L'Onorevole Angelina (1947)

Soort van dramatische komedie die de blauwdruk lijkt te hebben geleverd voor MOM van De Sica.Ook in dit staaltje neo-realisme gaat het over een inspirerende figuur die de lumpenpaupers aanvoert in de strijd tegen profiteurs en speculanten,zij het dat die figuur hier geen knaap is maar niemand minder dan Anna Magnani,vleesgeworden ziel van de borgata.

Haar acteerprestatie is dan ook de grootste pré van de film,die tegen het slot vlucht in het kleinburgerlijke en braaf aanschurkt tegen de katholieke moraal.Tsja,een vrouwelijke volksvertegenwoordiger was anno 1947 net een paar bruggetjes te ver.

Tamelijk absurd en overbodig is de romantische nevenintrige tussen de oudste dochter( van 5 kinderen) van Magnani en plutocratenzoontje....Zeffirelli( jawel,de latere regisseur).En dan niet alleen omdat die Z. irl een "romanticus" pur sang was/is.

Aardige film met Magnani, in niet haar beste rol- maar ik heb haar nog niet op slecht acteerwerk kunnen betrappen. In deze film zijn met name de discussies met manlief goed getroffen, de plot met de projectontwikkelaar was wat al te simplistisch. Een vrij opzichtige poging de beroemde scène uit Roma, Citta Aperta te kopiëren als Magnani vastberaden op gewapende carabinieri afstapt faalt, het drama was over de hele linie sowieso wat minder geslaagd.

Overigens was de door pippo aangehaalde romance weliswaar vrij ongeloofwaardig, geheel overbodig kan ik hem niet noemen omdat het deel uitmaakt van de plot.

Angelina leeft met haar gezin in één van de achterbuurten van een (niet nader genoemde?) Italiaanse stad. Schrijnende toestanden wat betreft hygiëne, voedselvoorziening, gezondheidszorg, you name it. Op een goeie - of alweer een slechte - dag breken relletjes uit waarbij Angelina zich opwerpt als leider van een heuse vrouwenbeweging.

Deze neorealistische film breekt een lans voor het achtergestelde volk dat moet opboksen tegen de kapitaalkrachtige elite, wat uiteraard overeenstemt met de reële scherpe tegenstellingen van die tijd. Beeldend in dat verband is de pastascène die me haast een Italiaanse variant leek op De Aardappeleters van dhr. Van Gogh.

Het is opvallend en misschien ook redelijk uniek dat in deze film volledig de feministische kaart wordt getrokken. Het zijn Angelina en de vrouwen die aan de kar trekken om veranderingen te realiseren, mannelijk (dood) gewicht ten spijt. Een belangrijk deel van de context is hier ongetwijfeld het vrouwenstemrecht dat in Italië zopas (in 1945) gerealiseerd was. De verbeelding moet aan de macht en die is vrouwelijk.

Deze film van Luigi Zampa lijkt me doordrongen van symboliek. Zo is Angelina (= vrouwelijk, vrijheid) getrouwd met een brigadier ( = mannelijk, autoriteit). Doorheen de film zie je de evoluerende verhaallijn perfect weerspiegeld in de wijzigende relatie tussen beiden. En niet toevallig wordt regelmatig in beeld gebracht hoe Angelina haar kleintje aan de borst legt, wat voor mij symboliseert dat ook het volk spreekwoordelijk aan haar borst hangt.

Angelina wordt gespeeld door Anna Magnani en wat is dat een karakteractrice! Ik heb haar pas recentelijk leren kennen in Roma, Città Aperta (1945) , en in Angelina bewijst ze voor mij dat ze met gemak een hele film kan dragen. Ook de rest van de cast mag er zijn, zij het in haar schaduw.

Ondanks de duidelijke politieke implicaties schetst L’onorevole Angelina vooral het portret van mensen van vlees en bloed, die niet in een (politiek) hokje te stoppen zijn. En dat vind ik een mooie verdienste van de film, die erin slaagt om de geesten te prikkelen zonder te verzanden in een louter politiek pamflet. En wordt het daardoor m.i. een tijdloze film. Basta

Bobbejaantje

Is deze film te vinden op DVD met Ned. ondertiteling?

(met Engelse subs wel gevonden)

Dag Brix, ik heb die ook bekeken met Engelse titels. Heb geen weet van dvd met Nl titels. Goede jacht

Bobbejaantje

Dank voor de reactie.

Dan houd ik het ook maar gewoon bij de Engelse release.

In het wereldje van armoede enerzijds en dat van politieke complotjes en corruptie anderzijds is het vooral kijken naar Anna Magnani, als voorvechtster op de barricades om menselijke rechten af te dwingen maar te gezinsgebonden om dat leven in te ruilen om mee te stappen in het welstand verlenend politiek gekonkel.

Magnani kan ook nu bekoren in deze realistische drama-komedie dat nu precies geen meesterwerk is maar toch interessant is om volgen omwille van de schets van lage sociale klasse, het gedoe van diegenen die alles naar eigen profijt regelen en het wisselend gedrag van de massa.