The Curious Case of Benjamin Button (2008)

They said I was gonna die soon but, maybe not...

Een quote, die me in de trailer al bijna tranen in mijn ogen bezorgde en ook in de film was dat zeker het geval. Dat gezicht van Benjamin, de manier waarop hij uit zijn ogen kijkt, het belangrijkste gezelschap in zijn leven bij zich, en dan zo'n uitspraak... tsjah, daar werd ik stil van.

Fincher levert met The Curious Case of Benjamin Button een betoverende film af. Een film die natuurlijk dankzij het verhaal de interesse van veel mensen wist te trekken, maar dat was alleen nog maar het begin, want Fincher weet dit verhaal op alle plekken de juiste invulling te geven die ervoor zorgt dat je als kijker - ik wel in ieder geval - versteld zult staan van het resultaat wat hij met deze film heeft geleverd.

Brad Pitt is al een tijd één van mijn favoriete acteurs, maar elke film die ik van hem zie zorgt ervoor dat mijn waardering voor hem alleen maar groeit en groeit. De prestatie die hij in deze film neerzet is weer van een wonderschone kwaliteit. Zijn screentime begint pas na een uur ofzo echt met tellen, omdat zijn personage eerst waarschijnlijk door een aantal oude mannetjes was ingevuld, maar ik had niemand liever dan hem voor deze rol gezien. Cate Blanchett speelt daarnaast ook geweldig en voor haar geldt hetzelfde. Beide hoofdrolspelers komen pas ''later'' in de film echt in beeld. Het personage van Blanchett begint als een jong meisje, terwijl Brad Pitt als een oud mannetje steeds jonger wordt...

Een eigenaardig verhaal uiteraard, iemand die als een oud mannetje geboren wordt en uiteindelijk als een klein babytje zal eindigen. Regisseur David Fincher weet dit verhaal een uitstekende invulling te geven. De chemie tussen Benjamin en Daisy is geweldig. In hun ''jonge'' jaren, maar ook wanneer ze in een later stadium in de film bij elkaar zijn. Daarnaast is de sfeer geweldig, de decors zijn prachtig en de ondersteuning van de muziek maakt het bij vlagen een betoverende ervaring, deze film. Vooral omdat er naast deze dingen altijd wel iets bijzonders, spannends, interessants of emotioneels gebeurd. Het begin van de film is vooral erg bijzonder en ondanks dat het een soort sprookje is lijkt het echt. Het is in ieder geval erg meeslepend. Uiteraard erg benieuwd hoe het hoofdpersonage zijn ontwikkeling doorgaat, maar ook alle dingen die om hem heen gebeuren geven dankzij het feit dat hij ''anders'' is een bepaalde magic touch. Mensen op straat die hem anders aankijken, de manier waarop hij anders behandeld wordt of steeds maar die vragende blik in zijn ogen, die zich constant lijkt af te vragen wat er te wachten staat. Eigenlijk is dit eerst alleen maar mooi, want Benjamin wordt jonger en mag op een gegeven moment echt van zijn leven gaan genieten. De blikken in de ogen van zijn moeder, vader, Daisy of de andere mensen in zijn huis zijn simpelweg prachtig. Elke keer weer die verbazing, want het oude mannetje lijkt weer jonger geworden te zijn.

De vergelijking met Forrest Gump is niet vergezocht, want ook Benjamin beleeft vele avonturen en is anders dan normaal. Benjamin krijgt zijn eerste baan op een schip, belandt in een oorlog, wordt voor een eerste keer dronken, maakt vrienden, gaat naar de hoeren en beleefd veel leuke dingen die het voor ons als kijker erg vermakelijk maken. De beelden op zee - wanneer Benjamin op het schip werkt - zijn prachtig. Die lucht, het water en het fragiele mannetje op die boot die zijn best doet om bij de rest te horen, geweldig. Het ziet er allemaal prachtig uit en het personage Benjamin Button zorgt ervoor dat alles als geheel gewoon betoverend mooi werkt. Tsjah, wanneer Benjamin dan ook eenmaal jonger en knapper wordt en daarnaast meer zelfvertrouwen krijgt gaat hij zijn gevoel achterna en probeert hij Daisy weer te benaderen. De fantastische chemie tussen de twee is nooit weggeweest, ondanks dat er soms een tijd tussen zit waarbij omstandigheden zijn veranderd en waarbij ze samen niet bij elkaar zijn geweest. Alle scénes waarin ze bij elkaar zijn blijven werken voor je als kijker.

En natuurlijk blijft Benjamin maar jonger worden, terwijl Daisy ouder wordt. Voor beide maakt dit na een tijd niet meer uit en lijkt het dat ze het hebben geaccepteerd. Ze zijn een stel, krijgen een baby - waarmee alles ''normaal'' is - en ze hebben de tijd van hun leven met elkaar. Maar natuurlijk blijft alles moelijk voor de twee en vooral nu wanneer ze een kind hebben. Benjamin realiseerd zich dat hij geen vader kan zijn, maar dat hij eerder een speelkameraadje voor zijn dochter zou worden en dat wil hij niet. Hij smeert 'm, gaat op reis en vanaf dat moment worden we weer getrakteerd op een aantal prachtige beelden, ondersteund door de nog steeds prachtige muziek. Benjamin schrijft kaarten, die zijn dochter pas aan het stervensbed van haar moeder voor het eerst zal lezen. Erg mooi gedaan en het verhaal wordt met de minuut completer. Uiteraard is het nog wachten op het einde, wanneer we een oude vrouw met een baby in haar handen zien in de gedachte van een nog oudere vrouw in haar stervensbed in het ziekenhuis. Deze vrouw heeft haar leven in ieder geval op een wondermooie manier overdacht, op de laatste dag van haar leven...

Mijn verwachtingen voor deze film waren vreselijk hoog. Als je de trailer gezien hebt, heb je de film eigenlijk in het kort al mogen bewonderen. De manier waarop Fincher dit alles op zo'n manier op het beeld heeft weten toveren verdiend alleen maar lof wat mij betreft. De wat meer negatieve kritieken sluit ik me dus absoluut niet bij aan. Een mooi verhaal met een fantastische sfeer, een uistekend script, mooie muziek, prachtige beelden, geweldige karakters en vooral karakterontwikkelingen. De make-up is werkelijk verbluffend, zo mooi. Uiteraard vooral bij Benjamin, maar ook bij Daisy en de anderen die steeds ouder werden. Nee, deze film bevat wat mij betreft niks negatiefs. Een kunstwerk uit de hand van David Fincher.

4,5*

Vakkundig in elkaar gezet, episch in beeld gebracht liefesverhaal met een bizarrre gimmick. De film gaat feitelijk over het verstrijken van tijd en wat dit doet met mensen in het algemeen. Dit aspect van de film komt prachtig naar voren en werkt voortreffelijk. Het is echter soms wat onwennig om Fincher te zien omgaan met haast kitscherige, sentimentele scenes, maar hij ziet zich geholpen door Pitt en Blanchett, die beiden voortreffelijk zijn. De film is aan de (te) lange kant en mist de emotionele impact van genregenoten als Forrest Gump en Big Fish, maar de laatste minuten zijn toch wel bijzonder fraai en ontroerend. Het camerawerk neigt soms naar mooifilmerij en de score is onbeduidend, waardoor dit al met al niet tot Fincher's beste werk behoort.

Mooiste film ooit. Wat een plaatje.

De film is zeker een plaatje, de cinematografie is super, de musicscore erg stemmig. Maar de uitwerking vond ik niet erg origineel. 't Gaat natuurlijk uiteindelijk weer over de liefde tusen man en vrouw. Beetje te sentimenteel en voorspelbaar. Hier had ik echt meer van verwacht. Ik denk dat fans van films als 'The Notebook' deze film zeker moeten gaan zien.

Gelukkig zijn de beelden zoals gezegd vaak bijzonder mooi en dat gaat de hele film zo door en dat redt de film voor mij zo'n beetje want het was een erg lange zit. Brad Pitt en Cate Blanchett en ook de rest van de cast acteren naar behoren. Daar is geen discussie over wat mij betreft.

Weinig humoristische momenten waar naar mijn smaak echt meer uitgehaald had kunnen worden. Ik heb iets van twee keer geglimlacht ofzo. Dat is toch echt te weinig voor een film die zo lang duurt. 3*

Zou je dit wat verder kunnen toelichten? Had je liever gezien dat er géén relatie in de film zat, of had je liever een relatie tussen dezelfde sexe gezien?

Het is zo ontzettend standaard om een liefdesverhouding als centraal thema in een film te hebben en daar zowat de hele film aan te besteden. Hoe die dan anders ingevuld zouden moeten worden is aan de regisseur, de goede man maakt er echter een kleine variatie op een standaard liefdesverhaal van. Of dat nu een man-vrouw of man-man liefdesverhaal is doet even niet ter zake. Ik bedoel : er had zoveel meer in de film kunnen zitten dan alleen maar dat. En dat was dan ook een teleurstelling.

Ja, dit moet wel iets meer zijn dan een standaard liefdesverhaal, de één wordt jonger terwijl de ander in dezelfde verhouding ouder wordt. Met dat ietsje meer gegeven doet hij weinig anders dan de troubles van een liedesverhouding weergeven. Zo dicht mogelijk bij die van een 100% normale verhouding. Daar heeft hij voor gekozen en het is jammer dat de film nu eenmaal zo is. Het gaat toch weer over de standaard koetjes en kalfjes die bij een normale liefdesverhouding horen. En dat dan ook nog zonder een greintje humor.

Geen humor you, say?

Hij heeft toch behoorlijk vaak een dikke glimlach op mijn gezicht getoverd.

Niet al te veel humor en daar had veel meer ingezeten. Begin en einde van de film waren de beste gedeeltes. Uit het midden van de film had gerust behoorlijk geknipt kunnen worden. En dan had de film zeker gestegen in mijn waardering.

Dan was 'ie bij mij in oordeel gezakt, waarschijnlijk.

Ik vond dat er nu zelfs al eigenlijk té snel geknipt werd in de overgang van leeftijd. Ik had nergens het gevoel dat 'ie ook maar ergens langdradig werd, dus van mij had 'ie best nog een stukje langer mogen duren.

Wow, ondanks het feit dat ik niet zo van dit soort films hou, vond ik dit echt een prachtige film.

Eindelijk eens een origineel verhaal, tenminste de basis, de manier waarop het verteld word vond ik veel op die van Titanic lijken, maar ik moet zeggen dat ze dat wel erg mooi gedaan hebben.

Bereid je wel voor op een erg lange zit, de film word nergens saai, maar omdat het een langzame film is, lijken die 2.5 uur voor je gevoel 5 uur te duren....ik heb me echter geen moment verveelt, en was op momenten zelfs onder de indruk.

De manier van filmen, de acteurs, de locaties, de verhaallijn zelf, eigenlijk was alles zo goed als perfect gemaakt voor een film als deze, echt petje af voor de makers...

Ik vond het een zelfde soort film als "meet joe black", waar brad pitt ook in meespeelde, en wat ook een van de beste films in zijn genre is, tenminste dat vind ik.

5 sterren had hij gekregen als hij net wat minder lang was geweest en het sentiment beter was overgekomen.

Huilen kan ik überhaupt niet van een film, maar je hebt wel eens van die films waar je echt de emoties van de personages voelt, en dat had ik hier niet echt.

Het einde was voorspelbaar, en haast emotieloos, en persoonlijk wekte het bij mij dan ook totaal geen huil gevoelens of iets dergelijks op...

Voor mijn gevoel was het wachten op een mooie climax als afsluiter, maar die kwam er helaas niet..

vandaar dat hij van mij uiteindelijk 4.5 ster.krijgt .

Robinb beschrijft hierboven perfect hoe ik mij ook bij de film voel. Gisteren net na het kijken van de film gaf ik hem 5 sterren, maar na een nachtje slapen besef ik dat 5 sterren overdreven is. Het is een erg mooie film die geen moment verveeld, maar zoals hierboven door robin is aangegeven komt er nergens een climax. Het is niet zo dat als je de film hebt gezien dat je totaal van je sokken wordt geblazen.

De film heeft achteraf gezien niet teweeg gebracht, dan wat ik er op voorhand van verwacht had, maar toch krijgt hij van mij nog een dikke 4,5 en halve ster.

Wat een prachtige film. Kibbelt rustig voort word geen moment saai. De vergelijkingen met jong en oud zijn mooi. En elke keer als ik het oude plaatje zag van de man die door de bliksem getroffen werd kwam er weer een glimlach op mijn gezicht. Een meesterwerk dit. 5*

Dat bedoel ik dan ook niet.

In de overgangen van leeftijd hoefde hij niet te knippen. Maar wel in de lengte van een hoop voor de hand liggende romantische scenes. Mischien daarvoor in de plaats juist een extra leeftijdsstap.

je zou regieseur moeten worden

grapje hoor

Prachtige en ontroerende film die me 2,5 uur de rest van de wereld liet vergeten. Het einde waarin Daisy de baby Benjamin vasthoudt en ze naar mekaar kijken , moest ik toch een traantje wegpinken.
Hele mooie cinema.

Erg mooie film, die je blijft boeien tot het einde, omdat je wilt weten hoe het afloopt.

Ook erg mooi gemaakt hoe ze iemand zo oud kunnen laten lijken, vooral die baby.

Film verveelt geen moment.

4*

Ik was vergeten hier een punt te geven

Echt geweldige film, in de top 5 die ik in 2008 heb gezien

Dit is inderdaad een echt meesterwerk, een forest gump achtige film. En echt weer een film van Pitt die in het rijtje van, Legends of the fall en Seven years in tibet en intervieuw with a vampire enz enz past. Ik geef deze film 5 * . en zeker een oscar waard.

Geweldige film!!

dat vond ik juist de mindere films van Brad Pitt

toevallig Se7en, Fight Club, Snatch, The Assasination of Jesse James, Babel niet gezien?

doei

Dit verrassend sprookje werd door Fincher zeer mooi in beeld gebracht, ondersteund door nog sterkere acteerprestaties en een fantisch mooie score.

Echter had ik graag in deze avonturenfilm/drama nog ietsje meer sentiment en diepgang gezien, waar het in het begin van de film zeer kort op de bal gespeeld wordt, begint de vertelling naar het einde toe het iets afstandelijker te worden.

Normaal gezien ben ik - een 'flinke' jongvolwassen man van om en bij de 2 meter - niet beschaamd om een flinke traan weg te pinken bij een sentimentele film (onlangs ook nog bij Seven Pounds). Maar deze film ontroerde me echter niet.

Al bij al toch een zeer mooie film, die niet verveelt ondanks zijn lange speeltijd. 4*

Nee, de oudere Benjamin was ook Brad Pitt, maar zijn hoofd is digitaal met speciale motioncapture technieken 'opgenomen', en op het lichaam van een kleinere man geplakt. En natuurlijk digitaal verouderd. Ik merkte al dat er iets niet echt 'klopte' aan zijn gezichtsuitdrukkingen, en toen bedacht ik me: "hee, dat hoofd is (deels) computer generated."

Ik heb dat toen opgezocht en dat bleek te kloppen.

Dat was echter bij de trailer al meer dan overduidelijk.

een top film, boeiend van begin tot het eind, 4 sterren film.

Aparte film, was wel blij toen Brad Pitt "jonger" werd ......;-) was nog leuker om naar te kijken.

Ik moest wel lachen om de oude man die al meerdere malen door de bliksem was getroffen, was een humoristisch terugkerend moment vondt ik.

Al met al een goede film, wel ongeloofwaardig maar wie denkt het wel eens niet: waarom leven we ons leven niet omgekeerd......

Van mij: 3,5*

Ik niet. Ik zie het voordeel ook niet echt.

Dus... speelt een ander iemand op dat moment de rol van Benjamin