Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo (1981)

goede, leerrijke film die misschien wel wat mist qwa acteren enz maar voor de rest een film die iedereen eens moet hebben gezien!

jammer jammer wat een tegenvaller. de setting, sfeer en mooie beelden worden volledig verpest door het verhaal. Dat het wat ongeloofwaardig wordt gebracht (geen beelden van school, waar is de moeder) is nog tot daar aan toe. Voor mij hoeft een verhaal in een film niet persee te kloppen.

Wat voor mij de boel verpestte is de tijdspanne: Het gaat allemaal met veel te grote stappen, het lijkt bijna wel een samenvatting. Hierdoor wordt het verhaal ongeloofwaardig, maar ook oninteressant. Juist bij een film met een interessante setting ben ik geinteresseerd in de details, in sfeertjes, in een adempauze. Het lege grauwe bestaan uit die periode en plaats. Het drama wat zich voltrekt. Het gevoel van de kwetsbare liefde.

Dit alles wordt overgeslagen voor een verhaal dat met grote stappen beperkt blijft tot feitelijkheden.

Indrukwekkend verhaal over de schaduwkant van Berlijn eind jaren 70. Groot pluspunt voor mij is dat de film echt op de juiste locatie is opgenomen, heb wel wat met Berlijn. Doordat de film ook al wat ouder is komt de sfeer in mijn ogen echt tot zijn recht, niet gemaakt of gekunsteld. Klein minpunt zoals eerder genoemd is dat er niet heel erg veel gebeurd in de film, geen dubbele verhaallijn, de familie van Christiane wordt er niet bijgehaald. Al bij al begrijpelijk, de makers zitten vast aan de verhaallijn van het boek. Toch vind ik het drugsprobleem, de heftige beelden en de sfeer voldoende om de film te dragen.

Ga het boek ook zeker lezen.

Op je veertiende al verslaafd raken aan heroïne… Mijn interesse in drugs is nooit echt bijzonder geweest, dus alle ins en outs weet ik eerlijk gezegd niet, maar als al mijn uitstapjes op die leeftijd permanent waren geweest (van kledingstijl tot muzikale smaak), had ik best een kutleven gehad. Ik denk dat ik wat dat betreft namens velen spreek. Christiane F. laat een verschrikkelijk beeld zien. Niet dat ik geloof in de pure onschuld van Christiane. Als je ziet hoe haar vrienden er aan toe zijn, lijkt het me toch verdomd naïef om het dan toch te proberen. Desondanks wens je niemand zo’n verslaving toe.

Er wordt een ongelooflijk sterk beeld geschetst van jongeren die eigenlijk best willen, maar ten onder gaan door foute keuzes. Die soundtrack van David Bowie is briljant gekozen. Heroes is een prachtig nummer met een positieve insteek. In deze context lijkt Bowie “we could be heroes” te willen zingen (in het Duits dan). ‘Onze’ toekomst had zo mooi kunnen zijn, maar we zien Christiane en haar vrienden steeds verder wegzakken. Het maakt het alleen maar dramatischer. Het zijn dan ook hartverscheurende momenten wanneer junkies dood worden gevonden. Bovendien ook de meest memorabele momenten. Zeker het moment waarin (en de manier waarop) Christiane dood van haar zusje verneemt, of wanneer ze nota bene in een toilet van haar spuit beroofd wordt. Het zijn behoorlijk schokkende scenes. Dat laatste voorbeeld is nog erger dan ik in de betere horrorfilms zie. Het acteerwerk wisselt enorm qua kwaliteit. Het verbaast me niet dat we Detlev bijvoorbeeld nooit meer in een andere productie gezien hebben, maar toch werkt het slechte acteren hier erg goed. Wat betreft drugsproblematiek is dit een van de betere films. Misschien zelfs de beste.

5 sterren voor deze film!

Nare, rauwe maar prachtige film.

Ik ben hier zeer onder de indruk van.

5,0

Indrukwekend

Ultimare feelbadfilm

Christiane F. komt nu in het jaar 2013 met een tweede boek: Mein zweites Leben. Ik hoop dat dit boek in Nederland ook uitkomt. Weet iemand iets?

Ze kondigt dat al jaren aan, maar is het nu echt officieel?

Het kwam inderdaad op de tv voorbij.

Ook al op boekmeter uiteraard: Christiane F. Mein Zweites Leben - Christiane V. Felscherinow en Sonja Vukovic (2013) - BoekMeter.nl

Bol verkoopt de Duitse versie wel, dus in Nederland wel verkrijgbaar. Een vertaling schijnt te komen, heb ik gelezen in NRC van twee weken terug.

Tja ..... Beetje een pippi langkous film, daar zag je de ouders ook nooit.

The House of Books verwerft rechten ‘Christiane F. Mein zweites Leben’ - BOEKBLAD - Vaktijdschrift voor boekhandel, uitgeverij, auteurs en bibliotheek

Prachtig uitgegeven op Blu Ray, maar niet in Nederland (nog niet). In Duitsland besteld, zonder ondertiteling.

Ondanks enige uitermate sterke scènes een gemakzuchtige film waarin je achtergrondinformatie node mistte. In 1981 veroorzaakte de film in West-Duitsland een schandaal, maar anno 2014 schokt het verhaal over een dertienjarig meisje dat woonde in een troosteloze wijk met hoge flatgebouwen nauwelijks meer (zij en haar vrienden gebruikten heroïne). Bahnhof Zoo in Berlijn is ook geen centrum meer van harddrugs. De boekverfilming was simpel en direct. De songs van David Bowie klonken prachtig.

Ik ben zeer onder de indruk van deze film. De film vind ik ontroerend, confronterend, realistisch en schokkend. Je voelt de troosteloosheid van Christiane en haar "vrienden". De beelden hebben een grauw karakter dat overeenkomt met het leven van de aan de heroïne verslaafde kinderen.

De acteurs hebben of hadden toen nog geen ervaring. Desondanks komen zij realistisch over. De muziek van David Bowie geeft een intense en daarmee een bijzondere sfeer aan de film.

Een rauwe film die het grauwe Berlijn van de jaren '70 bijzonder goed in beeld weet te brengen; de desolate metrostations, de vale kleuren, de typische kapsels van toen, de vreugdeloze gezichten. Een naargeestige wereld die op een of andere manier ook aantrekt.

De afkickscene vond ik erg schokkend. Dat cold turkey afkicken van een heroïneverslaving lijkt me trouwens een verschrikkelijk iets. Volgens mij ga je door een hel. Het is ook nog eens levensgevaarlijk. Gelukkig zijn er tegenwoordig betere behandelingen zoals methadon of andere medicatie en staan drugsverslaafden en alcoholverslaafden er niet meer zo alleen voor.

Film die ik een tijdje geleden in de biliotheek tegenkwam. Ik kende hem verder niet maar vond de titel intrigerend. Ik vond het een erg indrukwekkende film. Hij schetst de grimmige en grauwe wereld van West-Berlijn begin jaren 80 waarin de verslaving aan heroine een groot probleem was. De film heeft een typische jaren 80-uitstraling wat ik erg mooi vond.

De film laat erg goed zien hoe makkelijk die pubers verslaafd konden worden en hoe moeilijk zo niet onmogelijk het daarna voor ze was om af te kicken. Samen met Trainspotting de beste drugsverslavings-film die ik ooit zag. Een filmklassieker ook die de echte filmliefhebber toch een keer moet hebben gezien.

Maar een 2e kans gegeven. Helaas viel de herziening ook wat tegen. Slecht acteerwerk in een geheel wat erg simpel en oppervlakkig aanvoelt. Nergens (echt) indrukwekkend en hoofdpersonages waar ik weinig mee kan. Sfeertje is verder prima en Bowie is natuurlijk altijd welkom.

Rauwe film die door de leeftijd lekker retro overkomt. En dat komt de film zeer ten goede want mijns inziens had dit niet gewerkt in een tijdsperk als de onze.

Het boek ooit als verplichte kost gelezen op de middelbare school maar veel was mij er niet van bij gebleven. De film brengt de herinnering weer naar boven.

Er is duidelijk vastgehouden aan het dagboek gehalte van het boek en daar kan ik alleen maar respect voor hebben. Ook heb me afgevraagd waarom de ouders zo weinig in beeld waren maar het boek schijnt daar ook erg weinig over uit te wijden. Het is puur een verhaal uit het leven van een zeer jonge puber die om erbij te horen dingen doet die een meisje van haar leeftijd normaal niet zou doen. Die tijden zijn in het Europa van tegenwoordig gelukkig eerder een uitzondering dan een regel.

Afkickscene zal nog lang in mijn geheugen blijven zitten. "Hoogtepunt" van de film.

Klopt niet helemaal, Bahnhof Zoo is nog steeds een plek waar veel harddrugs junkies samenkomen. Zie ook: De eeuwige kinderen van Bahnhof Zoo - BerlijnBlog.nl - bit.ly.

Zelden een film gezien die zo een beklemmend realistisch beeld weet te schetsen. Meesterwerk!

Vind het best een goede film. Ik had best wat medelijden met het meisje, en voelde me ook aangetrokken door haar. Staat analoog met het echte leven waar ik ook aangetrokken word door probleemmeisjes. Ook leuk om eens een beeld te hebben van de wereld waar volwassenen van 40-50 jaar in leefden. David Bowie, die jasjes, die volkswagenbusjes. Typerend uit die tijd.

Ik ben het absoluut eens met Cucciolo!!

zeer aangrijpende en realistische film !

We gaan deze nog eens afspelen. Rust in vrede, Bowie.

Een film die ik ooit goed beoordeelde, maar toch steeds beter in mijn geheugen kon herinneren. Christiane F. is een rauwe film geworden met de passende muziek van Bowie op de achtergrond. Waar Requiem for a dream het effect van verslaving goed weergeeft, is het verslaafd zijn zelf hier misschien nog beter vertolkt door een uitstekende Natja Brunckhorst in de titelrol. De film is dan soms wel met wat horten en stoten verteld, de prestatie van de actrice en het verhaal zijn gelukkig zo goed dat ze de film omhoog trekken. De momenten met Bowie en de scènes met de verslaving zijn indrukwekkend. Helaas is het personage van Detlev niet echt overtuigend en kan de film het niveau niet altijd behouden. Desondanks een aangrijpende film.

Het concert van Bowie is inderdaad het hoogtepunt van de film: een iconisch moment waar de jongeren samen naartoe leefden, maar uiteindelijk toch met een soort gelatenheid ondergaan. Grootstadanonimiteit is zelden mooier uitgebeeld.

Als Bowie liefhebber kan ik me echt ergeren dat er nu opeens massaal films waar Bowie in voorkomt gekeken worden. 3 weken geleden waren die films net zo goed. Maar het schijnt zo te moeten als een bekendheid sterft.

Niet paranoia worden.

Ik heb Christiane F meer dan 5 jaar geleden al gezien en had de film al terug opgediept voor Bowie stierf om hem te bekijken. Dat de zanger nu komt te overlopen is een groot toeval.

En wees blij dat mensen nu zijn muziek en films massaal opzoeken. Bowie is er niet alleen voor de die-hard fans mag ik hopen.