Le Gendarme à New York (1965)

Een opeenvolging van kleine incidenten en grote misverstanden biedt de Funès het kader om een reeks ongeëvenaarde woede-uitbarstingen aan elkaar te rijgen. Het was genoeg om van hem een Europese ster te maken en het leidde tot vijf vervolgfilms...

Douliou Douliou Saint-Tropez

Ik was blij toen ze hier op VTM met de Gendarme reeks begonnen. Ik was van plan om elk deel zo snel mogelijk te zien maar zoals zo vaak heb ik deel 1 gezien en liggen de vervolgen stof te vergaren. New York is het tweede deel uit de reeks en een dikke maand na het eerste deel dan toch maar eens gezien. Geen idee waarom het zo lang duurt want het eerste deel was zeer vermakelijk maar misschien zat de schrik erin dat de vervolgen minder en minder zouden worden.

Le Gendarme à New York begint nochtans even goed als de vorige. De verwijzing naar het eerste deel is leuk en het verhaaltje verloopt vlot genoeg waardoor het zorgt voor een aantal vermakelijke scènes. Jammer genoeg weet Girault dit niveau niet vast te houden en daalt het allemaal nogal snel wanneer ze effectief in New York zijn aangekomen. Jammer want anders had dit wel eens een vervolg kunnen worden die het origineel benadert. Waar het eerste deel heel de sfeer van Saint-Tropez als pluspunt had, is New York overduidelijk niet hetzelfde. Het zomerse is er vanaf en ik vond dan ook niet dat de gendarmerie echt goed in de film paste. Toch zitten er af en toe een paar leuke vondsten in, het kramakkelige Engels van de Fransen onder andere, maar het is te weinig voor een langspeelfilm. Waar ik bij het vorige deel het gevoel had dat ik af en toe iets miste omdat ik de taal niet compleet machtig, was dit hier helemaal niet het geval. Beetje jammer want nu concentreert de film zich meer op het driftige karakter van Cruchot en, hoewel het wel even leuk is, is het wederom te weinig voor een hele film. Wat wel een pluspunt is, is het einde. De manier waarop de Funès continu probeert om zijn dochter te verstoppen is erg leuk maar juist het feit dat het uiteindelijk toch mislukt is geweldig. Vooral de Funès zijn reactie is goud waard. Langs de andere kant zitten er toch een aantal scènes in de film waarvan ze totaal niet passen. Bijvoorbeeld de dansscène wanneer Cruchot zijn biefstuk is gestolen had voor mij niet gehoeven. Het zorgt voor een saai middenstuk en doet eigenlijk afbreuk aan de film.

Eigenlijk is heel de reeks alleen maar iets waard dankzij de Funès. In La Grande Vadrouille vond ik hem niet zo bijzonder maar in de eerste Gendarme film was hij een revelatie. Hier doet hij het kunstje lichtjes over maar het blijft nog altijd wel vermakelijk. Het kruiperige slijmen, de driftbuien, ... Erg leuk om te zien en ik twijfel er niet aan dat de reeks niet dezelfde bekendheid had genoten mocht de Funès geen rol hebben gehad. Ook erg leuk om die non terug te zien trouwens. Een pluspunt aan dit vervolg, en ik hoop dat dit bij de andere vervolgen ook nog zo zal zijn, is dat de acteurs uit het eerste deel terug komen. Alle gendarmen zijn terug van de partij en hebben allemaal weer hun leuke scènes, meestal in combinatie van de Funès. Natuurlijk is de mooie Geneviève Grad ook weer van de partij. Ontzettend mooie meid en wederom weet ze een perfecte combinatie van een onschuldig meisje tot rebel te creëren. De rest van de cast geeft mij op zich een gemengd gevoel. Over het algemeen wel redelijk maar was het nu zo moeilijk om voor sommige Engelstalige rollen gewoon geen Amerikanen te casten? Nu krijg je scènes waar soms perfect Engels wordt gesproken en dan de volgende moment versta je amper wat er wordt gezegd.

Wederom vermakelijk maar toch minder dan het eerste deel. Girault probeert maar slaagt er niet in het niveau vast te houden. Ik hou men hart vast voor de volgende 4 delen maar ach, we zullen wel zien zekers. Louis de Funès blijft leuk maar je mist toch overduidelijk Saint-Tropez zelf.

Kleine 3*

Lauw vervolg op de originele Gendarme film.

Het lijkt voor het overgrote deel meer op een site-seeing filmpje met de mooiste shots van N.Y. ipv dat er nog voor een daadwerkelijk verhaal is gezorgd, met als diepte punt een soort van persiflage op West-Side Story, tenenkrommend was dat, incl dansende Amerikaanse agenten.

Toch nog te genieten door vooral aanwezigheid van De Funes, die overal zijn dochter lijkt te zien (wat natuurlijk ook gewoon zo is), maar niet wordt geloofd.

De actrice die de dochter speelt blijft een leuke verschijning.

Een milde zes, ofwel drie sterren.

Een hele poos terug 'La Grande Vadrouille' gekeken, ook een komedie met de Funes, en wilde wat meer van die man zien.

Had deze DVD liggen en toch maar even snel opgezet. Wist niet dat het een serie was, maar volgens mij is het niet nodig ze op volgorde te zien. Er waren geen onduidelijkheden te bespeuren in elk geval.. Misschien hier en daar een grap gemist, maar niet meer dan dat.

Helaas was het lang niet zo geweldig als eerstgenoemde titel. Grappen vallen vaak in herhaling en dat geschreeuw komt je na een uur wel de strot uit.

Gelukkig is er wel af en toe reden tot lachen en is de film goed uit te zitten. Of ik nog meer films van deze Franse komiek ga zien moet ik even afwachten. Je moet ervoor in de stemming zijn zeg maar..

Superleuke film is dit. De verhaallijn is nog veel eenvoudiger dan bij voorganger Le Gendarme de Saint-Tropez (1964) , maar het werkt minstens even goed. Lekker lachen met de gekke Amerikaanse toestanden vanuit het standpunt van een stelletje heerlijk naïeve Franse gendarmes. Le Gendarme à New York heeft wat mij betreft nog iets meer vaart dan zijn voorganger maar ik vind het niet nodig om te kiezen; ze hebben beide hun charme.
Komische hoogtepunten zijn er hier te over, maar ik vermeld dan toch de West Side Story persiflage - inclusief het overnemen van enkele maten Bernstein - met knappe choreografie, naast de pre-psychedelische droom van de Funès. Verder valt de jazzy score op, die natuurlijk op maat is van dit stadse avontuur, en het oog voor de fotografie van New York. Zeer geslaagd deel van de serie, voor liefhebbers van dit soort onzin.

Persoonlijk vond ik dit het mindere deel in de "Gendarme" reeks, de setting dat de groep naar de grote USA ging vond ik minder leuk.

Wel leuk om een xtje gezien te hebben maar zeker geen topper

Na Flodder en Mr Bean nu de Gendarme naar Amerika... het moet toch wel tot verbeelding spreken, zoiets als je hebt dan de top bereikt ook al keer je daarna weer terug.

Nooit eerder gezien tot vandaag en viel eigenlijk wel mee maar het feit dat ik hem nu pas heb gezien zegt eigenlijk al genoeg. Wel veel beter dan En Balade, ook pas april 2023 gezien. De film profiteert wel van nostalgische beelden, hoewel ik zelf niet zo'n last heb van nostalgie, in de zin van "ik wou dat het nog 1965 was" maar de eerste 40 minuten zijn prachtig gemaakt (ze gaan met vliegtuig, trein en vervolgens boot naar New York) en ook het laatste gedeelte van de film. Vroeger zou ik dit waarschijnlijk niet zo bijzonder hebben gevonden. Grapjes zijn vaak ook leuk, zo begint de film al met het inpakken van koffers. Hoewel de Funès een belangrijk aandeel heeft, mogen de andere leden ook grapjes maken en dat werkt wel. Op de boot begint eigenlijk al een cliché grap met verdwalen en daarna wordt het steeds vaker wisselvalliger en komt het ook wat rommelig over, hoewel er grotendeels in de film toch nog leuke gedeelten te zien blijven. Er gebeurt best veel al is het verhaal op zich eenvoudig, de gendarme wordt uitgenodigd voor een internationaal congres in New York. Dochter Nicole, wil ook mee, Cruchot verbiedt het en daarom gaat ze als verstekeling mee. Of dit parallel lopend verhaal een goed idee is, kan je je afvragen, het leidt alleen maar af.

Hier zingt Geneviève Grad ook een liedje en best leuk, al staat ze eigenlijk bekend als actrice. In New York wordt 1 van de gendarmes ziek, later valt de groep vaker uiteen.

Vooral visueel maar ook wel vanwege de vele grappen nodigt het zeker uit om vaker te bekijken. 4.0/3.0