Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo (1981)

Indrukwekkende film, maar toch minder dan ik gedacht had. Vond het vooral ook erg interessant, omdat ik een half jaar geleden op de locatie ben geweest waar de hele film zich afspeelt. 3,5*

De film heeft het voordeel op een zeer sterk verhaal te steunen, en daar haalt het z'n positieve punten dan ook uit. Samen met het acteerwerk van Natja Brunckhorst waar deze film om draait.

Jammer dat er verder weinig mee gedaan werd. Heeft op sommige momenten teveel weg van een vals sentimenteel TVdrama. Zonder het boek als achtergrond was ik ook wel op een lagere score uitgekomen denk ik, maar het plaatst zich allemaal wat makkelijk als je het boek ooit gelezen hebt.

Mooi verhaal, sterke acteerprestaties van het hoofdrolspeelstertje, maar wat ben ik blij dat we ondertussen Trainspottings en Requiems hebben om ons te storten in het drugsgeweld.

Nipte 3*

Een nogal fragmentarische verfilming van het boek. Je kunt het beter plaatsen als je, zoals ik, het boek hebt gelezen. Voor iemand die het boek niet kent is het misschien wat te veel hak-op-de-tak en plotselinge gebeurtenissen. Soms erg sterke scenes en vrij knap in zijn grauwe sfeerbeeld. Maar de echte kracht van deze film is toch echt heel duidelijk Natja Brunckhorst. Zeer goede rol. Als geheel maakt het lang niet zoveel indruk als het boek destijds, maar dat had ik kunnen weten. Deze film heb ik namelijk al ooit gezien (lang geleden) en was grotendeels weggezakt in mijn herinnering.

3.5*

Viel toch wat tegen. Vooral het verhaal loopt niet helemaal lekker. Zeker tegen het einde is het allemaal een beetje fragmentarisch en zitten er wat onlogische dingen in. Een echte impact heeft de film dus ook niet gehad op enkele losse scene's na. Dat gekots was toch bijzonder onsmakelijk.

Acteerwerk is in de meeste gevallen ook niet al te best al doet Natja Brunckhorst het wel erg goed. De troosteloze sfeer wordt ook erg goed neergezet.

Ik hou het maar op een ruime 3*.

Perfect gespeeld door de jonge cast, deze film over het leven van de jonge tiener Christiane, die langzaam afglijdt in een bodemloze put van drugs en tippelen.

Hoewel ik de mening deel dat de moeder een wel erg passieve rol in het geheel speelde, vond ik het verhaal toch wel behoorlijk indrukwekkend. Voor degene die een 'eigen schuld dikke bult' filosofie hanteren; het zal je kind maar zijn...

4*.

De film op zich vond ik heel mooi, maar ik denk dat je hem vele malen meer waardeert als je het boek ook gelezen hebt.

Sommige dingen worden in de film niet zo uitgediept. Maar volgens mij is dat vaak bij de verfilming van een boek. Je kan er niet alles in verwerken wat wel in een boek kan, vanwege de tijd die je hebt qua film.

Ik vond de scenes achter het station waar allemaal jongens staan te tippelen wel confronterend.

3,0* Het boek gaf een veel en veel beter beeld van haar leven, vooral voor de drugstijd. De film keek ik na het boek. Maar als je het ervoor kijkt, als veel klasgenoten toen komt het heel simpel over, hoe snel ze op de drugs overgaat. Beetje ongeloofwaardig. Dat had anders gemoeten. Zitten verder aardige scènes in, en de sfeer is heel behoorlijk.

Deze film viel mij toch enigszins tegen; ik had er namelijk zeer hoge verwachtingen van.

Maar het is natuurlijk geen slechte film. Wat de film bijvoorbeeld erg goed combineert is een onderhoudende factor en een leerzame factor. Daardoor wordt de film nergens saai. Soms zelfs behoorlijk shocking. De opbouw is ook dik in orde. En het was echt angstaanjagend hoe de acteurs er op bepaalde momenten uitzagen, ik had nog nooit iemand zo ziek zien zijn in een film.

Maar wat mij na een tijdje begon te irriteren was dat de film gewoon té veel wilde laten zien. Zo van:Je kunt ze hier spuiten, je kunt ze daar spuiten, je kunt andermans spuit gebruiken, je kunt snuiven etc. etc.
Opzich niets mis mee natuurlijk, maar ik had het gevoel dat die momenten een beetje ten koste gingen van de rest van het verhaal.

Bijvoorbeeld: Als je niet beter zou weten, zou je zeggen dat ze na één dag in bed liggen alweer afgekickt zijn. De film lijkt te graag door te willen gaan naar het deel waarin weer drugs voorkomen.

Nog 1:
Christiane zegt: Geef mij ook een shot.
Reactie: Nee, dat moet je niet doen, dan kom je er net zo uit te zien als ik, je krijgt het niet etc.
Christiane: Geef nou maar gewoon...

Er wordt dus niet echt uitgelegd wat er nou omgaat in zo iemand, het wordt alleen maar geregistreerd.
Daardoor blijft de film voor mij helaas wat oppervlakkig en weinig meeslepend. Maar wel shocking.

3,5*

Heel mooi tijdsbeeld en een heel mooi beeld van verslaving (hoewel 'mooi' misschien de verkeerde term is). Je hebt films als Requiem for a Dream en Trainspotting die je een visuele trip bieden en op die wijze inzicht proberen te geven, een tipje van de sluier op te lichten over hoe iemand zo'n verslaving meemaakt. Hoewel dat meer mijn films zijn, is het ook mooi om deze film te zien, waarin het hele concept nogmaals zichtbaar is, maar dan met meer realiteitszin. Beeldmanipulaties zoals in de twee eerderegnoemde films zouden deze film zelfs geen goed gedaan hebben.

Ik was zeer onder de indruk van het acteerwerk, van de obscure beelden (hou ik wel van, ook een stad bij nacht, fascineert me altijd), en de soundtrack van David Bowie kon ook niet beter !

Toch werd de film op een gegeven moment een beetje te lang.

Ik geef een vier, met de wens om hem nog eens te zien (hoewel niet zeer binnenkort).

Onzettend harde en aangrijpende film,die toch wel een diepe indruk op mij heeft gemaakt.

Christiane F. heb ik op aanraden van mijn ouders gekeken,ik had eerst zoiets pff wat weten mijn ouders nou van goede films af(normaal gesproken zijn die wat meer van de hersenloze aktiefilms).Toen ik hem zag staan in de videotheek was ik toch wel zeer nieuwschierig geworden en dus maar meegenomen en gekeken natuurlijk.Ik was compleet overweldigd,want wat een goede film is dit,ik heb echt met af en toe toch wel een naar gevoel hiernaar zitten kijken.

Het verhaal laat een hele grauwe kant zien van berlijn en de drugs scene in die tijd,en het verbaasde mij echt dat er echt kinderen op een erg jonge leeftijd met die troep in aanraking kwamen/komen,alleen maar om een beetje mee te doen en toch ook wel "stoer" te doen,totdat het natuurlijk te laat is.

Natja Brunckhorst zet haar rol als Christiane zeer overtuigend neer net als de andere jonge acteurs je leeft op sommige momenten heel erg met ze mee. in de afkick scene en op moment als een van de jongens zegt "begin er niet aan" kortbondig gezegd "kijk nou uit want het gaat van kwaad naar erger,en ik heb er spijt van dat ik er ooit aan begonnen ben En soms halen ze je het bloed onder de nagels weg bijv. in de scene als ze net afgekikt zijn en weer op het station zijn en zeggen "ach nog een shotje dat kan toch geen kwaad,de allerlaatste waarna je Christiane weer hartstikke stoned de trap af ziet komen

Zoals al gezegd laat deze film een heel andere kant van Berlijn zien.Mede door het "grauwe" kleuren pallet kwam ik echt een beetje in een depressieve bui te zitten tijdens deze film .Door deze film heb ik eigenlijk nooit in aanraking met drugs willen komen en heb ik een gruwelijke hekel aan die troep gekregen,en misschien was dat ook de opzet van mij ouders.

En echt geweldige muziek ook van David Bowie en dan met name die scene in de mercedes garage Heroes die hij ook een klein stukje in het Duits ten gehore brengt.

5* en een diepe indruk die deze film bij mij heeft achtergelaten.

Sterke film, die een realistisch, confronterend beeld schets van de drugs-scene destijds in Berlijn. Nou moet ik sowieso al niets van drugs, roken en al dat soort rommel hebben, maar ik denk dat een film als deze wel kan helpen bij bepaalde mensen om niet voor drugs te kiezen.
Erg goed maar daarnaast ook ergelijk vond ik de scenes dat ze op een gegeven moment afgekickt waren en elkaar daarna op het station weer overhaalden om toch een trekje te nemen. "Ach joh een trekje, daarna blijven we er af heus!". Yeah right! Zo fout en daarnaast ook zo herkenbaar tegelijk. En ergerlijk in de zin van dat je eigenlijk wilt, dat ze er van afblijven, maar ze zijn verslaafd en dus doen en kunnen ze het eindelijk niet.
Verder vond ik het camerawerk juist goed bij de film passen, chaotisch net zo als het leven Christiane F. op dat moment zelf ook was. Mooie rauwe, realistische film die ook nog eens sfeervol is, maar dan wel een sfeer voor verslaafden. De trieste waarheid helaas.

4,0*

Christiane F.

Weer een geweldige drugsfilm mogen aanschouwen. Probeer dit genre de laatste tijd zo vaak mogelijk mee te pikken. Ik beschouw drie punten waardoor ik zo van het genre houd:


REALISME:
Christiane F. is een dagboekverfilming. Dit zorgt voor een geweldige kijk in het Berlijnse straatleven. Je ziet hoe de hoofdpersone zich in het begin verveeld in het saaie ‘echte’ leven en door een populaire vriendin mee wordt genomen naar een club. Ze kijkt als 13 jarig meisje op tegen de lui in die club. Ze ziet stoere gasten, ze associeert dit automatisch met de drugs die gebruikt worden.
Ze gebruikt de eerste dag nog niet. Ze is zoals ieder kind opgevoed met de gedachte dat drugs ‘slecht’ zijn. Het zou heel raar zijn als in een dag de normen en waarden van een heel leven overboord gezet zouden worden. Ze gaat naar huis.

De eerste keer was ze verlegen, dus de tweede keer heeft ze partydrugs bij de hand. Niets bijzonders...? Ze eindigt op het op het dak van een gebouw, vluchtend voor de politie, verliefd op een junkie. Maar ze is nog niet verloren. Dit gebeurd pas op het moment dat ze voor het eerste heroïne gebruikt. Vanaf dit moment zie je de hoofdpersone in no-time aftakelen naar verslaving en prostitutie.

En zelfs al kickt ze af, de drugs blijven terug komen. Mede door de slechte leefomgeving.
De epiloog aan het einde verteld hoe Christiane F. uiteindelijk in rust ging leven en van de drugs afbleef, een mooi feit is dat na de film de echte Christiane F. in een stress belande en gelijk weer naar de drugs greep

TRIPS:
Er werd weinig aandacht besteed aan de trips. Gemiste kans als je het mij vraagt. De filmstijl veranderde amper toen Christiane voor het eerst drugs gebruikte. Wel werd de slechte kant van het drugsgebruik uitgebreid belicht. Haar vrienden, wat een stelletje lijken waren. Een paar op gegeven moment zelfs letterlijk. . Ik had toch graag een “positief” begin van het drugsgebruik gezien. Een rede om verder te gaan met het gebruiken. Versnelde beelden en muziek waren in het begin van de film op zijn plaats geweest. Nu had ik als kijker iets van: Waarom gaat ze verder met drugsgebruik? Voor haar vriendje Detlev? De romance is er eigenlijk geen moment goed uitgekomen, enkel aan het eind toen ze dakloos waren.
In het begin was Detlev iemand waar ze tegenop keek. Ze wist maar al te goed dat ze haar leven naar de klote hielp. Is dit iets wat mij compleet is ontgaan of is het juist een vraag die de film op probeert te roepen?

STIJL:
Genoten heb ik van dit hyper-depressieve sfeertje! Film laat prachtig zijn hoe hopeloos het voor de Berlijnse jongeren was. Iedereen zag Christiane F. meesleurd worden in een negatieve spiraal, maar er was niets aan te doen. Al haar vrienden hadden hetzelfde probleem als zijzelf, probeerden haar te beschermen, maar waren simpelweg te zwak. Mooi shot was in het begin de jongen met een overdosis in het toilet, toen Christiane F. een ‘trip’ nam (Volgens mij haar eerste). Dit was voor haar de eerste kennismaking met de wereld van hard-drugs. Nog jong en onbezonnen keek ze angstig naar de jongen. Niet veel later verkeerde ze in dezelfde positie.

EINDOORDEEL:
4,5* Voor een aangrijpende film, prachtig beeld op het leven na de eerste keer dat iemand heroïne gebruikt, de film laat zien dat het pure zelfmoord is en roept de vraag op: Waarom begint iedereen er toch altijd aan?

Deze film heb ik een tijdje terug maar aangeschaft, omdat het allemaal zo indrukwekkend zou moeten zijn, want dat hoor ik hier geregeld. Viel dat even tegen, want indrukwekkend vond ik het eigenlijk niet echt.

Er waren misschien een paar scénes met Natja Brunckhorst die nog een beetje indruk wisten te maken, maar dat was het dan ook wel. Zij zet in ieder geval een sterke prestatie neer, daarvoor mijn complimenten, maar de rest van de cast bakt er echt helemaal niks van. Die vriend van haar, vreselijk, echt één van de slechtste prestaties die ik de laatste tijd heb gezien. Als een verhaal op het moment dan wel indrukwekkend is valt dat niet echt op, of geeft dat niet zoveel, maar jammergenoeg was dat bij mij wel het geval.

De sfeer in de film is erg sterk. Vooral de keren wanneer Christiane in de discotheek Sound komt. Een beklemmend, donker, maar vooral vies sfeertje die mij wel wist beet te pakken. Jammergenoeg kon het verhaal me niet echt boeien. Een leuk, correct meisje gaat naar de discotheek en helpt haarzelf de goot in. Daar kan ik toch echt geen medelijden mee krijgen hoor. Wat er dan vervolgens met alle personages gebeurd kon me ook niet echt boeien. Het pad wat Christiane bewandeld is ook een beetje eentonig. Hier even een shot scoren, daar even ééntje, even afkicken en weer terug het ''echte'' leven in. In het begin kon ik me nog goed in haar inleven, maar later in de film dacht ik toch echt, bekijk het maar.

Maar, slecht is de film zeker niet en ik kan ook echt begrijpen dat mensen dit een geweldig sterke film vinden, maar hij pakte mij niet echt en wist me niet te raken, terwijl ik dat toch wel een beetje had verwacht. Die vieze spuiten, gatver. Zo nu en dan toch echt even de andere kant op gekeken, want ik heb een hekel aan naalden met dat soort inhoud. Het beeld van de drugswereld wordt denk ik wel goed weergeven. Iedereen zakt steeds verder weg en doet de raarste dingen om aan geld te komen, zodat ze weer drugs kunnen scoren. Op sommige momenten wist de film me dan wel een beetje mee te slepen, vooral wanneer Christiane weer eens ''iets'' ging doen om aan geld te komen. Daarnaast is de muziek goed en zoals eerder gezegd vond ik de sfeer een sterk punt, maar daar houd het ook wel op.

Leuk om een keer gezien te hebben, dat zeker. Misschien dat de film me een andere keer meer kan boeien, omdat ik dan weet wat me te wachten staat, maar nu kon het verhaal me niet echt raken. Toch zijn er genoeg punten die ervoor zorgen dat deze film een voldoende van me krijgt en die ga ik dus ook geven

De basis van het verhaal is ongetwijfeld zeer schokkend en de sfeer in de film speelde hier goed op in, toch kon de film mij lang niet altijd boeien. Aanvankelijk kon ik mij wel enigzins inleven in de tragiek van Christiane's ondergang, zeer sterk gespeeld door Natja Brunckhorst, maar vanaf de afkick en de onmiddellijke terugval interesseerde het mij allemaal niet meer. Het werd een welles-nietes spelletje waar uiteindelijk iedereen de uitkomst al van kon raden.

2.5*

Ik zie bij de berichten, die aangevinkt zijn als mening, dat de film niet zo indrukwekkend wordt bevonden als vaak gesuggereerd word.

Ik denk dat dat te maken heeft met de leeftijd waarop de meeste mensen deze film te zien krijgen. Zelf heb ik deze film gezien op de middelbare school en vele anderen met mij. Je kunt je vast wel voorstellen dat dát een stuk indrukwekkender overkomt - ik dronk net mijn eerste biertje en 'dat' leeftijdsgenootje zette spuiten en verkocht haar lichaam!

Daarom een vier en misschien doe ik de film daarmee wel tekort, want ik weet wel dat ik nog dagenlang met rillingen aan deze filmprent terugdacht, ook al mag ik hem vandaag de dag wellicht niet meer zo goed vinden (sinds mijn 13e nooit meer gezien).

Een hele facinerende film die je aandacht er toch wel 100% bijhoud. Het begint allemaal met dat de doodnormale 13 jarige Christiane eens een keer voor de lol meegaat naar een disco. En ja, dan maak je der een gewoonte van en krijg je ook te maken met junks die je langzamerhand in het drugsmilieu slepen. Waaronder Detlev waar Christiane verliefd op raakt. En vanaf dan gaan in de film alle remmen los en krijgen we een heel groezelig schokkend en onaangenaam verhaal voor geschoteld. Christiane vond ik btw erg goed gespeeld door Natja Bruckhorst en het was trouwens wel een lekker ding. Daarnaast ook de opmerkelijke rollen van die andere junkies en tippelende homo-hoeren. Zo zie je dat de film een booschap geeft van: al begin je der een keer aan kom je der ook nooit meer makkelijk vanaf.

De film heeft ook zo zijn meest bijblijvende momenten: Die drugsscenes in de wc van Bahnhoff zoo, die tippelscenes, dat concert van David Bowie, de dood van de meeste vrienden van Christiana en natuurlijk ook de afkickscene van Christiana en Detlev.

Ook is het sfeertje ook erg rauw en de achtergronden van de nog wel rijke gedeeltes van West-Berlijn zijn ook erg grauw en meeslepend. Daartussendoor krijgen we zo nu en dan regelmatig soundtracks van David Bowie te horen die de sfeer ook vaak versterkte. Je hoorde btw in een scene ook het liedje "heroes" in het Duits gesynchroniseerd. En hoe irritant dat klonk.

Maar voor de rest een hele boeiende, schokkende en bijblijvende film dat nog waargebeurt bleek te zijn ook las ik net. Dus eigenlijk zouden we Christiane moeten zien als een reconstructie. Alles was ook niet te overdreven. Alles werd gewoon 100% serieus naverteld.

Sterke aanrader: 4,5*

Oprechte film die de drug scene van de late jaren '70 aanklaagt. Ik verschoot wel een beetje van de leeftijd van Christiane, ze bleek amper 13 te zijn toen ze echt aan drugs verslaafd begon te geraken. Je merkt ook op dat Christiane bij haar eerste stappen in het uitgaanswereldje zich nogal afzijdig houdt van drugs, pas vanaf dat Detlev en Christiane verliefd op elkaar geraken belanden ze beide in een neerwaartse spiraal waar heroïne en prostitutie in centraal staan. Ik vond de soundtrack van Bowie op sommige momenten wel passend bij de film, op andere momenten was het ronduit storend en hadden ze beter voor een rustigere, dramatische soundtrack gekozen. Het acteerwerk was gewoon zeer goed, de acteurs speelden hun rol heel natuurlijk, alsof ze echt verslaafd waren..

Als kijker wordt je ook hard op de feiten gedrukt: je krijgt beelden te zien van de afkickperiode van Christiane en Detlev, van de dood van sommige andere verslaafden en van tippelscènes e.d.

4.5 sterren

Toch maar even gedownload en gekeken. Het niveau bleef net zo hoog als het deel dat ik eerder al eens heb gezien op school. Het acteerwerk was overtuigend, het verhaal aangrijpend en geloofwaardig en de scenes zijn vaak sterk. Ook erg triest dat die vriendin van haar en Axel zijn doodgegaan. Ook vrij triest dat het in het echt ook gebeurd. Indrukwekkende prent in mijn ogen die een dikke voldoende verdient.
4*

Rauw drama over de 14-jarige Christiane die de Berlijnse drugsscene binnenrolt. De heftige scenes zijn sterk gespeeld en werken fascinerend. Hoe komt iemand er op om op zo'n jonge leeftijd in een openbaar toilet een spuit in je arm te zetten? Enig minpuntje is dat de film ietwat eenzijdig is. De kijker krijgt voornamelijk drugsgerelateerde scenes te zien. in plaats van dat de relatie tussen Christiane en haar moeder verder uitgediept wordt.

Ik had deze film vroeger op school eens gezien maar ik wist eigenlijk niks meer van het verhaal. De film stond me altijd bij als best heftig en aangrijpend. Daarom gister maar eens herzien.

Christiane F. is best een heftige film, maar ik moet zeggen dat het niet zo vreselijk was als ik me herinnerde. Sure, het is erg triest om een spontaan, leuk meisje zo af te zien takelen naar een verslaafde tippelaar, maar echt gevoelens van groot medelijden en medeleven kreeg ik nou niet. Daarvoor deed ze toch wel wat onlogische en domme dingen.

Zo zie je in het begin van de film dat Christiane een goede band heeft met moeder en zus, maar waar zijn zij als Christiane later in de film al maanden aan het aftakelen is? Een beetje moeder merkt dat en grijpt in. Als moeder haar later in de film halfdood aantreft vond ik haar reactie ook wel lauw. Dan zet je je zwaar verslaafde dochter met haar zwaar verslaafde vriend alleen in een slaapkamer en laat je het ze maar uitzoeken? Jammer dat de film de inbreng van de moeder niet beter uitwerkte.

Daarnaast vond ik ook acties van Christiane raar. Nou ben ik gelukkig zelf nooit in aanraking gekomen met drugs, maar als je net compleet afgekickt bent en een tijd later weer oude verslaafde vrienden treft, is het dan logisch dat je meteen weer heroine over gaat nemen en meteen weer verslaafd raakt? Want zowel Christiane als haar vriend waren op zich geen domme mensen...
Ook het hele verslaafd raken vond ik wat onlogisch. Plots uit het niets ga je als puber een tatoeage zelf aanbrengen op je arm? Waarom schakelde ze toen ze in de problemen raakte niet iemand in? Haar moeder bijvoorbeeld?

Maar buiten enkele onlogische zaken is Christiane F. wel een boeiende en soms aangrijpende film geworden. De sfeer is best depressief in die grauwe Duitse stad vol spuuglelijke flats, stations vol met hoertjes en verslaafden, van die lelijke koekblik auto's en meer van dat naargeestige gedoe. De setting van de film was dus goed gevonden. De hoofdrolspeelster deed het ook erg goed. Op jonge leeftijd meteen een erg overtuigende rol neergezet. De bijrollen waren ook niet slecht, al viel niemand nou echt op.
En dan heb je nog de aanwezigheid van David Bowie. Beetje overbodig als je het mij vraagt. Al kon zo wel de soundtrack gebruikt worden voor de film.

3,5*

Interessante film maar echt veel emotie maakte het niet bij mij los. Anno 2010 verhaaltechnisch wat gedateerd maar visueel is er zo nu en dan aardig wat interessants te bespeuren. Helaas voelt het geheel tegen het einde aan wat

geforceerd aan. 3,5*

Standaard drugsdrama, met veel ellende en weinig verhaal. Meer dan 'meisje raakt aan de drugs' heeft Christiane F. domweg niet te vertellen. De enige meer bijzondere, zelfs memorabele scene is die wanneer ze door het winkelcentrum rennen met het nummer van Bowie. Verder teleurstellend.

Heeft wat mij betreft lang niet de impact van andere verslavingsfilms als Requiem for a Dream en Trainspotting.

Ik vond dan ook dat er niet erg goed geacteerd werd, vooral niet van 'Detlev', was erg teleurstellend. 'Christiane' zelf deed het dan al wel wat beter, maar de wat meer emotionele scenes kwamen ook niet al te goed uit de verf.

Verder vind ik dat de film wat makkelijk voorbij gaat aan de achtergrondproblematiek van Christiane F. De echte Christiane heeft te kampen gehad met mishandeling van haar vader in haar jeugd, de film gaat daar echter bijna integraal aan voorbij, op een klein fragmentje in het begin na. Nu lijkt het wel een beetje alsof Christiane gewoon een meelopertje was die erbij wilde horen, maar volgens mij is dat nou net helemaal niet de essentie als je bedenkt dat ze als klein meisje mishandeld is.

Een andere pijnlijke constatering dat het verhaal ansich aangrijpend is, zeker omdat het gewoon nog kleine kinderen zijn, maar verder dan dat het allemaal heel erg is vind ik de film ook niet reiken. Des te jammer dat de mooie scenes op een hand te tellen zijn. Ook zonde dat wanneer de kinderen eenmaal verslaafd zijn (pakweg halverwege) je niet meer te zien krijgt dan 'We moeten echt wel stoppen', en dat keer op keer, en hoe naief kun je zijn door dezelfde dag weer te beginnen als je net clean bent, maar misschien werkt het wel juist zo met verslavingen.

Wel een hele gave soundtrack, dat wel, en dat trekt de film voor mij net tussen een 2.5* en 3* in, maar als geheel vind ik het toch allemaal net wat te magertjes voor een voldoende.

2.5*

Een van de indrukwekkendste film over drugsgebruik die ik heb gezien.
Hele mooie en aangrijpende film die weet te boeien tot aan het eind. Christiane speelt werkelijk waar de sterren van de hemel, erg mooi en verrassend om te zien is de karakter veranderingen in het verhaal, ze weet zowel overtuigend te zijn als een onzekere beginnend tiener meisje, die erbij wilt horen tot aan een verslaafde die werkelijk alles doet om een shot te krijgen. Ik weet niet of de film zozeer schokkend is, maar in zekere zin geeft het wel een indruk op je en laat het wel echt de verkeerde kanten van drugs zien. Hoewel ik persoonlijk ook weinig mee heb, heb ik niks tegen gebruik: toch laat deze film heel goed zien dat drugs de overmacht heeft in plaats van de verslaafde, denk sowieso bij elke verslaving dat dit de overmacht heeft en het slachtoffer eigenlijk gewoon de gebruiker zelf is. Slachtoffer en dader zitten in ieder geval erg dicht bij elkaar.
Naast het indrukwekkende verhaal en de memorabele scène als Christiane en haar vriendje in bed, proberen clean te blijven: de benen die begonnen te trillen. Heel erg naar, maar wel belachelijk goed geacteerd. En naast de bijpassende muziek van David Bowie, zat de film ook heel goed in elkaar. Er zat veel sfeer in, wist een goede balans te vinden in de dreigende sfeer met audio en beeld. Naar mate de film vordert krijgt de film ook de drang om, dat shot, te krijgen en bouw je langzaam op naar het einde: wat een klein beetje teleurstelt. Had een grote finale verwacht met wat emotionele uitbarstingen, maar dat is waarschijnlijk allemaal al versleten door dit God vergeten spul. Wat ik ook een sterke scène vond was in de auto, wanneer er aparte muziek kwam wanneer Christiane haar eerste spuit kreeg.
Al me al een meer dan redelijke film, erg indrukwekkend maar wel een tikkeltje te langdradig. Ook had ik meer willen zien vanuit andere perspectieven dan alleen maar haar visie. Zo zegt ze dat ze een shot nodig heeft voor school, maar krijgen we school helemaal niet te zien en wat voor meisje Christiane in de klas is.
4 dikke sterren en erg blij met de aanschaffing, heb hem gelijk aan mijn zussen en moeder voorgeschoteld, om ook eventjes stil te staan bij dit kleine meesterwerkje.

Teleurstellende film met een iets boeiender verhaal. Het grote mankement aan deze film is de rampzalige regie. Geen enkele conversatie danwel dialoog kwam natuurlijk over.

Er werd ook zeer matig geacteerd (op zowat ieder front) waardoor je het idee had naar een ingesproken cassettebandje te luisteren. De beelden waren niet goed en de locaties had (zeker in Berlijn) veel beter gekund. De scenes in de disco en tijdens het concert waren van een schrijnend niveau.

Ook die arme David Bowie zal zich 3 x achter z'n oren hebben gekrabt door zich te lenen voor zo'n slechte film. Dat verdiend hij zeker niet.

Zo zonde want ik had deze al heel lang op mijn verlanglijstje staan. Zonde dat het niet de topper is die het (met iets meer inspanning en professionele vakmensen) had kunnen worden. Het onderwerp is goed (ik vind dit soort films altijd interessant) en het verhaal is zeker niet slecht, maar de uitwerking mist gewoon elk element om je ook maar een beetje mee te voeren en voelen met Christiane.

De film op zich geeft je het gevoel er midden in te zitten.

Heftige rit en vooral het afkick gebeuren was realistisch gedaan.

En ja wat bezield je dan als 14 jarige om daar aan mee te doen.

3,5 ster

Onzin! De film is overkomstig het dagboek van de echte Christiane Felscherinow, waarop de film gebaseerd is, grotendeels op locatie opgenomen (Bahnhof Zoologischer Garten in Berlijn).

Het is natuurlijk geen muziekfilm. David Bowie was zeer verguld met de soundtrack en met het feit dat destijds speciaal voor deze film een concert in Berlijn werd georganiseerd. De opnames en montage van dat concert zijn in overleg met Bowie gemaakt.

Ik heb de film nu voor de derde keer bekeken en ik vind het dertig jaar na dato nog steeds een bijzonder realistische en afschrikwekkende film met een aantal angstaanjagende beelden. Vooral de afkickscène is pijnlijk om naar te kijken.

De destijds nog piepjonge Natja Brunckhorst (14 jaar pas) zet een indrukwekkende acteerprestatie neer. Met ruime voorsprong de beste film van Uli Edel.

Het leek me een leuke titel, maar het verhaal was minder leuk.

Het gaf een realistisch beeld van verslaafden en het proberen af te kicken. Zeker de moeite om eens te bekijken, ook al is hij al van het jaar 1981.

Heftig filmpje, dat een realistische weerspiegeling weergeeft van het afglijden van aan heroïne verslaafde mensen, die nog niet zolang met hun leven bezig zijn.

De oorsprong wijkt jammer genoeg wel af van het werkelijke verhaal. De heftige ruzies in huize Felscherinow, met veel drank in het spel, worden achterwege gelaten. Waardoor vooral de drijfveer van Christiane om harddrugs te gebruiken verschilt met het origineel.

De film wordt, ondanks de bescheiden voorspelbaarheid, almaar uitzichtlozer, en daarmee sterker. De laatste sprankjes hoop worden weggesnoven. Ik was bang dat de film wat te braaf zou worden, na het uitgooien van een reddingsboei en het zogenaamde afkicken, maar “gelukkig” verliest Uli Edel, in dit geval, de realiteit niet uit het oog.

Ik vraag me af waardoor het komt dat ik niet voor 100% mee kon leven, terwijl er doelmatig gebruik gemaakt wordt van het perspectief van de hoofdrolspeelster. Doordat de gehele negatieve ontwikkeling van Christina vanuit haar oogpunt wordt bezien, maakt de afwezigheid van haar moeder plausibel. In haar beleving is haar moeder er niet. Nooit geweest. De rol van de moeder had imo wél beter ingevuld mogen worden. In de stukken waarin ze wel aanwezig is, was liefde toch lichtelijk voelbaar, waardoor de balans zoek was.

Pijnlijk om te zien, hoe een mooi, breekbaar meisje, steeds onaantrekkelijker wordend, uiteindelijk verandert in een gedrocht, dat niets meer waard is. Haar thuissituatie, haar omgeving en haar jeugdige naïviteit, maken het praktisch onmogelijk om een normaal leven te leiden.

Dit alles gaat gepaard met een grauw Berlijn - waar felgekleurde auto’s alle kanten op rijden – hier en daar wat inktzwarte humor tussen de regels door (ik had een orgasme heel anders voorgesteld) en een soundtrack van een levende legende – Bowie (al zijn het verre van z’n beste nummers).

Ruime 3,5*

Hoewel deze film net wat te lang duurt (de scenes aan het eind zijn in principe inwisselbaar) is dit een hele geslaagde film.

Hoogtepunten van de film zijn naar mijn idee het cinematografisch briljante concert van David Bowie en de scene waarin het groepje door het winkelcentrum rent, ondersteund door Heroes van Bowie.

Verder is het erg sterk hoe de film er op momenten prachtig uit ziet (kleurgebruik, locaties, camerawerk, schaduwen/lichtval), zonder dat de film een gestileerd karakter krijgt, zoals dat bij de Engelse en Amerikaanse (vergelijkbare) tegenhangers Trainspotting en Requiem for a Dream dit wel gebeurt. Juist het realisme siert deze film. Daarnaast is het grauwe Berlijn anno '78 is goed in beeld gebracht.