessante ideeën om haar slasherfilm vorm te geven, maar helaas blijft het voornaamste gedeelte daarvan nogal kaal en eenvoudig. Het helpt dan ook niet dat het moeilijk is om je in te leven met het personage van Lowe en haar leven, waardoor de onderliggende concepten eigenlijk nergens goed naar boven komen. Wanneer het op de horrorelementen aankomt zitten er wat moorden tussen, maar nergens te bruut en/of opvallend. Visueel ziet het er ook niet erg noemenswaardig uit, maar in bepaalde opzichten is Prevenge origineel en wekt Lowe de indruk daadwerkelijk iets met haar film te willen vertellen. Wat die boodschap vervolgens is, was voor mij persoonlijk alleen niet zo boeiend.