Ai no Mukidashi (2008)

De nieuwe Sion Sono. Gemengde gevoelens bij deze regiseur. Suicide Circle viel me een beetje tegen. Hij begon sterk maar zwakte gigantisch af, ik had uiteindelijk moeite om hem af te kijken. Hazard daarentegen beviel me erg goed.

Plot hierboven doet wat denken aan Noriko no Shokutaku. Die film duurde 160 min, nog altijd niet de 4 uur die deze moet gaan duren. Ben erg benieuwd of dat wel goed gaat, interesse in de nieuwe Sono heb ik in ieder geval.

Trailer

Wordt in Januari uitgebracht door het Britse Third Window.

http://www.thirdwindowfilms.com/loveexposure/synopsis.htm

Heerlijke film van Sono die veel thema's uit eerder werk speels verwerkt in een genremix waarin plaats is voor familie-, jeugd- en relatiedrama, melodrama, comedy, parodie, horror, actie, thriller en waarin hij en passant ook verwijzingen maakt naar Japanse cinema.

Het resultaat voelt opmerkelijk homogeen aan, ondanks de potpourri aan thema's die voorbijvliegt: incest, girlpower, manweakness, slipjes, castratie, verwachtingen ouders, christelijke moraal, sekte, rouw, zonde, lust, geweld, leedverwerking, bukkake, lady scorpion, hentai, opgroeien, de enige echte concurrent van Kurt Cobain, erecties...oh, en de liefde; Just to name a few. Het geheel voelt erg fris aan en, toch wel opmerkelijk, precies zo liet de film me na vier uur ook weer los: fit.

Sono varieert vrolijk op bekende zaken en geeft ze een nieuwe vorm, niet zelden over the top en toch voelt het geheel natuurlijk aan. Digitaal geschoten met vaak weinig bewegingen van de camera en des te meer cuts per scene, zonder dat dat vermoeiend wordt. Ziet er met name in het begin wat lelijk uit, maar dat komt al vlug goed. Scene aan het strand vond ik een hoogtepunt.

De soundtrack is effectief, maar bestaat uit een wat minder extreme mix van o.a. Beethoven (S7), Ravel (Bolero) en J-Pop. (Dvd-screener gezien die van goed kwaliteit was, alleen schijnt de soundtrack niet de definitieve te zijn. Sommige stukken waren mono en er zijn wat links/rechts verwisselingen.)

.

Epische speelduur, epische inhoud? Nope, gewoon vier uur lang knotsgek plezier. Ik neig naar 4,5*, een bonus voor het feit dat de film me met een kwartier pauze de nagenoeg volle speelduur geboeid en betrokken heeft laten kijken, maar dat bewaar ik als mogelijkheid voor een eventuele herziening waar ik nu al bijna zin in heb. Laat die dvd maar komen. Sono

Een absoluut heerlijke film.

[zaag- en moraalmodus]Veel gebruikers op deze site, en ik merk het bij mezelf ook vaak terug, hebben de neiging om bij het kijken van een film, en zeker bij het schrijven van berichten achteraf, de neiging om voortdurend te focussen op negatieve elementen, wat niet goed is aan de film, waar ze zich aan ergerden, enz - een beetje vanuit de optiek dat je als filmkenner extra kritisch moet zijn omdat je nu eenmaal niet zomaar alles slikt wat bij de modale filmkijken als zoete pap naar binnen gaat. Het risico daarbij is groot dat je op den duur afleert om nog gewoon van een film te genieten, ook al is hij geenszins perfect. Als je jezelf filmliefhebber noemt, zou je eigenlijk van alle films moeten houden, of niet soms? [/zaag- en moraalmodus]

Dit is wat zoal door mijn kop schoot toen ik van deze film terug naar huis wandelde. Ik had me kapot geamuseerd met deze film, was tot tranen toe ontroerd geraakt, geshockeerd op andere momenten, had op het puntje van mijn stoel gezeten bij sommige actiescenes en had vooral diep genoten van het pure filmplezier dat uit deze prent spat. Maar ja, vier uur is wel erg lang om dat op een continu hoog niveau te houden, de acteurs vallen af en toe zwaar door de mand, visueel is de film soms wat knullig, het scenario is totaal van de pot gerukt (dat mag) maar zakt op een aantal momenten nogal in (mag niet...) en bevat wat storende gaten (dingen die onderbelicht blijven), wat in een film van vier uur toch niet meer zou mogen, zo complex is het verhaal toch ook niet, enz. Mijn besluit na een wandeling van een half uur is: fuck it! Gedaan met het gezaag (nu ja, heb het toch maar lekker weer gedaan zonet...), deze film is gewoon puur genieten! Wat een hilarisch goed gebruik van muziek bijvoorbeeld, wat een heerlijke personages, wat een op en top supercool ritme zit in de film, en wat een loser is Tarantino eigenlijk als je zijn afgelikte filmpjes vergelijkt met dit überspontaan virtuoos stukje topcinema (nu ja, Tarantino is ook niet slecht hoor).

Samengevat: een absolute aanrader, laat de duur je in geen geval afschrikken, dit is geen traag emotioneel drama met zwijgende depressieve Aziaten, maar een vier uur durende rollercoaster van waanzin, erotiek, geweld, liefde, gebed en vooral heel veel cinematisch genot. Amen

Leuke film, 1ste keer dat ik zo'n lange film zit te kijken =)

Waarom pleegde Koike zelfmoord? Omdat Zero op punt stond in te storten, doordat de politie erachter kwam dat ze families kidnapte?

Hier een linkje naar Q&A in NY. Film had zowel bijna de dubbele als de halve speelduur kunnen hebben. klik

-fal, Thanks~!

Give it to me...

Ik ben onder de indruk! 4 uur lang houdt Love Exposure je gekluisterd aan het scherm. Normaal ben ik niet te vinden voor films langer dan 100 minuten, maar bij het einde van deze hoopte ik stiekem dat hij nog een uurtje langer mocht duren! Wat een verschil met bijvoorbeeld Eureka, waar de speelduur moordend was voor mij. Neen, Love Exposure; boeiend tot het eind.

Acteurs vond ik leuk om kijken, met in het bijzonder natuurlijk Hikari Mitsushima . De vele thema's lagen me ook wel. Verder kan ik er niet echt iets over kwijt .

Een 4.5* denk ik te geven. Zat af en toe een klein dipje in, en gezien z'n speelduur zal deze niet snel herbekeken worden vrees ik. Maar bon, zeker geen spijt van gehad deze te zien!

Moet er toch ook maar eens de tijd voor vrijmaken. Maar die 4 uur blijft toch wel een struikelblok.

De meest bijzondere kijkervaring van de laatste tijd. Al is het maar omdat de film zo’n vier uur duurt en ambitieus is opgezet. Die laatste eigenschap van Sono was me bekend van het tweeluik The suicide club en Norika’s dinner table. De film handelt over religieus geloof en perversie. Jongen besluit een zondig leven te leiden omdat zijn vader een priester is die graag de biecht afneemt en je je vader toch iets wil vertellen. Zodat zoonlief zich bekwaamt in de kunst van de upskirt photography. Kijk, met zo’n gegeven kom je ergens. Maar ik moet zeggen dat de film je lang tegenzit. Het wil maar niet echt bijzonder worden. Originaliteit wedijvert met het gevoel dat dit toch allemaal een beetje teveel mannenfantasie is, met al die schoolmeisjes en katoenen broekjes. Maar dan na zo’n 2,5 uur (ja, je moet er wat voor over hebben) slaat Sono toe. De verhaallijnen gaan buitelen, de thematische grootheden gaan door elkaar lopen en de genregrenzen worden continu overschreden. Chaos kortom, maar wel een boeiende. Ik kan nog niet inschatten hoe goed Love exposeren nu eigenlijk is. Daarvoor zou ik het nog een keer moeten zien. Maar ja, daar zit je weer vier uur...

Love Exposure is een soort culminatie van allerlei zaken die de Japanse cinema rijk is, en dat in vier uur. Zoals -fal al aangaf bevat Love Exposure zeer veel, maar de kern bestaat toch vooral uit een coming-of-age drama waarin een jongen, opgegroeid in en omringd door een sterk christelijk klimaat, alles moet doen om zijn liefde te bekennen aan een mannenhatend meisje. Een onthulling die hem bijna fataal wordt.

Dit is volgensmij de enige film van epische lengte die ik zonder lange pauze(s) uit heb kunnen zitten. Een topprestatie van Sono. Love Exposure is opgedeeld in verschillende hoofdstukken die qua thema en gebeurtenissen zo variëren dat de kijkervaring altijd fris blijft. Met een gezond gevoel voor humor weet Sono een prachtig drama neer te zetten. Humoristisch hoogtepunt was voor mij de training die Yu krijgt in het stiekem fotograferen van slipjes. Al snel schiet hij als een yo-yo'ende ninja zijn camera vol.

Ik vind het lastig om precies te formuleren wat deze film nou zo goed maakt. Alleen al door het vier uur lang boeiend blijven verdient de film van mij extra punten. Op het acteerwerk was niets aan te merken, realistisch met af en toe een komische noot. De muziekkeuze was goed. Volgensmij heb ik in die vier uur niet eens een J-pop nummer gehoord? Visueel was het niet erg spectaculair, mede door de digitale beelden. De camera staat vaak dicht op de personages en weet zo de kijker makkelijk mee voeren in het verhaal.

Zat er aan te denken om meteen de volle vijf sterren te geven, maar daarvoor wacht ik nog tot een tweede kijkbeurt. Al verwacht ik dat Love Exposure ook dan nog evenzeer zal boeien. Een sterke aanrader voor eenieder die van Japanse cinema houdt.

Toen het eerst hoorde van de film dat hij 4 uur ging dacht ik: "Dit gaat niks voor mij worden" Maar na dat ik de trailer zag begon toch zoiets te krijgen "Ach ja, als ik eens 4 uur de tijd heb wil ik hem toch eens zien"

Het is echt ongelooflijk hoe die 4 uur zijn voorbij gevlogen. Op het einde van de 1ste DVD heb ik geen 10 minuten pauze genomen, neen, ik wou gewoonweg onmiddelijk verder kijken. Normaal gezien ben ik niet echt voor extreme lange films, ik heb het soms al moeilijk met films van 2 uur als ze me niet kunnen boeien. Maar Love Exposure heeft me meegenomen van de 1ste tot de laaste seconde.

Ik zat er zelf ook aan te denken om hem 5 sterren te geven, maar ik ga hiervoor wachten na een 2de kijkbeurt en of hij me goed is bevalt.

Echt een aanrader!

Boeiend romantisch verhaal à la Sono die er weer van alles bijhaald, van zware themathiek rond religie en sektevorming tot slapstick, erotiek en extreem geweld. De acteurs zijn geweldig en het hoofdpersonage vond ik interessanter dan in de andere 3 films die ik van Sono heb gezien. Deze film blinkt ook wat meer uit in humor en schuwt zelfs "40 Days and 40 Nights" achtige taferelen niet, want alle afwijkende ingrediënten worden op een juiste manier in het verhaal geplaatst. De editing is verder zeer opvallend, en voor een film van bijna 4 uur weet het erg luchtig en boeiend te blijven zodat de tijd snel voorbij gaat.

Omdat het een beetje vreemde ervaring blijft, nog geen hoge waardering, maar Sono's films kunnen bij herziening alleen maar hoger uitvallen. Very nice

Ja, dat was het voor mij ook. Maar oaky, het is er dus toch van gekomen. Positieve noot: ik had gepland de film in tweeën te kijken, maar heb dat uiteindelijk toch in één ruk gedaan.

Maar verder ga ik niet zo mee in het gehalleluja. Leuk dat Sono er zo'n potpourri van maakt, maar ik vind het toch allemaal 'nèt níet'. Wat heeft hij eigenlijk ook met die sektes? Heeft hij er zelf in één gezeten?

Het absurde van bijvoorbeeld de upskirt-fotografie kon ik zeker waarderen, maar daar blijft het dan bij en de film vervalt weer veel in een soort semi-drama. De films van Satoshi Miki vind ik dan toch net even interessanter en beter in balans.

Ook duurden sommige stukken me gewoon te lang (b.v. Yu en Yoko in de bus op het strand).

Sono heeft me nog niet voor zich kunnen winnen.

Hey, Bedankt voor de tip.

Wauw na trailer te zien wil ik hem graag zien. Maar hoe ga ik deze vast krijge

Not easy in Belgium

Yes ik heb hem! Dankzij manga winkel

Binnenkort kijken !!

Vier uur genot. Wat een film!

Waanzin, hersenspoeling, bergen emoties. De film zakt eigenlijk geen moment in, heeft enkele hilarisch scènes, maar ook enkele sterke drama scènes. De serieuze stukjes muziek doen wat aan Dogville/Manderlay denken. Past ook goed. Ik weet hier verder ook niet veel meer over te schrijven, was iig een buitengewoon fijn middagje, alweer een maandje geleden.

4.5*

Groots.

Da's het minste wat je van deze Sono kan zeggen. Vier uur vermaak, op de klok kijken is overbodig, Sono entertaint je toch wel.

Alles zo eigen aan Sono zit in deze film. Sectes, absurde humor, beetje shock, vreemde zijpaadjes .. dit is ongetwijfeld zijn ultieme film, al vind ik het persoonlijk niet z'n beste.

Vermaken doet het wel, raken ook, zeker in uur 3 en 4. Die bijbelmonoloog op het strand is veruit de meest indrukwekkende scene uit de film, samen met de finale (is hij altijd erg sterk in).

Wat de score betreft, als een film mensen 4 uur kan entertainen zijn ze doorgaans wat guller. Wat mij betreft is Love Exposure absoluut de moeite, maar brengt de film absoluut niet wat andere van mijn favorieten in minder dan 2 uur kunnen brengen. Vervelen doet het absoluut niet, erg zitten érg veel gave scenes in, maar bij een meesterwerk zie ik toch liever iets meer afwerking.

Dikke 4.0*, dat zeker wel. Een hele ervaring, al weet ik niet goed of deze film makkelijk aan te raden valt aan niet-liefhebbers van de Japanse cinema. En nog als bonus nog een uitgebreide review.

Nou, vooruit. Omdat het vakantie is.

Heeft inmiddels de eerste halve ster ook al binnen. Waarschijnlijk omdat Avatar/Toy Story niet meer op 1 stond in de top recent

edit: laat hij nou net Toy Story 3 een 5* gegeven hebben.

Even pm sturen naar de mod en dan wordt die stem wel verwijderd.

Is het best hem nonstop de 4 uur te zien.

Of kan je makkelijk het in 2 keer zien?

Want ik vind de tijd maar niet om hem te zien

En ik vond bij KillBill dat het wel nodig was om de 2 achter elkaar te zien.

Moeilijk om hem stop te zetten. Met veel pijn en moeite 5 min gestopt om even wat te eten en te drinken .

Ik zie de trailer en wederom bevestigt het mijn beeld over de japanner. Ziekelijk geobsedeerd door vrouwen als kleine meisjes in uniformpjes met piepstemmetjes. Niets mis mee, tenzij het 'geil' moet wezen.

Weet niet meer welke wijsgeer het zei, maar je leert het meest over een volk door de porno die ze maken.

Nog wat meer trailers kijken, verandert je beeld wellicht...

Een japanse film die in top 3/4 staat op moviemeter? Nee, daar ga ik echt geen tidj voor insteken om hem te bekijken, gewoon omdat deze japans is.

Misschien moet je onze tijd dan ook niet verspillen door inhoudloze berichten als dit achter te laten?