Een Ander Zijn Geluk (2005)

De vergelijking met 21 gram zie ik niet, mijn beste Dave Bowman .

De vage en sombere sfeer brengen je wat in een vreemde roes vond ik, en het acteerwerk is nogal vreemd. Ieder personage is nogal statisch en zelfs wat expressieloos. Vreemde wijk daar.

De personages vond ik best nog moeilijk uit elkaar te houden, wegens de vele gelijkenissen ^_^

Dat zal aan mij liggen zeker . Het verhaal is ietwat gelijkaardig (vluchtmisdrijf, de personages die onderling verbonden zijn), maar ik geef toe dat daar de vergelijking ophoudt. Ik maak niet echt een vergelijking, het was gewoon iets dat bij mij op kwam tijdens het kijken van de film.

Inmiddels is het Video Film Express die de dvd uitbrengt

Vreselijke saaie film, ontbreekt totaal aan spanning en tempo. Flop, niet echt een aanrader dus. Als extra zat er een korte film Woww, deze was een stuk beter.

Vermoeiend. Magnolia achtige pretenties in een Guernsey-achtige setting. Beiden komen totaal niet uit de verf helaas. Het verhaal kabbelt maar wat voort, zonder dat er echt wat gebeurd, waardoor er maar tig subplotjes worden bijgehaald die het écht verhaal (welke dat ook maar wezen mag) nog meer vertraagd.

1,5*

saaie en langdradige film. heb hem zelfs niet uitgekeken. moeilijk verstaanbaar.

Magnolia? Die titel was niet bij opgekomen tijdens het kijken van deze film. Het is ook niet gigantisch vergelijkbaar of zo.

Ik vond het een meevaller. Ik was bang dat dit een film zou worden over het zwijgen van mensen en dat dit op een typische art-housewijze kunstmatig getoond zou worden. Dit viel echter mee. Er wordt veel gezwegen, maar wel op een geloofwaardige wijze.

De film is verder goed gemaakt en geacteerd. Er zit ook een leuk gevoel voor humor in af en toe. De regisseuse heeft duidelijk talent. Echter wil het allemaal nooit groots worden. Dit komt vooral door de afstandelijkheid van de film. Ik vond het interessant om naar te kijken, maar ik voelde me nooit bij een personage of gebeurtenis betrokken.

3*

Kan er ook haast geen touw aan vastknopen. Erg vervelende film, hele rare en ziekelijke "dialogen".

Iemand vraagt iets.... en een halve minuut later antwoordt dan die andere, gewoon om kotsmisselijk van te worden, of zeer boos, wat een klotefilmmaker is me dat hier zeg...

Kan echt iemand van zo'n film genieten? En dan kocht ik deze vandaag bij de Humo, omdat Humo toch garant moet staan voor enige kwaliteitscontrole, màn, Guy Mortier kom terug en gooi die nieuwe leiding eruit!

Film is erge tegenvaller!

Eecht één van de grootste k*tfilms die in Vlaanderen de laatste jaren gemaakt is, veronderstel ik.

Doodjammer!

Spannend, schrijnend, mysterieus en komisch en misleidend. de hele film was ik er van overtuigd dat de vader het gedaan had, tot dat dus blijkt dat hij al die tijd kanker had en daardoor zo contactgestoord was. Vervolgens wordt de buurman opgepakt, onterecht dacht ik, omdat hij geen auto had. Als dan de opa wegrijdt en de brievenbus meeneemt, zonder dat hij het zelf door heeft, valt alles op z'n plaats, denk ik.

Zeker als debuut zeer goed.

Toevallig zag ik de DVD liggen bij ons en inderdaad saai, ik heb hem na 2 pogingen helemaal uitgekeken met veel moeite.

Weleens lokale nieuwsuitzendingen gezien in bijvoorbeeld Brussel??

Erg goede film!

Zeer goede film! Ik zou hem ook wel willen betitelen als thriller en niet alleen drama. Het is inderdaad geen Hollywood-film, dus niet voor elk publiek, maar toch verbaasd het lage gemiddelde me.

De beeldvorming is simpelweg subliem. Het ijzersterke openingsshot zorgt ervoor dat je direct in de film wordt gezogen, geen langzame uitleggende opbouw. Een van de belangrijkste aspecten is de sfeer; absurdistisch, stiltes, een nare onderhuidse spanning en vreemde karakters. Daardoor is het over het algemeen trage verhaal heel goed te behappen.

De naargeestige sfeer en beeldvorming is echt iets wat in mijn straatje zit, maar helaas maar weinig te zien is in (grote) films. Overigens ontgaat de hier vaker genoemde vergelijking met Magnolia mij. Dit is een van de sterkste Vlaams en/of Nederlandse producties die ik gezien heb. Een grote aanrader voor thriller-liefhebbers die het ook graag lowbudget zien.

Opéénvolging van verschillende personages die grotendeels stuntelig acteerwerk vertonen.

Ieder personage is nogal statisch en vrij expressieloos.

Het verhaal is niet slecht, maar komt niet uit de verf ...

Ze hadden geen geld meer om 't einde van de film af te maken?

oftewel, je snapt het niet?

Een ijzersterke Vlaamse film. Een bezwerende cinematografie en een sterk scenario. Zelden in een Vlaamse film zo onderhuidse spanning zien verfilmd worden. En de film bevat een aantal scènes die ik tot de sterkste in de Vlaamse filmgeschiedenis voeg: als het broerke op de schommel zit en de schommel van zijn overleden tweelingsbroer ook beweegt of als de broer in de spiegel zichzelf als zijn broer aanziet om zo het gevoel te hebben dat hij nog leeft.

Zeer sober gefilmd die scènes maar oooooh zoooo aangrijpend en ontroerend.

Een Vlaamse klassieker zoveel is duidelijk

De andere films van Troch zijn ook de moeite waard trouwens.

Menselijke gevoeligheid is wel de rode draad die door de films van Fien Troch loopt. Hier krijgen we een intrige geschrikt voor een thriller, met een opbouw zoals in de politieromans, spankracht en een begeesterend slot. Niets van dat allemaal. Fien heeft het over menselijke gevoelens als onverschilligheid en vervreemding maar ook over schuld, onbekwaamheid en haat en spot.

Eerst langspeler van Troch, geen hoogvlieger en ook even onder haar latere werken, "Unspoken" en "Kid".

'k Vind dat de regisseuse altijd iets te vertellen heeft en daarom is deze, voor mij althans, ook best een meevaller.

Onrealistisch psychologisch drama, met dat me echt niet kon boeien. Geen boodschap aan arthouse-trekjes.

2* voor de acteurs.

Net niet. Mooi geschoten film met prima acteurs. Voor de rest niet heel boeiend. De thriller elementen komen niet tot z'n recht en maken het nogal een halfbakken film.

Mijn derde van de vier films van Fien Troch. Behoudens Home (2016) heb ik toch de indruk dat haar films niet voor iedereen toegankelijk of weggelegd zijn. Van wat ik al las over Unspoken (2008) is het net als deze film en eveneens Kid (2012) niet in het hokje te plaatsen van gestandaardiseerde publiekfilms.

De film boort een zwaar thema aan van een verongelukt kind waarbij de dader vluchtmisdrijf heeft gepleegd. De stijl die Troch hierbij hanteert is stug, zwaarmoedig, een plot met veel stilistische beelden en weinig dialogen. Er komt niet echt een vaart in de film en als kijker wordt je meegezogen in de besluiteloosheid en verteerde schuldgevoelens van de personages. En ook de andere personages weten met hun gevoelens geen blijf: verdenkingen en verdachtmakingen komen peinzend naar boven (Jan Decleir) en nog anderen verdrinken in de haat en het gepest van de ex-partner.

Een ander zijn geluk is een intrigerend drama waarbij ik niet ten volle tot mijn recht kwam, maar wel respect heb voor de aanpak die apart en gedurfd is, zeker voor een debuutfilm. De film straalt veel leegheid en kilheid uit, extra versterkt door de sobere ruime ruimtes en afstandelijke personages. Interessant!