All Good Things (2010)

Niet echt boeiend , mede door het krampachtige acteren en geheimzinnige gedoe van het verhaal dat onwerkelijk overkomt.

Er is een wat stille rijke jongen die een meisje leert kennen, zij worden verliefd en gaan trouwen en doen alle dingen die volwassen mensen met elkaar doen. Echter denk je de hele tijd al dat er wat mis is met de jongen, want hij is wat stil en reageert gek op situaties. Wanneer het meisje ineens verdwijnt dan komen er vragen naar boven dus de man gaat zelf ook weg. Het verhaal wordt vertelt aan de hand van de man die voor een jury zit, jaren later en dan vertelt wat er allemaal gebeurt is. Film is heel traag, wat deze film niet ten goede komt. Ook het verhaal is heel traag. Het is allemaal net niet. Wat jammer is want de acteurs spelen wel goed, ook al ben ik nooit fan geweest van Dunst.

erg ondergewaardeerd

Herzien... pffffffffffff echt niet normaal hoe erg deze film is ondergewaardeerd!

“My father always said to only regret the things you didn't do not the things you did.”

“All good things” is een schitterend liefdesverhaal dat langzaam overgaat in een psychologisch drama en eindigt in een mysterie. Een mysterie dat onopgelost blijft uiteindelijk en een open einde heeft zo groot als de Grand Canyon. Het is dan ook gebaseerd op waar gebeurde feiten en gereconstrueerd aan de hand van gerechtelijke documenten. In werkelijkheid ging het over Kathleen Durst, die tot op vandaag nog altijd als vermiste persoon staat geregistreerd. Ze was getrouwd met Robert Durst, zoon van een invloedrijke makelaar in New York. Op 31 januari 1982 verdween de toen 29-jarige studente uit Manhattan, New York. En nu na al die jaren is er deze verfilming waarbij de hoofdpersonages nu de namen Katie en David Marks kregen.

Er werden twee klinkende namen gestrikt voor deze film die toch op een herkenbare en overtuigende manier het turbulente liefdesleven uitbeelden. Kirsten Dunst speelt een schitterende aangrijpende rol als de lieftalige Katie die voor de charmante David valt, gespeeld door Ryan Gosling. Persoonlijk ben ik niet zo onder de indruk van Gosling’s zijn acteerwerk. Ik vreesde al dat ik weeral een hele film tegen een uitgestreken gezicht moest aankijken waar geen greintje emotie op te bespeuren valt. Maar dat viel redelijk mee en doorheen de film toonde Gosling een waar pallet van allerhande menselijke emoties : vreugde, verliefdheid, verdriet, angst, pijn en woede. De twee films “Drive” en “Only God Forgives” bijeengenomen, hadden nog niet een kwart van de tekst die hij hier moest onthouden (“All good things” is echter van voor deze periode) . Schitterende vertolking. Vooral de geleidelijke overgang van een charmante jongeman naar een getormenteerd, agressief en in zichzelf gekeerd persoon was een sterk staaltje acteerwerk.

Idem dito voor Kirsten Dunst die je van begin af aan inpalmt met haar lieftallige verschijning en hoogst aandoenlijke glimlach. De wanhoop die ze uitstraalt na een bepaalde tijd en het intens verdriet dat ze heeft terwijl ze beseft dat er een mogelijkheid moet zijn om te kunnen ontsnappen aan deze nachtmerrie, is ook een pracht vertolking. Het is in ieder geval een subtielere rol dan gewoon het vriendinnetje van Spiderman spelen.

“All good things” begint dan ook over al die goede dingen die deel uitmaken van een menselijk leven. Het ontmoeten van iemand waarbij de vonk overspringt, het flirten en intens gevoel van verliefdheid, de toekomstplannen zoals een eigen stekje, trouwplannen … Alles doorspekt met vreugde en liefde. Het leven kan niet meer stuk. En dan verandert die roze wolk in een donkere grijze regenwolk. Het moment waarop de kinderwens naar bovenkomt en dit radicaal wordt afgewezen door David, is een ommezwaai in de hartstochtelijke relatie die er was tussen deze twee geliefden. En voor je het weet slaat de sfeer om en komen die geesten uit het verleden terug naar boven. David verandert in een depressief,wispelturig en agressief iemand. De kloof tussen de beiden groeit met de dag. Het gaat van kwaad naar erger en Katie begint de mogelijkheden tot een echtscheiding te verkennen. En dan verdwijnt ze … En dat is tot op heden nog altijd zo. En onopgelost.

Het moment dat het verhaal die ommezwaai maakte van een aandoenlijke romantische en emotionele film naar een thriller dat bol staat van mysterie, verloor ik de aandacht. Het werd ook plots allemaal enorm absurd en verwarrend. De chemie tussen David en Katie en de opgebouwde spanning was schitterend om te zien. Maar het gedeelte over de verdwijning en het daaropvolgend gerechtelijk onderzoek met versnipperde fragmenten was redelijk vaag. Het enige dat duidelijk wordt gedurende de film is de loodzware last die op David’s schouders rust. Dat David zich in de anonimiteit terugtrok doordat de beschuldigende vinger algauw naar hem werd opgestoken, kan ik nog begrijpen. Maar dat die maskerade en verkleedpartij erbij kwam kijken, was een beetje teveel van het goede. Uiteindelijk blijft het een film zonder eenduidig antwoord. Dat kon ook niet anders daar dit ook in werkelijkheid zo is. En uiteindelijk blijf je zitten met nog meer vragen dan toen de film begon ! Het is eigenlijk een film die thuishoort in de categorie “TV-films over onopgeloste verdwijningen” zoals “The Lindbergh Kidnapping Case” met Anthony Hopkins. Een banale film dus die je nog eens kan bewonderen op een regenachtige zaterdagavond op één of andere televisiezender.

2.5*

Nogal routinematig, voorspelbaar en daardoor standaard thrillertje dat nooit echt uit de startblokken komt door het weinig opzienbarende spel van Ryan Gosling. Kirsten Dunst speelt aardig, maar het scenario zit vol met 'brokstukken' waardoor er geen echte cohesie ontstaat. 2*

De eerste helft van de film is best spannend en met vlagen duister. Als het meisje verdwijnt en de klok gaat 20 jaar vooruit in de tijd wordt het ongeloofwaardig en lekt alle spanning weg. Een gemiste kans.

Opvallend: de film start in 1971 en Steely Dan klinkt op de radio. Die hadden pas hun eerste album in 1972.

Aardige film. Niet spectaculair. Gewoon goed.

Prima film hoor, het begint wat sloom maar wordt naar mate de film vordert steeds spannender. Er wordt goed gespeeld door de cast, vooral door Gosling als psychopaat en Langella als ijskoude rijke pappie. Blijkt ook nog een waargebeurd verhaal te zijn.

De man was onlangs nog in het nieuws. Na een interview was hij vergeten dat hij nog het microfoontje op had. Hij bekende mij of meer de moorden terwijl hij in zichzelf babbelend naar de wc ging.

Oh ja dat heb ik gezien, ik wist niet dat dat deze man was. Grappig!

Hier een filmpje van zijn "bekentenis"

Gebaseerd op ware feiten deze film, en hij is beter dan ik had verwacht.

Verbijsterend verhaal dat goed wordt gebracht door de cast, met in de eerste plaats Ryan Gosling en Frank Langella. Ook Kirsten Dunst doet het prima.

Ik verwachtte er dus niet heel veel van maar het kon me wel boeien, geslaagde film dus voor mij.

Vreemde onderwaardering. Prachtige cast, goed spel, spannende en mysterieuze film, ik heb er van genoten.

Goeie film met puik acteerwerk van Gosling, Dunst en Langella.

Goeie film. Psychopatische maatpakken, klinkt bekend tot op de dag van vandaag.
Ik vond m de moeite waard.

Aardig plot dat helaas ten onder gaat aan een rommelig script.

Na het zien van The Jinx: The Life and Deaths of Robert Durst (2015), viel me All Good Things redelijk tegen. Uiteraard wisten de makers nog niet alles wat Robert Durst (a.k.a. David Marks in de film) te vertellen had, maar er is naar mijn idee te veel bijverzonnen of juist weggelaten.

Toch houdt Jarecki zich redelijk aan de verklaringen van David in zijn rechtszaak. De mono- en dialogen zijn letterlijk overgenomen, iets dat meteen opvalt als je de docu hebt gezien. De interpretatie van de verklaring had wat mij betreft niet gehoeven, maar ik begrijp die beslissing wel.

Dit alles zorgt voor een gevoelsmatig onsamenhangend geheel. Sterker nog, ik denk dat ik de film niet zou hebben kunnen volgen als ik de documentaire niet eerst gezien had. Toch raad ik aan om eerst deze film te kijken en daarna Jinx. Het "ware" verhaal is tenslotte vele malen weerzinwekkender dan de film.

Het eerste deel is best wel sterk. Helaas maakt de film halverwege een draai van 360 graden en is deze amper meer het kijken waard.

Grillige film, moeilijk te beoordelen met alle "witte plekken", gesuggereerde oplossingen en melodramatische ontwikkelingen vanaf de vermeende moord (Marks' travestie, "stomheid" en inpalmen van zijn onderbuurman), maar wel steeds mijn aandacht vasthoudend. Uitstekend spel van alle betrokkenen, maar wanneer zou Frank Langella nou nog eens een sympathieke rol mogen spelen? Het open einde maakt hiervan meer een somber psychologisch en relatie-drama dan een did-he-or-didn't-he-misdaadthriller voor wie daarnaar op zoek was, maar dat is toch geen verkeerde zaak wat mij betreft.

De hoofdrollen worden voortreffelijk vertolkt door Gosseling, in een vervelende rol (dat wel), en met name Dunst. Ze brengt haar rol overtuigend maar dikt het niet aan, waardoor het niet een te zwaar drama wordt. Het thrillerelement houdt de aandacht er goed bij maar krijgt niet de overhand. Langella in een voor hem voorspelbare, maar ook goede, rol. Opvallend is dat de film een standpunt inneemt, terwijl niets bewezen is.

Snap de variatie aan meningen en beoordelingen wel. All Good Things is namelijk een rare film, die veel dingen goed doet maar nauwelijks inhoud heeft. David's gekte begint uit het niets, en eindigt net zo vaag. Het verhaal is op zich makkelijk te volgen, maar het heeft geen achtergrond en de karakters hebben geen motieven voor hun acties. David natuurlijk wel, aangezien 100 keer gerefereerd werd naar zijn moeder, dat hing me ook al snel de keel uit.

Waar het zeker niet aan ligt is het acteerwerk. Natuurtalent Gosling is weer verbluffend goed, ook een travestiet blijkt hij uitmuntend te kunnen spelen. Ook Kirsten Dunst doet het leuk en de rest van de cast doet niks merkbaar fout.

Visueel is er niet zoveel aan gedaan lijkt het, al voegt de soundtrack wel zeker spanning toe. Alsnog: spanning waarvoor uiteindelijk?

Nipte voldoende voor de pluspunten toch wel.

Op zich een prima film. Sowieso fan van Gosling, uitstekende acteur altijd.

Kirsten Dunst acteert ook prima verder.

Dat deze film is gebaseerd op waargebeurde feiten, maakt hem wel goed. Anders had ik het maar een rommelige film gevonden met goed acteerwerk.

Maar nu snap ik waarom, want er was (en is eigenlijk nog steeds) nog niet duidelijk wat er is gebeurd met Katie Marks (Kathleen Mccormack).

Bizar verhaal.

Dit is een gevalletje Apart. Net als veel anderen ben ik het er mee eens dat het begin ijzersterk is. Prima rollen van Gosling en Dunst, mooi sfeertje, goed verhaal. Maar dan, iets over de helft, gaat de boel wiebelen en wordt de film onevenwichtig. De spanning blijft er wel in, maar op het eind blijf je als kijker met lege handen achter.

Matige en vooral onevenwichtige film.

Over de acteerprestaties van Ryan Gosling en Kirsten Dunst niks dan lof! Hun sterke spel verbloemt voor een gedeelte het onevenwichtige, maar wel interessante en waargebeurde verhaal.

Misschien dat het komt omdat ik totaal geen achtergrondinformatie had, ik had nog nooit van deze vermissingszaak gehoord, maar ik heb het idee dat hier veel meer uit te halen viel.

De film start wel sterk. De personages van Gosling en Dunst ontmoeten elkaar en er onstaat een hartstochtelijke romance. De chemie tussen beiden is zeer zeker aanwezig, maar wanneer Goslings personage ineens verandert in een totaal onhandelbaar en ondoordringbaar figuur wordt de film op onverklaarbare wijze mysterieus en erg verwarrend.

Jammer, het begin sprak nog wel zo aan en ook het verhaal is uitermate geschikt om een spannende thriller te maken.

Kleine onvoldoende.

De film voelde gedateerder aan dan hij was (door de te dramatische filmmuziek, het uitgekauwde flashbackconcept en de teksten voor- en achteraf). Een dertien uit een dozijn thriller die nooit echt spannend of intrigerend werd.

Fijne mystery.

Onbekende film en een eveneens onbekende achtergrond, iets dat opzich niet een probleem is. De matige cijfers voorspelden echter niet veel goeds. Maar goed, let's try... onderzoek bracht alvast dat Robert Durst, het karakter waar het in werkelijkheid om gaat, altijd is blijven ontkennen en januari van dit jaar overleed.

Dit drama, want een thriller noch romantiek kan ik dit niet noemen, gaat nog niet eens zo gek van start. Gosling zien we in een rol als vaker, een beetje vreemd, getroubleerd en vooral gesloten omtrent wat er allemaal speelt. Hij geraakt in een relatie met de jonge Kate maar al snel spelen er kleine dingetjes die door de jaren heen uitgroeien tot grotere problemen met de verdwijning tot gevolg.

Aardig is toch zeker achtergrond van David met een behoorlijke molensteen om de nek. Dat zelfde geld voor de familie waar hij uitkomt en diens macht en geld, maar ook zeker de dominante vader goed gespeeld door Langella. Ze zal er nooit bij horen is één van de opmerkingen aan het adres van David en oh wat heeft vader een hekel aan het financieel bijspringen van Kate en David. Ondertussen lijkt hij er genoeg in te scheppen dat ze afhankelijk van hem zijn en dat hij een vinger in de pap heeft. Opmerkelijk toch het gemak waarmee David de winkel opgeeft, nog raarder is het feit dat Kate er nauwelijks mee lijkt te zitten.

En zo kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Is David bang voor wat ooit was of voor wat hij gaat worden? Zucht naar goedkeuring, zware psychische klachten, moeder complex, verlatingsangst...er lijkt uiteindelijk heel wat te spelen in dit drama met een vleugje mysterie en echt duidelijk wordt het niet. Echt bijzonder boeien doet All Good Things ook niet, slecht is de film niet te noemen maar heel goed evenmin. En dat terwijl een dergelijke verhaal wellicht iets beters verdient had. Desondanks een voldoende voor de moeite.